Na zes jaar weer yoga les

Het bleef niet bij enkel een voornemen. Ik ben daadwerkelijk weer met yoga lessen begonnen. Wel een beetje geholpen door een nu of nooit advertentie. Daarin stond begin januari dat de lessen weer begonnen waren en dat er nog een paar plekken vrij waren. Ik belde meteen. Afgelopen maandag had ik les drie.

Zes jaar geleden had ik voor het laatst yoga les. Jarenlang volgde ik cursussen hatha yoga bij een hele fijne docente. Zij gaf niet alleen les, zij léefde yoga, vond ik. Ik stopte met lessen omdat het vanwege mijn zwangerschap niet meer kon en daarna pakte ik het niet weer op vanwege twee baby’s in huis. Ook had ik absoluut geen behoefte om ’s avonds nog de deur uit te gaan. Voor de laatste maanden van mijn zwangerschap kocht ik wel een yoga boek voor zwangeren. Het bleek een klassiek werkje. Elke dag deed ik een half uurtje een riedeltje oefeningen uit het boek. Na de bevalling bleef ik dat nog een tijdje doen, maar…ach wat kan ik zeggen; vermoeidheid en twee baby’s, huishouden en werk. 

Doordat ik vanwege mijn operatie rust moest houden begon ik steeds meer de invloed te merken van het hoofd op het lijf. Het hoofd heeft het gewoon nodig dat het lijf in beweging is en het lijf moet af en toe even pauzeren om het hoofd nieuwe ideeën te laten vormen. Door te weinig beweging kan het hoofd niet ontladen.

Dat besef en dat ik na een partijtje zaklopen op de personeelsdag het vermoeden kreeg dat mijn uithoudingsvermogen niet zo geweldig meer was.

Yoga was het antwoord. Deze keer geen hatha yoga, maar een iets actievere yoga. Dat leek mij beter, aangezien ik ook al meditatie doe en dat is weliswaar heel intensief, maar er wordt weinig bewogen.

De docente waar ik nu lessen volg combineert allerlei stromingen. De basis is weliswaar hatha yoga (maar dat komt omdat dat de meest beoefende vorm van yoga vorm is in het Westen), maar haar tempo ligt hoog en ze doet ook sta-oefeningen (iets wat ik voorheen niet deed). De oefeningen doen me goed, dat kan ik merken, de zaal is heerlijk warm, het is niet ver reizen. Fijn. Maar zo’n yoga cursus zit weer boordevol levenslessen en confrontaties. En die zijn niet allemaal aangenaam. Dit zijn de lessen die bij mij de meeste indruk maakten:

1. Vlaag van scepticisme

Zelfs ik als spiritueel spons kan maar zo worden overvallen door een vlaag van scepticisme. Woorden als belachelijk, stom, gênant zijn door mijn hoofd gegaan.

2. Ademhaling

De ademhaling is veel belangrijker in ons welzijn dan we beseffen.

Uitademen: buik naar binnen

Middenrifspier gaat als boog omhoog

Actieve beweging

Inademing: buik naar buiten

Middenrifspier gaat als boog omlaag

Passieve beweging

Probeer het maar eens uit. Een paar keer gedurende de dag. Waarschijnlijk raak je net als ik helemaal in de war, zodra je er bij na gaat denken. Maar na een paar keer oefenen komt er ontspanning in het hele middengebied. Het bekken, je onderbuik, ontspant ook meer en je raakt niet zo snel opgejaagd. Het mindfulle gevoel waarvoor je al die bijeenkomsten hebt gevolgd, ontstaat nu spontaan.

3. Middelbare school

Als volwassene kan je je net zo afgewezen voelen binnen een groep als toen wanneer je nog op de middelbare school zat. Ik bedoel:

Niet even op me wachten om gezamenlijk het gebouw in te gaan (deur gaat alleen van binnen open), ook niet als ik er om vraag. En dan in de hal een beetje schaapachtig naar me glimlachen.

Niet de kring groter maken als er een laatkomer bij wil (die voor een dichte deur stond). Wat een tegenzin bemerkte ik toen ik voorstelde om de groep wat voor deze deelnemer groter te maken! De meesten maakten niet eens ruimte!

Na afloop bij de docente correcties doorgeven op de adreslijst (hoe Middelbare school!) en dat ik dan in de rij sta en de docente mij overslaat en degene helpt die ná mij aan kwam lopen. Middelbare school all over again.

Maar wat dan ook Middelbare school is: die ene in de groep, die wel contact wil maken en buiten nog even napraat over hoe zij voor een dichte deur stond en ook nog even vraagt welke kant ik op fiets.

Heel leerzaam, dat yoga.