Ben ik aan het minimaliseren of gewoon aan het opruimen?

Er zijn al weer twee weken voorbij gegaan dat ik een nieuwe blogpost schreef. Als er zoveel tijd tussen zit merk ik altijd dat het wat stroef en roestig voelt om weer te beginnen. In mijn hoofd ben ik er wel mee bezig, maak allerlei aantekeningen, maar daadwerkelijk een tekst schrijven, daar draai ik omheen.

Ik was de laatste tijd vooral bezig met mijn baan buitenshuis, Sinterklaasfeest, regeldingen. Je weet wel, van die vele dagelijkse dingen die een mens bezig kunnen houden. Dochter Gemma werkte aan haar streetdance optreden. Zo bijzonder om je kind bezig te zien buiten de omgeving van thuis. Je ziet een heel ander kind. We hebben genoten van haar optreden! Maar wel iets waar je zo een hele zaterdag mee in de weer bent. Ik was veel minder actief op sociale media. Ik miste het wel, maar het is zoals het is. Ik voel me minder opgebrand dan een tijd terug (als je je mijn eerdere bericht nog herinnert).

Ook was ik heel veel aan het opruimen. Aangestoken door een opruimgroep op facebook. Sommige mensen zitten in het stadium waarin ik een paar jaar geleden zat en de herkenning vliegt je om de oren! Het proces van het opruimen blijft me boeien. Nog altijd vind ik het de goedkoopste manier om jezelf beter te leren kennen.

Al jaren ben ik in de weer met onze zolder en nu heb echt besloten dat de zolderkamer vrijgemaakt moet worden voor een rustgevende meditatieruimte. Als in: een gevoelsbesluit genomen. Niet een rationeel besluit. De meditatieruimte moet zodanig worden dat ik er ook mensen kan ontvangen, voor als ik mijn praktijk aan huis niet alleen online wil hebben, maar ook in het echt. Er gingen flink wat dozen en tassen naar de kringloop. Meest spul wat er – ongevraagd – recent is binnengekomen. Maar toch kwam ik ook nog spullen tegen die ik in een eerdere opruimronde heb laten liggen. Ik kwam ook spullen tegen waarvan ik niet wist dat ik het op die plek had bewaard. Een tas met slabbetjes bijvoorbeeld lag in een kast. In de tas zat ook een keukendoek, waarvan ik me al steeds afgevraagd waar die gebleven was. Raar om de originele kleur te zien en niet de verwassen bijpassende theedoek die ik in tussentijd gebruikt heb.

Werk aan de knieschotten op zolder. 

Toch, er gaat minder spul het huis uit dan voorheen. Omdat er minder binnenkomt. De spullen die ik opruim zijn een ander soort spullen dan die ik in het begin opruimde. Nu gaat het meer om ‘doorloop-spullen’. Jassen van de kinderen te klein? Er komen nieuwe en de oude gaan weg. Nieuwe schoenen? Oude weg. Als het nodig is, bewaar ik het als reserve, maar vooral met schoenen is er wel een paar wandelschoenen of laarzen als reserve. Het gaat om spullen die ik heb gebruikt, waar ik plezier van gehad heb, maar die nu niet meer nodig zijn. Dat geeft een heel ander gevoel dan steeds maar oude ballast sorteren en uitzoeken.

Op netflix ontdekte ik de serie Consumed. Ik was geloof ik weer de laatste in mijn consuminderkring die deze serie ontdekte :-D. Zelfs mijn bespaarbuddy zonder netflix kende de serie! Wanneer ik de kans kreeg, keek ik daar een aflevering van. Ben helaas al door de afleveringen heen. Zo ontzettend leerzaam om deze mensen te volgen! Die onderliggende redenen waardoor mensen in de knoop komen met hun spullen vind ik eindeloos boeiend. De aanpak van opruimcoach Jill Pollack spreekt me wel aan. Dat de eigenaren zelf alle spullen moeten inpakken, dat ze een tijd in een vrijwel leeg huis moeten wonen (interessant vond ik hoe een van de mannen die altijd het huis ontweek omdat hij het zo’n rommel vond, opeens niet goed wist wat hij moest doen in een leeg huis. Als alles leeg is, wat komt er dan voor terug?) en dat ze na twee weken 75% van de spullen die naar de opslag waren gegaan weg moeten doen. Die twee weken zonder spullen bracht letterlijk een afstand tot hun bezittingen. Dat maakt het vaak makkelijker om spullen weg te doen. De worstelingen van deze mensen zijn zo universeel. Ik herkende er allerlei processen van mezelf in. Dat er twee huishoudens bij waren met een tweeling, dat raakte wel een gevoelige snaar. Ik wilde daar nooit zoveel woorden aan vuil maken, maar mijn leven werd echt moeilijker op orde te houden met de komst van onze tweeling.

Ook dacht ik veel na over het concept minimalisme. Wat is het verschil met opruimen? Sommige klussen zijn immers terugkerend: de administratie opschonen, de voorraadkasten nalopen op houdbaarheidsdata, het zelfzorgkastje uitzoeken (welke pillen, zalfjes, capsules kunnen weg), kledingkasten uitdunnen. Ik vond mezelf nooit een typische minimalist. Ik heb geen huis met hoofdkleur wit, ik heb nog steeds een tv, ik heb geen lege werkbladen en ik heb meer pannen dan strikt noodzakelijk zou zijn. Toch volg ik meestal de gedachtengang van minimalisten. Ik koop niet iets ‘gewoon omdat het kan’, ik durf best een verzekering te schrappen, ik hecht minder aan spullen. Opruimen is dagelijks, maandelijks en elk seizoen. Ook minimalisten moeten opruimen. Het verschil zit ‘m er denk ik in dat minimalisme gaat over de stappen die je zet nadat je je huis hebt opgeruimd: wil je minder werk hebben van je administratie, dan kijk je of je abonnementen op kunt zeggen, minder kopen = minder geldtransacties = meer overzicht. Wil je niet steeds dezelfde wirwar van speelgoed van je kinderen opruimen, dan haal je de helft van het speelgoed weg (=de helft minder werk). Wil je geen overvolle mailbox meer, dan meld je je af voor nieuwsbrieven. Pas dan ga je echt verandering brengen in je huis en in je leven.

In mijn hernieuwde passie voor opruimen en minimaliseren kwam ik twee leuk blogs tegen: Simple, on purpose gaat eigenlijk precies over die lastige nuance tussen minimaliseren en opruimen. En The Ash Log kan heel goed de processen achter het minimaliseren beschrijven. Ik bedoelde eigenlijk de blog van Mia Danielle. Maar goed, opruimen is één ding, huishoudelijk werk is een tweede. Doordat ik veel wisselende uren heb gewerkt is het huishouden echt wel achterstallig. Ik bedacht me dat ik ook wel wat meer om mezelf mag gaan denken, even beter voor mezelf zorgen. Niet eerder zag ik zo de connectie tussen de zorg voor je huis en de zorg voor jezelf, hoewel ik er wel vaker over geschreven heb. Tot aan de Kerstvakantie probeer ik elke dag iets voor mezelf te doen. Een bad nemen, of een voetmassage of een meditatieoefening, zulke dingen.

Wat ik verder nog deed was een aanmeldformulier voor een nieuwsbrief op mijn blog zetten. Dat had wat voeten in de aarde omdat ik het natuurlijk weer net anders wilde als de aangeboden widget van mijn sjabloon. Dus mailde ik mijn hulplijn AC Webdesign – mijn achternicht en oud-collega – en heb het nu toch naar tevredenheid voor elkaar gekregen. Natuurlijk hoop ik dat je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief!

Warme groet,
Anita