De tuin werd een paar keer genoemd, dus daar begin ik mee. Zo vroeg Es me hoe ik de tuin beleefde. En precies bij dat laatste woord werd er bij mij iets geraakt. Een gevoelige snaar.
Even de geschiedenis van onze tuin in het kort: toen we hier in 2006 kwamen wonen was de tuin aangelegd. Dat was fijn, want dan hoefden wij het niet meer te doen. Door de jaren heen hebben wij dingen veranderd, maar de lay-out is min of meer gelijk gebleven. De vijver is dichtgegooid en er kwam gras op, wat later weer moestuin werd. Het houten pad is vervangen door klinkers. Een schutting geplaatst langs de verlaagde vlonder – tegen inkijk en insluipers. Planten zijn doodgegaan, er zijn nieuwe planten gepoot, plantenbakken verplaatst, borders aangepast. Steeds met zo weinig mogelijk geld.
Ik vond laatst een foto van onze tuin zoals deze in het begin was. Genomen in 2007. Ik kon me niet eens meer herinneren dat deze er ooit zo heeft uitgezien. Groen, met mooi bijgehouden bloemenborders. Bijna weelderig. De foto is het bewijs, maar ik kan me niet herinneren dat ik het in het moment destijds ook zo ervaren heb. Misschien eventjes, omdat ik er een foto van maakte tenslotte. Die gedachte, dat ik er niet van genoten heb toen het er was, daar voel ik me niet prettig bij. Iets van spijt wat er bij komt kijken. In het algemeen denk ik alleen maar aan het werk wat nog gedaan moét worden, niet aan wat er al is.
Foto genomen vanaf het huis. De beukenboom is nog klein.
De vijver is er nog. Het gele klinkerpad ligt er al. Daar lagen eerst houten planken. Altijd goed voor een glijpartij...
Op het verlaagde vlonder hebben we één keer een zomers terras gehad. Daarna werd het opslag voor bloempotten e.d.
De vijver is dicht. Rechts nog een mooie border. En het was blijkbaar weer zo'n dag om de was buiten te hangen.
Als ik naar de tuin nu kijk, dan is er helemaal niets meer van over van die tuin van toen. Sterker nog, er ik zelfs niks meer over van de tuin van vórig jaar. Ik kan er niks aan doen, maar dat is heel confronterend. Het is alsof de tuin me ergens op wil wijzen en dat voelt niet prettig. Dat ik ondanks alle uren die ik er door de jaren heen aan besteed heb, er niks van de grond is gekomen, niks tot bloei is gekomen. Om even in de spirituele tuin-termen te blijven. Er komt een gevoel van falen en een moegestreden gevoel bij kijken. Waar heb ik het allemaal voor gedaan?
Ik noem het een minimalistische tuin. Vroeger was ik erg gehecht aan mijn planten, maar alles wat ik nog mooi vond is doodgegaan afgelopen winter en wat ik niet mooi meer vond heb ik er uit gehaald. Er is bar-weinig meer over.
Wat zijn de plannen?
Ik zou het zo kunnen laten als het is en kijken wat de natuur uit zichzelf doet, maar ondanks het moegestreden gevoel, blijven er visioenen komen over weelderige en rijk gevulde borders. Met veel bloeiende bloemen en eetbare planten. Dus zal ik toch weer aan de bak moeten.
Plan A was om achter op de tuin een groot tuinhuis te plaatsen, inclusief riolering en elektra, waar ik eventueel een eigen praktijk in kan beginnen. Maar dat plan heb ik laten varen, wegens teveel stress en te hoge kosten. Wel hebben we inmiddels de tuin op gelijk niveau – verlaagde vlonder is weg – en een beschoeiing langs de gehele achterkant. Vinex aan Zee noemen we onze grote zandbak :-).
Een tuin professioneel aan laten leggen is veel te duur, dus hebben de man en ik zelf een tekening gemaakt. Onze ideeën waren nagenoeg gelijk, alleen zijn idee had allemaal rechte lijnen en ik had er rondingen in gemaakt. Met hulp van mijn altijd vaardige en bloedfanatieke vader moet het ons zelf wel lukken om de tuin aan te leggen. In plaats van een tuinhuis zal het waarschijnlijk een prieel worden, zo’n eigentijds ding met een loungehoek en een houtkachel, zoiets.
Ik ben alleen nog niet overtuigd dat het deze keer zin gaat hebben.
Lieve groet,
Anita
Wat treffend omschreven. Het eerste wat in mij opkomt is...Anita en bomen. Wat mooie fruitboompjes geven al gelijk een ander gezicht en ik vind ze bij jouw levensmotto passen.. Net als frambozenstruiken. Beiden hebben weinig onderhoud, op wat snoeiwerk na ;) Ik hoop je proces te mogen volgen...Al klinkt Vinex aan zee ook best heerlijk zo hartje zomer ;)
BeantwoordenVerwijderenX Es
Dank je wel :-)
VerwijderenAan een fruitboom heb ik ook gedacht. Ik zal eens kijken of er een laagblijvende soort is, want ik wil 'm ook weer niet te hoog hebben. Een stoofpeer misschien.
Vinex aan Zee heeft voor mooi vertier gezorgd, maar het moet niet te lang zo blijven, want voor je het weet gaat het hard waaien en ligt het zand overal verspreid.
Wat een trieste aanblik nu. Het is al snel vol in zo'n achtertuin ik zou er niet meer inzetten. Wat mooie vrolijke planten en bomen voor je het weet zijn ze groot, veel te dicht bij huis of schutting en dan klagen de buren. Frambozen zou ik ook niet aanraden want die breiden erg uit ondergronds. Ik ben benieuwd wat het gaat worden het komt vast goed.
BeantwoordenVerwijderenJa, het is nu echt niet inspirerend. Moeilijk ook om me voor te stellen dat het nog weer wat kan worden. Ik heb een framboos gehad, maar die soort gaf hele dikke harde vruchten, zodoende heeft die onlangs ook het veld moeten ruimen.
VerwijderenDat moegestreden gevoel, dat herken ik. Onze tuin heeft ook heel wat fases gekend. Vorig jaar was ik het zat: te veel onderhoud, te veel dingen die niet lukten of planten die verdwenen. Dus heb ik vorig jaar heel hard gewerkt om de tuin zo veel mogelijk toegankelijk te maken: voor mezelf, het gezin en de planten zelf. Indeling met buxusvakken gemaakt, de basis van het terras was er al. Zodat tuinieren leuk blijft maar zodat ik ook durf te ontspannen in de tuin (en er niet alleen in werk). Wel.....extreem droge zomer en buxus ziet er meer dood dan levend uit! Echt, ik kan er bijna wel om huilen. Ik heb mezelf geduld opgelegd, misschien lijkt het erger dan het werkelijk is. En ik steek mijn kop even in het zand bij het horen van voorspellingen van meer droge zomers in de toekomst. En ga toch voorlopig door op de ingeslagen weg. Want ik werd voor de droogte eindelijk blij van onze tuin. Wordt vervolgd ;-)
BeantwoordenVerwijderenAls eerste schreef ik op dat het vast heel teleurstellend moet zijn om te zien dat al je noeste arbeid verloren lijkt te gaan.
VerwijderenDaarna dacht ik meteen weer aan mijn eigen noeste arbeid. En opeens vroeg ik me af: is het echt verloren? Is er niet altijd iets wat er van overblijft? Misschien niet in de vorm van planten die het overleefd hebben, maar lessen die ik er van geleerd heb? Ik heb er nu tenslotte een stukje over geschreven, dus is er toch iets 'tastbaars'. Mmm...weer een nieuw inzicht verworven dankzij jouw reactie.
Wow, wat een ruimte! Heerlijk toch, om daarmee te spelen? Dat er af en toe iets doodgaat of anders loopt dan verwacht hoort er juist bij. Het is de natuur tenslotte.
BeantwoordenVerwijderenBij ons is het ook nooit af en ik heb vaak het gevoel dat ik achter de feiten aan blijf lopen, maar ik heb toch in de loop van de jaren heel wat bereikt. Zelfs toen we heel juni weggeweest waren, was het een kwestie van een paar uur onkruid trekken en schoffelen en toen zag het er alweer aanvaardbaar uit. We hebben op dit moment veel struiken, sommige groenblijvend, andere met mooie takken, sommige bloeiend, andere met speciale bladeren, zodat er zowel 's zomers als 's winters altijd iets te zien is.
Wat ik zou doen met jullie ruimte is vast jouw stijl niet, maar ik zou een pad aan leggen dat rondloopt (zodat je een wandelingetje in je eigen tuin kunt maken!), misschien een bankje achterin en daaromheen borders. En dan regelmatig een ritje maken naar het tuincentrum voor struiken en planten en kijken wat ervan komt.
Maar ik denk dat het advies hierboven voor jou beter is. Een mooie boom als middelpunt doet het altijd goed (geen hoge, maar wel eentje die ook 's winters mooi is om te zien) en dan de rest simpel grind of betegeld met hier en daar een bak of pot met bloemen.
De tuin die jij beschrijft is wel een beetje zoals ik in mijn hoofd heb, met veel borders. Of het echt een wandeltuin kan worden, dat weet ik nog niet, waarschijnlijk net te weinig ruimte voor om met hoekjes te werken.
VerwijderenAnita, Anita ;)
BeantwoordenVerwijderenWat je had is voorbij!
Nu weer vooruit kijken hoor.
Jullie hebben al een plan een lieve papa dus het feest kan beginnen :)
Stapje voor stapje, maak eerst de indeling naar je zin.
In de herfst koop je alvast je boom of struik. Wie weet zegt er iemand, als die hoort dat je met je tuin bezig bent, o ik heb nog een grote die of dat, wil je die niet hebben :-)
Dan heb je alweer een stap gezet. In het voorjaar ga je lekker zaaien, je krijgt al Goudsbloemen van mij en ik heb ook nog wel zonnebloemen voor je. Wie weet hebben andere ook nog zaadjes voor je :-)
Ook leuk om met de kinderen te doen. Volgend jaar ga je na al het werk genieten van je tuin.
Kijk ook eens op Marktplaats voor tegel, tuinhuisjes of net wat je nodig hebt, sommige mensen doen dingen weg dat snap je gewoon niet én het past ook nog in je plan van duurzaam ;)
Heel veel succes en probeer ervan te genieten in plaats van die berg te zien.
Liefs Anita. ps ik heb al veel Goudsbloemzaadjes :-)
Bedankt voor je opbeurende woorden en al je ideeën. Een goed idee om rond te vragen voor planten.
VerwijderenIk vind het knap dat je zo actief bezig bent met je tuin. Ik heb een tuin. Maar daarmee is alles ook wel gezegd. Het ontbreekt me aan de tijd en interesse om er veel in te doen eigenlijk. Schaam...
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt
Eigenlijk ben ik dus de laatste jaren niet actief meer bezig met de tuin :-/.
VerwijderenVolgens mij hoef je je niet te schamen. Als je er geen interesse in hebt?
Wij hebben dit jaar de tuin ook veranderd. Maar professioneel aanleggen is inderdaad te duur. Via via kwamen we aan twee handige mannen. Het was nog steeds duur, maar niet zó duur. Jullie plan om het zelf te doen vind ik moedig. Met alles lijkt het erop dat als je elke keer een beetje doet het uiteindelijk prachtig wordt. We willen vaak teveel, tegelijk...
BeantwoordenVerwijderenDat met terugwerkende kracht pas content kunnen zijn herken ik en ook het werk dat ik zie wanneer ik kijk/registreer. Genieten, nu genieten blijft maar moeilijk. Het helpt mij om kleine klusjes te doen in onze enorme tuin. Het geheel kan ik niet aan.
BeantwoordenVerwijderen