Wat ik leerde van Marie Kondo

Terwijl de rest van Nederland massaal Marie Kondo omarmde, liet ik haar boek lang aan me voorbijgaan. En dan te bedenken dat ik inmiddels al twaalf jaar blog over de magie van het opruimen. Waarom dan geen interesse in haar methode?

Marie Kondo’s methode leek me zo benepen en ging naar mijn smaak teveel in op ideale opbergmethodes (en dat is voor mij niet het interessantste aspect van opruimen) zoals je onderbroeken ritueel opvouwen en je sokken rangschikken op kleur en je spijkerbroeken rechtop zetten en je etiketten van je potten afweken. Nog een reden voor mijn ontwijkende gedrag: er komen weliswaar heel veel goeie dingen uit Japan: ikigai, hara, 100 jarigen. Maar Japan heeft ook een heel benepen culturele kijk op intimiteit. Dit was overigens niet altijd zo, maar is sinds pak ‘m beet 50 jaar zo geworden. (Netflix serie Sex and love around the world). Dus misschien hadden mijn bedenkingen er mee te maken dat ik niet perse alles uit Japan wilde omarmen. 

Toch raakte ik geïnteresseerd in Marie Kondo's manier van het benaderen van opruimen nadat ik haar serie op Netflix had gezien (dat is alweer een paar jaar geleden). Ik zag een charmante verzorgde dame die respectvol met de bewoners omging en respectvol met spullen. Hoe ze als eerste een huis begroet, door even op de grond te zitten en de sfeer van het huis op zich in te laten werken, dat vond ik verfrissend. Haar stijl viel me heel erg mee. 

Na alle afleveringen van Netflix begreep ik haar beter en heb ik zelfs best veel van haar geleerd. Soms was dat wat ik leerde een nieuwe kijk op opruimen, en soms werd ik bevestigd in hoe ik het opruimen ervaar. Later heb ik zelfs ook nog haar boek Opgeruimd! * gelezen. 

Dit is wat ik van Marie Kondo leerde:

• Een net iets andere kijk op afscheid nemen van spullen. Ik was geneigd om bijv. kleding die ik wel mooi vind, maar niet meer draag, lang te bewaren en dan ten langen leste in een zak te doen met een radicaal besluit en onverschillig gebaar ‘doe maar weg, trek ik toch nooit meer aan’. Marie leerde me om hier anders op te reageren; door je kleding (of een woonaccessoires) te bedanken voor zijn/haar werk, voor wat het je geleerd heeft, voor de mooie tijd die jullie samen hebben gehad, voor de het feit dat het je geleerd heeft dat je dit niet weer moet kopen omdat je er maar kort van geniet, of dat drukke prints op kleding jou niet staan, dat die kleur jou niet staat of dat je niet weer met je moeder samen kleding moet kopen etc. Op die manier naar het afscheid van je spullen te kijken, naar wat het je geleerd en gebracht heeft is een hele andere manier van afscheid nemen dan ‘ach, ik gebruik het toch nooit weer’. Je geeft je spullen de kans op een nieuw leven en je geeft jezelf de kans om verder te gaan en van je vorige keus te leren. 

• Door Marie’s aanpak werd ik bevestigd in mijn idee dat het echt heel belangrijk is om al je spullen zelf uit te zoeken. Over elk item moet je zelf een beslissing nemen. Ik voelde zo vaak verzet als ik iets te koop had staan en de echtgenoot dat maar onzin vond ‘dat kan wel in de kliko’. Dat was soms kwetsend. Toch volgde ik mijn eigen plan: ik bepaalde zelf wat ik verkoopwaardig vond en wat niet. Ik bepaalde ook zelf of ik iets weer uit de doos voor kringloop haalde. Het is belangrijk dat je zelf een gewogen keuze maakt, je moet het zelf voelen. Daar groei je van. 

• Ik geef niet zoveel om die strakke volgorde van Marie (eerst je kleding uitzoeken, dan, boeken, dan paperassen…..etc), maar ben het wel met haar eens dat je met iets makkelijks moet beginnen. Bij haar is dat altijd kleding. Maar dat is niet voor iedereen het makkelijkst. Voor een ander zijn dat misschien de keukenspullen. Ben het deels met haar eens om alle soortgelijke items vanuit het hele huis te zoeken en bij elkaar te leggen om te sorteren. Als ik bij het opruimen losse items tegenkwam van speelgoed van de kinderen, dan legde ik dat stelselmatig op een aangewezen plek. Toch denk ik niet dat het voor iedereen werkbaar is om alle gelijke items naar een plek in huis brengen en uit te zoeken. Want als je kamers al overvol zijn en je hebt zoveel kasten en dozen die opgestapeld staan waarvan je niet eens weet wat erin zit of waar, dan is dat niet te doen. Ook denk ik niet dat iedereen de tijd kan maken om een hele week elke dag te gaan zitten om zijn/haar kleding uit te zoeken (want zo lang kan het duren voordat je over elk items een beslissing genomen hebt.) Je moet er toch een bepaalde dosis energie voor hebben om aaneengesloten te werken aan het uitzoeken van je kleding. Ik had die energie in ieder geval niet. En veel van de deelnemers aan mijn opruimtrajecten ook niet. Ik zie ook niet voor me hoe ik dat had moeten doen met jonge kinderen om voor te zorgen, huishouden runnen en ook nog werk buiten de deur. Ik had een mega lange vakantie moeten nemen en de kinderen al die tijd uitbesteden om uit te zoeken wat ik uit te zoeken had. Niet haalbaar in mijn geval (en in veel gevallen van mensen die ik hierover spreek). En ik weet ook niet of ik het had gewild om de kinderen een week lang uit te besteden. 

• Wens je spullen iets toe: bijvoorbeeld ‘ga maar, het is tijd om iemand anders blij te maken’ of ‘fijn dat je me gevonden hebt’, of ‘goeie reis en tot gauw’ of ‘ik ben blij dat je me geleerd hebt welke kledingstukken mij niet staan’. 

• Als je een cursus o.i.d. hebt gedaan hou dan niet het studiemateriaal vast. Als je het idee hebt dat je het nog niet in de praktijk hebt gebracht, volg de studie dan gewoon nog een keer. 

• Haal kleding uit de verpakking. Leg het niet ingepakt in de kast. Haar ervaring is dat spullen onzichtbaar worden als je ze ingepakt in de kast legt. 

• Er zijn twee soorten opruimen; dagelijks opruimen en opruimen voor speciale gebeurtenissen. Het eerste jaar en ook nog lange tijd daarna was ik dagelijks aan het opruimen. Er leek altijd wel iets wat uitgezocht moest worden. Op een gegeven moment kwam er onderscheid: ja, het aanrecht staat vol, maar dat is doordat we dagelijks in ons huis leven. Toen ik meer met de seizoenen ging leven kwam er een verandering. Die verandering voelde ik helemaal sterk toen ik de opruimbingo’s ging organiseren. Daardoor ging ik in een afgebakende periode van 30 dagen opruimen passend bij het seizoen en daarna ging ik over op dagelijks opruimen. 

Uiteindelijk kon ik wel begrijpen waardoor mensen zo’n fan waren van Marie Kondo en bleek ze niet zo extreem anders te zijn als hoe ik naar opruimen kijk. Het was eigenlijk heel prettig om te merken dat zij ook de energetische kant van opruimen belicht. Ik vouw nog steeds mijn broeken op zoals ik het altijd deed en leg ze plat in de kast, maar verder is Marie Kondo’s werk eerlijk en oprecht en bruikbaar. 

‘We moeten niet de herinneringen koesteren, maar de persoon die we zijn geworden door al die opgedane ervaringen in het verleden. De ruimte waarin we wonen is voor de persoon die we nu aan het worden zijn, niet voor de persoon die we ooit waren.’

Warme groet, 

Anita

*de verwijzing naar het boek Opgeruimd van Marie Kondo is een affiliate link. Stel dat je iets besteld via de link, dan ontvang ik hiervoor een kleine vergoeding. Het stelt mij weer in staat om meer te lezen en te delen. 

Ongeveer een keer per maand verstuur ik een nieuwsbrief met inspiratie en bemoediging voor iedereen die op zoek is naar een opgeruimder, eenvoudiger en zinvoller leven. Spreekt dit je aan, dan ben je van harte welkom om je via deze link in te schrijven.