Vakantiestress

Vakantie is eigenlijk maar een vreemd fenomeen. Iedereen heeft vakantie nodig en iedereen leeft er naartoe, maar ook iedereen steunt en kreunt onder de stress wat op-vakantie-gaan met zich meebrengt.
Er zijn mensen die zeggen 'dat zien we dan wel' of 'dat koop ik daar wel' of 'het komt allemaal wel goed'. Tot die mensen behoor ik niet. En mijn ervaring is dat de mensen die dit soort dingen wel zeggen, meestal een partner hebben die alles op de achtergrond alsnog regelen ;-).
Wanneer je budgetbewust op vakantie wilt gaan, vraagt dat de nodige voorbereiding en planning.

Vakantie is voor mij dé tijd om aan allerlei verplichtingen te ontsnappen. Even niet volgens de klok leven.
En tijd voor reflectie. Even stil staan bij alle ongewenste gewoontes die er weer in zijn geslopen, mijn koers weer even zoeken en proberen het 'moeten' uit de weg te gaan.

Wij blijven in eigen land en kunnen onze spullen kwijt in eigen auto en aanhanger. Dat vind ik heerlijk, want dan hoef ik niet met alles een selectie te maken en kan er altijd nog wel ergens een tasje bij. Bijvoorbeeld een tas met breiwol :-) Of een extra boek om op vakantie de keuze te kunnen hebben.

De laatste maanden waren stressvol, met name op het werk. Er werd danig aan mijn wortelchakra gemorreld. En die stress heb ik nog niet helemaal achter me kunnen laten, ook al is de lucht weer geklaard.

Ik heb een paar dingen ontdekt die ik de komende tijd eens lekker op me in ga laten werken.
Dat is geen voornemen, dat gaat geheel vanzelf.
Stress, bijvoorbeeld, is geen vriend van mij. Het maakt me star. Deadlines bezorgen me stress en deadlines komen nóóit gespreid, maar altijd tegelijk en langdurig achter elkaar. Deadlines trekken deadlines aan. Net zoals rommel, rommel aantrekt. En als er zo'n stapeltje deadlines zich nadrukkelijk opdringt en om mijn aandacht vecht dan wordt opeens álles een deadline. Ook het uitlezen van een bibliotheekboek.
Tegenstrijdig genoeg is het in tijden van deadline-overvloed juist moeilijker om werk uit handen te geven of iets los te laten.

En waarom blijven negatieve opmerkingen zoveel langer hangen dan positieve? Kritiek resoneert veel langer dan positiviteit of complimenten.

Ook heb ik ontdekt dat mijn dienstbare rol, zowel thuis maar met name op het werk, zijn grens wel heeft bereikt. Dienstbaarheid is zeker een onderdeel van mijn natuur, maar de laatste tijd vond ik het teveel doorslaan. Mijn blogs zijn mijn balans hier in, maar als het werk overloopt in mijn thuisuren, dan gaat dat ten koste van mijn blogtijd en mijn huishouden. Tijd om weer terrein terug te winnen en wat meer diversiteit aan te brengen.

Vrijheid in tijd, dat is voor mij vakantie.

Wat is vakantie voor jullie?