Happinez 40 dagen slow challenge

Zaterdag viel de nieuwe Happinez op de mat. Het thema van deze editie is take it slow. Dat is een hele goeie reminder voor mezelf. Het mag dit jaar allemaal wel wat langzamer.

Als bijlage zit er een kalender in voor een 40 dagen slow down challenge. Ik scheurde de kalender er uit en heb 'm een mooi plaatsje gegeven op de bijzettafel.

De challenge is: 40 dagen lang extra aandacht voor alles wat je normaal op de automatische piloot doet. Als je 40 dagen iets meer tijd neemt voor vanzelfsprekende handelingen zul je meer ruimte in je hoofd krijgen. Waarom 40 dagen? Er wordt gezegd dat je 40 dagen nodig hebt om een nieuwe gewoonte aan te leren.

Ik had geen vooropgezet idee voor vandaag welke handeling ik met aandacht zou doen. Het werd uiteindelijk dweilen. Ik testte de HaRa dweil uit. De HaRa party van vorige maandag was heel geslaagd. Zeven dames vroegen de demonstratrice het hemd van het lijf. Een van de buurvrouwen wilde voordat ze eventueel tot aankoop van de dweil over zou gaan, 'm wel graag testen. Dat mocht. Gisteren kwam ze 'm bij mij terugbrengen. Zij wist het zo net nog niet, ook vanwege de prijs, en zag van aanschaf af.

Als gastvrouw van de party mocht ik een cadeau uitzoeken en dat had de dweilstok mogen zijn. De rest had ik dan bij moeten kopen. Toen trapte ik even op de rem (slow down), want ik had daar geen budget voor, ook al had ik er wel een verlangend oogje op laten vallen. Ook ga ik in de achteruit als ik het gevoel krijg dat ik als consument tot een aankoop wordt aangezet. Want aan alleen een stok had ik niks, er moest ook een dweil bij. En een emmer is ook wel handig. In plaats van een cadeau koos ik er voor om de aankopen die ik al had gedaan als cadeau te laten tellen. Zodoende hoef ik nauwelijks iets te betalen. Dat krijg je er van als je gaat letten op je koopgedrag. :-)

Vanmorgen besloot ik om zelf de dweil ook eens te testen. Ik had 'm nu tenslotte toch in huis. Dat deed ik met volle aandacht. Niet rits rats, om er zo snel mogelijk weer van af te zijn, maar letten op hoe de dweil z'n werk doet en kijken naar de leefsporen op de vloer. En kijken naar wat ik er plezierig aan vind. En ik moet eerlijk zeggen dat ik spijt heb dat ik de dweil niet genomen heb. Ik zou niet eens kunnen zeggen wat ik het meest plezierig er aan vond; de dikke microvezel zelf of de stok of de emmer waarmee ik mijn dweil kan persen. De groeven van de pvc vloer waren in de loop der tijd groezelig geworden, maar dat is allemaal weer fris. Misschien toch een beetje verkeerde zuinigheid. En dat terwijl ik het laatst zelf nog zei in het logje 'tools not toys.'  Eigenlijk was dit een dubbele slow down; eerst met weerstaan van verleidingen en de tweede keer beseffen dat ik het niet aan mezelf wilde besteden. Verwarrende les.