Wat je allemaal denkt als je net begint met consuminderen

Ongeveer in 2010 begonnen wij met consuminderen en besparen. Als ik probeer terug te halen hoe ik (wij) er eerst in stonden en hoe we er nu in staan, dan lukt het me soms niet om precies aan te geven wat het verschil is met toen en nu.

Misschien komt dat doordat het in kleine stapjes ging. Geen grote klappers door een tweede auto weg te doen, want die hadden we niet. Geen royale besparingen door niet meer naar de schoonheidsspecialiste of nagelstyliste te gaan, geen enorme besparing door van energieleverancier te wisselen – dat deden we een keer en toen bleken we uiteindelijk duurder uit. Maar bezuinigingen door kleine veranderingen, door abonnementen op te zeggen, budgetten vast te stellen, meer zelf maken ipv kant-en-klaar kopen, vaker tweedehands te kopen ipv nieuw en nog vaker helemaal niets kopen.

Wij bespaarden vooral in de kantlijn. Ondanks dat we deze mindset al zoveel jaren hebben, heb ik toch nog steeds het gevoel dat ik een beginneling ben en zoek ik altijd naar nieuwe stimulans. Toen Sjoukje van meergeldminderstress haar groep opende op facebook om in de maand november flink te besparen meldde ik me meteen aan.

En opeens tussen al die andere bespaarders merkte ik dat ik toch al aardig doorgewinterd ben. Daardoor vielen mij een paar punten op, die ik nu herken als het beginstadium van bewuster omgaan met geld. Zodoende wist ik opeens weer ‘oh ja, zo dacht ik vroeger.’

Ik kan niet zonder

Een van de eerste dingen waar wij naar gingen kijken om op te bezuinigen waren onze abonnementen. Je gaat dingen tegen elkaar afwegen. Wat wil ik niet kwijt, waar kan ik eventueel afstand van doen? In eerste instantie vind je alles belangrijk. Maar ja, er moet toch verandering komen, dus dan wordt het keuzes maken. Zo waren wij lid van de VARA. Al 20 jaar ofzo. Die VARA gids lazen wij met plezier, het was echt ‘onze club’. Maar voor het zoeken naar tv programma’s was het niet strikt noodzakelijk op een gids te hebben en eerlijk – zou ons leven echt zoveel leger zijn zonder die gids? Met pijn in ons hart, dat wel, zegden we ‘m op. En wat bleek: we konden er heel goed zonder.

Dus elke keer dat je denkt: ik kan niet zonder mijn maandelijkse bezoek aan de schoonheidssalon, ik draag geen tweedehands kleren hoor! Mijn kinderen hoeven niet met knielappen hoor, dat vind ik geen gezicht, ik wil wel elke week met mijn vriendin de stad in, ik wil wel op zonvakantie hoor, anders heb ik niet het gevoel dat ik vakantie gehad heb….sta dan even stil en jezelf de vraag ‘is dat zo?’ Is het echt waar dat je absoluut deze spullen of activiteiten nodig hebt? Is er geen enkele andere goedkopere manier te bedenken waarop je toch het gevoel hebt dat er aan je behoeftes is voldaan? Is het echt waar dat je kinderen (of jij) altijd in nieuwe kleding moeten lopen? Is het echt waar dat nu het beste moment is om een abonnement af te sluiten? Is het echt waar dat deze aankoop een buitenkansje is?

Ik wil overigens niet zeggen dat je al deze dingen nooit meer zou moeten doen, maar meer bedoeld om je kritisch en creatief te laten denken.

Een voordeeltje is altijd voordelig

Het viel me op dat in de facebook groep er vaak sites genoemd werden waar je korting kunt krijgen, voordeeltjes kunt halen en je geld terug kunt krijgen. Wat volgens mij vaak vergeten wordt is dat het nog steeds een vorm is van overgaan tot het doen van aankopen. Dat je misschien wel je geld terug kunt krijgen van een pakje vruchtensap, maar dat je ook de keus had kunnen maken om het helemaal niet te kopen!

Als je het goed uitkient hoef je nooit meer de volle prijs te betalen voor toegangskaartjes voor pretpark of dierentuin, maar is het niet beter om kritisch te kijken naar hoe vaak je eigenlijk zo’n uitstapje doet? Wat een voordeeltje lijkt blijft uiteindelijk nog steeds een uitgave. En wie heeft niet ooit een keer van die Fletcher vouchers gekocht om ze vervolgens twee jaar na de uiterste datum terug te vinden in een la? Vergeet niet dat dat een deel van het verdienmodel is van dergelijke bedrijven. 

Ik wil mezelf niks ontzeggen

Deze wil ik toch apart noemen, ook al zit dit ook verwerkt in de andere twee. Mijn ervaring is dat door mezelf dingen te ontzeggen er een grotere rijkdom voor terugkomt. Dus uitstellen en er van af zien. Is het echt nodig om nu een andere kast te kopen of doe je dat alleen maar omdat er een aanbieding voorbij komt? Kan het wachten tot volgend jaar? Is het echt nodig om altijd nieuwe kleren te kopen voor je kinderen of kan het ook een keer tweedehands? Is het echt absoluut nodig dat jij nu die andere telefoon moet kopen omdat je dan een paar extra functionaliteiten hebt? Kun je toe met minder? Kun je toe met het ‘niet hebben’?

Als het je lukt om op lange termijn te denken en niet reageert op korte termijn, dan gaat jouw geld voor je aan het werk. In plaats van dat jij aan het werk moet voor je geld. Dan vermeerdert het zich zonder dat je er grote offers voor hoeft te brengen.

Vind je dat geld moet rollen, denk jij wie later leeft wie dan zorgt? Vind je dat je recht op al die aankopen hebt omdat je er tenslotte ook hard voor werkt? Of voel je dat het anders zou moeten kunnen, heb je het idee dat je een goed inkomen hebt, maar steeds niks overhoudt, dat je allerlei leuke dingen doet, maar dat je toch net niet helemaal het gevoel hebt dat je gelukkig bent. Door niet gehoor te geven al elke gril en opwelling om iets te kopen, om iets te ondernemen, om op reis te gaan, iets cadeau te geven ontstaat er rust en ruimte om pas echt te voelen wat je nodig hebt. Juist door jezelf iets te ontzeggen ontdek je waar je behoeftes liggen.

Mijn wandelschoenen zijn versleten, de zool laat los en het voetbed geen geen steun meer. Ik had voor mijn eigen wandelcomfort in de vakantie er voor kunnen kiezen om nieuwe te kopen, maar dat deed ik niet. Zoiets zou ik vroeger beslist in het rijtje noodzakelijke/vervangingsaankoop vinden vallen. Maar ik heb het eerst maar gelaten voor wat het was, het was maar voor twee weken en ik hield het geld liever in mijn zak voor de vakantie zelf.