Hoe vaak heb ik niet gedacht, tijdens zo'n verblijf in een vakantiehuisje, dat ik er wel zou kunnen wonen. Lekker overzichtelijk ook. Alles gelijkvloers. Wat nou zolders?! Wat nou kelders?! Wat nou garages?! Gewoon, precies wat je nodig hebt, niet meer, niet minder.
Toen ik begon met eenvoudiger leven kwamen ook de eerste berichten over Tiny Houses. Ik begreep gelijk waarom de Tiny Houses zoveel warme belangstelling kregen. Ik hoefde me immers maar te herinneren hoe ik me op vakanties voelde. Niet de financiële last van een hypotheek op een groot huis. Niet de zorgen om het onderhoud van datzelfde grote huis. Dichterbij de natuur. Minder spullen. Kleiner wonen, maar toch ruimer leven.
Vakantie vieren en wegdromen bij een eenvoudiger leven in een klein huis is één ding. Maar, hoe zou het zijn om altijd in zo'n Tiny House te wonen?
Ik ging mijn ervaringen die ik had van vakanties en het eenvoudiger leven eens in gedachten bij langs en zette ze op een rij. Ik las er ook nog een boek over. Tiny Houses heet het en gaat precies over wat de titel zegt.
Mijn observaties over leven in een tiny house:
Buiten leven
Doordat je huis klein is, gaat als vanzelf je leven meer buitenshuis afspelen. Iedereen die met een tent of een caravan op de camping heeft gestaan, praat over hoe het leven zich veel meer buiten afspeelt. Wij zaten een keer in een hele leuke blokhut in Denemarken, waar ik uitgebreid heb gefantaseerd over hoe het zou zijn om niet meer dan zo'n huis te hebben. Ondanks dat het niet bijzonder zonnig was, zaten wij vaak buiten op de veranda te eten en lazen de man en ik 's avonds een boekje bij het licht van een solar zaklamp. Je gaat gewoon als vanzelf sneller naar buiten.Met een gezin op een kluitje
Wij gingen een keer een paar dagen en nachten op pad met de camper van schoonvader. Met de kinderen, toen ze 5 waren. Met z'n vieren in een kleine leefruimte. Zouden we elkaar niet steeds voor de voeten lopen? Maar het viel me op hoe rustig de kinderen zich gedroegen. Ze leken heel tevreden met het idee dat ik vlakbij was. Ze hoefden niet steeds het contact te gaan zoeken. Iets wat ze thuis altijd tot gekmakens toe deden (doen). Thuis hoefde ik maar een voet op de trap te zetten of het was al weer 'mama?' De hand op de deurklink leggen was vaak ook al een teken voor de kinderen om mij te roepen. Alles zodat het contact maar niet verbroken werd. Ik schreef er eens een stuk over voor Kiind Magazine. Dat wordt nog altijd met veel herkenning ontvangen. In de camper zaten we dicht bij elkaar; het contact hoefde niet gezocht te worden. Het was er al. Elkaars ademhaling kunnen horen 's nachts is heel geruststellend. Elkaars aanwezigheid kunnen ervaren geeft vertrouwen. Eerder begreep ik niet waarom ouders langdurig aan co-sleepen wilden doen, maar dit vond ik toch opvallend.Vrijheid
Een Tiny House geeft je heel veel vrijheid. Lagere woonlasten, minder bezit, dus minder onderhoud. Je bent sneller door je huishouden heen waardoor je spontaan andere dingen kunt ondernemen.De structuur van het leven
Doordat je woonruimte kleiner is, ben je meer gericht op de anderen in je omgeving. Iets lenen van een ander, iets uitlenen aan een ander. Elkaar helpen. Een praatje. Op een camping zie je bijvoorbeeld dat gezamenlijke voorzieningen ontmoetingsplekken worden. Ik heb er altijd plezier in gehad om die gedragingen van mensen te observeren. Er ontstaat op een heel natuurlijke manier een leefgemeenschap. Door alle eeuwen heen is dat hetzelfde gedrag van mensen.De bezwaren
Maar zou ik echt jarenlang in een tiny house kunnen wonen? Hoewel ik heel veel pluspunten zie en er alle sympathie voor heb en mijzelf wel de hele winter zag wonen in ons laatste (2017) vakantiehuis in Skallerup in Denemarken, zie ik mezelf toch niet jarenlang in een tiny house wonen.
Ik kan enorm genieten van de eenvoud en overzicht van kleine huizen. Hoe fijn het is om niet zoveel kamers te hebben om op orde te houden. Ik haalde een bezem door onze fijne blokhut in Denemarken en zette de schoenen en laarzen weer op een rij. Deed de afwas, legde tijdschriften op een stapel en het was weer leefbaar. Maar doordat het leven zo teruggebracht wordt tot de basics, de essentials, viel mij wel op hoe vaak ik dezelfde handelingen per dag moest herhalen. Het leven werd op die manier wel een lange reeks van handelingen. Om het leefbaar te houden, kon ik ook geen afwasbeurt overslaan. Of veegbeurt. Ik hou erg van overzicht en eenvoud in mijn leven, maar zelfs ik zag daar het monotone van in. En mijn oplossing om dat veldboeket bij gebrek aan een vaas in een waterkan te zetten was weliswaar briljant en lekker minimalistisch, maar toen ik later de waterkan wilde gebruiken moest ik daar weer een alternatief voor bedenken. Dat fascineert mij ook, die andere kant te observeren.
In mijn grote huis kan ik sommige handelingen wel een keer overslaan, omdat ik genoeg kommen, kopjes of borden in de kast heb. Of omdat ik nog genoeg schone handdoeken in de kast heb. Of omdat het vloeroppervlak zo groot is, dat de broodkruimels en zandkorrels niet direct opvallen. En ik niet onmiddellijk hoeft te vegen.
En kinderen die huiswerk moeten maken? Aan de tiny keukentafel in de tiny eethoek? Rond etenstijd? Net als jij de tafel wilt dekken? Mmm…niet echt leefbaar.
 |
| Kinderen sliepen op de loft. Nyborg Strand Denemarken |
 |
| Blokhut op de camping van Nyborg Strand |
Leuk leesvoer: Tiny Houses
Van de bibliotheek leende ik het boek Tiny Houses. Toen ik het voor het eerst doorbladerde wist ik niet zo goed wat ik er van moest verwachten: heel veel foto's. Zou het niet teveel een koffietafelboek zijn met weinig informatie? Maar het tegendeel bleek waar. Niet alleen de geschiedenis van de tiny houses, maar ook praktische zaken komen aan bod. Hoofdstukken als: opbergen, ontwerpen, het grote ontspullen, bouwen en wonen. Goed om te vermelden is dat je in dit boek alleen maar bewoners van tiny houses in Nederland en België ziet.Voor mij zijn er onder de streep teveel praktische bezwaren voor het leven in een tiny house. Het boek laat ook zien dat je ook met een tiny house nooit verlost bent van onderhoud en het zoeken naar verbeteringen. Maar een ander bezwaar wat ik met de Tiny Houses movement heb en die ik wel een beetje terugzie in de verhalen uit het boek: het lijkt een lifestyle te zijn voor vooral hoger opgeleiden die een redelijke gezonde financiële situatie hebben. Ik kan het niet helpen, maar een beetje pretentieus vind ik dat wel. Een beetje als mensen die zeggen dat ze 'leven van 1 salaris' om vervolgens van dat andere salaris op vakantie te gaan, groot onderhoud aan hun huis mee te financieren en de opleiding van hun kinderen mee te betalen. Mmm…ja da's natuurlijk niet echt leven van 1 salaris.
 |
| heel veel foto's in Tiny Houses |
Maar ik wil niet afsluiten met zurigheid, want ik vind de grondgedachte van de tiny houses nog steeds geweldig en het blijft tot mijn verbeelding spreken: leven met minder, voorbij het consumentisme, geen hypotheek puur om het hebben van een hypotheek, kleine ecologische afdruk, off-the-grid, gebruiken wat je nodig hebt. Het lijkt extreem, maar je ziet vaak dat de noviteiten die voor het wonen in een tiny house bedacht worden, later voor grotere groepen consumenten beschikbaar komen. Eigenlijk zijn tiny houses een soort proeftuin voor het grote werk.
Bouw beter, niet groter (Sarah Susanka).
Hele fijne week in je tiny of niet zo tiny house.
Anita
ik snap het wat je bedoeld leuk om daar eens over te mijmeren:)
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook leuk om te merken dat ik eigenlijk wel heel tevreden ben met ons eigen huis. Ook al heb ik soms het gevoel dat ik het nooit op orde krijg.
VerwijderenToen wij een paar keer in een stacaravan bivakkeerden tijdens een zomervakantie heb ik ook wel eens gedacht: 'Dit gaat eigenlijk ook prima. We hebben niet meer nodig dan dit.'
BeantwoordenVerwijderenOns huis is niet supergroot hier op het platteland. Wat me aanspreekt aan een tiny house is dat je geen hypotheek meer hoeft te hebben. Dan zou mij een licht gevoel geven.
Huisvlijt
Wat mij opviel aan de verhalen uit dit boek is dat veel mensen er geld voor moesten lenen. Een hypotheek kan al helemaal niet op een rijdend huis. Lenen kan, maar is ook beperkt. Dus dan ben je wel vrij van hypotheek, maar heb je alsnog een lening (die velen bij familie hadden afgesloten). Toch voelden zij zich vrijer. Het gevoel van vrijheid zit dus bij deze mensen in andere dingen.
VerwijderenEen echt tiny house, dat lijkt me niets om reden wat jij noemt, een koffiekopje op tafel is dan al een 'rommel'. Maar ik zou prima op de helft van onze huidige 130 m2 kunnen wonen, mits handig ingedeeld. Met zes personen is dat tiny genoeg ;)
BeantwoordenVerwijderenEen handige indeling maakt of breekt het woongenot.
Verwijderentsja...ik ben nogal een tegenstander van Tiny Houses ;) Ik wil ze niet...niet in Nederland! Want mensen die in zo'n kabouterhuisje willen wonen houden van de natuur en op foto's zie je deze huiskes altijd midden in de natuur. En dáár ligt mijn bezwaar! Dat ik straks in onze duinen of in het bos af en toe een tiny house tegenkom. Dat de schaarse vrije natuur in Nederland wordt ingepikt door tiny houseliefhebbers. En nog erger...dat tiny house projectontwikkelaars daar geld in zien en bouwplannen gaan maken. Net als al die huisjes aan het strand die overal aan de kust oppoppen omdat t zo leuk is om met de zee als uitzicht wakker te worden. Bijna onbetaalbaar zijn ze maar toch worden ze flink geboekt. Nee...laat de mensen maar lekker in de dorpen en steden blijven...waar ze horen ;);) en laat de natuur met rust alsjeblieft. Aho :)
BeantwoordenVerwijderenNou, daar noem je inderdaad nog een ander bezwaar! Daar had ik ook mijn bedenkingen bij. In het boek waren een paar voorbeelden van kleine groepjes tiny house bewoners die in een groen gebied wilden wonen. Als kleine community. Tja, dan is het geen natuur meer. En in stedelijke omgevingen zal een tiny house niet zo snel geplaatst mogen worden. Eigenlijk zijn jouw argumenten tegen wel heel goed :-)
VerwijderenOns huidige huis in Nederland, waar we gingen wonen toen de dochters 14, 14 en 12 jaar oud waren, is allesbehalve groot, maar ze hadden wel allemaal een eigen (piepklein) kamertje. Geen tiny house dus, maar huiswerk maken aan de eettafel was bij ons wel heel normaal. Iedereen zat eigenlijk altijd in de huiskamer en dat vond ik heerlijk.
BeantwoordenVerwijderenNu we nog maar met z'n tweeën zijn voelt dit huis (dat de meeste mensen zouden beschouwen als een huis voor 2, hoogstens 3 personen) leeg en groot.
Op Curaçao huren we een apartementje van nog geen 20 m2, en dat is dus wel degelijk een tiny house. Maar omdat je daar bijna de hele dag buiten bent is dat niet echt een probleem. We willen uiteindelijk wel iets anders, maar dat is voornamelijk omdat een aparte slaapkamer betekent dat je die ruimte gemakkelijker mugvrij kunt houden. Echt veel groter hoeft het van ons niet.
Wat ik wel een nadeel vind van de "normale" tiny houses (youtube staat vol met filmpjes over mensen die zo wonen) is dat er eigenlijk altijd een slaapzoldertje is, in de nok. Leuk voor jonge mensen, maar niet haalbaar als je wat ouder wordt ;-)
Ja, zo'n slaapzolder dat zou ik ook niks vinden. Als ik in een vakantiehuisje het bovenste bed van een stapelbed moet opmaken en afhalen weet ik precies weer waarom onze kinderen geen hoogslaper mogen :-D
VerwijderenIk woon door omstandigheden al 5 jaar, samen met mijn dochter, in een vakantiehuisje van 32 m2, zonder verdieping. Dat leven gaat prima, inderdaad moet je alles wel gelijk opruimen wil het niet een enorme bende lijken, maar het schoonhouden vraagt weinig tijd. Toch kan dit alleen maar doordat wij elders een deel van onze spullen hebben opgeslagen. Bijvoorbeeld: zomer/winterkleding, afhankelijk van het seizoen hebben wij hier een deel van onze kleding, we hebben de ruimte niet om alle kleding kwijt te kunnen (en nee, wij hebben niet extreem veel kleding, maar in zo'n beperkte ruimte valt het opeens op hoeveel ruimte een winterjas in neemt in de zomer). Wij hopen nog dit jaar in een groter huis te kunnen gaan wonen, ieder een eigen slaapkamer zou bijvoorbeeld toch wel fijn zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat wonen in een Tiny House voor weinigen is weggelegd, het is relatief duur, en je moet geen hobby's hebben waarvoor je (veel) materialen nodig hebt (dat merken wij goed, wij houden van handwerken en dochter kan fantastisch schilderen, maar er is weinig ruimte voor de benodigde spullen).
Klopt, er waren veel voorbeelden van mensen die een deel van hun spullen elders hadden opgeslagen. Als je hobby's buitenshuis hebt, dan is het niet zo'n probleem, maar ik ben bijvoorbeeld wel gehecht aan mijn boekencollectie. Die zou dan niet mee kunnen. En de echtgenoot heeft een platencollectie. Dat zou ook een probleem worden.
VerwijderenIk denk ook dat het relatief duur is. In het boek werd genoemd dat veel mensen er geld voor leenden (hypotheek kan meestal niet, helemaal niet wanneer het een mobiele tiny house is). Vervolgens moet er regelmatig geinvesteerd worden in dure apparaten. Nee, uiteindelijk is zo'n tiny house denk ik ook niet zonder zorgen.
ze zijn zo heerlijk efficient ingericht, die vakantiehuisjes, er is echt over nagedacht, dat vind ik altijd leuk. maar je kunt er niet veel. Studeren, klussen, iets maken, dat moet je dan allemaal niet willen. leuk voor eventjes.
BeantwoordenVerwijderenOp den lange duur verzamel je toch steeds meer spullen. Dan zit je elkaar snel in de weg in zo'n tiny house.
VerwijderenIk vind het principe mooi, maar de meeste rijtjeshuizen en appartementen lijken mij tiny genoeg. Petra van Het lieve leven... slaat de spijker op de kop, want het gaat om tiny buiten wonen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een grote man en drie zonen en een groot huis. In onze huiskamer staat een eettafel van 3 meter (en dat was er eerst een van 4 meter) waar een legpuzzel van maximaal 30000 stukjes op gemaakt kan worden en knutselspullen en Lego kunnen blijven liggen. Mijn man, die enorm snurkt, slaapt op de eerste verdieping aan de ene kant van het huis en wij aan de andere kant. En ja, ik heb een eigen slaapkamer, de kleinste. Wij zijn ongeschikt om tiny te wonen, maar het principe van tevreden zijn met genoeg zit ook in ons geworteld.