De symbolische betekenis van Pasen

Alle jaarfeesten krijgen meer waarde als je meer leert over de symbolische betekenis van een feest. Sinds ik me meer met de diepere boodschap van jaarfeesten ben gaan bezighouden, zie ik ze niet meer als losstaande feesten. Ook heb ik geleerd over de tijden tussen de feesten die ze als het ware aaneen rijgen. Zo heb ik gemerkt dat de Vastentijd een natuurlijke aanloop is naar Pasen. Een tijd van diepe zuivering. 

Ik groeide op met de bijbel, maar ben helaas niet bijbelvast - ik kan het nooit goed letterlijk navertellen. Maar de sfeer van een verhaal die vergeet ik niet. Ik zie het als een verbeelding van wat er in de mens omgaat. 

Wat kan de diepere betekenis zijn van het Paasfeest?

Met Pasen vieren we de kruisiging en wederopstanding van Jezus. 

Wat als ik het idee dat Jezus een daadwerkelijk persoon was loslaat, maar hem zie als verpersoonlijking van alles wat menselijk is. Het ego. Het Ik. 

Kan ik in mijn zoektocht naar meer eenvoud en zingeving blijven vasthouden aan alles wat bij mijn oude Ik hoort, of moet ik mezelf opnieuw uitvinden? Voor alles wat nieuw is, sterft iets anders af. Als het Ego sterft, wat blijft er dan nog over? 

Wat als ik Judas de verrader niet zie als een ander persoon, maar als een element van mijn Ware Zelf. Het Ego zal zichzelf nooit verraden (want daarvoor is het teveel Ego), maar ergens wil het ego wel die verandering, want het leven schuurt nogal. 'Is dit het nou?!' De Judas springt vervolgens in de bres voor het Ware Zelf. 

Als het ego sterft, is er ruimte voor het Ware Zelf. Het dragen van het kruis zie ik als het dragen van de last van het niet hebben geleefd naar het Ware Zelf. Want hebben we niet allemaal die gevoelens van spijt over alles wat we in het verleden gedaan hebben, maar uiteindelijk niet bij ons paste? Al die tijd gespendeerd aan – eerst – vergaren van allerlei spullen en banen, liefdes en vriendschappen en vervolgens al die tijd gespendeerd aan het opruimen ervan. Die last valt van je af als je het pad gaat volgen van jouw Ware Zelf. 

Er zal twijfel komen. Is dit wel de juiste weg? Is dit wel mijn Ware Zelf? Wil ik niet toch liever dit of toch liever dat? Wil ik dit (gedroomde leven) nou echt wel?! De discipel Thomas (de ongelovige) symboliseert deze twijfel. 

Die twijfel kan een poos duren. 

Maar als twijfels zijn overwonnen, dan is er het vertrouwen in het Zelf. 

Dat zie ik als de weg naar Hemelvaart. Hemelvaart is de uiteindelijke verlichting. Het spirituele pad wanneer je leeft naar je Ware Zelf. Zonder twijfels. Dat is de weg naar heelwording. Deze fases doorlopen doen we niet alleen maar voor onszelf. Maar ook om dit proces bij de mensen om ons heen te helpen. 

Wat ik de afgelopen jaren ook geleerd heb over jaarfeesten is dat alles terug te leiden is op processen in de natuur. Elk jaarfeest is een afspiegeling van wat de mens ook in de natuur ziet. Binnen elke religie of cultuur. Ook heb ik geleerd dat dit proces niet in één seizoen doorlopen hoeft te worden. Dat als Pasen voorbij is en jij hebt voor je gevoel wel de Judasfase gehad, maar je komt maar niet voorbij de twijfel (#steekt hand op), dat jouw kans op verlichting en leven naar je Ware Zelf dan verkeken is. Nee, elk jaar doorloop je weer dit proces en elk jaar wordt er iets versterkt. Deze processen zijn ook collectief. Wereldwijd denk ik dat we als geheel nog niet voorbij de Judas fase zijn. Er is nog teveel Ego, teveel vingerwijzen, teveel consumptie, teveel gericht op eigen gewin en er is teveel uitputting van de aarde. Vaak denken we dat we als individu niet veel kunnen doen, maar werken aan jezelf, is werken aan het grotere geheel. 

Ik wens jullie hele fijne Paasdagen en nieuwe inzichten voor jouw weg naar een Heel leven. 

Warme groet, 

Anita

Ps: deze blogpost begon als tekst voor de komende nieuwsbrief, maar groeide uit tot dit grotere verhaal.
Voor de nieuwsbrief heb ik nog genoeg andere tekst. Wil je deze ontvangen, schrijf je dan hier in.