De rivier van het leven

Deze vakantie gingen we kano varen. Net als veel andere toeristen in Nederland. Ik had al eerder ervaren hoe symbolisch een rivier is voor het leven. Tijdens deze kanotocht in de vakantie werd ik er opnieuw door verrast. 

Een oneindige rivier

Ik herinner me dat ik bij sommige oefeningen tijdens de opleiding Spirituele Psychologie merkte hoe het stroomde in mijn ruggengraat. Als een rivier. Een oneindige rivier die de hele tijd door mij stroomde. Of eigenlijk andersom; de rivier zou er altijd zijn, ik – mijn leven – gleed er langs. Dat was niet eng, maar juist een geruststelling. Dat het leven er vóór mij was en dat het leven er ná mij ook zou zijn. In mijn dromen komt ook vaak genoeg een rivier voor. Bijvoorbeeld een overtocht van de ene kant naar de andere kant. 

Toen ik zo peddelde in mijn kajak (dochter Gemma was gestart in de Kajak, maar het werd na een tijd te zwaar voor haar, dus heb ik met haar geruild), kwamen als vanzelf antwoorden op vragen die me de laatste tijd bezighielden. Waarom patronen zich bleven herhalen en wat me daarin het meeste raakte. Ik voelde een strijdlust in me opkomen! Ik overdacht hoe intensief de laatste 12 jaar zijn geweest. Hoe ik een gecompliceerde zwangerschap heb doorstaan, hoe intensief ik het vond om de zorg voor de kinderen te doen én er buitenshuis bij te werken. Hoe hard heb ik gewerkt  om overeind te blijven! Ik heb een moedervlek weg moeten laten halen en de littekens zijn groot. Ik heb te maken gehad met bedrog en manipulatie, beproevingen en ontberingen die me getekend hebben. Maar ik ben er nog! En dat gaf me een enorme kracht en een gevoel van aanwezigheid. Er stond een Beyonce of een Lady Gaga - of in ieder geval iemand met gevoel voor drama - in mij op die intern schreeuwde: I own this river! (ik zei het al: iemand met gevoel voor drama :-D). 

Deze rivier is van mij! Dit leven is van mij!

Ik mag mijn eigen koers bepalen! 

De rivier is onze levensader

Door de symboliek van de rivier en je eigen leven te herkennen, krijg je meer inzicht. Welk afval in het water verspert onze weg? Waar moeten we doorheen ploegen. Hoe lang hebben we wind mee en hoe lang wind tegen. Hoeveel bochten zitten er in de rivier. Waar is het ondiep en waar raken we in de beschoeiing van de walkant verstrikt. Is de bodem losgewoeld door onze peddels en zitten we in een stroomversnelling of krijg je het idee dat je niet vooruit komt. Zit je samen met je partner in een Canadese kano; wie van jullie heeft de overhand, wordt er samengewerkt, gaat dit met frictie of in harmonie, voelen beiden zich comfortabel in hun rol, wordt ieder in zijn/haar waarde gelaten. Ben je met een groep aan het kanoën; wie binnen de groep neemt de leiding, wie wil winnen? Wat is jouw rol en voel je je prettig bij die rol. Wordt je gedwarsboomd in het varen van je koers. Of blijft iemand in je kielzog. Allerlei observaties die je heel veel vertellen over het vraagstuk waar je op dat moment mee zit. 

Mediteren en richting vinden in je leven is een manier om jezelf te vinden. Je zakt als het ware dieper in jezelf. Een rivier af peddelen is niet altijd een eitje en je komt van alles tegen onderweg. Door te mediteren en meer tijd in de natuur door te brengen - of bootje gaan varen - durf je steeds meer je eigen koers te varen en je ook meer en meer over te geven aan wat er op je pad komt. 

Warme groet

Anita

Ps: eerste foto is van een paar jaar geleden: fluisterbootje in de Weerribben.
Tweede foto is van de vakantie kano/kajak tocht.