Bewuster leven - Het sociale leven

Je eigen leven bewuster invullen kan al een uitdaging op zich zijn, maar hoe ga je er mee om in het sociale leven? Hoe kun je je eigenheid bewaren, trouw blijven aan wat je opvattingen over consumentisme, gezond eten, opvoeding en je geen spelbreker voelen of je geroepen voelen om je te verdedigen of te verantwoorden?

Dat is een lastige, waar niet alleen ikzelf, maar ook anderen mee te maken krijgen.  Zo las ik bij een blogger dat zij met een ander gezin op vakantie was en in de situatie belandde dat het andere gezin over haar budgetten ging beslissen –  weet helaas niet meer bij wie) en de kwestie van hoe je trouw kunt blijven aan je nieuwe levenswijze kwam ook naar voren in een reactie op een van mijn eigen blogposts.

Jullie herkennen denk ik wel uitspraken (al dan niet op mijzelf van toepassing) als:

Gebruik jij geen droger?!
Oh nou, ik wil geen harde handdoeken hoor, ik hou van lekker zacht.

Gaan jullie niet op vakantie?!
Oh nou, ik moet er echt even tussen uit, anders heb ik geen vakantie gevoel.

Dragen jouw kinderen tweedehands?!
Oh nou, mijn kinderen hoeven dat echt niet hoor.

Of de andere kant op geredeneerd:
Oh, heb je een nieuwe fiets voor je kind gekocht?!
Nou, die van mij krijgen gewoon een tweedehandse hoor. Als je even op tijd begint te zoeken, dan kun je heel goed slagen.


Wat er in zulke uitspraken besloten is, is oordeel. En hoewel ik het niet wil, toch merk ik dat ik in de verdediging schiet of mijn handelen ga uitleggen. Eigenlijk wil ik in een gesprek helemaal niet die kant op, want ik hou er altijd een onvoldaan gevoel aan over.

Tegelijk ben ik zelf ook niet vrij van oordeel. Als mensen tegen mij zeggen dat zij van heel eenvoudige dingen houden, dan durf ik dat in gedachten echt wel eens in twijfel te trekken. Ook niet fraai.

Wat volgens mij belangrijk is, is dat iedereen op zijn of haar manier gelijk heeft.
Maar probeer je niet te verbinden met de opvattingen van de ander. Mijn ervaring is als je jezelf gaat verklaren of uitleggen, dat het dan net voelt alsof die mening van de ander een beetje van jezelf wordt. Want de mening van de traditionele consument is behoorlijk dwingend in zijn opvattingen. Ze zijn eigenlijk de echo’s van de reclamemakers. En van die ver-markting van het leven wilde jij nu juist afstand nemen. Zelf hoorde ik nog niet zo lang geleden ook tot die categorie.

Als je je niet verbindt met de mening van de ander, maar er gewoon naar luistert, dan wordt er minder afbreuk gedaan aan jouw eigen opvattingen. Jouw opvatting blijft van jou en die van de ander blijft van de ander.

Ik kwam een mooie wijsheid tegen van Boeddha die ik hier heel erg bij vindt passen.

Op een dag liep Boeddha door een dorp.
Een zeer boos en onbeschofte jonge man kwam hem tegemoet 
en begon hem te beledigen.

"Je hebt niet het recht anderen te onderwijzen. Je bent zo dom als iedereen. Je bent niets anders dan nep.", schreeuwde hij.
Boeddha werd niet verstoord door deze beledigingen. In plaats daarvan vroeg hij de jonge man : "Als je een cadeau voor iemand koopt en die persoon neemt dat cadeau niet aan. Aan wie behoort het cadeau?"

De man was verbaasd dat zo'n vreemde vraag die gesteld werd en beantwoordde de vraag met : "Het zou van mij zijn, omdat ik het cadeau gekocht heb."
De Boeddha glimlachte en zei: "Dat is juist. En dat is precies hetzelfde met je boosheid. Als je boos op me wordt en ik niet daardoor beledigd ben, dan is het de boosheid die op jezelf terugvalt. Je bent dan de enige die er ongelukkig door wordt. 

[de anekdote gaat nog verder, maar tot aan hier vind ik ‘m het meest krachtig]

Consequent

Lang niet altijd ben ik consequent. Soms kies ik voor mijn portemonnee, soms kies ik voor duurzaam. Voor mijn gezin koop ik nog zelden frisdrank, maar voor visite wel. Als ik op visite ga probeer ik me te beperken tot hapjes die geschikt voor mij zijn, maar ik sla niet alles af. Ik denk dan maar aan het advies van Tara Stiles dat je vooral moet waarderen wat je gastheer/gastvrouw voor je geregeld heeft. Soms kan ik een dagje met vrienden of familie wel beïnvloeden (door af te spreken dat we zelf de lunch meenemen bijvoorbeeld), maar soms zal dat niet lukken. Dan moet ik mijn verlies nemen.

Nou ja, eigenlijk kan ik er nog veel meer over zeggen, maar ik laat het hier maar bij. Dan heb ik een volgende keer ook nog weer wat.