De twaalf heilige nachten

De twaalf heilige nachten worden gezien als tijd tussen de tijd. Aan het eind van elk jaar wordt ons extra tijd gegeven voor bezinning en het vergroten van ons bewustzijn. 

In vroeger tijden rekende men tijd in 'manen'. Van nieuwe maan tot nieuwe maan, waren twaalf manen, maar dan kwam je uit op 354 dagen, wat 11 dagen verschil is met het zonnejaar. Hierdoor was er tijd 'over'. Die tijd werd gezien als ruimte, als een leegte, waarin er meer contact is met het hemelse. Meer ruimte om contact te maken met het kosmische. Wij leven nu heel erg volgens klok-tijd, maar stel je voor hoe in vroeger tijden men meer leefde 'op gevoel', daardoor waren ze ook veel ontvankelijker voor wat er zich buiten hen, in de kosmos, afspeelde. 

Dromen komen in allerlei vormen. Om te verwerken en te ordenen wat we hebben meegemaakt of om ons te laten zien waar er ruimte zit, ruimte voor ontwikkeling. De twaalf heilige nachten laten ons heel diep in het duister van ons binnenste afdalen. Het geeft ons de kans om te verinnerlijken wat we het afgelopen jaar hebben doorleefd en om te onderzoeken waarin we het komende jaar kunnen groeien. 

De dromen die je hebt tijdens twaalf heilige nachten zijn als het ware een voorspelling. De droom van de eerste nacht laat zich zien in januari, de droom van de tweede nacht geeft een blik op februari, enzovoort. Het voorspellende karakter van de twaalf heilige nachten klinkt wellicht als eng, maar ik zie het als een vooruitblik van wat al in de sterren geschreven staat. Naast onze eigen ontwikkeling is er namelijk ook een collectieve ontwikkeling. De twaalf heilige nachten zijn zowel terugblik van wat je hebt doorleefd de afgelopen maanden als  een vooruitblik van wat jij nodig hebt in het nieuwe jaar. Je zou het ook zo kunnen zien dat de dromen die je hebt een verkorte versie zijn van wat in het nieuwe jaar duidelijker wordt. 

Schrijf je dromen op

Ik ben altijd al een dromer geweest, maar in de decembertijd merkte ik de laatste jaren echt dat ik een ander soort dromen had. Heel erg filmisch en haarscherp, alsof ik naar complete films zat te kijken. Ik schreef die dromen toe aan het feit dat het het eind van het jaar was, ik moe was en echt toe aan vakantie. Totdat ik leerde ik over de twaalf heilige nachten en het me duidelijk werd dat het niet zomaar dromen waren. 

Ik begon mijn dromen op te schrijven, wat in het begin nog best een uitdaging was, omdat ik ze moest zien te onthouden vóórdat de kinderen hun aandacht vroegen. Ik trainde mezelf om de dromen gedurende de nacht te onthouden, want ik heb er meestal rond de drie en word tussentijds wakker. Als ik een beetje blijf hangen in de sluimer dan kan ik de droom terughalen. Ik koppel er in gedachten een plaatje en een titel aan en dan kan ik weer verder slapen. Voordat ik opsta herhaal ik alle titels en afbeelding nog een keer en zet ze dan met korte zinnen, woorden die de sfeer van de droom aangeven, in een schrift. Dat kunnen dus hele verhalen zijn. 

Soms heb ik pech en vervliegt een droom. Als ik wakker schrik of met de wekker op moet staan, dan ben ik de droom heel snel kwijt. Soms kan ik nog wel terughalen wat de sfeer van een droom was, maar dan komen de beelden niet meer terug. 

Om meer uit je dromen te halen, kun je ook werken met een thema. Bijvoorbeeld dat je voor elke nacht een kunstenaar kiest, of een schilderij. Je kunt ook werken met bloemen of bomen of kruiden of krachtdieren. 

Eerder schreef ik deze blogpost over de twaalf heilige nachten van. Het boek wat ik hierin bespreek heet Het Droomlied van Olav Asteson. 

Slaap lekker en droom maar fijn!

Warme groet, 

Anita

6

Hersenspinsels

Foto via Pixaby Robert Jones

Ik zat zo wat te denken of ik ook iets geleerd heb van het afgelopen jaar. En of we van dit jaar als samenleving ook iets geleerd hebben. En wat vind ik er eigenlijk allemaal van? Van dit hele jaar? Ik vind er zoveel van en vaak wil ik er helemaal geen mening over hebben. Ik raak alleen maar verstrikt in mijn eigen gedachten en wat ik zou behoren te vinden. Toch staan mijn hersenspinsel nu op papier. In een nauwelijks geredigeerd stuk en misschien verwijder ik het binnenkort ook wel weer. Maar aangezien ik het zelf zo fijn vind om bij anderen te lezen die ook wel eens in de war raken van alles om hen heen, dacht ik dat er dan vast ook wel iemand blij is om te lezen wat ik er nou eigenlijk van vind. 

Mijn moeder werd positief getest op Corona. Haar klachten waren/zijn mild. Verkouden, koorts. Spierpijn. Mijn vader – in hetzelfde huishouden – raakte niet besmet. Zo zie je maar, niks is logisch. 

Mijn moeder wordt elke dag gebeld door de huisarts. Alle middelen van zorg staan haar ter beschikking. Ik dacht: Corona is een ziekte met status. 

Niet dat mijn moeder niet alle aandacht verdient, maar zij is wel erger ziek geweest, of ikzelf of wie dan ook, maar toen werden we niet elke dag gebeld hoe de vlag erbij hing. 

De echtgenoot en ik staan in twee verschillende corona-kampen. Hij is uitermate voorzichtig, blijft zoveel mogelijk thuis, wil zich meteen laten vaccineren zodra het kan en ziet dat als de enige manier om de samenleving weer open te zetten. Mondkapjes daarentegen, daarvan gelooft hij niet dat ze werken, maar vindt wel dat iedereen er eentje moet dragen. 

Ik wil mij daarentegen niet laten vaccineren, vind dat dat niet DE oplossing is en ik wil al helemaal niet dat een ander mij moreel verplicht om me te laten vaccineren. Ik heb er geen probleem mee om op zaterdag boodschappen te halen op de markt en ik doe verder ook gewoon mijn boodschappen bij de winkels waar ik altijd al kom. Ik denk dat een mondkapje wel helpt – weliswaar niet zoals het medisch mondkapje van nu, maar ooit begonnen de chirurgen en tandartsen ook met een katoenen lapje voor hun mond omdat ze er achter kwamen dat ze daarmee de hygiëne verhoogden – en ik heb er geen probleem mee om ‘m te dragen en ook niet als een ander ‘m niet wil dragen. Waar ik wel een probleem mee heb is dat het inmiddels verplicht is terwijl ik denk dat je er juist naartoe moet dat je er weer vanaf komt. 

Waar strijden we tegen?

Want waar vechten we nou precies tegen? Die pandemie? Of strijden we inmiddels tegen elkaar? Een paar week geleden (nog voor de mondkapjesplicht) trok een vrouw in een eko supermarkt vreselijk van leer tegen een man die geen mondkapje droeg en blijkbaar geen 1,5 m afstand tot haar hield bij de paprika’s en de pastinaken. Ze riep tegen hem en wees haar vingertje ‘JIJ moet OOK een mondkapje’ en ‘JIJ houdt geen anderhalve meter afstand’. De man vond de vrouw een zeur en begon te schelden, wat begrijpelijk was, maar niet echt bevorderlijk voor de sfeer. Ik kon het niet laten om te proberen de boel wat te sussen. Ik dacht: is dit dan het niveau waarop we zijn aanbeland met al die regels? Dat we al vergeten zijn waarom deze maatregelen bedacht zijn, maar dat we ons gaan storten op het controleren van elkaar? Die vrouw zei het nog niet met zoveel woorden, maar ze bedoelde: als ik ziek wordt en doodga is het jouw schuld omdat jij geen mondkapje droeg! Als mensen die rol aannemen, dan heb je geen politie of BOA’s meer nodig. 

Pandemie

Eigenlijk had ik me een ander beeld gevormd bij een pandemie. Bij mij komt een scene van een Monty Python film in herinnering ‘Bring out your dead!’ Ik wil overigens niet zeggen dat het corona virus niet bestaat, maar ik vraag me af of dit nog echt in de proporties is van een pandemie. We krijgen telkens maar cijfers voorgeschoteld van hoe de stijging en daling is ten opzichte van de week daarvoor. Maar hoe verhoudt zich dat tot het grotere plaatje? Zijn er niet andere ziektes waaraan mensen elk jaar opnieuw in veel grotere getale sterven. 

Ik hoor mensen zeggen dat het ‘corona-monster’ bevochten moet worden. Maar waar precies vechten we tegen? Tegen een ziekte? Maar ziekte is onderdeel van het leven. Dat is er altijd al geweest. En dat veroorzaakt leed. Dus vechten we tegen het leven zoals het zich ons aandient? Of vechten we tegen de regels?

Reflecties

We horen dingen en lezen dingen en gaan daar conclusies voor onszelf uit trekken. We vormen onze eigen waarheid. Vanuit die waarheid gaan we oordelen over een ander. Vaak is die waarheid een reflectie. We horen en lezen precies wat we willen lezen. We gaan rigide denken en het ook anderen opleggen. Angst voerde de boventoon het afgelopen jaar en als ik terugkom op mijn vraag ‘wat heb je geleerd het afgelopen jaar’ dan is het dat ik vanuit mijzelf veel minder bang ben dan ik dacht. Ik heb denk ik mijn hele leven met angst te maken gehad, maar dat was een reflectie van de angst van een ander. Ik ging angstig leven zodat de ander niet zo angstig hoefde te zijn. En vice versa. Zo houdt het zichzelf in stand, want zo verwarrend zijn reflecties. 

Dat de echtgenoot en ik zo verschillend denken is ook alleen maar een reactie op oud zeer. Het een is dus niet meer waar dan het andere, het is waar voor onszelf. 

Iedereen kan zich voorstellen wat het is om iemand te moeten verliezen aan een ziekte. Ik maak me ook zorgen om mijn moeder, ik wuif ziekte in het algemeen niet weg, maar ik wil niet leven in angst. Die angst van mijn echtgenoot is niet van mij. Ik wil mijn leven niet op pauze zetten, ik leef ook NU, met alles wat daarbij hoort. 

Het enige wat ik kan doen om mezelf mentaal gezond te houden is telkens mijn blik naar binnen richten en me telkens af te vragen ‘is dit waar’, ‘is dit voor mij waar’? Op die manier raak ik niet zo verstrikt in het web. 

Warme groet

Anita

6

Het juiste moment is nu

Vlak voordat ik begon met mijn leven vereenvoudigen dacht ik vaak: als ik tijd heb, dan kan ik...

Als ik de loterij win dan doe ik...

Nu kan het niet, maar later..... 

Ik moet eerst....en dán...

Totdat ik niet langer wilde wachten, want er zou altijd iets anders zijn wat vóór zou gaan om mijn gedroomde leven. 

Ik voelde een noodzaak om te veranderen. Dus ging ik aan de slag. Daar waar ik een spleetje, een kiertje ruimte zag, nam ik het. Elke 10 minuten, elke kwartier. Telkens een stapje verder. 

Je kunt zoveel boeken lezen over eenvoudiger leven als je wilt en over minimaliseren en over bewuster leven, over een zinvol leven. Je kunt het met je hoofd begrijpen, maar je leert het pas ten volle als je het zelf gaat ervaren. 

Niet uitstellen tot na je pensioen, of tot de kinderen eenmaal naar school kunnen, of uit huis zijn of totdat je genoeg geld hebt. Niet wachten op het 'juiste' moment. Elk moment is het juiste. Als je een sluimerende onvrede voelt over hoe je leven er uit ziet, over hoe jij jezelf voelt in het leven dat je leidt, een gevoel hebt dat je een schaduw bent van jezelf, dat je te ver bent weggeraakt van je eigen natuur, dat je telkens denkt 'ik zou eigenlijk willen...'. Maak kleine stapjes. Elk begin is er eentje. En als het niet meteen lukt, dan begin je later opnieuw. 

Als ik terugkijk op mijn Kastje per dag project dan denk ik vaak 'hoe kreeg ik het voor elkaar?!'. In de hectiek van alledag. De enorme druk die ik voelde van de zorg voor de kinderen, de zorg voor het huishouden en het werken buitenshuis. Ik had geen tijd over. En toch ging ik aan de slag. Ik deed het desondanks. Om misschien juist dankzij, omdat ik het anders wilde. Soms voelde het alsof ik tegen de stroom in roeide, maar ik wist een ding zeker: ik wilde niet meer terug. Ik wilde bouwen aan mijn eigen leven, volgen wat ik belangrijk vond en niet wat maatschappij of adverteerders of zelfs echtgenoot belangrijk vond. 

Gaandeweg kreeg mijn leven meer en meer vorm zoals ik graag wilde leven. Aandachtiger, zinvoller. Ik leerde dat ik veel minder spullen nodig had. Mijn leven kreeg meer samenhang. 

Het juiste moment is nu. Probeer om niet teveel spijt te hebben van tijd die verloren is gegaan, of werk niet extra hard met het idee dat je iets moet ‘inhalen’; begin gewoon ‘nu’. Vanaf NU ga je stappen nemen. Met elke stap die je neemt komt je dichter bij jezelf. 

"The present time is the only time over which we have dominion"

-Thich Naht Hanh

Warme groet, 

Anita

BEWAAR OP PINTEREST

6

Plannen en vooruit zien

Met het maken van een planning wordt wat eerst onbereikbaar leek, uiteindelijk tòch bereikbaar. 

De afgelopen jaren heb ik heel veel taken tegelijk gedaan. Enerzijds omdat er heel veel op mijn bordje lag en ik de boel draaiende wilde houden, en anderzijds om veranderingen aan te brengen in die hoeveelheid taken. Ik deed alles door elkaar, want vaak moest er op dat moment iets gebeuren of anders was het een kwestie van mijn kans schoon zien en het moment pakken als het er is. Het voelde vaak chaotisch en ongeorganiseerd. Ik baalde als ik iets vergat, om het maar niet te hebben over een exploderend brein. 

Kip zonder kop? of toch niet?

Eigenlijk dacht ik tot voor kort dat ik compleet willekeurig en als een kip zonder kop bezig was geweest. Maar sinds kort denk ik daar anders over. Want onder die ogenschijnlijke chaos, had ik wel degelijk een groter plan en was er wel degelijk een basis waar ik telkens op terugviel. Mijn lange termijn doel was om minder gehaast te leven, minder taken op mijn bordje te hebben en meer rust te hebben voor mijzelf en het gezin. Ik had het dus eigenlijk heel druk met eenvoudiger leven. 

Hoewel ik vaak genoeg dacht dat ik mijn verstand aan het verliezen was of van alle stress er geen kop of staart meer aan zag, tòch denk ik nu dat als ik niet telkens terug had gegrepen op mijn lijstjes, mijn agenda, mijn notities, mijn mappen en mijn stapels het leven mij was blijven overkomen. Dan was ik zonder plan voort blijven dobberen en had ik dat richtingloze gevoel – waar ik van af wilde - blijven houden. 

Ik had niet had kunnen doen wat ik allemaal heb gedaan als ik niet iets van een basisplanning had. Zonder die basisplanning had ik de afgelopen jaren niet eens kunnen volhouden. 

Zet het op de agenda

Dit is wat ik geleerd heb de afgelopen jaren over hoe je stopt met leven op de automatische piloot:

Zet het op de agenda! 

Door dingen ‘op de agenda’ te zetten geef je het bestaansrecht. Het is een eerste praktische stap die je kunt zetten naar het bereiken van je grotere – hogere – doel. Bijvoorbeeld een legere agenda. Of een agenda met activiteiten die voor jou zinvoller zijn; meer tijd met je (klein)kinderen. Tijd en geld voor een opleiding. Minder uren werken. Eerder stoppen met werken. Sparen voor je pensioen. Meer tijd voor echte contacten. Ruimte om vrijwilligerswerk of mantelzorg te doen. Familie in het buitenland bezoeken. 

Lijstjes zijn het toverwoord

Ik vermoed dat ik bij elk denkbaar onderwerp ooit wel een keer een lijstje heb gemaakt.

Een lijstje voor de dingen van alledag: 

Planning van de dag. 

Planning van de week.

Boodschappen. 

Weekmenu.

Inkomsten en uitgaven. 

Financiële doelen voor korte termijn en lange termijn.

Verlanglijstjes. 

Afspraken die gemaakt moeten worden. 

Reparaties die gedaan moeten worden.  

Lijstjes voor het opruimen:

Welke kasten je het eerst wilt opruimen.

Welke kamer je het eerst wilt opruimen. 

Welke spullen kun je verkopen.

Lijstjes voor de financiën:

Wanneer je je schuld(en) afgelost wilt hebben. 

Hoeveel je gespaard wilt hebben over een bepaalde tijd. 

Welk deel van je inkomen je waaraan wilt besteden. 

Hoeveel inkomen je wilt hebben en wanneer je dat wilt bereiken. 

Voor elke fase in het leven een andere planning

Planningen zijn niet statisch. Een planning beweegt mee met jouw eigen leven en in welke fase je huishouden zit. Als je jezelf wat basisvaardigheden hebt aangeleerd, dan kun je die gebruiken in elke fase. Een fancy planner voor dit doel is leuk, maar geen must.

Dit schooljaar zijn onze meiden op de middelbare school begonnen. Het leek me goed om me voor te bereiden op de enorme toestroom aan informatie die ik verwachtte. Voorheen lag de gezinsagenda van de Hema op het bureau in de woonkamer, maar het bureau was intussen naar de voorzolder verhuisd, voor een rustiger thuiswerkplek. Dus waar laat je dan de agenda?! Als je tenminste niet telkens naar boven wilt rennen om tijdens het gezinsoverleg de agenda te raadplegen :-). 

Het leek me handig om een planner te hebben die je aan de wand kunt hangen, zodat de afspraken voor alle huisgenoten goed zichtbaar zijn. 

De Jaarplanner van Christofoor vond ik zo’n plaaaatje, met van die fijne foto’s en zinnige overpeinzingen en ik kreeg er eentje thuisgestuurd. Hoe mooi de planner ook is, voor mij werkt een hangend exemplaar niet. Er iets opschrijven is niet handig – want ik haal ‘m er niet elke keer af – waardoor mijn handschrift minder goed leesbaar is. Om dingen goed te kunnen lezen heb ik mijn leesbril nodig dan sta ik er zo raar voor om het te kunnen lezen. De overige huisgenoten lopen er ook aan voorbij. Mooi is ie nog steeds en we genieten van de plaatjes en de fijne inzichten, maar ik ben weer terug naar de Hema agenda. Ik heb 'm verhuisd naar het aanrecht. Goed zichtbaar met licht van de spotjes er boven en ook makkelijk voor de huisgenoten. 

Er zijn diverse planners op de markt, die kunnen je net dat steuntje geven in het vinden van structuur, maar een gewoon schrijfblok is ook prima. 

Een paar voorbeelden van planners die ik tegen ben gekomen en waarvan ik hun blogs volg waardoor ik weet dat ze je echt op weg helpen:
Cynthia Schultz noemt zichzelf een echte structuurjunkie. Dat was ze vroeger niet, maar dat heeft ze zichzelf aangeleerd. Ze heeft haar eigen planner op de markt gebracht zodat jij jezelf ook een structuurjunkie kunt noemen. 

Renée Lamboo is bekend van haar blog PorteRenee waar ze je wegwijs maakt in besparen, budgetteren enzo. Ze heeft dit jaar voor het eerst een planner samengesteld. De eerste druk was al snel uitverkocht, maar er komt een tweede druk. 

De Happinez Planner heb ik zien liggen in de winkel en vond ik heel aantrekkelijk, precies in de stijl die je van Happinez verwacht. 

Vooruitzien

Door planningen te maken leer je vooruit zien. De dingen die gedaan moeten worden overkomen je niet meer zoals voorheen, je bent beter voorbereid. En dat geeft rust en ruimte. Dat wat eerst onbereikbaar leek omdat je dacht dat je er geen tijd voor hebt of omdat je dacht dat het niet voor je weggelegd zou zijn, wordt op den duur toch bereikbaar. 

Je hebt er profijt van om allerlei vlakken. Je leert ook om beter in te spelen op wat het seizoen te bieden heeft aan groentes en fruit en om daardoor beter inkopen te doen en efficiënter te koken. Bij klussen die gedaan moeten worden leer je om de juiste materialen en gereedschap in huis te hebben. Als je op je budget gaat letten, dan leer je om gerichter je inkopen te doen en dit te bundelen, zodat je niet voor elke wissewasje op pad moet. 

Je bent niet meer steeds die moeder die vergeet om haar kind een lampionstokje mee te geven, of dat het speelgoeddag is en je kind zijn/haar lievelingsknuffel mee had mogen nemen, of de moeder wiens kind  met geleend bord en bestek aan het Paasontbijt in de klas zit, omdat jij het vergeten bent mee te geven.

 

Misschien lukt het niet om het al na een jaar onder de knie hebben, maar het verbetert op de lange termijn. Zo had ik me vorig jaar stellig voorgenomen dat ik kerstkaarten wilde laten maken van kleurplaten die de meiden op school hadden gemaakt, maar ik vergat telkens om de platen bij het goeie daglicht op de foto te zetten en zo ging kerst voorbij (maar ik had wel andere kerstkaarten ;-)). Gelukkig heb ik dit jaar met Kerst een herkansing en nu ben ik op tijd met bestellen van kerstkaarten. 

Nieuw op de agenda voor volgend jaar wordt: schoencadeautjes kopen!! Het overkomt me elke keer met de intocht van Sinterklaas, dat ik geen (geschikte) schoencadeautjes heb. Op een of andere manier vergeet ik telkens dat Sinterklaas daarvoor het startsein geeft. Vooruitplannen voor pakjesavond en nadenken over verlanglijstjes daar ben ik ruim van te voren mee bezig, maar die schoencadeaus…..Dus: voor volgend jaar zet ik schoencadeaus alvast in de agenda!

Het hoeft ook niet allemaal vlekkeloos te gaan, maar af en toe iets vergeten is gevoelsmatig wel anders dan elke keer denken 'o ja, is ook zo, dat zou ik doen, dat moet nog'. 

Veel succes met plannen!

Warme groet, 

Anita

1

Je Zelf opnieuw vormgeven

Boodschappen van de natuur verrassen elke keer weer.

Kijk naar de lampion, de physalis.

We kunnen ons aanpassen aan onze omgeving. Ons tonen aan de wereld in een prachtige oranje huls, herkenbaar, erom worden bewonderd.

We kunnen doen wat van ons verwacht wordt. Wat ouders, familie, partner vinden wie wij moeten zijn. Volgen wat leeftijdsgenoten doen, of leven naar wat er in tijdschriften staat, of wat reclame of tijdsgeest ons voorhoudt.

Maar wat als die oranje huls niet meer bij je past? Maar het tegelijk eng is om die vertrouwde huls los te laten?

Leer van de lampion dat je stap voor stap je huls kunt afbreken. Laat het in ieniemienie stapjes desintegreren. Laat eerst de kleur verbleken, dan de huls dunner en dunner worden. Laat kleine delen oplossen. Nu heb je alleen nog een open structuur om je heen.

En dan zie je dat in de huls een kern is. Ieder mens heeft een kern, een Zelf, dat onaantastbaar is, hoeveel tegenslag je ook in je leven bent tegengekomen. Of hoe ver je ook van jezelf verwijderd bent geraakt.

Je bent niet afgebroken, maar hebt alleen je buitenkant afgelegd. Om je Zelf terug te vinden. Terug naar je eigen kwaliteiten. Vanuit de Kern kun je je Zelf opnieuw vormgeven.

Warme groet, 

Anita

========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Ik heb een holistische kijk op opruimen; alles is met elkaar verbonden. Mijn specialiteit is om jou te laten ervaren wat spullen voor jou betekenen. 

Ik kan je hierbij begeleiden met behulp van een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe berichten, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, inzichten, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 

11

Nazomeren en tijd voor contemplatie

Het is de tijd van de herfstequinox, de periode waarin de dag en de nacht even lang zijn. Ook al hebben we mooi nazomerweer, je merkt toch dat er een ander seizoen aanbreekt. Hoe meer je afgestemd raakt op het ritme van de seizoenen, hoe meer je de subtiele veranderingen van de seizoenen gaan opvallen. De hoogzomerdagen zijn voorbij, de oogst waarvoor het hele jaar gewerkt is, is binnengehaald. Deze periode is een mooi moment om stil te staan bij je eigen ‘oogst’. Terugblikken op waar je de afgelopen maanden aan gewerkt hebt. Is dat tot wasdom gekomen? Of heeft jouw zaadje het nodig om nog een keer geplant te worden. 

Met de afgelopen mooie nazomerdagen kon ik nog fijn even hangen in mijn hangstoel die ik vorig jaar kreeg. Een dutje doen, wat lezen en overdenken wat de afgelopen maanden mij gebracht hebben. Tijd voor contemplatie om het zo maar te noemen. De afgelopen maanden waren - hoe zal ik het zeggen - een leerzame tijd. Waar voor sommigen hun werk helemaal wegviel, was het voor mij en mijn collega’s flink aanpoten. Toen ik begon met mijn leven vereenvoudigen, wilde ik meer rust ervaren en meer 'loze' tijd. Destijds merkte ik dat er maar 10 minuten op een dag waren die niet ingevuld waren. Hoewel mijn leven een stuk overzichtelijker is geworden, merk ik dat ik nog steeds niet die 'loze' tijd ervaar. Want er is iets geks aan de hand; eerst werkte ik 20 uur per week, twee jaar geleden moest ik door omstandigheden naar 24 per week, maar in de praktijk werk ik minstens 26 uur. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik de komende tijd er op let om op tijd te stoppen met werken. Genoeg is genoeg. Dat principe geldt niet alleen voor spullen, maar ook voor tijd en inspanning. Dit is een zaadje dat ik al vaker geplant heb, maar blijkbaar heeft het het nodig om nòg een keer aandacht te krijgen. 

Neem deze herfst de tijd om wat meer na te denken over wat jij de komende tijd aandacht wilt geven. Wat heb je op dit moment behoefte aan. Wat trekt je aandacht en wil je verder verdiepen. Ik geef je een paar ideeën:

Ontwikkel een yoga routine

Yoga leert je om in contact te blijven met jezelf. Met wat je nodig hebt. Met yoga geef je je organen de ruimte om optimaal te werken. Afvalstoffen worden sneller afgevoerd. Lichaamsdelen worden beter doorbloed of ontlast. Je ontspant spieren of je zet er juist spanning op (alleen als je spanning voelt kun je het ook loslaten). Je raakt beter in balans. Eerst fysiek en daarna mentaal. Je leert te voelen waar je grens ligt en zo voor je lichaam te zorgen.

Een yoga routine opbouwen deel 1 →

Een yoga routine opbouwen deel 2 →

Ga vaker de natuur in

Tijd doorbrengen in de natuur is zo ontzettend heilzaam! Ik vergeet het zelf vaker dan me lief is, maar het is zo ontzettend fijn om tijd in de natuur door te brengen. Desnoods, als dat niet lukt, probeer meer werkzaamheden rondom je huis te zoeken. Ramen wassen, onkruid wieden, plantjes bij de voordeur hangen, een nieuwe deurmat neerleggen.

Hoe praat je met bomen? →

Leer om zelf iets te maken

Je kunt tal van dingen onder de knie krijgen! Zelfredzaamheid geeft je een heerlijk gevoel. Maar ook het werken met materialen is heilzaam. 

Bijvoorbeeld: leer een kussenhoes naaien, leer brood bakken, azijn maken, een band plakken, sokken breien, kaas maken, bier brouwen. Tal van mogelijkheden!  Misschien is dit boek iets voor jou om je op weg te helpen. Ik leerde bijvoorbeeld hoe je zelf zachte geitenkaas kunt maken. 

Zelf luchtverfrisser maken →

Verzamel je favoriete gerechten

Verzamel je favoriete recepten op 1 plek. Denk tegelijk na over een standaard boodschappenlijst of wat je in de voorraadkast wilt hebben. Je kunt gerechten ook op seizoensgroenten sorteren. 

Waarmee vul je de voorraadkast →

Leer meer over de cycli van de maan

Als je eenmaal door hebt welk effect de maan op ons eigen ritme heeft, dan gaat er een wereld voor je open. Er zijn tal van boeken over geschreven. Petra Stam is in Nederland denk ik wel de bekendste maanexpert. Bij Yvonne Vrijhof volgde ik een paar jaar achter elkaar de MoonChallenge. Maar ook Happinez organiseert een online training Leef met de maan. 

Het boek: Leven met de maan →

Verdiep je in iets nieuws

Leer bijvoorbeeld alles over kruiden; de Nederlandse namen en Latijnse namen, over hun helende werking op ons lijf, maar ook hun spirituele betekenis. Of verdiep je in de sterrenhemel; leer de namen van sterrenstelsel en planeten en bestuur de nachtelijke hemel. Of leer de verschillende aardappelrassen en waar je ze het beste voor kunt gebruiken. 

Kruidenwijsheid →

Last but not least: ga regelmatig mediteren

Mediteren is voor mij niet meer weg te denken. Door te mediteren leer ik mezelf beter begrijpen en daarmee leer ik de wereld om me heen ook beter te begrijpen. Dat en schrijven houden mij gezond. 

Meditatie oefening om je drukke hoofd tot rust te brengen →

Warme groet, 

Anita

Ps: deze blogpost bevat een gesponsorde link. Team Tropilex, bedankt nogmaals voor de fijne hangstoel die ik vorig jaar kreeg.

8

De rivier van het leven

Deze vakantie gingen we kano varen. Net als veel andere toeristen in Nederland. Ik had al eerder ervaren hoe symbolisch een rivier is voor het leven. Tijdens deze kanotocht in de vakantie werd ik er opnieuw door verrast. 

Een oneindige rivier

Ik herinner me dat ik bij sommige oefeningen tijdens de opleiding Spirituele Psychologie merkte hoe het stroomde in mijn ruggengraat. Als een rivier. Een oneindige rivier die de hele tijd door mij stroomde. Of eigenlijk andersom; de rivier zou er altijd zijn, ik – mijn leven – gleed er langs. Dat was niet eng, maar juist een geruststelling. Dat het leven er vóór mij was en dat het leven er ná mij ook zou zijn. In mijn dromen komt ook vaak genoeg een rivier voor. Bijvoorbeeld een overtocht van de ene kant naar de andere kant. 

Toen ik zo peddelde in mijn kajak (dochter Gemma was gestart in de Kajak, maar het werd na een tijd te zwaar voor haar, dus heb ik met haar geruild), kwamen als vanzelf antwoorden op vragen die me de laatste tijd bezighielden. Waarom patronen zich bleven herhalen en wat me daarin het meeste raakte. Ik voelde een strijdlust in me opkomen! Ik overdacht hoe intensief de laatste 12 jaar zijn geweest. Hoe ik een gecompliceerde zwangerschap heb doorstaan, hoe intensief ik het vond om de zorg voor de kinderen te doen én er buitenshuis bij te werken. Hoe hard heb ik gewerkt  om overeind te blijven! Ik heb een moedervlek weg moeten laten halen en de littekens zijn groot. Ik heb te maken gehad met bedrog en manipulatie, beproevingen en ontberingen die me getekend hebben. Maar ik ben er nog! En dat gaf me een enorme kracht en een gevoel van aanwezigheid. Er stond een Beyonce of een Lady Gaga - of in ieder geval iemand met gevoel voor drama - in mij op die intern schreeuwde: I own this river! (ik zei het al: iemand met gevoel voor drama :-D). 

Deze rivier is van mij! Dit leven is van mij!

Ik mag mijn eigen koers bepalen! 

De rivier is onze levensader

Door de symboliek van de rivier en je eigen leven te herkennen, krijg je meer inzicht. Welk afval in het water verspert onze weg? Waar moeten we doorheen ploegen. Hoe lang hebben we wind mee en hoe lang wind tegen. Hoeveel bochten zitten er in de rivier. Waar is het ondiep en waar raken we in de beschoeiing van de walkant verstrikt. Is de bodem losgewoeld door onze peddels en zitten we in een stroomversnelling of krijg je het idee dat je niet vooruit komt. Zit je samen met je partner in een Canadese kano; wie van jullie heeft de overhand, wordt er samengewerkt, gaat dit met frictie of in harmonie, voelen beiden zich comfortabel in hun rol, wordt ieder in zijn/haar waarde gelaten. Ben je met een groep aan het kanoën; wie binnen de groep neemt de leiding, wie wil winnen? Wat is jouw rol en voel je je prettig bij die rol. Wordt je gedwarsboomd in het varen van je koers. Of blijft iemand in je kielzog. Allerlei observaties die je heel veel vertellen over het vraagstuk waar je op dat moment mee zit. 

Mediteren en richting vinden in je leven is een manier om jezelf te vinden. Je zakt als het ware dieper in jezelf. Een rivier af peddelen is niet altijd een eitje en je komt van alles tegen onderweg. Door te mediteren en meer tijd in de natuur door te brengen - of bootje gaan varen - durf je steeds meer je eigen koers te varen en je ook meer en meer over te geven aan wat er op je pad komt. 

Warme groet

Anita

Ps: eerste foto is van een paar jaar geleden: fluisterbootje in de Weerribben.
Tweede foto is van de vakantie kano/kajak tocht.

2

Hoe geef je zin aan je leven

Boeken over de zoektocht naar zingeving in je leven, naar de zin van het bestaan, zijn er in grote getale. In de Westerse samenleving  jagen we ‘geluk’ na, maar telkens als we het even hebben, merken we dat het ook weer voorbij gaat en dan voelt het extra pijnlijk en leeg als dat geluksgevoel is weggeëbd. We zijn uit het oog verloren dat geluk slechts een onderdeel is van het hele leven. In onze diepste ellende kunnen we nog geluk ervaren. Als je op zoek bent naar meer zingeving in je leven, als je het gevoel hebt dat er meer moet zijn in het leven dan hoe je leven er nu uit ziet, dan is het boek De kracht van betekenis van Emily Esfahani Smith misschien iets voor jou. 

Een Soefi huishouden

De schrijfster is opgegroeid in Canada in een soefi huishouden. Haar ouders stelden hun huis open als gebedshuis voor spirituele zoekers. Het soefisme is de mystieke tak van de islam. Later verhuisde haar familie naar Amerika en raakten ze vervreemd van het soefisme en de bijbehorende rituelen. Maar de schrijfster zelf is altijd op zoek gebleven naar de betekenis van het leven. 

7 Wijze lessen over zingeving

In haar boek behandelt Esfahani Smith een 7 tal onderwerpen die allemaal terug te leiden zijn naar een algemeen gevoel van heelheid en zingeving. 

Mensen die zeggen dat hun leven zin heeft, hebben vaak 3 overeenkomsten; ze zien hun leven als belangrijk en waardevol – als deel van iets groters. Ze ervaren dat het leven zinvol is; en ze hebben het gevoel dat hun leven een doel heeft. 

1. De zincrisis

Het zoeken naar zingeving begint vaak met een crisis. Dat kan ontstaan door een sluimerende onvrede die jarenlang heeft geduurd en op een bepaald moment zijn grens heeft bereikt. Het kan komen door een levensveranderde gebeurtenis (in mijn geval een gecompliceerde zwangerschap en de geboorte van onze tweelingdochters). Het kan ook komen door het overlijden van een naaste, baanverlies, reorganisatie, verhuizing. Voor iedereen kan de aanleiding net iets anders zijn, maar de gemene deler is een diep gevoel van pijn, uitzichtloosheid, er niet toe doen, een onecht gevoel alsof je een acteur bent in je eigen leven. 

2. Erbij horen

Gemeenschappen zien er niet meer zo uit als 80 jaar geleden. In het Westen is het hele leven meer en meer gericht op individualisering. ‘Hier in het westen zien we individualisme en vrijheid als fundamenten van het goede leven’. [blz 64]  Toch is het verlangen van de mens om verbindingen aan te gaan met andere mensen. We willen onderdeel uit maken van een gemeenschap. Een rol vervullen binnen die gemeenschap. Zelfs een kluizenaar vervult als het ware een rol binnen een gemeenschap, omdat de kluizenaar met rust gelaten wordt. 

3. Een doel hebben

Het hebben van een levensdoel geeft je enorme rijkdom. Je neemt dit doel mee in je hele leven, in financiële voorspoed en in financiële tegenspoed. 

4. Verhalen vertellen

Het vertellen van ons levensverhaal helpt bij het verwerken van die gebeurtenis. Het helpt ook om verhalen aan onze naasten (kinderen) te blijven vertellen. Hierdoor leert de jongere generaties wat hun plek is binnen het geheel. Ze zullen karaktertrekken terugzien in de verhalen en dat zorgt er voor dat je kinderen zich gesteund voelen. 

5. Transcedentie

Dit deel gaat over hoe mensen een bovennatuurlijke ervaring kunnen hebben, waardoor ze opeens alles helder zien. Bij transcedentie voel je je helemaal opgaan in de wereld om je heen. Er is geen dierenwereld, plantenwereld en mensenwereld meer, maar je ervaart dat alles één is. Als je mediteert kun je vergelijkbare ervaringen hebben.

6. Groei

De hedendaagse psychologie gaat er vanuit dat tegenslag en trauma een mens zoveel beschadigde dat het tot niets meer in staat is. Maar in de oude (antieke) literatuur wordt geschreven dat mensen door tegenslag heen kunnen groeien naar een zinvoller bestaan. Dus i.p.v. posttraumatische stress is er ook zoiets als posttraumatische groei. 

7. Zinculturen

Het boek beschrijft een verandering die gaande is binnen onze culturen en samenlevingen. Van de individualisering beweegt het weer langzaam naar gemeenschappen en culturen die zingeving en spirituele groei belangrijker vinden dan vergaren van geld en bezit. 

Ik las het boek met heel veel herkenning. Toen ik 10 jaar geleden begon met opruimen en eenvoudiger leven, ontdekte ik al snel dat er achter deze praktische aanpak veel meer schuil ging. Ik leerde over wederkerigheid van geld en onze spullen, over het hebben van een groter levensdoel dan die betaalde baan, over het belang van verhalen vertellen  In dezelfde tijd begon ik met de opleiding spirituele psychologie en kon ik mijn ervaringen meteen beter begrijpen.

Leest niet heel toegankelijk

Wel moet ik zeggen dat het boek De kracht van betekenis niet heel toegankelijk leest. Wat taal betreft is het niet moeilijk, dat is mijn struikelblok niet, maar de teksten hebben een wat wetenschappelijke opbouw. Esfahani Smith gebruikt heel veel verwijzingen naar andere artikelen en bronnen. Dus bij elk onderzoek, boek, schrijver, artikel dat zij aanhaalt, staat een verwijzing naar de bron. Aan de ene kant denk je daardoor bij het lezen dat je niet alle informatie hebt gekregen, en dat je nog op zoek moet naar het hele verhaal. En aan de andere kant ben je de hele tijd onrustig omdat er nog zoveel meer te lezen is over dit onderwerp. 

Ze haalt bijvoorbeeld veel ervaringen aan van mensen. Als ze verwijst naar de ervaringen van een Vietnamveteraan, staat daar een verwijzingscijfer bij. Maar voor het verhaal maakt dat helemaal niet uit om te weten uit welk wetenschappelijk artikel die informatie komt. Tis niet zo alsof ik haar ga controleren bijvoorbeeld. De boodschap van haar verhaal blijft hetzelfde bedoel ik maar. Ik had liever gehad er alleen achterin het boek een lijst van bronnen was opgenomen. Dan was de tekst rustiger.

Maar ik weet uit ervaring ook dat die boeken, waarnaar verwezen wordt, op een eigenaardige manier weer op je pad komen. Op zo’n moment valt er weer een puzzelstukje op zijn plaats. Zo heb ik uit dit boek weer bevestiging gehaald van mijn eigen ervaringen. 

Groot pluspunt

Wat ik absoluut een plus aan De kracht van betekenis is dat de schrijfster het niet alleen maar laat bij het beschrijven van die 7 aspecten, maar ze laat echt zien hoe alles met alles in verbinding staat. Dat iets ogenschijnlijk kleins als het hebben van een doel, wezenlijker is voor een gevoel van zingeving dan je op het eerste gezicht zou verwachten, omdat het onderdeel uitmaakt van het geheel. 

Tot slot nog een mooie quote van Albert Camus: 

‘Gelukkig? Laten we het daar maar niet over hebben. Maar ook al is mijn leven gecompliceerd, ik blijf ervan houden. Op dit moment is er geen verschil tussen mijn leven en mijn werk. Ik doe beide tegelijkertijd met passie.’

Warme groet, 
Anita

Het boek De kracht van betekenis werd beschikbaar gesteld door Uitgeverij ten Have, waarvoor mijn hartelijke dank. Deze uitgeverij heeft heel veel leesvoer over spirituele groei. Eerder las ik Het wonder van mindfulness van dezelfde uitgever. 

1

Alles wat je nodig hebt is er al

 

Aan het eind van het schooljaar organiseerde ik met een groep ouders een alternatief voor het afgelaste groep 8 kamp (vanwege Corona). Wat geweldig was het om voor onze groep 8 kinderen een afsluiter te bedenken, eentje waarmee ze ondanks die gekke omstandigheden toch een memorabel afscheid hadden.

 

Voor die festiviteiten hadden we uiteraard spullen nodig en het viel me op hoe wij als consument geprogrammeerd zijn om datgene wat we nodig hebben te kopen in een winkel. Of online te bestellen. Kopen is vrijwel het eerste waar we aan denken.
Nu ik al een flink aantal jaren anders ben gaan denken over consumeren, zijn de alternatieven voor mij inmiddels een logischer keus. Wat ligt er nog in de kast wat ik kan gebruiken? Wat kan geleend worden? Wat kunnen we zelf maken? Wat is tweedehands beschikbaar?

Vroeger was dat voor mij ook anders en ook nu heb ik nog wel momenten dat ik zonder teveel nadenken iets nieuws heb gekocht. Achteraf bedenk ik dat ik het best tweedehands had kunnen zoeken (of dat ik er ook best zonder had gekund).

 

Dat consumentisme is ons jarenlang ingeprent. Door advertenties, reclames en opvattingen van anderen (tweedehands is vies, een ander doet het niet voor niks weg, nieuw kost geen druif, we werken er toch voor). We laten ons meeslepen door de enorme beschikbaarheid van al die (goedkope wegwerp) artikelen en door een ideaalbeeld van hoe – in dit geval - een feest er uit moet zien (en bij een ideaalbeeld horen ideale spullen). We denken ook in ‘te veel’. Te veel eten, te veel activiteiten, te veel slingers, te veel franje, te veel extra’s.

 

Zolang het budget maar toereikend is, is onze eerste gedachte ‘kunnen we het kopen’?

Toch zijn er talloze alternatieven.

Binnen je eigen huishouden is het iets makkelijker om uit dat consumentisme te stappen, maar ook binnen een groep (in dit geval was het een feestcommissie, maar het geldt ook binnen een vriendengroep of op het werk). Heb je spullen nodig? Vraag er om binnen de eigen groep en er is altijd wel iemand die iets beschikbaar heeft. Kijk of je iets kan regelen via de personeelsvereniging of via dorpsvereniging. Vraag het op de facebookgroep van je wijk of dorp.

 

Alles wat we nodig hebben aan spullen is er al.

Het is een van de dingen die ik heb geleerd door eenvoudiger en zuiniger te leven; je kunt het zo gek niet bekenden of het is tweedehands te krijgen of het is te leen. Met alles wat er tot nu toe wereldwijd al is geproduceerd, kunnen we denk ik wel 10 jaar vooruit. Uiteraard moet er ook wel nieuwe aanwas komen, maar echt niet op het tempo waarmee er nu geproduceerd wordt. Alles wat je nodig hebt is al een keer gemaakt en is al in omloop.

 

Alles wat we nodig hebben is er al in de natuur
Als je bedenkt dat om de producten te maken die we kopen in de winkel, grondstoffen uit de natuur nodig zijn, dan duizelt het je. Enerzijds wordt de wereld uitgeput van haar bronnen. Maar anderzijds laat het volgens mij tegelijk zie hoe ontzettend RIJK en GUL de natuur is. Wat ik geleerd heb door zuiniger te leven is zuiniger worden op de bron. De natuur voorziet ons zo ontzettend rijkelijk met van alles en nog wat. Kruiden, hout, goud, edelstenen, wind, compost, regen, zuurstof. Als je eenmaal oog krijgt voor die eenheid van de natuur, dan ervaar je hoe weinig anders je nodig hebt, dan wil je alleen maar deel uitmaken van die natuur.

 

Alles wat we nodig hebben is er al in onszelf
Het geldt ook voor onze verlangens en ons innerlijk leven. Dit is een van de grootste lessen die ik tijdens het mediteren heb geleerd. Wij zijn erop gespitst om telkens uit te reiken naar iets buiten onszelf (bezit; accessoires voor ons huis, reizen, een groter huis, een baan met meer aanzien, meer inkomen). Je kunt hierin volledig vastlopen en alleen maar een onbevredigender en leger gevoel krijgen. Ervaren wat er leeft in onszelf, geeft een groter gevoel aan vervulling. Hoe meer je hiermee bezig bent, hoe meer je ontdekt dat alles wat je nodig hebt, al in jezelf besloten ligt. Een ander hoeft het jou niet te geven. Je hebt geen toestemming nodig van een ander (ouders, partner, vrienden) om je hartsverlangen te volgen.

 

De wereld buiten ons is groot, maar onze innerlijke wereld is oneindig.

 

Warme groet,

Anita

 

 

 

16

Nachtmeditatie: dit is mijn plek

Afgelopen weekend ging ik op een geweldig avontuur: ik bracht de nacht door onder de sterrenhemel. In de open lucht.

Ik zag de aankondiging van deze nachtmeditatie die mijn meditatiedocente op fb plaatste en zoiets wilde ik zo graag een keer meemaken! Zo dicht bij de natuur was ik al jaren niet geweest.

Lichtvervuiling

Nederland is een van de meest met licht vervuilde landen ter wereld. ’s Nachts verlichten doen we voor (een gevoel van) veiligheid, maar wanneer er een teveel aan verlichting is, dan wordt het lichtvervuiling. Echt donkere gebieden in Nederland zijn er nog maar weinig te vinden. Als je in een landelijk gebied woont heb je nog kans om ’s nachts flink wat sterren te zien, maar in een stedelijk gebied is dat al een stuk minder. Al dat kunstmatig licht ’s nachts heeft een ongunstige invloed op de natuur en ook op de mens.

De gebieden met geen tot minimale kunstmatig licht heten Dark Sky gebieden. Er zijn maar twee officiële dark sky gebieden in Nederland. De ene is in het Lauwersmeer gebied. De andere op Terschelling, De Boschplaat. Als je een overnachting zoekt in de buurt van Dark Sky Lauwersmeer, dan zou je kunnen kijken bij natuurhuisje.nl op Kollumerpomp. Er is ook een natuurcamping.

Bedenkingen

Het leek me geweldig om zo’n nacht in de natuur te zijn. Tegelijk maakte het hele idee om zonder veel beschutting in de openlucht door te brengen mij stikzenuwachtig. Raak ik niet in paniek midden in de nacht? Krijg ik het koud? Gaat het regenen? Heb ik teveel spullen mee? Heb ik te weinig spullen mee? Kan ik wel slapen?
Allemaal bedenkingen.
Dergelijke remmende bedenkingen had ik al langere tijd bij mezelf opgemerkt, ook in het leven van alledag. Dan wil ik heel graag het een, maar doe ik het andere. Dat ‘andere’ is natuurlijk vooral Plicht en Taak. Telkens is er iets wat ik tegen mezelf zeg, waardoor ik toch de voorrang geef aan dat wat moet en schuif ik dat-wat-ik-wil voor me uit. Het is als blijven lopen op de gebaande paden en voorbij gaan aan de zijwegen waar je heimelijk nieuwsgierig naar bent.

Met deze nachtmeditatie wilde ik onderzoeken of ik voorbij kon komen aan mijn eigen bedenkingen. Extra bijzonder tijdens deze nacht waren een aantal natuurverschijnselen. Komeet neowise was te zien, de kans om lichtende nachtwolken te zien was groot en we gingen de nacht doorbrengen in het tweede dark sky gebied van Nederland, Lauwersmeer. Lichtende nachtwolken zijn wolken die licht reflecteren van de zon die net onder de horizon staat. Die wolken drijven veel hoger dan normale bewolking. Bij de juiste weersomstandigheden – de meeste kans hierop is in de maanden mei, juni en juli – ontstaan er ijsdeeltjes. Doordat het in deze maanden van het jaar net niet helemaal donker wordt, krijg je weerkaatsing van de zon op de ijsdeeltjes. Overigens hebben we die nacht geen lichtende nachtwolken gezien.

Wel was komeet neowise met het blote oog te zien als een grote heldere ster met een sluier achter zich aan. Vanuit spiritueel oogpunt kondigt een komeet een grote verandering aan. Dat kan een verandering in jezelf zijn, maar ook een collectieve verandering. Het hoeft niet perse een aangename of welkome verandering te zijn, maar wel een aanzienlijke. Dit natuurverschijnsel konden we gebruiken tijdens de meditaties die we deden, om te onderzoeken waar in onszelf raakvlakken zijn met deze verandering.

Dit is mijn plek

Het thema van de nacht was ‘dit is mijn plek’. We deden meditaties rond dit thema en soms vergat je het thema voor even om het later weer te herinneren. Ik heb op mijn matje in het gras liggen staren naar de sterrenhemel, onder een slaapzak, een deken en plastic. Vaak deed ik mijn ogen dicht, om de indrukken te doseren en me niet bedolven te voelen. Talloze sterren heb ik gezien. Ik zag de Melkweg, die ik voor het laatst had gezien in 2004 tijdens een tocht naar de bodem van de Grand Canyon. Er trokken boze ‘blaffende’ reeën langs ons in het holst van de nacht, iedereen uit de groep heeft ze gehoord, maar niemand heeft ze gezien. Met het verstrijken van elk uur vond ik weer een nieuw antwoord op iets waar ik mee worstelde. De nacht wordt gezien als het vrouwelijke, de donkerte waaruit iets ‘geboren’ kan worden. De dag wordt alshetware telkens opnieuw geboren uit de nacht. We zagen de vuurtorens van Ameland, Schiermonnikoog en Borkum. We zagen de zon opkomen, felroze achter de wolken. Talloze indrukken doe je op tijdens zo’n nacht. Waar ik me over verwonderde was dat de nachtwereld een wereld op zich is. Terwijl ik normaal gesproken in mijn bed lig, voltrekt zich een hele wereld waar ik geen weet van heb!

Ik heb ontdekt dat een nacht in de natuur je snel heel veel leert over je eigen ritme. Over welke momenten van de dag (in dit geval de nacht) voor jou prettig voelen en welke niet. Ik voelde me rond middernacht echt een dweil, totaal niet energiek. Toen het ochtend werd en de lucht lichter werd en ik al weer wat wolken voor de sterren zag verschijnen, toen voelde ik me weer monter; klaar voor de dag! Hier op het blog heb ik al een paar keer geschreven over het (her)vinden van je eigen ritme.

Lees hier De tijd vlied voorbij
Lees hier Meer leven met de seizoenen
Lees hier Ritme, routine of discipline

Dichter bij je eigen natuur

Door tijd in de natuur door te brengen kom je dichter bij je eigen natuur. Je voelt je meer verbonden met de wereld om je heen en daardoor meer met jezelf. De antwoorden op de vragen die je op dat moment hebt, de issues die er bij je spelen, komen makkelijker naar voren als je de tijd neemt in de natuur.

Wat een geweldig bijzondere ervaring was deze nachtmeditatie! Een beetje trots op mezelf ben ik wel, dat ik het gedaan heb, ondanks mijn zenuwen. Ik heb nu eens een keer dat zijpad genomen, waar ik normaal aan voorbij liep. Toen ik rond half 7 weer thuis kwam en begroet werd door de logeerhond, kwam opeens weer het thema bij me op 'dit is mijn plek. Ik kan me soms flink overweldigd voelen door alles wat er in het huishouden op me af komt, maar nu voelde ik me echt blij met mijn huis. Dit is mijn plek.

Op 1 augustus a.s. is er nog een nachtmeditatie. Als je interesse hebt, laat het me even weten, dan geef ik je meer details. Ik vind het een aanrader in ieder geval!

Warme groet,
Anita

Fotocredit: allereerste foto is van Pauli van Engelen, overige foto's zijn mijn eigen foto's.

5

De tijd vlied voorbij

Tijd is een wonderlijk iets

Op sommige dagen is het 11.00 en dan heb je al een was gedraaid, telefoontjes gepleegd, mail afgehandeld, boodschappenlijst gemaakt, beddengoed verschoond, gras gemaaid, een cake gebakken en ondertussen een of meerdere kinderen beziggehouden. Op zulke dagen zit de flow er helemaal in.

Andere dagen is het 18.00 u en dan schuif je de mand met nog te vouwen wasgoed maar weer opzij. Legt de stapels papier maar weer op de andere stapels papieren, bedenkt ‘o ja alwéér het toilet niet schoongemaakt’, gooit liefdeloos wat pasta en groente in een pan omdat je vergeten was de kip te ontdooien en te grillen, schrijft de punten die je had willen doen bij op het lijstje van morgen, om tot slot ’s avonds moedeloos in je niet verschoonde bed te gaan liggen. Op zulke dagen wil er niks uit je handen komen en ben je druk bezig geweest met niks.

De timer zetten

Een paar jaar geleden ben ik begonnen om voor allerlei huishoudelijke klussen de timer te zetten. In het begin deed ik dat om mezelf te motiveren een taak aan te pakken. Immers, als je jezelf een afgepaste hoeveelheid tijd geeft, dan is het te overzien. Niemand kan beweren dat ‘ie geen 15 minuten kan vrijmaken op een dag. Het was om mezelf in beweging te krijgen en te houden.
Al snel kreeg ik meer inzicht in hoeveel tijd een klus daadwerkelijk kost. Dat maakt het plannen van taken ook realistischer. Als je denkt een uur bezig te zijn met je hele huis stofzuigen en dweilen, maar in de praktijk duurt dit 1,5 uur dan loop je altijd achter te feiten aan. Een realistische planning helpt om niet gedemotiveerd te raken.

Vaak ook bleek een klus best mee te vallen. Iets waar ik erg tegenop zag of waarvan ik dacht dat het veel tijd kostte, bleek makkelijk binnen een kwartier te doen. Maar ik ontdekte ook dat ik de tijd nogal eens te rooskleurig inschat. 😇 Vooral als er een beroep wordt gedaan op mijn hulp. Ik denk dan: ach dat doe ik ‘even’ of ‘kleine moeite, groot plezier’.  Dit kun je optimistisch noemen en ik vind het ook zeker een mooie eigenschap, maar de balans tussen anderen helpen en zorgen voor mezelf was vaak zoek.
Want in de praktijk kost die ‘kleine moeite’ me soms een halve dag. Even helpen op  school of op het werk. Iets organiseren of informatie uitzoeken voor een ander. Kortom: ik gaf teveel van mijzelf weg. Ik heb geleerd hier beter mee om te gaan. Zo beloof ik veel minder aan anderen. En als er in een groep waarvan ik deel uitmaak gevraagd wordt naar hulp, dan ben ik niet meer de eerste die toezegt.

Tijd is geld

Met de waarde van tijd kun je twee kanten op rekenen. Door boodschappen te doen bij verschillende winkels voor de goedkoopste producten ben je goedkoper uit. De tijd die je daar in steekt moet je niet gaan rekenen, want dan is de besparing weg. Ik heb talloze inspanningen gedaan om geld uit te sparen. Overbodige spullen opgepoetst en verkocht. Stad en land afgereisd voor de beste deal. Gratis eten gezocht in de natuur. Af en toe was ik vast obsessief te noemen. Daar zat ook een kern van waarheid in, want ik deed het met een doel: namelijk uiteindelijk meer financiele armslag krijgen en een duurzamer leven te leiden. Met minder ‘moetens’.
Maar de weegschaal kan ook de andere kant op slaan, dat de inspanningen die je je getroost het niet meer waard zijn voor wat het je oplevert. Zo besteed ik tegenwoordig nog maar heel weinig tijd aan verkoop van overtollige spullen. Ik heb de besparing al aan het begin gemaakt door een weloverwogen aankoop te doen voor een redelijke prijs.

Uitstelgedrag

De eerste reden voor uitstelgedrag is omdat je er geen zin in hebt. Maar er gaat vaak meer schuil achter uitstelgedrag. Als mijn lijst met to-do’s te lang wordt, word ik moedeloos, krijg het gevoel dat ik nergens aan toekom en word ik steeds trager. Er moet teveel. En dan raak ik mijn vrijheid kwijt. 
In de aard hou ik van orde en netheid, maar ik merk dat mensen daardoor ook makkelijk een beroep op mij doen, want ik heb mijn zaakjes voor elkaar. (Dat is dus niet altijd zo). Ik herinner me een collega die in mijn kast keek en de post-its, schrijfblok, nietmachine in het gelid zag staan op de plank en zei ‘he, kijk dit is de voorraadkast’. En een andere collega die te beroerd was om naar het magazijn te lopen vond dat ik maar mijn tweede schrijfblok aan haar moest geven, want ik had er toch twee. Terwijl ik het ene schrijfblok had voor conceptteksten en de andere voor uitgewerkte aantekeningen. Het gemak waarmee mensen mee willen liften op de orde van een ander….het legt op mij verantwoordelijkheden terwijl ik zelf juist die orde en netheid wil houden om vrijheid voor mezelf te creëren. Niet om nog meer ruimte te maken voor een ander. Want iets in mij wil heel graag de boel de boel laten.

Maar hoe kom je daar nu aan voorbij? 

Het onderscheid zit ‘m in of iets je weinig moeite kost of meer moeite. Ik heb de neiging om teveel voorrang te geven aan de behoeftes van een ander.
Telkens laat ik een ander voorgaan en uiteindelijk kost behulpzaam zijn mij steeds meer moeite. Het effect is dat ik heel onzeker wordt over wat ik doe. En dat heeft een versterkende werking, want dan ga ik alleen maar meer behulpzaam zijn ‘ach, dat doe ik wel’ uit een soort bewijsdrang of schuldgevoel.
Terwijl als ik een stukje schrijf ik er vrijwel nooit onzeker over ben. Maar er zelf wel heel veel voldoening uit haal.
Een ander helpen is iets wat ik van nature graag doe, een ander op weg helpen geeft mij enorm veel voldoening, het kost me in het algemeen weinig moeite, maar je kunt het ook teveel doen.
Ik denk als het teveel gaat voelen dat je er zelf bij inschiet, of dat nu in tijd of in geld is, dan lever je teveel van jezelf in. Je offert je als het ware op.

Onderzoek of je de dingen die je doet nog om de goeie redenen doet. Doe je ze omdat je vindt van jezelf dat het moet of omdat je druk voelt vanuit de omgeving. De omgeving kan gezin zijn, ouders, collega’s, tijdschriften, reclame, vriendenkring. Vul eens 'willen' in, daar waar je 'moeten' zegt en kijk wat er met je gebeurt.

Over tijd gesproken

Het is echt al veel te lang geleden dat ik een stukje hier geschreven heb. Ik had er geen tijd voor, een cliche maar waar. Maar oh, wat heb ik het gemist! Want ik verpieter als er geen ruimte is voor mij om te schrijven. Schrijven is voor mij mentale knopen ontwarren.

Life, if well lived,
is long enough.
Seneca

Warme groet,
Anita

7

Spaarzaam koken

Deze blogpost verscheen eerder op het leukste vintage boekenblog Ogma in het kader van Duurzame Dinsdag.


We kunnen zelf een tas meenemen naar de winkel en een netje haken voor onze marktgroenten, we kunnen vallen over het plastic om de komkommer, we kunnen inkopen in bulk. Maar we kunnen nog vele malen meer besparen door minder eten weg te gooien, minder te eten en simpelweg minder eten te kopen. En dat is niet alleen beter voor plant en dier, maar ook voor de mensch.

Fiona Beckett bundelde in haar boek The frugal cook al haar tips, bevindingen en adviezen op het gebied van spaarzaam koken. Het is een mix van concrete tips, zoals de lijst hier onder, ideeën hoe je gerechten met weinig ingrediënten maakt, hoe je energiezuinig kookt of hoe je gasten kunt ontvangen zonder er enorm veel geld aan uit te geven.

Als je, zoals ik, al langer spaarzaam eet en kookt dan worden alle tips een automatisme en vanzelfsprekend. Je vergeet een beetje hoe je het vroeger ook al weer anders deed en al die minieme veranderingen zijn moeilijk te benoemen. Het boek The frugal cook (ooit gekregen van een andere spaarzame kok – hoe spaarzaam is dat ;-)) helpt me er weer aan herinneren. Beckett belooft dat je 1/3 van je boodschappenkosten kunt besparen (als je momenteel veel uitgeeft en weggooit – dat wel). Maar ook als je niet excessief veel weggooit kun je 20% op je uitgaven besparen. Het is al weer even geleden dat ik dit boek ter hand nam, maar ik voel me nu toch gemotiveerd om weer eens kritisch naar mijn aankopen te kijken. Als jij ook aandrang voelt om op je eten te besparen dan help ik je graag op weg (of de weg terug te vinden) met deze spaarzame gewoontes uit The frugal cook.

1) Doe alleen boodschappen als het nodig is; wees kritisch naar jezelf, kijk eerst in de (koel)kast naar wat je nog hebt, voordat je naar de winkel gaat. Wedden dat je best een dag over kunt slaan. Boodschappen doen bedoel ik. Niet eten overslaan.

2) Maak een boodschappenlijst; een echte lijst (en niet hap-snap) en controleer je kasten op wat je nog hebt, zodat je niet onnodig koopt (zoals dat zoveelste potje kerriepoeder - ahum).

3) Vermijd impulsaankopen; ontwikkel de discipline om artikelen te weerstaan.

4) Stop met het bevoorraden van je kasten; geen ‘altijd handig om in huis te hebben’ aankopen, of ‘voor het geval zus/zwager/vriendin’ producten.

5) Plan vooruit….; doe boodschappen op een manier die past bij je levensstijl. Doe dus geen boodschappen voor de hele week, als je vier dagen op je werk gaat eten.

6) ….maar ook weer niet te ver vooruit; het kan slim zijn om cranberries die in de aanbieding zijn alvast in augustus voor Kerst te kopen, maar misschien wordt je met Kerstmis wel elders uitgenodigd.

7) Koop niet teveel van alles wat; het is verleidelijk om voor visite voor elk wat wils te kopen, maar voor je het weet blijf je met 3 van de 5 soorten luxe kaas zitten (die je zelf niet graag lust en dus verdwijnen achterin jouw koelkast).

8) Leer de kunst van het afmeten van porties; over het algemeen eten we teveel en te grote porties. Laat het idee van ‘100 gr vlees per persoon, 2 ons groenten en 2 stuks fruit’ los.

9) Hou kliekjes apart; serveer niet alles op tafel, maar hou in de keuken alvast achter wat je wilt over houden voor de volgende dag.

10) Roep een halt toe aan koelkastplunderaars (inclusief een halt voor jezelf); in sommige huishoudens worden de kliekjes regelmatig uit de koelkast geplunderd voordat ze de kans krijgen nog een keer geserveerd te worden. Wijs één plank toe waar iedereen van af moet blijven (inclusief jijzelf als jij je schuldig maakt aan snaaien).

11) Zet voor iedereen hetzelfde op tafel; het is duur en tijdrovend om voor iedereen verschillende maaltijden op tafel te zetten. Streef er naar om in ieder geval drie avonden per week hetzelfde op tafel te zetten voor het hele gezin.

12) Volg niet klakkeloos het recept; aan deze regel maakte ik me vaak schuldig. Racete ik weer naar de supermarkt om die specifieke tamarisaus te halen, terwijl ik wel sojasaus in huis had (of ketjap).

13) Leg een goeie basisvoorraad aan (lees hier waar ik mijn voorraadkast mee vul); wanneer je altijd een voorraad rijst, pasta, blik tomaten, kruiden, vis in blik en uien in huis hebt, verse paprika en prei (of in de vriezer) kom je een heel eind met het maken van een maaltijd.

14) Leer hoe je koopjes herkent; neem onder de loep welke producten je koopt, welke ingrediënten daar in zitten en welke goedkope alternatieven daarvoor zijn.

15) En hoe je voor sommige koopjes wegloopt; koop geen aanbiedingen, alleen maar omdat het aanbiedingen zijn. Soms blijven producten duur, ook als ze afgeprijsd zijn. Zo’n koopje wordt helemaal duur als je bij thuiskomst niet weet wat je er mee moet maken en vervolgens verpietert in je koelkast.

16) Vermijd te duur geprijsde producten; leer om voor jezelf te bepalen wat een redelijke prijs is voor een product.

17) Zet het mes in gemakseten; bedenk dat alles wat in de supermarkt handig voor jou is voorbereid, altijd duurder is dan wanneer je het zelf doet. Je kunt geld besparen door zelf je sla te husselen, door zelf je kaas te raspen, door zelf slasaus te maken of door zelf je pannenkoekbeslag te maken.

18) Koop seizoensproducten; bijna alles is het hele jaar rond te koop, dat maakt het lastig om de echte seizoensgroenten te herkennen. Toch kun je prijsverschillen ontdekken door het jaar heen. De aanvoer van prei en courgette bijvoorbeeld. Die laten zich ook nog eens heel makkelijk invriezen, dus kun je een goedkope voorraad aanleggen.

19) En koop ze los; goeie voorbeelden hiervan zijn verse kruiden, noten en granen.

20) Maak en neem je eigen lunch mee; opvallend genoeg staat deze tip pas als laatste genoemd, terwijl ik deze veel hoger in de lijst zou zetten. Neem je lunch mee van huis en ga in plaats van naar de kantine (met hoge prijzen) of supermarkt (je koopt altijd extra en meestal ongezond) naar buiten. Of ga wel met je collega’s naar de kantine en koop alleen drinken en eet je meegebrachte lunch.

Fiona Beckett hield ook een blog bij over haar frugal kookavonturen, dat vind je hier. Daar zijn allerlei gerechten die vinden voor de spaarzame kok. Laat je niet teveel afleiden door haar huidige interesse in wijn….hik!

Warme groet
Anita

Het boek The frugal cook is niet meer nieuw verkrijgbaar en tweedehands ook spaarzaam te vinden (de ironie ;-). Maar hier zijn een paar alternatieven:

6