Het kastjes opruimen komt er momenteel even niet zo van. De dagelijkse bezigheden houden me meer dan genoeg bezig. Ik heb nu even niet zoveel energie over.
Dat wat het nodigst opgeruimd moet worden ligt op zolder. Elke dag kom ik wel een paar keer op zolder en dan probeer ik een rode draad in de spullen te vinden. Een soort gemene deler die de onrust veroorzaakt of een verklaring geeft voor het gevoel dat de hoeveelheid spullen nooit kleiner wordt.
Wat mij opviel was dat er zoveel gekregen spullen tussen zitten. Gekregen van een restaurant, van kinderfeestjes, van de supermarkt, kapper, tandarts. Van die niemendalletjes, van die prulletjes. Plastic ringen, kettingen, boodschappen mini's, buddies, kleine potloden, sleutelhangers, van dat soort spullen. Wegwerpspullen. Vriendelijk aan ons aangeboden en enthousiast door ons in ontvangst genomen, want dankbaar zijn voor wat je krijgt vind ik belangrijk.
Maar precies die spullen verliezen het snelst onze belangstelling en hebben voor ons ook niet veel waarde. Bij het opruimen gaat dat weer in bakken, om er op een onbewaakt moment weer uitgehaald te worden. Net wanneer ik denk dat de kinderen hun belangstelling er voor verliezen. Daardoor heb ik steeds geaarzeld om het weg te gooien. Omdat het lijkt alsof ze er toch aan gehecht zijn.
Ik ga daar langzamerhand anders over denken.
Als ik er moeite mee heb om de spullen weg te gooien (zo zonde van de weggegooide grondstoffen) kan ik beter proberen geen gratis spullen meer aan te nemen. Dan hoef ik ze ook niet meer op te ruimen. Dan wordt het hopelijk eenvoudiger om het overzichtelijk te houden. Ook begin ik steeds meer te denken dat gratis en goedkoop impulsen in de hand werkt. In een van de yogalessen kwam aan de orde dat het goed is om impulsen te bedwingen, dat maakt dat we meer gefocust worden en blijven.
Hoe moeilijk het is om gratis te weerstaan bleek in dezelfde week toen ik naar een nieuw geopende drogist/boekwinkel ging en een gratis telegraaf kreeg aangeboden. Ik had net vriendelijk tegen de man gezegd dat ik het zo leuk vond dat ze de winkel begonnen waren en hij glimlachte bescheiden terug en vroeg me voorzichtig of ik misschien een gratis telegraaf mee wilde - hun openingsactie. Voor ik het wist had ik al 'ja' gezegd. Hij bood het zo vriendelijk aan, daar kon ik toch geen nee op zeggen...
Thuis vroeg Michel mij hoe ik aan 'die telegraaf' kwam (hij dacht natuurlijk mij te kunnen betrappen op een overbodige uitgave, aangezien we de telegraaf nooit lezen en zelf al veel te veel oud papier hebben).
Dat ik 'm gratis kreeg was opeens geen verklaring meer.
Ik geloof dat 'ie ongelezen bij het oud papier terecht is gekomen.
Gratis weerstaan is zo eenvoudig nog niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Interessant dit! Misschien is gratis ook lastig om te weerstaan omdat het een aardig gebaar is. En een aardig gebaar weiger je niet zo gemakkelijk. Je wilt de gulle gever niet voor het hoofd stoten.
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt
Je hebt helemaal gelijk Anita, gratis is erg moeilijk te weerstaan. Niet alleen kinderen, wij als volwassenen hebben daar ook 'last' van. Alleen gaan de plastic ijsbekers (van die dierenhoofdjes etc) en drinkbekers, speeltjes en ander klein kinder geluk na een tijdje in de bak voor de kringloop en verlaten mijn huis. Ook mijn eigen gratis verkregen dingen verdwijnen op die manier. Gratis tijdschriften, kranten, folders, ik neem het niet meer aan. Ook vriendelijk aangeboden meldingen van aanbiedingen (als u er 2 neemt) doe ik niet meer. Mijn huis puilt uit van de spullen en ik probeer dat juist te verminderen.... Ik wens ons beide succes bij het weerstaan van de gratis gulle gaven ;-)
BeantwoordenVerwijderenGratis is inderdaad niet eenvoudig. Wij hebben er een prullenbak voor, wanneer hij vol is moet hij opgekuist worden, vuilbak of kringloop. Zo hou ik het in de hand. De winkels waar wij gaan houden het meestal op een gratis snoepje of stukje vlees, daar geniet ik dan wel weer van, want dan probeer je eens iets nieuw zonder geld te verspillen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Gratis dingen weigeren is zoooo moeilijk, want zo lief dat ze aan je denken, je kunt het vast nog wel eens gebruiken, je zegt toch geen nee tegen iets wat je krijgt, een gegeven paard niet in de bek kijken... O, ik weet het allemaal zo goed. Maar nu ik aan het opruimen ben, durf ik een ander ook haast niets meer aan te bieden, ik ga dan voor hen invullen dat ze vast al genoeg troep hebben. Ik voel me bijna schuldig dat ik een ander met mijn troep opzadel, hoe mooi het ook nog is. De moeilijkheid is denk ik het evenwicht, wanneer is het goed en wanneer is het teveel.
BeantwoordenVerwijderenzo krijgen we soms ook bij kruidvat kleine shampoos als je iets koopt, alle gratis wat ik krijg ook vaak bonnetjes voor kortingen en dergelijke geef ik aan mijn schoonzus , die verzamel die dingen, ik laat ze vaak liggen en nog meer dingen in huis wat niet gebruikt wordt...ik ben éénmaal een opruim freak...leuke blogje Anita..fijne weekend ☀
BeantwoordenVerwijderenAls je er verder niks mee doet zou ik het niet aannemen. Zo hebben ze bij iedere winkel wel actie's. Bij de J.umbo kun je uitzegels sparen meestal weiger ik die dingen, soms geef ik ze meteen weer door aan een ander die ze wel spaart.
BeantwoordenVerwijderenik neem alleen nog maar gratis dingen aan als ik er zelf iets aan heb of als ik weet dat er iemand is die ik er blij mee kan maken. vroeger besteld ik alles wat los en vast zat als het maar gratis was, die drang kan ik nu gelukkig weerstaan, scheelt een enorme hoop spullen die ruimte innemen, maar verder geen nut hebben.
VerwijderenNu ik er alert op ben, zie ik pas hoeveel gratis spullen ik als consument krijg toegestopt. Dankbaar neem ik het allemaal aan, want ik ben een dankbaar mens, maar ik zie nu dat het allemaal veel te veel is voor mij.
VerwijderenHm ja, ik ken dat... Al moet ik zeggen dat ik die gratis weggevers in het winkelcentrum niet meer aanneem. Wel die goedbedoelde dingen en gatgets van bekenden. Ik heb een laadje vol met sleutelhangers, o-zo-handige lampjes en minirolmaatjes, maar ook lineaaltjes, potloodjes en... nouja noem het maar troep. Opruimen lukt me niet echt, omdat het aangroeit ! De gedachte dat ik hierin niet de enige ben, is op zich wel een troostrijke :-)
BeantwoordenVerwijderenBij mij is het meer de goedbedoelde dingen. Zo kreeg ik laatst shampo, conditioner en nog iets voor slap haar van m'n moeder. Ik sputterde nog even dat ik m'n haar prima vond zitten, maar ja, ze stond daar zo lief met het tasje.. Ik was m'n haar nu met biozeep, bevalt prima. En ik heb / maak geen tijd om drie verschillende dingen 's ochtends in m'n haar te doen, wachten, in laten trekken, spoelen..... Nu had m'n zusje hetzelfde tasje gekregen! Dus zij krijgt van mij ook een tasje strakjes. :) De gewone gratis troepjes kan ik inmiddels wel weerstaan, meestal. Maar o, iemand misschien wel kwetsen door het N-woord uit te spreken, lastig!
BeantwoordenVerwijderenop mijn werk worden veel dingen weggegooid die nog gewoon gebruikt kunnen worden en dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om dat gewoon in de container te gooien, dingen zoals kleding en spullen zoals opladers en snoertjes voor computers, dan neem ik het weer mee naar huis, waar het dan meestal een jaar later nog ligt, nu mag ik alleen nog dingen meenemen als ik het gelijk in de kledingcontainer gooi of naar de kringloop breng,zodat mijn huis niet weer vol loopt met spullen die ik helemaal niet nodig heb.
BeantwoordenVerwijderendat is een goed punt, en ik herken het ook. Zonde om weg te gooien, geef maar aan mij, ik kan het wel gebruiken. Dat is meestal ook zo, maar zou het niet beter zijn om aan de bron al zuiniger te zijn.
VerwijderenBedankt voor je reactie!