Weet wanneer je moet stoppen
Zaterdag was ik in de tuin bezig om de plantjes in de grond te zetten die ik de zaterdag daarvoor gekocht had.
Die eerste horde om te beginnen - net als met opruimen - is vaak het grootst.
Het helpt om het werk op te breken in kleine stukjes.
Eerder in de week had ik al de twee helleborusssen in de grond gezet.
Nu verder met de rest.
Ik deelde mijn aankopen op in categorieën:
- vaste planten voor in de border
- perkgoed - primula's
- klimroos
- kruiden
Zoals dat gaat met tuinieren: je valt van het een in het ander.
Precies zoals dat gaat met opruimen.
Want er vloeit werk voort uit werk.
Om de vaste planten in de grond te zetten, wilde ik een miniatuur dennenboom verplaatsen.
Om de klimroos te poten, wilde ik de bestaande klimroos op een andere plek zetten.
En zoals met alles: niks gaat zonder slag of stoot.
Tussendoor viel mijn oog op de kuil in de border, waar een mol actief was geweest en bedacht dat ik maar meteen tuinaarde in het gat moest gooien.
In mijn achterhoofd was de Wijze Volwassene die zei dat ik mezelf niet moest overstrekken, omdat ik daar later de klap van krijg en het was onze trouwdag en echtgenoot en ik zouden 's avonds uit eten gaan. En ik wil niet zitten te knikkebollen onder het eten.
Toch zijn extra handelingen snel gemaakt. Toch nog even snoeiwerk aan de klimroos. O ja, niet vergeten om die andere klimroos ook te snoeien. En kuilen op te vullen.
Primula's in de voortuin en even praten met de buurvrouw en haar dochtertje die buiten speelden.
Niet vergeten dat snoeiafval ook opgeruimd moet worden. En dat alle nieuwe plantjes water moeten hebben. Niet vergeten dat ook het gereedschap weer opgeruimd moet worden.
De kruiden moeten nog even wachten, want ook daarvoor een idee wat voorwerk nodig heeft.
Ik ben al aan het afronden, afvalrestjes uit de border en het gras oppakken. Lege plantenbakjes in de kliko.
Dan valt mijn oog op de roos op stam - die moet óók nog gesnoeid worden.
Gelukkig zegt de stem van de Wijze Volwassene heel duidelijk: NEE, nu niet! Ik voel dat ik moet stoppen, want na deze roos zal ik weer wat anders zien om 'even' te doen. Vermoeidheid komt al om de hoek kijken.
Ik zet de kliko terug en bedenk: ik moet de aangekoekte plak groenafval losscheppen van de bodem van de kliko. Zal ik nog even de schep weer pakken? NEE. Stoppen. Anders is er hierna nog weer wat. En ik stop. Ik stop mezelf.
Niet alles hoeft nu af. Later weer verder.
Dat is de motivatie van vandaag:
Weet wanneer je moet stoppen. Ook al is het niet af - voor je gevoel - stop tijdig, omdat je anders je eigen grenzen teveel oprekt. Teveel je reserves aanspreekt. Als je vervolgens uitgeput bent, dan werkt dat demotiverend voor de volgende keer. Dan associeer je een klus met uitputting en is de drempel voor de volgende keer nóg hoger.
Deze week ga ik met de groep van het Voorjaarstraject opruimen in de woonkamer en thuiskantoor.
Ik wens jullie weer een fijne week.
Warme groet,
Anita
Ps1: Wil je elke week de Maandagse Motivatie in je mailbox? Meld je dan hier aan.
Ps2: Ik heb ook een Instagram Account waar ik gedachtes en berichten deel.
Weer heerlijk om te lezen!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar Anita! Inderdaad, zo rol je van het een in het ander en dan is het best moeilijk om jezelf een halt toe te roepen.
BeantwoordenVerwijderen