Erfelijkheid en doosjes en zelfdoe recepten

Ik ben erfelijk belast met doosjes. Best een gekke aandoening.
Ik bewaar doosjes, mijn moeder bewaart doosjes, mijn vader bewaart doosjes, mijn broer bewaart doosjes, mijn oma bewaarde doosjes, kortom mijn hele familie bewaart doosjes.

Wat dat precies betekent in het 'Nature or Nurture' vraagstuk, daar heb ik geen antwoord op.
Ik weet alleen dat mijn kinderen ook overal doosjes voor gebruiken en bewaren.

Michel bewaart niet zoveel doosjes, maar ja hij is ook geen bloedverwant.

Doosjes zijn handig om te hebben. Ze zijn zo veelzijdig. Voor het bewaren van ansichtkaarten, pantykousen, versturen van Marktplaats-verkopen, bewaren van verfspullen, maken van een kijkdoos, of - zoals deze week voor school - voor het maken van een ontbijt-in-een-doos.

Maar soms kun je er ook teveel van hebben. Deze week heb ik de garage en het huis flink ontdaan van doosjes. Ik had speciaal gewacht totdat de papiercontainer leeg was, zodat ik ze in een keer weg doen. Het moest op een moment zijn dat de kinderen het niet zouden zien, want het kon niet anders dan dat ik ook doosjes van hen weg moest gooien. Wanneer ik ze zou vragen welke er weg zouden kunnen, dan wist ik zeker dat er niet een weg mocht, dus dan moest het maar ongezien.

De garage. Het lijkt met duidelijk :-)

Dit is de hoeveelheid die ik verzamelde. 

Ik heb ze niet geteld, maar ik denk een stuk of 20. 

Ik had geen zin om ze allemaal uit elkaar te halen en dan in de container te doen. 

Dus puzzelde ik de dozen in elkaar als matroesjka's. 

Complet. 

(da's Frans voor 'vol' :-))

Ik was even niet meer zo van het zelf-doen. De broodtrommels van de kinderen werden gevuld met kant-en-klaar snacks. En ik kocht kant-en-klare koekjes en snoepgoed. En wanneer het wel gezond was, dan was het een blokje kaas, een cherry tomaatje of een pompoencakeje uit de vriezer. 

Ik had best zin in die zelfgemaakte koekjes, sterker nog: ik had daar héél veel zin in. Ik had ook best zin in die zelfgemaakte kruidkoek of brood. Alleen had ik geen zin om het te maken. Mijn hoofd stond er niet naar. Te veel moeite.

Gistermiddag had ik maar zo weer de geest. Ik maakte een ovenschotel voor het avondeten en ondertussen zette ik het beslag klaar voor een kruidkoek. Dan kon dat meteen daarna in de oven, die was dan nog lekker warm. 

Het is een worst-appel-pastinaak schotel. Erg lekker voor het hele gezin, ook voor kleintjes vanaf 10 maanden. 

Èn voor knuffelcavia's :-)

De helft was al op toen ik bedacht dat ik 'm nog op de foto wilde zetten. 

Wil je de schotel ook een keer maken, dan vind je hier het recept. 

En na een uur was de kruidkoek klaar. Zo hadden we 's avonds weer eens een keer iets lekkers bij de thee. 

Het recept vind je hier als pdf. 

Fijn weekend gewenst.