Het huishouden als manier om je leven vorm te geven

Het gaat goed met de voorjaarsschoonmaak! Weliswaar stapsgewijs, maar toch gaat het goed.
Kamers worden gesopt. Op, onder en achter kasten en bedden wordt gepoetst, plinten afgenomen, lampenkappen schoongemaakt, ventilatieroosters gereinigd, radiatoren schoon, klokken lopen weer op tijd, kussenhoezen zijn gewassen. Er liggen nieuwe deurmatten binnen en buiten. En zie hoeveel synoniemen ik bedacht heb voor het woord 'schoonmaken'.
Ik heb de slaapkamers gedaan (3), de badkamer (die viezer was dan de slaapkamers), de tv kamer, de garage en nu ben ik bezig met de woonkamer. Het huis wordt beetje bij beetje weer van mij, van ons. Sterker nog, het wordt meer dan ooit van ons. Doordat ik in elke hoek geweest ben, hoort dat ook weer bij het huis. Alsof ik de leefruimte me weer toe-eigen.

Een paar foto's, geheel willekeurig. Ik heb blijkbaar niet van alles een foto gemaakt.

Slaapkamer - voor

Geen na-foto gemaakt blijkbaar. 

Garage - voor

Garage - na

Ik krijg hele mooie inzichten over het huishouden. Ik voel me een kunstenaar, die iets creëert. Zoals een beeldhouwer een beeld vorm geeft, zoals schilder een tafereel verbeeldt, zo geef ik vorm aan mijn leven door het huishouden te doen.

Een paar jaar geleden kreeg ik het maar niet voor elkaar. Dan was het huis een ding, een voorwerp. Nu wordt het een thuis. Een afspiegeling van wie ik ben, wie wij zijn als gezin.

Ik las Huis en Ziel van Nina Elshof uit. Zij verwoord heel mooi de gedachten die ik heb over het huishouden. In mijn vormende jaren werd het huishouden een beetje afgedaan als iets wat iedereen wel kon, als iets waar je als moderne vrouw met een opleiding je hersencapaciteit niet aan ging verdoen. Daardoor werd huishouden en een baan buitenshuis als twee losstaande werelden. De laatste jaren zie ik dat heel anders. Ik zie het huishouden nu als uitgangspunt, van waaruit ik mijn leven vormgeef. Voorheen was het huis een ding, een voorwerp. Nu wordt het een thuis. Met je huis geef je uitdrukking aan jezelf. Het is een afspiegeling van jouw leven, jouw bezigheden, dat waar jij belang aan hecht. Rommel in huis is een afspiegeling van rommel in je eigen leven. Door rommel op te ruimen en schoon te maken, ruim je op wat niet meer van belang is voor jou en maak je ruimte voor wat nieuws. Ik heb vele blogposts van het kastjeproject die daar getuige van zijn.

Nina Elshof verwoordt dat heel mooi in haar boek. Haar schrijfstijl heeft wel iets weg van mijn schrijfstijl. Bespiegelend, veel woorden (:-)), maar wel rake woorden. Als je mijn stukjes waardeert, dan zul je haar boek zeker ook waarderen.

Ook heb ik de laatste tijd heel interessante gesprekken over zingeving. Over het heilige moeten van het hebben van een carrière. Het moderne idee is vrij hardnekkig dat je alleen een groots en meeslepend leven kunt hebben als je een flitsende carrière hebt. Alsof je leven alleen zin heeft als je groots en meeslepend leeft. Dat idee laat ik steeds meer achter me. Vorige week namen we afscheid van een oom. Op de crematie werd genoemd hoe hij zich altijd had ingezet voor zijn gezin, de voetbalvereniging en later de kleinkinderen. Hij hield niet van op vakantie gaan, maar verzorgde liever de tuin en kluste aan zijn huis. Niks groots en meeslepend. Maar wel precies wat hij het liefste deed, wat hij het belangrijkste vond en dat is precies hoe wij hem zullen herinneren. Niet om die flitsende carrière. En uiteindelijk gaat elke workaholic nadenken over hoe zinvol dat uren draaien op dat ideale kantoor nu werkelijk is.

Dat alles bracht mijn gedachten richting de vraag of het mogelijk is om een zelfredzaam, creatief leven te hebben. Zou je in je onderhoud kunnen voorzien met een creatief leven? Momenteel lees ik Big Magic van Elizabeth Gilbert. Dat boek gaat precies over dit onderwerp. Haar schrijfstijl is nogal theatraal, niet echt mijn stijl, eerlijk gezegd helemaal niet mijn stijl, maar ze is wel gepassioneerd. Dat moet je haar nageven. Wat dat betreft leeft zij precies het creatieve leven waar ze over schrijft. Ze vertelt o.a. over haar ouders. Haar vader die een baan had in de wetenschap, maar bedacht dat hij graag schapen wilde houden en verhuisden ze naar een boerderij waar plek was voor schapen. En hij had meer van die wilde plannen. Dat deed hij met behoud van zijn baan. Haar moeder verbouwde, weckte en kookte haar eigen groente. Maakte zelf kleren voor de kinderen en was actief in het verenigingswerk. Dat deed ze naast haar baan in de verpleging. Of dat precies creatief leven is? Dat weet ik niet. Maar het is hoe je je leven vormgeeft. Met bezigheden die in je interessegebied vallen. Die bijdragen aan je eigen ontwikkeling en aan dat van je gezin en anderen om je heen. Volgens mij moet je baan in dienst staan van je leven, dat je in je onderhoud kunt voorzien op een manier die past bij hoe je je leven wilt vormgeven. Niet andersom. Dus niet een baan die je hele leven in beslag neemt.

Tot zover mijn hersenspinsels.

Ik had ook nog een mazzeltje. Na mijn HaRa party wenste ik toch wel heel graag een mooie dweilset voor mezelf. Maar dat ging niet door vanwege de prijs (denk aan meer dan 100 euro). Totdat ik bedacht dat zoiets misschien wel tweedehands werd aangeboden op MP. En jawel, op niet al te grote afstand werd een emmer aangeboden. Die mocht ik overnemen voor €25 euro. Minder dan de helft van de nieuwewaarde. Toen ik 'm ophaalde was mijn eerste - nogal eerlijke voor mijn doen - reactie 'zo, die is goed gebruikt!' Waarop de vrouw verontwaardigd zei dat hij echt amper gebruikt was, maar altijd in de bijkeuken had gestaan. Ja, zeker met een schuurmachine er bovenop... Ach, afgezien van de krassen aan de bovenkant werkt hij prima (er zit een dweilpers op) en is hij inderdaad verder bijna als nieuw.
Verder bleek mijn moeder nog een dweilstok met dweilen te hebben. De stok is wel van het eerste model en zwaarder dan het nieuwe model, maar deze mocht ik zo hebben, dus mij hoor je niet klagen. Ik ga nu met beduidend minder tegenzin dweilen!