Wat je kunt leren van een maand lang de hand op de knip houden

Waarom zou je dat doen, een no-spend maand?

Mijn echtgenoot besprak de no-spend challenge met collega’s en iemand stelde de waarom-vraag. Ja, waarom zou je dat doen, een maand lang de hand op de knip houden?
Om geld uit te sparen. Dat natuurlijk. Maar vooral vanwege bewustwording.

Laatst had dezelfde echtgenoot per ongeluk het verlengsnoer met de grasmaaier doorgesneden. Het eerste wat je denkt: ik heb een nieuwe nodig. Maar tijdens een no-spend maand leer je dat je veel meer keus hebt. Stel jezelf een aantal vragen: kan ik het repareren? Heb ik het meteen nodig? Heb ik het überhaupt nog wel nodig? Heb ik iets anders in huis waarmee ik hetzelfde kan? Kan ik het lenen? Waar vind ik de voordeligste koop?

Toen begon er iets te dagen bij zijn collega’s.

Zodra je doorhebt dat je niet beperkt bent tot één oplossing, gaat er een wereld voor je open. Je blijkt opeens veel meer invloed uit te kunnen oefenen op je inkomsten en uitgaven! Het zijn niet meer alleen de omstandigheden die je in je huidige financiële positie hebben gedrukt, maar er bestaan mogelijkheden om die te veranderen.  En die mogelijkheden kun jij helemaal zelf bewerkstelligen. Wat een vrijheid!

Die no-spend maand is heel leerzaam. 

Ik ben best tevreden over hoe onze no-spend gaat. Ik let op onze uitgaven, maar ik ben er niet heel krampachtig mee bezig. Een beetje minder gestresst er over. Ik kijk niet meer op een tientje. Maar dat is alleen maar omdat het kan. Daar keek ik een paar jaar lang wel op. Want dat was nodig.
Ik had destijds heel veel spullen bewaard. Ik ging aan het opruimen en begreep steeds meer waarom ik spullen bewaarde. Als ik het weg zou gooien zou het betekenen dat ik op enig moment weer iets nieuw zou moeten kopen. Ik hoorde mensen achteloos zeggen: ach, gooi toch weg. Voor een tientje koop je een nieuwe (pet, vaas, wasrek, kabel, oplader, gereedschap). Een tientje klinkt niet veel, maar als je elke week iets moet kopen omdat je dat eerder hebt weggegooid, dan kost je dat € 520 op jaarbasis. Ik dacht bij al die spullen: ik bewaar het, dan hoef ik het niet meer te kopen. Elk tientje wat ik niet uit hoefde te geven was winst.

Er zijn gradaties in het proces van financiële bewustwording heb ik ontdekt. Onze financiële situatie is sterker, we houden meer over en ik kan wat losser zijn. Er is een verschil tussen het hebben van een budget waar je niet overheen kan en een budget waar je wel overheen kan.

Ook kost het me niet veel moeite meer om spullen te laten liggen in de winkel. Sterker nog, ik voel nog maar weinig de echte drang om iets te kopen. Die blije fladder die je kunt voelen bij iets moois dat je ziet in de winkel? Ik haal vaak mijn schouders op. Ik ben blij met wat ik heb. Ik hoef het niet meer te hebben. Maar ik voel me ook niet meer bezwaard als ik wel eens iets koop wat niet strikt noodzakelijk is.

Mijn bespaarbuddy

Van mijn buddy Saskia leer ik ook heel veel. De problemen waar mensen tegenaan lopen zijn eigenlijk in alle soorten huishoudens vergelijkbaar. Ook als de financiële situatie verschillend is. Pech die nooit alleen komt bijvoorbeeld. Maar ook dat er altijd ruimte te vinden is in je financiën, hoe hopeloos het er soms uit ziet. En een gedachte die bij me opkwam: wat als je altijd uit noodzaak kringloopspullen moet kopen, omdat je je het niet kunt veroorloven om nieuw te kopen? Hoe leuk is dat dan nog? En hoe voordelig is dat dan nog? Je moet vaker je spullen vervangen omdat de levensduur lager is. Denk aan auto, computer, koelkast, vriezer, fiets, tv, bed, meubilair. Zomaar een gedachte die bij me opkwam.

Marktplaatsperikelen

Ook stak ik nog maar weer wat tijd in mijn marktplaats-handel. Vooruit, ik probeer het nog een keer ook al levert het me onrust op en kost het me veel tijd. Ik kies er steeds vaker voor om spullen naar de kringloop te brengen. De spullen zijn allemaal nog prima voor een tweede ronde, maar soms is het al te oud, niet meer courant en is het me al dat werk om het te verkopen niet meer waard.
De verkopen liepen eerst nauwelijks maar het wonder is geschied: ik verkocht onze kinderbox voor een mooi bedrag van €20. De keukenmachine wordt ook opgehaald als het goed is. In totaal heb ik dan ongeveer voor €55 verkocht. Wat ik vaak gek vind is dat ik soms dingen op mp of in fb groepen aanbied voor een heel klein prijsje waar iedereen  voor weg loopt. Vervolgens breng ik het naar de kringloop en zie ik dat bijvoorbeeld kinderkleding geprijsd wordt voor €3,50 (was notabene een kinderbroek met een gat er in!!!) en het vervolgens een week later al verkocht is. Terwijl men het bij mij voor €0,50 hadden kunnen krijgen. Een observatie waar ik maar niet teveel gedachtes aan wijd, behalve ze hier neer te zetten.

Minder onrust

Wat reduceren van stress betreft kom ik er nog niet helemaal uit. Lezeres Ageeth merkte op ‘de vraag is of je er iets voor moet doen of laten’ en dat is precies de vraag die steeds door mijn hoofd speelt. Er zijn heel veel plichtplegingen van school en werk waar ik niet onderuit kom en dan vind ik al dat ik heel zorgvuldig mijn keuzes maak. Aan het begin van het schooljaar heb ik bijvoorbeeld met mezelf afgesproken dat ik niet zoveel meer mijn hulp aan zou bieden als er ouderparticipatie werd gevraagd. Zo heb ik het eerste half jaar niet gereageerd op het verzoek om vervoer naar de schooltuintjes want dat is altijd op een dag dat ik werk. Maar we lopen aan het eind van het schooljaar en dan zie je dat andere ouders ook niet meer zo te porren zijn en dan bied ik mijn hulp wel aan, anders gaat zo’n uitje niet door. Dat betekent wel dat ik die verloren werkuren op een andere tijd weer in moet halen, wat eigenlijk altijd ten koste gaat van huishouden en schrijftijd.
Met een oude goede vriendin ga ik soms op vrijdagmorgen een uurtje of anderhalf wandelen. Er was ook een tijd dat ik dat liever afzegde of oversloeg, want dan kwam ik weer in de knoei met de andere dingen die ik nog wilde doen. Maar tegenwoordig wil ik dat niet meer opschorten, ik wil geen spijt krijgen dat ik dat te weinig heb gedaan.

De dingen die ik doe, daar sta ik wel achter. Toch blijft wel het verlangen om wat vaker een adempauze te hebben. Minder onrust en onderbrekingen. Ik voel ook wel een noodzaak, want als ik veel aan mijn hoofd heb gaat de pieptoon in mijn oor omhoog. Er is dus nog ruimte voor verbetering. Eigenlijk zou ik ook wat minder afleiding moeten zoeken op social media.

Afgelopen vrijdagmiddag hadden de meiden een vriendinnetje te spelen en ik heb ze amper gemerkt (dat wil nog wel eens per vriendinnetje verschillen). Wat een rust! Toen heb ik mijn momentje wel gepakt. Hier kan ik wel aan wennen, dacht ik.

Poes en ik hadden even een momentje met ons twee

Ben je op zoek naar meer bewustwording over geld en zoek je naar eenvoud in je leven, maar tegelijkertijd een rijker leven? Ik kan je daarbij ondersteunen. Neem gerust contact met me op of lees alvast het artikel 6 praktische manieren om meer richting aan je leven te geven.

Warme groet,
Anita