Jaarthema: Reserves aanvullen

Aan goede voornemens doe ik niet meer. Dat zeg ik wel, maar toch vormt zich aan het eind van elk jaar een idee over hoe ik zou willen dat het nieuwe jaar er uit gaat zien. Welke weg ik wil inslaan of op welke weg ik wil doorgaan. Waar ik aandacht aan wil geven en hoe ik dat vorm wil geven. Dus op een bepaalde manier toch goede voornemens. Die doelen zijn in het begin altijd een beetje ruw, nog niet zo gespecificeerd. Jolanda van consuminderenmetplezier vroeg me in een reactie (correspondentie hier) of ik ook doelen had. Dat zette me aan om mijn doelen wat vastomlijnder te maken en op te schrijven, want dat helpt toch om ze niet uit het oog te verliezen. Al was het alleen maar omdat je er door ze op te schrijven, nog eens extra goed over nagedacht hebt.

Financiën
In eerste instantie dacht ik alleen aan de financiële kant toen ik het jaar doopte tot het jaar van het Aanvullen van de Reserves. De bezuinigingen die we hebben gedaan zijn gestabiliseerd, nieuwe financiële gewoontes redelijk ingesleten, een lening die noodgedwongen groter was geworden (verbouwingsellende en tegenslag met de auto) is binnen afzienbare tijd afgelost. Dit alles zorgt er voor dat nú het moment daar is voor Het Grote Sparen. Dat is het doel dat ik voor ogen heb. Dat betekent wel nog een jaar goed opletten waar we het geld aan uitgeven, maar als het goed is moet het sparen wel hard kunnen gaan. Met groter wordende kinderen wordt het steeds belangrijker om een goeie buffer te hebben. En ik hou van financiële zekerheid.

Naast het vullen van de financiële reserves wil ik proberen manieren te vinden waarmee we ons geld aan het werk kunnen zetten. Geld simpelweg niet uitgeven levert veel op, maar misschien zijn er wel manieren waarop we investeringen kunnen doen die ons uiteindelijk geld opleveren. Zo zou ik dit jaar wel zonnepanelen willen aanschaffen. Dat is een investering die ons per maand lagere woonlasten oplevert en goed is voor het milieu. Investeringen in onderhoud aan het huis zijn onvermijdelijk, maar als dat kan op een manier die voordeel oplevert dan is me dat wel waard.

Persoonlijk
Op persoonlijk vlak blijkt het aanvullen van de reserves ook goed te passen. In mijn vorige blog schreef ik al dat er voor mij een kentering is in de tijd, dat ik voel dat er ruimte gaat komen. Tijd om bepaalde dingen een plek te geven. Tijd om niet meer steeds in blessuretijd te functioneren, maar fysieke en mentale reserves op te bouwen.
2016 moet voor mij het Jaar van het Schrijven worden. Hier op mijn blog of aan mijn manuscript. Vooral aan mijn manuscript.
De eerste weken van het nieuwe jaar zijn al weer voorbij en ik merk hoe makkelijk het is om je in de waan van de dag te verliezen en de tijd door je handen te voelen glippen. Door het op te schrijven wordt het toch iets concreter en kan ik het later evalueren.

Ik dacht aan goedbedoelde wijze raad (of eerder goed bedoelde kreten) van mensen die zeggen 'je moet leren nee te zeggen'. Waarbij ik me dan altijd wat erger, want ik kan best goed nee zeggen. Waardoor ben ik dan toch bezig met andere dingen dan het schrijven, vroeg ik me zelf af. Toen ik daar over nadacht, ontdekte ik dat ik te snel iets beloof aan anderen. Te snel iets toezeg. 'Zal ik dat voor je opzoeken? Volgens mij heb ik thuis nog wel een knoopje/lapje/jurk/legging. Als je er niet uitkomt, dan vraag mij maar.'  Dat soort beloftes. Dat doe ik uit mezelf, niet omdat mensen er om vragen. Dat doe ik uit enthousiasme en omdat ik er zuiver plezier aan beleef om iets te doen voor een ander. Iets wat mij relatief weinig kost, maar waar een ander erg mee geholpen is. Het punt is, ik doe het teveel. Dus nu leer ik mezelf aan om dat soort overenthousiaste beloftes uit mijn mails te schrappen en mijn lippen een paar tellen op elkaar te houden en hulp alleen aan te bieden als ik er zelf ruimte voor heb.