Leren omgaan met het ongewisse

foto via canva.com

Onlangs volgde ik een hele interessante online masterclass. Het was bedoeld als kennismaking voor de training The Art of healing in relationships, waar je je later voor kon aanmelden. 

Het thema was super interessant en ik kreeg  enorm zin om de training te gaan volgen! Bij elke mail die ik hierover kreeg hing mijn vinger boven de aanmeldknop. Ik wilde super graag, maar ik hield me telkens in. 

Want.....

Zo'n training is niet goedkoop. En aan het begin van het jaar kocht ik al een training en die staat nog steeds op mij te wachten. Nog niet aan toegekomen. 

Als ik deze training - The Art of healing in relationships - zou kopen, zou ik er wederom niet meteen aan toekomen. Wilde ik nóg een training in de wachtrij hebben staan? Het antwoord laat zich raden: nee, dat wilde ik niet. 

Eigenlijk was ik de laatste tijd juist bezig om minder op mijn plannen-plank te hebben. Ook minder van de leuke dingen. Ik wil graag de tijd en de ruimte in mijn hoofd hebben om spontaan iets op te pakken als het zich aandient. Een boek, een podcast, een tv serie, een handwerkproject, een wandeling, afspreken met een vriendin. In plaats van een kast en pc vol met leuke ideeën, boeken op de to-be-read stapel, en unfinished handwerk projects. 

Een stemmetje zei: 'maar wat als deze kans niet meer voorbij komt?' Deze training wordt nú aangeboden, straks ben ik te laat. Vis ik achter het net. Zou ik toch liever alvast kopen en dan later terugkijken? Want immers lifetime access.....

Wat als ik achteraf spijt krijg dat ik het heb laten lopen?

Lessen van het opruimen

Een van de lessen van opruimen is dat er heel veel spullen in ons huis terecht zijn gekomen omdat we bang waren de boot te missen. Aanbiedingen die maar voor een beperkte tijd geldig zijn. Tweede artikel gratis. Voor slechts €10 extra krijgt u 80 hulpstukken bij uw apparaat. Nu is dat kledingstuk er nog in de kleur die ik het mooiste vind, laat ik 'm alvast maar kopen, ook al pas ik 'm nu nog niet. 
Soms kopen we ook items omdat we verlangen naar wat het ons gaat geven, om te vervullen wat we op dat moment ontberen, dus kopen we het alvast in het voren (zoals een inspirerende training). 

Bang om wat te missen, kopen we alvast het item dat bij het verlangen hoort. 

Wanneer je gaat opruimen, ga je heel veel zekerheden loslaten. Soms weet je niet wat ervoor terugkomt. En óf er wel iets voor terugkomt. Die onzekerheid - het Niet Weten - vinden we lastig mee om te gaan. Vertrouwen hebben, ook al is het ongewis wat er gaat komen, dat is een hele kunst en vraagt om oefening. Vaak krijg je van het universum wel kleine hints die je laten weten dat er wel aan je behoeftes voldaan gaat worden. Soms is dat iets uit de natuur, een plant die je aandacht trekt, een dier dat op je pad komt. Een toevallige ontmoeting met een onbekende, een artikel in een tijdschrift/bericht op instagram dat precies beschrijft wat voor jou actueel is. 

In besloot om de training niet te kopen, hoe graag ik 'm ook wilde volgen. Ook al zou ik misschien spijt krijgen, ik koos toch voor het ongewisse. Dat kon ik doen, omdat ik door eerdere ervaringen met opruimen heb geleerd dat datgene dat je denkt te gaan missen, meestal niet zo dringend meer voelt als het moment eenmaal voorbij is. Doordat ik al veel geoefend had met opruimen, sorteren, loslaten, had ik al op allerlei schaal ervaren dat je achteraf meestal niks mist. Door te oefenen met opruimen had ik vertrouwen gekregen. 

Warme groet, 

Anita