Waarom ik een beter mens ben sinds ik moeder ben

Op een koude dag in het voorjaar, 42 jaar geleden, schonk mijn moeder mij het leven.
Zes jaar geleden, op 23 oktober, kwamen mijn kinderen ter wereld en werd ik opnieuw geboren.
Met de geboorte van onze tweelingdochters begon mijn leven opnieuw.
Ik werd moeder.

Het moederschap ervaar ik als een dankbaar geschenk. Mijn taak is een uitdaging, vele malen groter dan de meest uitdagende baan op de carrièreladder.
Mijn kinderen stimuleren me om hogere doelen voor mezelf te stellen en me niet te laten afremmen door behouden adviezen of gedachtes. Ze leren me het verschil te zien tussen behulpzaam zijn en me voor iemands karretje te laten spannen. Ze dagen me uit om met creatieve oplossingen te komen, ook wanneer ik denk dat mijn creativiteit is uitgeput. Ze dwingen me om situaties met humor tegemoet te treden, ook al wil ik dat er serieus naar me geluisterd wordt. Ze wijzen mij op mijn tekortkomingen, maar vinden mij evengoed de meest geweldig moeder ter wereld. Ze prijzen mij zoals ik nog nooit geprezen ben. Ze graven net zo lang tot ze mijn kern blootleggen, ook al wil ik sommige delen juist voor hen verborgen houden. Ze dagen me uit om een beter mens te zijn.

Ik ben niet een betere moeder als ik werk - een veelgehoorde uitspraak in deze tijd - ik ben altijd moeder. Ik ben niet alleen moeder als ik voor mijn kinderen zorg, maar ik ben moeder in alles wat ik doe. Ik ben moeder als ik thuis ben. Ik ben moeder als ik op het werk ben. Ik ben moeder in alle facetten van mijn leven. Het moederschap schijnt door in al mijn bezigheden en bij al mijn beslissingen. Het is de mooiste carrière die ik me kan wensen.

Lieve, lieve dochters. Van harte gefeliciteerd met jullie 6e verjaardag.

Jullie moeder.

24

Herinneringen en versteend hout

Herinneringen laten zich op allerlei manieren aan je zien. In beelden, als je de vakantiefoto's weer even bekijkt, in gedachten weer even terug bent in dat pittoreske dorpje, aan dat strand met dat heldere water. Het sprei van je oma doet je denken aan de keren dat je daar logeerde. Je herinnert je precies hoe het logeerkamertje er uit zag, met die prent aan de wand, de snuisterijen op het nachtkastje.
Herinneringen kunnen ook lichamelijk zijn. Je hoort weer dat liedje of dat nieuwsbericht en je krijgt weer net als toen overal kippenvel, een brok in de keel en tranen in de ogen, exact zoals toen je het voor de eerste keer beleefde.
Herinneringen zitten in een geur, in een gebaar, in geluid, in een zin die iemand uitspreekt, in gedrag. Allemaal vonken die de vlammen van herinneringen aanwakkeren. Het is alsof die herinneringen opgeslagen liggen in je lichaam.
Dat zijn niet altijd fijne herinneringen. Pijn en angst hebben een hele lange termijn geheugen. En het kan je onverwacht overvallen.

Laatst overkwam mij dat. De manier waarop iemand iets zei, de positie waarin ik kwam te staan. Ik voelde hoe mijn hart begon te bonzen en hoe boosheid als een geiser naar boven kwam. Het overspoelde me, een allesverzengende verlammende angst. Een angst waardoor alle rede en beschaving wegviel en ik alleen nog in primitieve zinnen kon reageren.
Ik voelde hoe mijn denken zich vernauwde - alleen maar gericht op het ontwijken van wat ik voelde als een bedreiging - hoe delen van mijn lijf werden uitgeschakeld. Zoals op een hete zomerdag je ledematen trager worden om je systeem niet te overbelasten.

Naderhand probeerde ik te analyseren wat er precies gebeurde. Wat de vonk was geweest die de vlammen had aangewakkerd. Door het mediteren lukt het me om er met wat meer afstand en compassie naar te kijken. Er even bij stil te staan en te kijken wat er gebeurde, in plaats van het maar snel weer achter me te laten.
Een zin uit het liedje I will survive van Gloria Gayner zong rond in mijn hoofd. 'First I was afraid I was petrified'. Petrified, dat was ik. Versteend van angst.
Vervolgens moest ik denken aan de petrified forests die ik in Amerika had gezien. Versteende boomstammen. Miljoenen jaren geleden door natuurgeweld bedolven en verworden tot een versteend fossiel. Alle organische materialen vervangen door mineralen en verworden tot steen.

Ik zocht in ons fotoarchief naar foto's van versteende bomen. Terwijl ik door de foto's bladerde viel me op dat voor bomen die al zoveel jaren geleden veranderd waren in steen, ze er zo vol leven uitzagen. Er sprak leven uit de kleuren, uit de glans, uit de textuur. Het waren geen relikwieën uit voorbije tijden, maar ze waren nog steeds hier, aanwezig, zichtbaar, tastbaar.
Levend.
Wat als dat met mensen ook zo werkt. Dat alles wat ons omver blaast, ook iets nieuws brengt.
Dat stelde me gerust.

In afbraak schuilt ook nieuw leven. 

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 

11

Tijdsbeleving van kleuters

Kleuters zijn al heel wat mans, maar besef van tijd zit er nog niet in, merk ik. Eigenlijk is dat heerlijk, ze leven gewoon. Van dag tot dag.
Morgen is de dag voor deze dag en gisteren is de dag achter deze dag.

Soms vraag ik me wel eens af waarom wij als volwassenen zo nodig kinderen moeten leren klok te kijken en op tijd te komen en op te schieten. Alsof we zelf graag volgens de klok leven??

Toch is het wel handig om klok te kunnen kijken en te weten welke dag van de week het is. Al was het maar om kinderen te leren wat de routine van de dag is. Tijdsbesef een vaardigheid die geleerd moet worden. Bij een drogisterijketen kwam ik deze leuke houten ...eh...wat is het eigenlijk? Leer-de-dagen-maanden-seizoenen-van-het-jaar-plankje.

leer de dagen van de week en de maanden van het jaar

Ik had wel zin in zo'n mooi antroposofisch stoffen exemplaar met vilten cijfers en andere onderdelen, maar die uitvoeringen zijn vaak duur. Deze van de Kruitvat was maar 8 euro en heeft de dagen van de week in het Nederlands, niet onbelangrijk.

Elke ochtend schuiven we de dag van de week een plaatsje op en de datum ook. Een mooie manier om inzichtelijk te maken hoe lang een maand eigenlijk duurt. En hoeveel dagen het nog duurt tot ze jarig zijn ;-)


Mooie uitspraken over tijd
Af en toe komen mijn kinderen met de mooiste uitspraken over tijd. Die krabbel ik dan snel op een briefje.

Hier zijn er een paar:

Gemma: Wanneer gaan we weer familiezwemmen? We gaan nóóit meer familiezwemmen! Als we gaan, dan blijf ik een úúr onder water.


Ellie speelt moedertje. Ze speelt dat opa en oma op de knuffels gaan passen.
Ze komt aanlopen met de knuffels in de buggy. 'Om 7 uur kom ik haar weer ophalen, oké?
Ik: 'dat is goed'
Ellie, twee minuten later: 'is het nu al 7 uur?'


Gemma zegt: 'om kwart voor 11'
Ellie vraagt: is het dan al vanavond geweest?'


Wij gebruiken een dobbelsteen met hun namen er op om te bepalen wie het eerst onder de douche moet (kwaad worden op een dobbelsteen heeft minder zin, dan kwaad worden op ouders die een keuze maken). Ze mogen niet triomfantelijk lachen als ze het niet zijn en ze moeten het lot accepteren.
Deze keer is het Gemma die als eerste moet. Ze kijkt sip, want ach jee, ze was de vorige keer ook al als eerste.
Ik: tja, de dobbelsteen heeft het bepaald.
Gemma: nou, dan wil ik vèt lang onder de douche.
Ik: nee, dat kan niet, want jij wilde nog tv kijken.
Gemma : oh, nou dan wil ik drie minuten!
Ik *gniffel*: oké da's goed
Ellie, verontwaardigd! Ooooh, maar dan wil ik twéé minuten!
Ik (haha) oké.
Gemma, nog verontwaardigder: oh, oh, oh, dan wil ik één minuut!

2

Lanterfanten in Beetsterzwaag

Twee zondagen geleden waren Gemma en Ellie uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje dat het grootste deel van de dag in beslag zou nemen.
Hierdoor hadden Michel en ik zomaar een zondag voor ons tweeën. Wanneer je als ouders van jonge kinderen onverwacht zoveel vrije tijd krijgt toegeworpen kun je bijna niet beslissen hoe je die het beste kunt invullen. Die kostbare tijd moet goed doordacht aangewend worden!

Vroeger wandelden Michel en ik veel samen. Goed voor de conditie en een ideale manier om samen te praten.
Omdat er zulk mooi weer verwacht werd besloten we om naar Beetsterzwaag te rijden en daar te gaan wandelen. Ik was er nog nooit eerder geweest en dat was echt jammer ontdekte ik.
Heerlijke wandelgebieden door bossen en parken. Zeker de moeite waard om vaker naar toe te gaan.

Het was een route van 6,5 km. De routebeschrijving heb ik opgeslagen bij mijn eigen documenten en die heb ik voor jullie deelbaar gemaakt. Je vindt 'm hier. Of op de website van lanterfanten.

We gingen weer goed voorbereid weg (not) en ontdekten al snel dat we onze fotocamera waren vergeten. Dan maar foto's met de telefoon gemaakt. De kwaliteit valt me heel erg mee.

Kunst onderweg: Adam en Eva

Heel veel kastanjes geraapt!

wapenschild in een muur.

lunch halverwege de route

Tot slot deze foto op verzoek van Michel. Het is een fietsenwinkel in een voormalig kerkgebouw. 

Zo kun je ook een kerkgebouw een nieuwe bestemming geven, zei hij.

Een fijn weekend gewenst. 

Wie weet wordt het wandelweer.

8

Moestuin Maandag ~ inmaken en de gulheid van de natuur

De natuur was heel gul deze zomer. Fruitbomen zuchtten onder hun eigen gewicht. Heel wat mensen konden hun pruimen niet verwerken en deelden ze uit. Nu nog zie ik heel wat bomen in tuinen staan waarvan de vruchten niet geplukt zijn. Ik heb schroom om aan te bellen en te vragen of ik hun peren mag plukken, maar zonde van al dat fruit vind ik het wel. Maar ach, ik heb ook genoeg werk aan mijn eigen oogst.

Mijn appelboom, de Groninger Kroon, had een enorme oogst. Wel drie kratten vol haalde ik er af. Inmiddels heb ik 30 potten appelmoes in de kasten staan. Van mijn oom kreeg ik ook nog eens een emmer vol Notarisappels. Heerlijk voor hete bliksem. Een deel van die appels heb ik aan een vriendin doorgegeven.

Groninger Kroon

Verder ben ik de afgelopen tijd nog op jacht geweest naar vlierbessen. Dat was nog even zoeken, want die struiken waren in het voorjaar in de bloesemtijd flink geplukt door wildplukkers - waaronder ikzelf :-)  Maar ik vond nog een struik op een hoog talud langs een autoweg die nog helemaal vol zat. Van die bessen maakte ik - in combinatie met mijn appels - vier potten jam. Later kwam ik nog een andere bomvolle vlierbessenstruik tegen. Die stond in de wijde natuur en niet langs een drukke autoweg. Een goeie om te onthouden voor volgend jaar :-)

vlierbessen rissen voor jam

De kornoelje boom op mijn werk had dit jaar niet veel bessen. Dat leverde maar twee potjes jam op.

De druiven heb ik helaas te lang laten hangen, daar hebben de spreeuwen zich tegoed aan gedaan. Nou ja, die gun ik ook wel een lekker hapje. Niet alleen ik haal mijn oogst binnen om van de winter wat van te kunnen eten, ook de vogels moeten een energievoorraad opbouwen voor de winter.

Moestuin Maandag is een initiatief van Hollandse Klei

7