De vakantie - financieel - geëvalueerd

We zijn al weer anderhalve week thuis na onze week vakantie op Schiermonnikoog.

Wat vliegt de tijd! Het is al weer de laatste dag dat we samen thuis zijn, morgen gaat de echtgenoot weer aan het werk. Volgende week werk ik ook, de week daarna – de laatste week van de schoolvakantie – ben ik nog weer vrij, de echtgenoot misschien een paar dagen.

Gemma en Ellie gaan volgende week een paar dagen en/of nachten naar mijn ouders.

Dit jaar kozen we er voor om in de meivakantie onze ‘grote vakantie’ te houden. Toen gingen we naar Zweden. (Lees hier hoe dat was). Maar om een jaar helemaal niet naar onze geliefde Schiermonnikoog te gaan konden we ons ook niet voorstellen, dus kozen we voor één week in de zomer en de rest thuis. Zo zouden we ook eens tijd hebben voor al die plannen en ideeën waar we normaal niet aan toe komen.

De lijst die ik gemaakt had is geslonken, maar nog lang niet leeg. In de praktijk blijkt het net zo moeilijk om ergens tijd voor vrij te maken wanneer je vrij bent als wanneer je werkt. Maar genieten doe ik enorm.

Hoewel ik niet in een fase zit waarin ik de behoefte heb om (veel) te reizen, geniet ik er heel erg van om even weg te zijn uit de eigen omgeving. Even afstand nemen en met een andere blik kijken naar waar ik sta. Een pas op de plaats en mijmeren…

Mijn gedachten gingen veel over wat ik nou eigenlijk eenvoud vind. Dat ik merk dat ik met steeds minder net zo tevreden ben. En dat het helemaal niet zo simpel is om het eenvoudig te houden. Ook niet op vakantie. Eenvoudige activiteiten blijken soms best veel geld te kosten. 

Heel eenvoudig toch, een dagje met de kinderen op een kindertandem? Wel even 25 euro afrekenen alstublieft voor twee fietsen.

En ik dacht na over hoe de zomer een tijd is waarin je je – soms ongemerkt – laat gaan. Ongeremd. Je hoort het ook zoveel om je heen. ‘je hebt er het hele jaar voor gewerkt’ ‘nu wil ik het er van nemen’ ‘nu is het tijd om te genieten’. Ik heb daar vaak over nagedacht in de vakantie. Het lijkt echt iets van deze tijd. Alle remmen los, genieten tot je niet meer kunt. Ik begin te denken dat we ons ook moeten leren afremmen. De verplichtingen afwerpen op zijn tijd is nodig om je even weer vrij te voelen, maar je kunt er al snel in doorslaan.

Zo mogen wij graag op een terrasje zitten, daar beleven we veel plezier aan, maar het is tegelijk een dure hobby. Als je kinderen ‘restaurantje gaan spelen’  en doen alsof zij de serveerster zijn en een bestelling bij je gaan opnemen, dan weet je dat je iets te vaak op een terras hebt gezeten. J

Die uitdaging wil ik wel met mezelf aangaan, dergelijke uitstapjes minderen. Want iets minder kan best wel, en dan ben ik ook tevreden. Het is ook niet een boodschap die ik wil uitzenden aan mijn kinderen, dat het allemaal maar normaal is om bij elke gelegenheid ergens wat te gaan drinken.

De tuin is een goeie spiegel voor wat er gebeurt wanneer je je laat gaan, de boel de boel laat, heb ik gemerkt. De slakken hebben de peulen tot de grond toe opgepeuzeld en het onkruid heeft de overhand gekregen. Weer een wijze les van de natuur. 

Je ziet de daders nog lopen. Nog slomer, natuurlijk door die dikke vette buik die ze rond hadden gegeten...

De framboos die zo goed zijn best doet dit jaar, is bijna niet te zien door de wilde wingerd.

Wat betreft huur van het vakantiehuisje hadden we het dit jaar bewust gekozen voor een goedkoper huisje. Het was de helft goedkoper dan twee jaar geleden. Wel moet ik zeggen dat het ook de helft aan voorzieningen en sfeer had, maar het was een manier om een stapje terug te doen en dan kijken of je daar ook genoeg aan hebt. 

Dit jaar heb ik bijzonder weinig aankopen voorafgaand aan de vakantie gedaan. Een nieuwe fles zonnebrand, factor 50 voor ons allemaal, een strip/knutselboek voor de kinderen, maar geen nieuwe spelletjes. Wat ik ook nog gekocht heb waren twee afneembare fietstassen. Daar ben ik heel blij mee. Het zijn tegelijk koeltassen. Ideaal voor het doen van boodschappen op vakantie en om mee te nemen naar het strand en voor aan de (huur)fiets. Ik vond ze voor 4 euro per stuk bij de Big Bazar. Dat was echt een toevalsvondst. 

Ik heb heel veel boeken gelezen en tijdschriften, dat is echt heel lang geleden dat ik daar tijd of rust voor had. Momenteel lees ik De Japanse minnaar van Isabel Allende. Ik geniet van de tijd die we als gezin bij elkaar zijn en ik verveel me nog lang niet! Ik zie de kinderen met de dag groter worden. Oh, die lange benen die ze krijgen. Gelukkig hebben ze alleen nog teenslippers aan, want ze zijn uit hun dichte schoenen gegroeid. En ik heb iets geleerd over de echtgenoot wat ik nog niet van hem wist. Dat koester ik omdat het zo bijzonder is om iets nieuws te ontdekken van de man die ik al 12,5 jaar ken. We hebben heel veel familie en vrienden bezocht en we zijn nog een dagje en een nachtje naar Leiden geweest, waarover een andere keer. Verder rommel ik lekker in en rond huis. Er is genoeg om me bezig te houden.

Ik probeer de enorme hoeveelheden wasgoed de baas te blijven. Op de zonnige dagen kan het lekker wapperen aan de droogmolen. Of anders hangt het op de rekjes op zolder.

De zomer is nog maar half voorbij en ik kan nu al terugkijken op heel veel rijke ervaringen, maar de bodem van de portemonnee is in zicht. Tijd weer om de hand op de knip te houden, het uitgeefgedrag intomen, want anders gaat het van kwaad tot erger. Net als de tuin.

Ook heb ik weer een overvloed aan onderwerpen om over te schrijven. Misschien moet ik dat ook wel intomen, me ook daarin niet teveel laten gaan, want ook tijd is beperkt. 

Warme groet, 

Anita