Ritme of stramien?

De kinderen hebben sinds twee weken vakantie en ik sinds afgelopen vrijdag. Hierdoor verlopen de dagen heel anders dan gewoonlijk. En ik vind het heerlijk! Ondanks dat het met kinderen in huis kan voelen alsof ik aan het dweilen ben met de kraan open, voelt het heel vrij om mijn eigen ritme te volgen. Niet het ritme van de klok en verplichtingen. De dagen volgens een schema indelen valt zeker wat voor te zeggen, het geeft ook houvast, maar altijd maar hetzelfde schema voelt voor mij niet meer als een ritme, maar eerder een stramien waarin ik vastzit.

Sinds ik kinderen heb ben ik meer volgens natuurlijke ritmes gaan leven. Mateloos fascinerend vond ik de ontwikkeling van zo'n kleine baby. Ik dacht aan al die andere baby's die door de eeuwen heen dezelfde cycli hadden doorlopen. Elk kind in eigen tempo, maar uiteindelijk alles in een bepaalde volgorde.
Ik ging me meer verdiepen in de cycli van de natuur, de seizoenen en ontdekte dat die cycli in alles terug te vinden is. Het ritme van de natuur is het ritme in onszelf. Het zijn zichzelf herhalende cycli van meer en minder. Van zomer en winter. Van groei en van stilstand. Sinds ik dat ervaar, voel ik dat alles met alles in verbinding staat.

Ritme is: 

Een beweging of geluid wordt pas een ritme als er sprake is van drie elementen: het gaat om variatie en ordening en herhalingen.

Met de combinatie zorg voor gezin en parttime baan ziet mijn week er volgens een vast patroon uit. Dat zou je een ritme kunnen noemen, maar voor mij voelt het vaker als een stramien. Er is weinig ruimte voor variatie. Ben ik thuis net lekker begonnen met opruimen, moet ik de volgende dag weer naar kantoor om een agendapuzzel op te lossen, terwijl ik in een andere flow zit. Is het een mooie zonnige dag om met de kinderen naar de speeltuin te gaan? Aaah, wat jammer, zit ik net op het werk en de kinderen op de creche en morgen is het weer slecht weer en is een van de kinderen ziek.
Ik groeide op in een tijd dat het heel gewoon was dat meisjes een baan zochten en zelfstandig konden wonen en later hun baan hielden toen ze een partner kregen. Sterker nog, dat wordt je met klem aangeraden door de overheid. Maar regelmatig denk ik: jij bent toch niet je loopbaan? Het leven zelf is je loopbaan. Met dat in je achterhoofd is stoppen met werken om te zorgen voor je kinderen meer een onderdeel van de hele cyclus van je levensloop. Niet als een onderbreking van een lineaire carriee lijn. Wij hebben er destijds voor gekozen om allebei parttime te werken, daar was ik toen heel stellig in, maar nu vraag ik me wel eens af of het voor ons niet beter had gewerkt als ik me tijdelijk had teruggetrokken uit het werk.
Nu ik ervaar dat alles uit cycli bestaat, geeft me dat heel veel rust. Ik heb niet meer het gevoel dat er van alles aan mij voorbij gaat, dat ik ergens op een lange weg zit die maar door gaat en door gaat. Door op de seizoenen te letten, kan ik van alles veel meer genieten. Van de verstilling van de winter, van de oogst van de herfst van het vuur van de zomer, van al het nieuwe van de lente. Het betekent dat die mindere momenten voorbij gaan, dat de mooie momenten weer terugkomen. Het betekent ook dat de mindere momenten er niet zijn om zo snel mogelijk te vergeten, maar dat ze onderdeel zijn van het geheel. Zonder licht geen duister, zonder zorgen geen vreugde, dat idee. Twee kanten van dezelfde medaille.

Het is al weer een tijd geleden dat ik het boek Ritme, op zoek naar een terugkerende tijd van Marli Huijer las. Zij heeft een heel informatief boek over ritme en cycli geschreven. Echt heel boeiend.

Ze schrijft bijvoorbeeld over de 24 uurs economie. Een economie die dus geen ritme kent van meer en minder. 24 uur is continue. Het risico hier van is verveling! Dat zou je niet verwachten, maar ik zie het wel gebeuren: er is geen verrassing meer.

Ze schrijft ook over lineaire en cyclische ritmes.
Lineair = een herhaling zonder waarneembare variaties. Deze putten ons uit. Mechanische ritmes, zoals metronoom, druppende kraan
Cyclisch = ritmes die hun oorsprong in kosmos en natuur hebben. Aangenamer ritme. Elke cyclische herhaling is tegelijkertijd een vorm van opnieuw beginnen.
Ze schrijft o.a. dat de natuur fundamentele ritmes en wetten herbergt die naar alle ritmes verwijzen.

Het is ook van invloed op onze gezondheid. 'Tegenwoordige biologie laat overtuigend zien dat leven naar het dag en nachtritme en de seizoensritmes de gezondheid ten goede komt.  Dit kan reden zijn om gedisciplineerd volgens dit ritme te leven.'

Voor velen zal de schoolvakantie met kinderen thuis een lange onderbreking zijn van de geliefde routine. Voor nu geniet ik van dit ritme, voel ik me even vrij van het stramien van klok en plicht en taak en ben daardoor productiever dan ooit! En zoals het bij cycli hoort, gaat ook deze periode voorbij en levert het weer wat op om in het werk-school ritme te stappen. Maar wat mij betreft mag deze periode wel langer duren dan vier weken :-).



Meer informatie over Ritme, op zoek naar een terugkerende tijd. 
Marli Huijer is denker des vaderlands en schreef meerdere boeken. De logische opvolger van ritme is discipline, want je eigen natuurlijke ritme volgen, vergt natuurlijk ook discipline. Want stel dat jouw natuurlijke ritme er een is van uitstellen?

In deze blogpost schreef ik al even kort over het boek Ritme. Tevens twee linkjes naar meer stukjes over mijn fascinatie voor tijd.