Nachtmeditatie: dit is mijn plek

Afgelopen weekend ging ik op een geweldig avontuur: ik bracht de nacht door onder de sterrenhemel. In de open lucht.

Ik zag de aankondiging van deze nachtmeditatie die mijn meditatiedocente op fb plaatste en zoiets wilde ik zo graag een keer meemaken! Zo dicht bij de natuur was ik al jaren niet geweest.

Lichtvervuiling

Nederland is een van de meest met licht vervuilde landen ter wereld. ’s Nachts verlichten doen we voor (een gevoel van) veiligheid, maar wanneer er een teveel aan verlichting is, dan wordt het lichtvervuiling. Echt donkere gebieden in Nederland zijn er nog maar weinig te vinden. Als je in een landelijk gebied woont heb je nog kans om ’s nachts flink wat sterren te zien, maar in een stedelijk gebied is dat al een stuk minder. Al dat kunstmatig licht ’s nachts heeft een ongunstige invloed op de natuur en ook op de mens.

De gebieden met geen tot minimale kunstmatig licht heten Dark Sky gebieden. Er zijn maar twee officiële dark sky gebieden in Nederland. De ene is in het Lauwersmeer gebied. De andere op Terschelling, De Boschplaat. Als je een overnachting zoekt in de buurt van Dark Sky Lauwersmeer, dan zou je kunnen kijken bij natuurhuisje.nl op Kollumerpomp. Er is ook een natuurcamping.

Bedenkingen

Het leek me geweldig om zo’n nacht in de natuur te zijn. Tegelijk maakte het hele idee om zonder veel beschutting in de openlucht door te brengen mij stikzenuwachtig. Raak ik niet in paniek midden in de nacht? Krijg ik het koud? Gaat het regenen? Heb ik teveel spullen mee? Heb ik te weinig spullen mee? Kan ik wel slapen?
Allemaal bedenkingen.
Dergelijke remmende bedenkingen had ik al langere tijd bij mezelf opgemerkt, ook in het leven van alledag. Dan wil ik heel graag het een, maar doe ik het andere. Dat ‘andere’ is natuurlijk vooral Plicht en Taak. Telkens is er iets wat ik tegen mezelf zeg, waardoor ik toch de voorrang geef aan dat wat moet en schuif ik dat-wat-ik-wil voor me uit. Het is als blijven lopen op de gebaande paden en voorbij gaan aan de zijwegen waar je heimelijk nieuwsgierig naar bent.

Met deze nachtmeditatie wilde ik onderzoeken of ik voorbij kon komen aan mijn eigen bedenkingen. Extra bijzonder tijdens deze nacht waren een aantal natuurverschijnselen. Komeet neowise was te zien, de kans om lichtende nachtwolken te zien was groot en we gingen de nacht doorbrengen in het tweede dark sky gebied van Nederland, Lauwersmeer. Lichtende nachtwolken zijn wolken die licht reflecteren van de zon die net onder de horizon staat. Die wolken drijven veel hoger dan normale bewolking. Bij de juiste weersomstandigheden – de meeste kans hierop is in de maanden mei, juni en juli – ontstaan er ijsdeeltjes. Doordat het in deze maanden van het jaar net niet helemaal donker wordt, krijg je weerkaatsing van de zon op de ijsdeeltjes. Overigens hebben we die nacht geen lichtende nachtwolken gezien.

Wel was komeet neowise met het blote oog te zien als een grote heldere ster met een sluier achter zich aan. Vanuit spiritueel oogpunt kondigt een komeet een grote verandering aan. Dat kan een verandering in jezelf zijn, maar ook een collectieve verandering. Het hoeft niet perse een aangename of welkome verandering te zijn, maar wel een aanzienlijke. Dit natuurverschijnsel konden we gebruiken tijdens de meditaties die we deden, om te onderzoeken waar in onszelf raakvlakken zijn met deze verandering.

Dit is mijn plek

Het thema van de nacht was ‘dit is mijn plek’. We deden meditaties rond dit thema en soms vergat je het thema voor even om het later weer te herinneren. Ik heb op mijn matje in het gras liggen staren naar de sterrenhemel, onder een slaapzak, een deken en plastic. Vaak deed ik mijn ogen dicht, om de indrukken te doseren en me niet bedolven te voelen. Talloze sterren heb ik gezien. Ik zag de Melkweg, die ik voor het laatst had gezien in 2004 tijdens een tocht naar de bodem van de Grand Canyon. Er trokken boze ‘blaffende’ reeën langs ons in het holst van de nacht, iedereen uit de groep heeft ze gehoord, maar niemand heeft ze gezien. Met het verstrijken van elk uur vond ik weer een nieuw antwoord op iets waar ik mee worstelde. De nacht wordt gezien als het vrouwelijke, de donkerte waaruit iets ‘geboren’ kan worden. De dag wordt alshetware telkens opnieuw geboren uit de nacht. We zagen de vuurtorens van Ameland, Schiermonnikoog en Borkum. We zagen de zon opkomen, felroze achter de wolken. Talloze indrukken doe je op tijdens zo’n nacht. Waar ik me over verwonderde was dat de nachtwereld een wereld op zich is. Terwijl ik normaal gesproken in mijn bed lig, voltrekt zich een hele wereld waar ik geen weet van heb!

Ik heb ontdekt dat een nacht in de natuur je snel heel veel leert over je eigen ritme. Over welke momenten van de dag (in dit geval de nacht) voor jou prettig voelen en welke niet. Ik voelde me rond middernacht echt een dweil, totaal niet energiek. Toen het ochtend werd en de lucht lichter werd en ik al weer wat wolken voor de sterren zag verschijnen, toen voelde ik me weer monter; klaar voor de dag! Hier op het blog heb ik al een paar keer geschreven over het (her)vinden van je eigen ritme.

Lees hier De tijd vlied voorbij
Lees hier Meer leven met de seizoenen
Lees hier Ritme, routine of discipline

Dichter bij je eigen natuur

Door tijd in de natuur door te brengen kom je dichter bij je eigen natuur. Je voelt je meer verbonden met de wereld om je heen en daardoor meer met jezelf. De antwoorden op de vragen die je op dat moment hebt, de issues die er bij je spelen, komen makkelijker naar voren als je de tijd neemt in de natuur.

Wat een geweldig bijzondere ervaring was deze nachtmeditatie! Een beetje trots op mezelf ben ik wel, dat ik het gedaan heb, ondanks mijn zenuwen. Ik heb nu eens een keer dat zijpad genomen, waar ik normaal aan voorbij liep. Toen ik rond half 7 weer thuis kwam en begroet werd door de logeerhond, kwam opeens weer het thema bij me op 'dit is mijn plek. Ik kan me soms flink overweldigd voelen door alles wat er in het huishouden op me af komt, maar nu voelde ik me echt blij met mijn huis. Dit is mijn plek.

Op 1 augustus a.s. is er nog een nachtmeditatie. Als je interesse hebt, laat het me even weten, dan geef ik je meer details. Ik vind het een aanrader in ieder geval!

Warme groet,
Anita

Fotocredit: allereerste foto is van Pauli van Engelen, overige foto's zijn mijn eigen foto's.