Winter Solstice en offline

Zondag ging ik een dagje mediteren. Het thema van de dag was het tere licht in ons, passend bij de tijd van het jaar. De dag raakte een paar gevoelige snaren die in de laatste weken ook al geraakt waren. Meer dan ik kan laten blijken. De dag bracht me een verholen traan, maar ook innerlijke vrede. Soms is mediteren een last en een zegen tegelijk. De symboliek van het beginnende licht in onszelf en het lengende licht op aarde, bracht me op het spoor van Winter Solstice: 21 december. Het is de kortste dag met de langste nacht. Het is met moment in het jaar waarin het tere licht gaat groeien, zowel in onszelf als buiten ons. Het roept ons op om het tijd te geven om te groeien.

Bron foto: loveofgoddess.blogspot.nl

Ik heb besloten dat ik even offline ga. Deels omdat de computer wederom problemen geeft, dus die gaat weer naar de service afdeling voor reparatie. Deels omdat het vakantie is en de kinderen thuis zijn. Deels omdat ik de trap wil verven. Maar vooral omdat ik me wel even terug wil trekken. Er blijft heel veel om over te schrijven, wat er voor zorgt dat het blog blijft trekken. Ik voel dat het beter is dat ik hier even niet ben. Zodat het innerlijk licht in mij tijd heeft om te groeien.

Op Facebook zal ik af en toe wat berichtjes plaatsen. Gezellige kattenbelletjes of nieuwe inzichten. Wie weet zie ik je daar. In rechterbalk staat een knop om te liken.

Voor nu wens ik je een hele fijne en verlichte tijd.

Liefs Anita