Maandagse Motivatie #31

 

Ik sloeg een weekje over met de Maandagse Motivatie, maar vandaag gaan we weer verder. 
In mijn nieuwsbrief schreef ik over hoe ik me aan het voorbereiden was op een lang verlof van mijn baan buitenshuis, een periode van zeven weken die ik liefkozend mijn Winterslaap noem. Die periode is nu begonnen. 

 

Vroeger kon ik me er druk over maken als ik mijn deadline niet haalde, dan was ik erop gebrand om tóch nog een stukje te plaatsen en dat tussen de bedrijven door voor elkaar te krijgen, maar naarmate ik langer bezig ben met holistisch opruimen, neemt dat fanatisme af en zie ik zo'n onderbreking als iets tijdelijks, niet als iets wat mislukt is, of als iets waarbij ik helemaal opnieuw moet beginnen. Het was er gewoon even niet, maar het is niet weg. Ik kan de draad weer oppakken, ik ben de draad niet kwijt. 

In mijn winterslaap kan ik me even alleen bezighouden met de dingen die me het meest na staan aan het hart. De decemberfeestdagen vragen al zoveel, óók als je de dingen simpel houdt. Dus ben ik blij dat ik even mijn werk buitenshuis niet heb. Deze donkere tijd van het jaar nodigt uit om naar binnen te keren. Tijd voor introspectie. Onderzoeken wat er binnenin mezelf leeft en niet de uiterlijkheden van commercie en feestrituelen. 

Ik moest van de week denken aan het filmpje van Hugh Grant, waarin hij zijn pet peeves omschrijft. Op een geweldig komische manier. Nicole van Huisvlijt schreef er een post over. Ik dacht er trouwens ook aan hoe ik de Britse humor op tv mis. Vroeger waren er Britse komische series op tv, zoals 'Allo 'Allo,  Keeping up Appearances, Absolutely Fabulous en iets recenter, Miranda. Die specifieke Britse humor, onderkoeld, scherp, origineel en absoluut hilarisch, die mis ik momenteel op tv. 

Maar terug naar de pet peeves van Hugh Grant. Hij noemt allemaal zaken op waar hij een hekel aan heeft: mensen met waterflessen. Mensen met rugzakken. Mensen met rugzakken op hun buik! Ik heb er smakelijk om gelachen. 

Daarna dacht ik: wat zijn eigenlijk mijn pet peeves? Ik herken de zaken die Hugh noemt, maar ik heb er niet de grondige afkeer van zoals hij. 

Ik herinner me dat ik ooit een blogpost heb geschreven over dit soort ergernissen, staat niet meer online heb ik ontdekt. Kleine ergernissen in het huis die ik bloedirritant vind. Zoals een stofzuiger die terug is gezet, zonder de uit-knop te gebruiken, maar alleen de stekker eruit getrokken. Echt irritant als ik dan de volgende ben die de stofzuiger weer gebruikt. En dekbedovertrekken die net niet passen. 

Afgelopen weken ontdekte ik een nieuwe pet peeve: oude(re) mannen die hulpeloos blijven zeggen dat ze niks in huis kunnen doen. Specifiek: dat ze niet kunnen koken, omdat dat ze dat nooit geleerd hebben. En omdat ze er ook geen gevoel voor hebben. 

Ik wist niet dat ik me hier zo aan kon storen.
Jemig, met zo'n houding zouden onze voorouders verzamelaars jagers het nooit overleefd hebben. En alle settlers in Amerika - man en vrouw - zouden het ook nooit gered hebben met zo'n houding. 

Want, echt, zo ingewikkeld hoeft het niet te zijn! Die ouwe mannetjes die zitten de hele dag thuis, hoe erg is het dan om een halve dag van de week een keer te proberen om aardappels te schillen en die aan de kook te brengen. Aardappels koken, groente koken. Rijst koken. Het is niets wat je niet kan leren met een beetje goeie wil en tijd en geduld en herhaling. 

Want hoe leuk is het om je eigen gehaktbal te kunnen draaien. Om naar de supermarkt te gaan en precies die groentes uit te kiezen waar jij zelf zin in hebt. Werken met ingrediënten, bekijken wat er te koop is in het seizoen. Er valt zóveel te leren. Zelf je eigen eten maken is een enorme verrijking voor de mens. 

Door iets zelf te maken verbind je je met datgene waar je mee werkt. Je legt verbinding met het land waarop het gegroeid is. Daarmee voed je jezelf. Zelfgemaakt eten is veel voedender dan een kant-en-klaar maaltijd. 

Maar eerlijk  is eerlijk, heel veel van die kleine ergernissen zijn verdwenen of in ieder geval minder scherp door het holistisch opruimen. Je leert meer compassie te hebben. De dingen die je doet met meer bezieling te doen (waardoor ze niet zo'n opgave worden). Te vereenvoudigen. Er komt meer begrip voor anderen (want ik heb naast ergernis, óók begrip voor oude mannetjes) en de neiging om dingen naar je hand te zetten wordt minder groot. Kortom, dingen ergeren je niet meer zoals voorheen. Het is vaak de stress waardoor je ergernis groeit. Je hebt gewoon die bandbreedte niet in je hoofd om begrip voor iets te hebben. 

Samenvattend is de motivatie voor vandaag: van welke dingen zeg jij tegen jezelf  'dit kan ik niet, dit heb ik nooit geleerd, hier heb ik geen gevoel voor.' En wat verandert er als je jezelf de vraag stelt: is dat écht zo? En: kan ik het met hulp van google leren?

Warme groet, 

Anita

Ps1: Wil je elke week de Maandagse Motivatie in je mailbox? Meld je dan hier aan. 

Ps2: Ik heb ook een Instagram Account waar ik gedachtes en berichten deel.