foto via www
Hierboven een foto van de Bright Angel Lodge in National Park Grand Canyon. Het is de centrale hal, met een grote haard. Ik weet vrij zeker dat ik er zelf ook een foto van heb, maar die kon ik niet vinden, dus dan maar deze van het web.
Het verhaal bij deze foto is als volgt: In 2004 bedachten de echtgenoot en ik dat we een reis naar Amerika wilden maken. Dat we een hike wilden doen door de Grand Canyon. We wilden Amerika intensiever verkennen, vooral de natuur. Het leek ons verstandig om dit niet in ons eentje te doen, aangezien we niet goed bekend zijn met de omstandigheden in de wilde natuur. Wanneer is het warm, wanneer koud, welke dieren zijn er. Ook heb je een vergunning nodig om zo’n hike te doen.
In die tijd was het zoeken op internet nog echt Zoeken, met een hoofdletter, maar we vonden een bedrijf dat guided hikes verzorgde. In kleine groepjes onder begeleiding van een gids. Ik reserveerde en had denk ik wat summier mailcontact. Ik herinner me dat hun slogan was ‘leave your wallet on the rim’. Nee, je laat niet letterlijk je portemonnee achter op de rand van de GC, maar het gaf aan dat alles zou verzorgd worden. Tent, uitrusting, eten, drinken. We hoefden alleen onze eigen persoonlijke spullen mee te nemen. Met de waarschuwing erbij; neem zo weinig mogelijk mee, want de uitrusting werd wel verdeeld en moest wel de hele tocht mee naar beneden gesjouwd en ook weer omhoog.
Ik heb dus zitten zoeken naar die ene foto, die er volgens mij moet zijn. Een foto van de ontmoetingsplek waar de echtgenoot of ik zit te wachten met een plastic tas. In de lobby van de Bright Angel Lodge. Een gewone plastic tas, waar spullen voor ons beiden in zat. Een paar schone onderbroeken. Tandenborstel, tandpasta. Schoon t-shirt. Schone sokken. En dan was er ook nog ruimte over in de tas. Precies genoeg voor twee overnachtingen. We moesten wachten bij de haard van de Bright Angel Lodge. Heel vroeg in de ochtend. Om 5 uur ofzo. Er was helemaal niemand! O dan bekruipt wel even het gevoel dat je opgelicht bent. Er waren geen andere mensen, geen andere deelnemers. Hoezo groepsreis?! Maar ik dwaal af. Het ging over minimalistisch reizen.
Opeens kwam er een man binnenlopen. Een beetje behoedzaam kwam hij op ons af. Een vrij dunne man, geen gram vet teveel. Je dacht, hij houdt zo’n tocht nooit vol, moet deze man een rugzak dragen? Maar niets bleek minder waar. Hij was zo sterk als een spijker. En wij waren de enige twee in de groep omdat het het weekend van 4th of July was en dan doen Amerikanen andere dingen dan zichzelf uitputten in de Grand Canyon.
Maar terug naar die tas. Hij kijkt naar ons twee en naar onze plastic tas. En hij vraagt of dat alles is wat we meenemen. Voor ons samen?
Geschrokken kijken we hem aan. Is het niet goed? Zijn we wat vergeten?
- Nee nee. Integendeel. Hartstikke goed. Hij is er alleen een beetje stil van omdat de meeste mensen veel meer meenemen.
Dat was de meest minimalistische trip die ik in mijn leven heb gemaakt. Wat bagage betreft. Daarna heb ik nooit weer zo minimalistisch gereisd. Ik vertel dit niet om te koketteren met hoe minimalistisch ik toen wel niet was. Maar het heeft me wel kennis laten maken met het absolute minimum. Wat laat je achter als je alles op je eigen rug moet dragen? Wat is dan voor jou beslist noodzakelijk? Het absolute minimum.
Het is goed om zoiets een keer mee te maken. Dat je denkt ‘het is onmogelijk, dit kan ik niet’, maar dat het toch gewoon mogelijk is. Niet perse gemakkelijk; zo’n tocht is een ware beproeving. Maar het is wel mogelijk. En je bent niet de enige. Anderen lukt het ook.
Zo minimalistisch als toen, dat doe ik niet op een doorsnee vakantie. De hike door de Grand Canyon was een uitzonderlijke reis en ook maar voor korte duur. Maar ik ben wel veel doelgerichter, eenvoudiger, en minimalistischer geworden met het inpakken van mijn koffer. Daar voel ik me prettiger bij. Vroeger ging er echt teveel mee. Vaak wist ik dat zelfs van te voren wel, maar stopte ik het toch in de koffer. Zolang de koffer dicht kon, was er geen probleem, redeneerde ik.
Als ik met een vriendin naar Spanje of Italië ging dan gingen altijd extra rokken of jurken mee in de koffer, omdat ik graag ’s avonds iets leuks wilde dragen als we uit eten gingen. En niet elke keer hetzelfde. En éen bepaalde jurk bewaarde ik dan speciaal voor de laatste avond. Ook pakte ik altijd een extra broek in (naast de broeken die ik al ingepakt had), want tja, je krijgt sneller vlekken in je kleren als je op vakantie bent en die ene broek staat leuk bij dat ene shirt, maar niet bij dat andere, dus dan maar beter beide broeken en beide shirts meenemen. Resultaat: je draagt alleen de meest favoriete kleding en de rest gaat ongedragen mee terug.
Een paar voorbeelden van beslissingen die ik maak waardoor ik minimalistischer kan reizen:
- ik kies kleding die ik kan combineren. Mix and match.
- ik kies schoenen die bij alle kleding passen. Wandelschoenen doe ik aan tijdens de reis (behalve als we met de auto gaan, dan gaan die los in de kofferbak).
- vroeger nam ik mini flesjes shampoo e.d. mee, maar ik heb ontdekt dat dat geen echte zoden aan de dijk zet en het is voor mij extra werk vooraf en achteraf, dus ik neem de gewone flessen mee. Shampoo delen de meiden en ik.
- realistisch zijn over hoeveel ik denk te gaan lezen. Neem ik echt nog dat tweede (derde) boek mee? Een e-reader is een compact alternatief.
- handwerken is overal leuk, maar neem een eenvoudig project mee, niet iets waarbij je met veel verschillende bollen garen moet werken of waar je veel patroon moet lezen.
- deze keer liet ik mijn spijkerbroek thuis. Deze neemt veel ruimte in de koffer in en eigenlijk draag ik niet zo graag spijkerbroeken meer. Ik heb makkelijke leuke soepele katoenen broeken die beter geschikt zijn. Passen overal bij, zitten lekker en zijn ook zo weer droog als ze gewassen moeten worden of nat worden van de regen.
Er zijn altijd kledingstukken bij die ongebruikt weer uit de koffer komen. Zo ging ik onlangs met mijn dochters op city trip naar Trelleborg en nam een zomerjurk mee, die ik niet heb gedragen. Of net niet warm genoeg of onpraktisch voor de activiteit van die dag. Ook heb ik mijn zwemkleding niet aan gehad, maar beide zou ik niet achteraf thuis hebben gelaten. Dat hou je toch, dat niet alles gedragen wordt.
Naarmate je simpeler en eenvoudiger gaat leven, dan merk je dat je die levenshouding overal met je mee naartoe neemt. Niet alleen in je eigen huis, maar ook wanneer je in een andere omgeving bent.
==========================================================================
Ervaar je herkenning in een van mijn blogposts? Ervaar je ook spullen als ballast? Wil je wel verandering, maar blijf je steeds op hetzelfde uitkomen? Je bent hierin niet alleen. Er is een oneindige diepte in jezelf te ontdekken, door je huis en je leven holistisch op te ruimen. Hoe meer je opruimt, hoe meer je zingeving en richting in je leven hervindt. Ik kan je verder helpen in je ontwikkeling, waardoor je voorbij komt aan oude patronen.
Dat kan op een van de volgende manieren:
- met artikelen op mijn blog (gratis) - kom regelmatig terug voor nieuwe artikelen of meld je aan voor een maandelijkse inspiratie mail; passend bij het seizoen of waar ik op dat moment mee bezig ben. Aanmelden kan hier. (gratis)
- in 2012 ruimde ik een jaar lang mijn huis op, Elke Dag Een Kastje. Vraag hier het verzamel-pdf op en lees alle blogposts van toen. (gratis - je schrijft je ook meteen in voor mijn nieuwsbrief). Als je al staat ingeschreven voor mijn nieuwsbrief, dan vind je dit document onderaan in de mediatheek van de nieuwsbrief
- deelname aan een van de seizoensopruimbingo's (voorjaar, zomer, najaar, winter - 12 heilige nachten). €15. Hierin begeleid ik je 30 dagen lang bij het opruimen van je huis. Hou mijn blog in de gaten voor nieuwe startdata.
zomer
voorjaar
najaar
- luister naar een gesproken geleide meditatie (gratis).
korte meditatie van 10 minuten waarbij we een driehoek om ons heen plaatsen. Klik hier om te beluisteren.
.png)
