Tijd en geld

Hoe langer ik bezig ben met eenvoudiger, zuiniger, spaarzamer leven, hoe meer aspecten ik tegenkom van geld. Ik schreef al een keer over de geldlessen die ik geleerd heb.

Toen ik net begon met zuiniger leven was dat vooral om een eenvoudiger leven te hebben. Het liefst wilde ik ook geld overhouden, maar ik wilde vooral dat mijn leven overzichtelijker werd en het geld niet de baas over mij was. Maar dat ik weer degene was die bepaalde waar mijn geld naartoe ging. In de begintijd van besparen en consuminderen was het enige middel dat ik tot mijn beschikking had: tijd. Er waren geen klappers te maken op de hypotheek of met de verkoop van een tweede auto. Geen enorme besparingen door te switchen van zorgverzekering of het ontvangen van een vergeten belastingtoeslag. Het moest de kleine dingen komen.

Wat ik had was tijd. Mijn tijd was gratis en die zette ik in om te bezuinigen. Avonden achtereen was ik met de administratie bezig, maakte budgetten, ruimde op. In elk verloren moment maakte ik foto’s en advertenties van onze verkoopbare spullen. Ik zorgde er voor dat alle spullen goed schoon en glimmend op de foto stonden voor een optimale opbrengst – en dat werkte. Ik reorganiseerde de bankrekeningen, paste automatische overboekingen aan, zegde abonnementen op, controleerde of ze inderdaad waren opgezegd. Ik rekende tot achter de komma uit hoeveel we nodig hadden voor de boodschappen en ik wikte en woog als ik in de supermarkt was. Had ik mezelf al gestort op het zelf maken van babyvoeding, dan deed ik er nog een schepje bovenop door ook met de gezinsmaaltijd steeds creatiever te koken. Met meer echte producten en minder kant-en-klaar uit de winkel/fabriek. Ik breidde mijn repertoire steeds verder uit. Zoveel mogelijk met basisartikelen die ik al in huis had.

Als ik wat nodig had, dan zocht ik op MP de beste tweedehands koopjes en kiende het ophaal moment zo uit dat de kinderen er het minste last van hadden (tijdens slaapjes of ’s avonds). Soms stuurde ik de man om een boodschap als het met de auto gehaald moest worden. Als ik iets specifieks zocht dan hield ik dat wekenlang in de gaten op MP of bij de kringloop. Als er wat gratis weggegeven werd zei ik geen nee.

Cadeaus voor de kinderen scharrelde ik bij elkaar met uitgekiende prijzen, airmiles of met tweedehands spullen. Zo heb ik een aantal avonden achter elkaar op zolder twee driewielers staan poetsen zodat ze helemaal als nieuw leken. Verder werd ik ook steeds creatiever in het geven van zelfgemaakte cadeautjes. In het algemeen stelde ik vooral heel veel aankopen uit en zei heel vaak ‘nee’. Niet alleen tegen de gezinsleden, maar ook tegen mezelf.

Het gaf mij een machtig gevoel! Ik kon helemaal zelf invloed uitoefenen op waar mijn geld naartoe ging. Met toewijding, inzet en tijd kon ik geld ‘verdienen’. Ik kon zelf richting geven aan hoe ik wilde leven. Ik vond dat echt top! Als gezin hebben we daar heel veel van geprofiteerd.

Keerzijde

Nu ik dat een paar jaar gedaan heb, merk ik dat er een ander gevoel om de hoek komt kijken. Het zal er zeker mee te maken hebben dat de financiën er meer uit zien zoals ik het graag heb, maar het is ook een veranderd gevoel ten opzichte van de tijd die ik er in steek. Ja, ik kan van alles zelf maken, taarten, cadeaus, meubels. Ik kan als ik wil alles gratis of voor een fractie van de nieuwprijs bij elkaar scharrelen. Maar de keerzijde is dat het tijd kost. Het vergt planning en vooruitdenken. Maanden van te voren al spullen goedkoop bij elkaar zoeken voor kinderfeestjes, verjaardagen, vakanties, sport, voor Sinterklaas, kleding en schoeisel voor de aanstaande winter of de aanstaande zomer. Nog ’s avonds staan koken of bakken om een gezonde goedkope schoolsnack klaar te maken voor de volgende dag of om die groente die ik zo goedkoop heb ik ingeslagen snel te verwerken voordat het bederft. Hoewel ik er zoveel mogelijk voor zorgde dat ik mijn bespaarbezigheden buiten de kinderen om plande, toch ging het soms wel ten koste van mijn tijd met de kinderen. Dat is niet iets waar ik met plezier op terugkijk. Niet alles was het waard.

Ik merk dat ik nieuwe afwegingen maak. Ik ben wat losser met het toestaan van duurdere cadeaus. Of kant-en-klare cadeaus. Een ansicht uit de winkel, in plaats van een zelfgemaakte van materialen die ik nog in huis had liggen. Ik zit me niet meer te verbijten en te rekenen hoe ik het weer boekhoudkundig recht ga trekken als we een keer naar de snackbar gaan. Als mijn dochters op pizza’s van Domino’s willen trakteren op hun kinderfeestje dan ga ik niet meer op ze inpraten om toch een huisgemaakte te doen. De spullen die ik nu nog overbodig heb zijn allemaal incourant, versleten of hebben gewoon hun nut gehad voor ons. Ik ga dat niet meer allemaal oppoetsen, fotograferen en te koop aanbieden voor een paar euro. Die tijd is mij te kostbaar geworden. Het is nu een afweging waarbij mijn tijd even belangrijker is dan het geld. En gingen eerder alle meevallers naar de gezamenlijke gezinsdoelen, nu kies ik er vaker voor om een meevaller aan mijzelf te geven. Er is een behoefte  om er zelf de vruchten van te plukken. Ook kies ik er nu vaker voor om geld in te zetten om meer tijd over te houden. Eigenlijk kun je zeggen dat door zuiniger te leven, financiële bewustwording te ontwikkelen, ik mijzelf meer waard ben gaan vinden.

Hartelijke groet
Anita

Eerder schreef ik al eens over de keerzijde van hergebruik.