Zeg, maak jij nog wel eens wat?

Zeg, maak je eigenlijk nog wel eens wat? Jij was toch altijd zo creatief?

Een hardnekkig stemmetje bleef die vraag maar steeds herhalen. In mijn hoofd.

Het was de stem van mijn geweten. Mijn creatieve geweten, om precies te zijn. 

          Ik dacht van wel. Maar als ik mijn creatieve maaksels moet opnoemen, dan kan ik het niet bedenken. Dan kan ik eigenlijk vooral denken aan wat ik nog zou willen maken. 

Ik bladerde door mijn foto’s en vond een paar bewijzen dat ik toch nog wel eens wat maak. Niet dat ik dat zou hoeven bewijzen, maar mijn geweten vond blijkbaar van wel.

  

Kwestie van What have you got to show for yourself.

Cadeautasje, knikkerzak, verjaardagtasje

Voor de genodigde kinderen van de verjaardag van mijn Gemma en Ellie maakte ik zakjes. We deden een fotospeurtocht en elk kind kreeg een zakje met een kompas. De schatten die ze onderweg vonden, konden in het tasje opgeborgen worden. 

Trouwtak

De meeste bruidsparen vragen een envelop met geld. Om dit toch op een feestelijke manier te overhandigen, hing ik de envelop aan een gedecoreerde tak. Je kunt er allerlei kleinoden aan hangen. Ik maakte er hartjes bij van strijkkralen. 

Ik bedenk me nu dat we afgelopen zomer twee bruiloften hadden en dat ik voor die andere bruiloft ook een trouwtak gemaakt heb. Daaraan maakten de kinderen en ik van strijkkralen hartjes met de initialen van het bruidspaar. 

Presenteerblad voor overhandigen ringen

In de familie werd er getrouwd! Onze kinderen mochten de ringen overhandigen. 

Ik maakte een presenteerblad voor de ringen.

Ik kocht alles (nou ja, niet alles, de ringen kocht het bruidspaar zelf hè ;-)) bij de X.enos; het dienblad, de rozenblaadjes, de kaarsen, de flesjes (de hartjes zaten er al aan vast).
Voor de foto heb ik even de ringen van Michel en mij er in gedaan. 

In de flessenhals deed ik schuimrubber, wat ik wit spoot. Dat was nog een heel gedoe, met een spuitmond die meteen verstopt raakte. Het is ook niet helemaal wit geworden, maar het doel was ermee gediend. 

Poppenluiers

Ik maakte een hele stapel poppenluiers om te verkopen op de zomermarkt van Schiermonnikoog. 

Ik verkocht er 25, een mooi spaarcentje voor nieuwe handwerkprojecten of voor een lockmachine. 

De kinderen verkochten hun te klein geworden kinderkleding. Wat ons opviel, was dat dit vooral door grootouders gekocht werd. 

Korte broeken

Het patroon voor deze korte broek vond ik bij Ikkeismooi (klik hier voor de link)

Op de foto staat Ellie.

Gemma trekt 'm niet aan, want zij heeft al een korte broek, zegt ze. 

Rok

Voor mezelf maakte ik een rok, maar die had ik veel te laat af. Iets met te druk en teveel hooi enzo. Ik heb 'm eind augustus nog aangehad, maar toen was het eigenlijk al te koud. Ik ben benieuwd of ik 'm deze zomer nog aantrek. Ik en zelfgemaakte kleding is niet altijd een match. 

Stapstenen en een vogelbad

Samen met de kinderen maakte ik stapstenen, naar voorbeeld van Goedgemutst (klik hier voor de link). En ja, voor het effect is het mooier om de schelpen met de bolle kant in het zand te leggen, maar daar trekt een 5 jarige zich niets van aan :-) .

Ook maakte ik een vogelbad, naar het idee van Mirjam van Have an nice day (klik hier voor de link).

De foto is niet representatief, want hier zie je nog hoe ik het blad in een kuil heb. Zo zou ik er natuurlijk geen kom van krijgen, alleen een halve bal van cement. In versie twee heb ik het blad op een bult zand gelegd en daarover heb ik het cement gesmeerd. Op de kop dus. 

Helaas is het vogelbad met de vorst van twee weken geleden kapotgevroren. :-(

Beenwarmers

Mijn meest recente maaksels zijn beenwarmers. Deze recykleerde ik van een teheetgewassenendaardoorgekrompen vest. Ik knipte de mouwen af en reeg een draad door de lussen, anders zouden de beenwarmers in no time afrafelen. Lekker warm voor op de fiets en op een tochtig kantoor. Na de Kerstvakantie ben ik weer aan het werk gegaan, had ik dat al verteld? Het gaat prima, ik ben weer volledig (in mijn geval 20 uur) aan het werk. Ik was er na de Kerstvakantie wel weer klaar voor om naar kantoor te gaan. Soms wil de praktijk nog wel eens tegenvallen, maar het viel mij alleszins mee. De afgelopen periode was beslist niet makkelijk, maar het heeft blijkbaar zo lang moeten duren. Het heeft me veel energie gekost, maar het heeft nieuwe energie opgeleverd. Energie die beter voor me is. 

Vooral mijn geopereerde been wil graag warm blijven, vandaar de beenwarmers. Mijn andere been doet gezellig mee voor de symmetrie. 

Voor de rest heb ik ook nog wel een ideetje :-)

Het is maar goed dat ik naar het stemmetje van mijn geweten heb geluisterd, want nu realiseer ik me opeens dat ik best veel gemaakt heb het afgelopen jaar! Gelukkig dat ik er foto's van gemaakt heb. 

Het is goed om mezelf te herinneren aan wat er wèl bereikt is. Iets tastbaars zelf maken geeft een gevoel van nut. Dat er iets is om door te geven, iets wat er eerst nog niet was.