Maandagse Motivatie #68

 

#68 Langs de minimalistische meetlat

Ruim twaalf jaar geleden alweer begon ik te schrijven over opruimen en eenvoudiger leven. Je zou denken dat ik inmiddels een ordelijk huis heb met strakke lijnen, gladde oppervlakken, lege vloeren, nooit meer achterstand.../maar hoewel ik een stuk minder spullen heb, en ervaar ik meer rust in huis, toch blijf ik een minimalist met veel spullen.

 

Hoe ervaar jij de gesprekken over veel/weinig spullen? Wanneer je je bezig gaat houden met opruimen en minimalisme en je komt meer in aanraking met anderen (offline of online) die zich hier ook mee bezig houden, dan zie je nog wel eens oordelen over en weer. Soms een oordeel naar jezelf over wat je nog ‘teveel’ hebt en soms oordelen van een ander, die vinden dat jij ook wel zonder datgene kunt waar zij ook zonder kunnen leven. Zo wordt jij langs de minimalistische meetlat van een ander gelegd. 

 

Er is geen minimalistische meetlat waar je jezelf langs hoeft te leggen, hooguit alleen jouw eigen maatstaf, van hoe het eerst was. 

Is jouw huis opgeruimd genoeg voor jou? Heb je ruimte voor je kwaliteiten? Is je huis een fijne plek geworden die aan jouw behoeftes voldoet? Ervaar je zingeving? Werken de spullen vóór jou of tégen jou? Na elke ronde opruimen ga je je verder en verder verdiepen. Je leert jezelf steeds beter kennen en de uiterlijke wanorde maakt plaats voor innerlijke rust en kalmte. 

 

Ondanks dat mijn huis altijd een beetje rommelig zal blijven, weet ik inmiddels beter hoe ik balans moet houden. Ik hou van mijn spullen, maar ik weet ook dat ik beter gedij bij meer ordelijkheid en overzicht. 

Toch, ondanks dat beetje rommelige voel ik me innerlijk veel kalmer dan tien jaar geleden. Opruimen heeft me geleerd dat het om meer gaat dan de afwezigheid van spullen. Opruimen is een manier om richting aan je leven te geven wanneer je bent vastgelopen. 

 

Vroeger kon ik me wel opgelaten voelen als ik merkte dat mensen mijn huis rommelig vonden. Dan voelde ik hun onuitgesproken oordeel, maar in de loop der jaren voel ik steeds minder ongemak. Ik heb niks om me voor te schamen. Ik heb hard gewerkt aan het herstellen van mijn eigen huis en mijn leven, en ik heb daarbij niet de makkelijkste weg afgelegd.  

 

Opruimen en minimaliseren was en is voor mij – naast het minderen van spullen – ook een kwestie van loskomen van opgelegde ideeën. Een manier om vrijer te leven volgens mijn eigen kwaliteiten en mijn eigen waarden. Je verliest onderweg vaak genoeg het vertrouwen, soms denk je dat je je verstand verliest, maar heb vertrouwen, het wordt altijd beter dan het was. Blijf de handelingen doen die je de persoon maken die je graag wilt zijn. Blijf stappen zetten naar het leven zoals dat voor jou waardevol is. Vind jouw eigen vorm van een minimalistisch, opgeruimd of eenvoudig leven, volgens jouw eigen minimalistische meetlat. 

Merk je dat je wel wat meer steun en begeleiding kunt gebruiken bij het opruimen, merk je dat je steeds tegen hetzelfde aanhikt, dat je in dezelfde cirkels blijft opruimen, herschikken en opnieuw kopen? Ervaar je dat het opruimen een pijnlijk proces is of begin je nieuwsgierig te worden naar jouw achterliggende redenen waarom je het zo moeilijk vindt om afstand te doen van spullen die je pijn opleveren? Als je wel wat meer inzicht hierin wilt krijgen en op zoek bent naar begeleiding en ondersteuning, dan kan een opruimtraject heel verhelderend zijn. In een opruimtraject ontvang je 30 dagen lang een mail met een opdracht en onderzoekende vragen. Hierin neem ik je mee naar de diepere lagen van het opruimen, waardoor je een beter inzicht krijgt in jezelf en in je huis. Je houding naar je huis wordt kalmer en ook je houding naar jezelf wordt kalmer. 

Maandag 22 september start het najaarsopruimtraject. 

 

Warme groet, 
Anita