Moestuin Maandag ~ boter met goudsbloemblaadjes

Donderdagavond bevonden Michel en ik ons voor één avond in een hele andere tijdszone, in een andere wereld. In een tijdszone die normaal gesproken besteed wordt aan het (eindeloos) aansporen van de kinderen om: te eten, aan tafel te blijven zitten, op te ruimen, tanden te poetsen, handen te wassen, vergeet vooral niet te plassen!, om vervolgens moe van de dag in een inspiratieloos vacuüm van stilzwijgen te belanden, waarbij de gesprekken niet veel verder komen dan
- hoe is het nu met je moeder? - ach ja, beetje hetzelfde hè.
- heb je je een beetje vermaakt op je werk? - mwoah.
- wanneer moesten we ook al weer op de kat van de buren passen? - euh....
- staat er nog geld op de rekening? - weet niet, moet je even kijken.
En dit allemaal in de omlijsting van de vertrouwde omgeving van het eigen huis, waar vanuit elke hoek je wel een kleinere of grotere klus aan zit te kijken, om tot slot op tijd naar bed te gaan.

Donderdagavond lieten wij het ritueel over aan zwager en fietsen Michel en ik naar de Piloersemaborg; een omgeving van historie en culinaire creaties. Een ongewoon idyllische omgeving waarin wij converseerden en dronken en aten nog wat meer dronken en hartzeer en hartvreugde bespraken en verder alles wat normaal onbesproken blijft. Op uren van de avond die normaal niet beleefd worden.

Hoe gek is het dat de dagen daarna weer zijn zoals ze altijd zijn, alsof dat moment in tijd en plaats niet bestaan heeft. Alsof we even in een andere tijdzone in een parallelle wereld zijn geweest. En hoe lastig is het om van dat buitengewone iets te integreren in het dagelijkse.

Uiteindelijk heb ik een idee van de kok geïntegreerd in een van onze maaltijden. (barbecue :-))
Eigenaar en kok van de Piloersemaborg, Dick Soek, haalt - zo mogelijk - alle producten uit de regio (het wad is voor hem een grote leverancier) of uit zijn eigen betoverende borgtuin.
Wij kregen brood met kruidenboter met goudsbloemblaadjes geserveerd. Ik wist meteen wat ik met de goudsbloemen - die tenslotte geroemd worden om hun geneeskrachtige werking - in mijn tuin ging doen.
Ik plukte een paar bloemen, een stuk of vier, en trok de blaadjes er uit. Eventuele beestjes, haartjes, stof wreef ik er met mijn vingers af. Daarna wreef ik het door wat roomboter (met een lepel, niet met mijn vingers). Ik gebruikte een schaaltje van een kant-en-klaar crème brulée om het in te doen. Ook maakte ik er nog zelf brood bij. Het was een idyllisch maaltje. :-)