Vergeten boeken: J.L. Carr ~ Een maand in de provincie

Vergeten boeken
Sommige boeken - of verfilmde boeken - blijven je bij lang nadat je ze gelezen of gezien hebt. Ze komen soms onverwacht weer bovendrijven in mijn herinnering. Dat dat gebeurt heeft vast een betekenis, maar welke is me niet altijd helder. Waarschijnlijk is in mij een emotie aangewakkerd die ik destijds ook ervaren heb.



Zo'n vergeten boek is Een maand in de provincie door J.L. Carr.  

Ik liep al langer rond met het idee om een logje te schrijven over vergeten boeken. Ik wilde daarvoor eerst de boeken herlezen, want waar het vergeten verhaal over gaat, tja dat weet ik natuurlijk ook niet meer precies ;-)

Alleen in de praktijk heb ik natuurlijk helemaal geen tijd over om die vergeten boeken te herlezen en toen ik vandaag wat achtergrondinformatie zocht kwam ik er achter dat er andere mensen zijn die er al heel mooie dingen over hebben gezegd. Daar heb ik niet veel aan toe te voegen.
Bovendien kwam ik er achter dat er een paar maanden geleden een herdruk is verschenen van Een maand in de provincie. Dat wakkerde bij mij zoveel enthousiasme aan dat ik er meteen een logje aan wilde wijden.

Mijn eerste kennismaking met Een maand in de provincie
Het eerst zag ik de film op tv. A month in the country. Een film uit 1987. Ik keek heel veel films, maar deze bleef me bij.

A month in the country

Het verhaal gaat over twee jongemannen die in de eerste wereldoorlog hebben gevochten. Beiden zijn beschadigd door de oorlog en naar een klein Engels dorpje gekomen om te herstellen. De ene (gespeeld door Colin Firth - hij stal meteen mijn hart, ik hoef dat niet te ontkennen :-)) gaat een muurschildering in een kerk restaureren. Laagje voor laagje verwijdert hij de lagen die over de schildering heen zijn gezet.
Het was die - eenvoudige - symboliek van het afpellen van zijn ballast die me raakte.

Toen ik bij de aftiteling van de film zag dat er een boek van was ben ik die meteen gaan lezen. Het is eerder een novelle dan een roman. Het is compact, maar raakte me diep.

Vandaag kwam ik er achter dat eerder dit jaar het boek opnieuw is verschenen, nu onder een iets andere titel: Een maand op het land. 
Er zal wel lang en breed nagedacht zijn over die verandering in de titel, maar ik vond de eerdere titel beter. Op het land staat voor mij voor werken op het land. Landbouw dus. Misschien was platteland dan beter geweest, maar ja, dat klinkt te lang.


Dit schrijft Nu.nl over de nieuwe uitgave.

Nieuwe, herziene vertaling van het literaire sieraad van Carr uit 1980, over een soldaat die de Eerste Wereldoorlog overleefde en in een klein dorpje op adem komt. 

Soldaat Tom Birkin heeft de Eerste Wereldoorlog overleefd, in fysieke zin dan. Met een hoofd dat een ton weegt  door de gruwelbeelden van het strijdfront, vestigt hij zich in het kleine dorpje Oxgodby, in het noorden van Engeland.
De plaatselijke kerk heeft een eeuwenoude muurschildering die verborgen zit onder stof, vuil en verflagen, en Birkin gaat dit middeleeuwse kunstwerk restaureren.
In Oxgodby maakt hij kennis met Moon, een andere oorlogsveteraan. Ook Moon verwerkt zijn ervaring aan het front door te spitten in stuk grond, waar zich een verloren graf zou bevinden.



Klik hier voor de volledige tekst.

De tweede kennismaking
Nadat ik Een maand in de provincie had gelezen wilde ik meer van Carr lezen. Gelukkig had de bibliotheek nog een tweede titel:  De slag bij Pollocks Crossing
Die titel herhaalde ik maar steeds opnieuw in mijn hoofd. Hij klonk zo lekker, helemaal in het Engels. Eerlijk gezegd weet ik niet meer waar dat boek over ging, behalve dat er een bepaalde humor in zat. En dat er geen oorlog was en ook niet op een kruispunt.

In 2006 stond er in de Tzum (literair Gronings tijdschrift)  een wervend stukje over Carr en De slag bij Pollocks Crossing. Ik zat thuis en las het en kon het alleen maar hardop beamen.

Vandaag vond ik op deze plek (klik) een verslag van iemand die ook per toeval op de boeken van J.L. Carr is gestuit en vervolgens alles heeft gelezen. Ik voel een leesinhaalslag opkomen :-)
Zij schrijft ook nog een recht-uit-het-hart stukje over de biografie van Carr die ze (niet helemaal uit) heeft gelezen. Klik.http://www.moorsmagazine.com/boekenhoek/biografieen.html



En als je nu nog niet overtuigd bent dat J.L. Carr thuishoort in de literaire lijsten, lees dan nog even wat NBD/Biblion er over zegt:
 In de zomer van 1920 ontmoeten twee oud-strijders elkaar in het afgelegen Engelse dorpje Oxgodby. De een is restaurateur en op zoek naar een lang geleden ondergekalkte muurschildering in het middeleeuwse dorpskerkje en de ander zoekt naar een graf, en vindt, getalenteerd archeoloog als hij is, de fundamenten van een angelsaksisch kerkje. Beiden zijn nogal geschokt en beschadigd door de oorlog; samen echter, in hun werk geconfronteerd met leven en dood in het verleden verwerken ze hun ellende. In een kortbestek zitten vele romangenres verscholen: het boekje laat zich lezen als psychologische studie, liefdesverhaal en detective. De Engelsman J.L. Carr stond in 1980 kandidaat voor de prestigeuze Booker-prize met dit hecht geconstrueerde miniatuurtje: afgaande op dit boek zal hij die nog wel eens krijgen. Meer bekendheid verdient hij ook.