Feesten zijn er om gevierd te worden

En dan zijn de Kerstdagen maar zo weer voorbij. De aanloop er naartoe duurt langer dan de dagen zelf. De beide Kerstdagen waren heerlijk ontspannen na de drukke tijd er aan vooraf. Dochter was weer opgeknapt. Ze moest zich gewonnen geven en haar medicijn nemen nadat ik nog een keer met haar bij de huisarts was geweest. Andere dochter begon inmiddels nadrukkelijk en luidruchtig haar positie in het gezin weer op te eisen nu haar zusje zoveel aandacht had gekregen. Het is niet allemaal halleluja om een tweeling te zijn. 

Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om een soort samenvatting te maken van de Kerstdagen. Ik had al een andere blogpost klaar staan voor vandaag, maar die heb ik er weer afgehaald. Die komt later deze week wel weer voorbij. 

Ik las zoveel en hoorde zoveel van mensen dat ze het wel gehad hebben met Kerst, dat alles wel weer gewoon mag zijn. Dat al die poeha en tierlantijnen maar zo overdreven is, dat je ook met eenvoudige dingen kunt genieten. En dat is allemaal waar, maar ik kreeg ook de drang om een andere kant te laten zien. Dat een (Kerst)feest ook bedoeld is als feest, als dagen om uitbundig te zijn, als dagen die anders zijn dan de andere gewone doorsnee dagen. Als dagen waar je naartoe leeft in een donkere winterperiode. Waarvoor je je lekkerste eten bewaart en je mooiste kleren voor aantrekt. Dat het daarna ook weer voorbij is, dat is ook de bedoeling. Feestdagen moeten zich onderscheiden van de dagelijkse dagen.  

En zo smolten die gedachtes een beetje samen met een andere blogpost die ik half af had. 

Eerste Kerstdag

Eerste Kerstdag waren we met ons viertjes, rommelden wat in huis. We hadden pakjes onder de boom. Ik wilde dierenonesies kopen, maar vond niks wat in aanmerking kwam en koos toen maar pyjama's (daar lopen ze toch de hele dag in, als ze de kans krijgen), een zak spekjes en een pak chocomel. De echtgenoot veraste ook nog met pakjes. Lego Friends voor de meiden en ik kreeg een mooi kersttafelkleed van de Dille en Kamille. We deden een partijtje sjoelen op de sjoelbak die ik vorig jaar tweedehands geregeld had voor Sinterklaas. Mijn moeder poetste ‘m toen helemaal op met een walnoot. Zonder de harde dop natuurlijk, alleen de binnenkant ;-). 's Middags maakten we een prachtige wandeling bij het Dwingelderveld in de motregen. Een typisch gezinnetje waren we. Alleen de hond ontbrak nog. Ik zei tegen de man dat een 21 jarige dit vast retesaai zou vinden. Maar wij genoten er van.

Ik zag een prachtige eik. Dochter Gemma zei: ‘mama ga jij maar even luisteren naar wat hij zegt.’

Gemma: Wat zegt hij?

Ik: ik weet niet, hij voelt koud.

Gemma: Ik denk dat hij zegt dat hij dankbaar is dat jij aandacht voor ‘m hebt, terwijl iedereen ‘m voorbij loopt.

Dat was lief

Dat maakte de boom blij. En mij ook. 

Thuis dronken we warme chocomelk. Uit een pak. Met slagroom. 

Daarna maakten we met z’n allen de hapjes klaar voor de kaasfondue. Ik had spijt dat ik niet eerder een goed pak kaasfondue had gekocht, nu was er alleen nog maar de geraspte variant. Dat kostte wat moeite (van de man) om die mooi vloeibaar te krijgen. Uiteindelijk smulden we al het lekkers op. Heel ingewikkeld was het allemaal niet. Olijfjes, worstjes, bloemkoolroosjes (even voorgekookt), paprika reepjes, stokbrood, komkommer. 

Tweede Kerstdag

Tweede Kerstdag waren we bij mij ouders. Mijn moeder had het huis versierd met allerlei moois. Bij mijn ouders eten we tussen de middag warm en toen de tafel gedekt was bleken we hetzelfde maal te hebben als Evert en Evelien uit mijn kerstverhaal Hond in de pot. Mijn inspiratie komt van dichtbij, zal ik maar zeggen. 

Mijn moeder is vaak bezig met het maken van bloemstukken. Kijk eens naar die mooie boeketten naast het bord! ‘s Middags nog een wandeling met de wind mee waaiden we bijna vooruit. Ik heb van de dag genoten. Ik voelde me dankbaar. Mijn beide ouders leven nog en zijn in relatief goede gezondheid. Er wordt gepraat over nu en over vroeger en dat neem ik allemaal in me op. We vierden het niet overdadig met grote aankopen vooraf, maar we zorgden er wel voor dat het feestelijk was. Dat we iets gingen doen waar iedereen blij van werd, dat we eten hadden dat iedereen lekker vond. Dat het anders was dan al die andere dagen. 

Flink uitpakken

Mijn opvattingen over de combinatie kinderen-cadeaus en feestdagen heb ik de laatste jaren steeds wat bijgesteld. 

Eerst was ik vooral van het standpunt ‘het hoeft allemaal niet zoveel, want kinderen hebben alles al’.  Zo kocht ik nuttige cadeaus  of bewaarde ik dingen die ze toch moesten hebben tot aan Sinterklaas. Maar die verfschorten vonden ze ooit (3 jaar waren ze volgens mij) wel een beetje een onzinnig Sinterklaascadeau. En dat vond ik bij nader inzien zelf ook. Zo pas ik mijn mening over wat de beste cadeaustrategie is voor kinderen elk jaar een beetje aan. 

Er is dat Amerikaanse gezegde dat cadeaus voor Kerst (of Sinterklaas) moeten bestaan uit:

Something they want, Something they need, Something to wear , Something to read

Dat vond ik ook een tijdje een mooi houvast, maar er was iets wat sluimerde. Namelijk: is het cadeau iets waar ze zelf om vragen? Voldoen ze aan de wensen van het kind zelf? Want waarom zou ik mijn kind op een kinderfeest als Sinterklaas iets – weliswaar heel verantwoord – geven, maar waar ze zelf niet om gevraagd hebben. Voor wie is dat feest dan? 

Toen las ik het boekje Het geheim van Sinterklaas van Pieter van der Ree. Een boekje over de oorsprong van het feest. Die oorsprong is niet te herleiden tot een heilige, maar tot meerdere. Het is een verbeelding van een viering. In de wintertijd is de sluier naar Het Hemelse dun, we mogen onze verlangens kenbaar maken. Zo is er de mythe van Wodan. Die met zijn gevleugelde paard door de lucht vloog. Zijn twee zwarte raven luisterden aan de schoorstenen om naar de wensen van de mensen te luisteren. Mede daardoor en door mijn eigen observaties ben ik nu vooral van mening dat de grote feesten in het leven van kinderen verjaardag – Sinterklaas –Kerst moeten zijn dat op die dag hun wensen vervuld worden. Dat ze het gevoel hebben dat hun verlangens gehoord zijn. Is dat een kwestie van verwennen? Ja, want daar zijn die dagen voor. 

De crux zit ‘m er in dat je niet alle dagen van het jaar tot feestdagen omdoopt. Dat je cadeaus best mag uitstellen en sober leeft. Maar feesten zelf zijn er om gevierd te worden en hoeven niet sober. Dat maakt dat ik de feesten in grotere dankbaarheid kan vieren. 

Een leuk artikel dat ik de afgelopen periode las. The year I only spent $50 on Christmas (and why I won’t do it again).