De laatste weken zit ik in een bijzondere tijd. Ik heb het in jaren niet zo rustig gehad. Zelfs met het organiseren, schrijven en begeleiden van de najaarsopruimbingo had ik avonden vrij.
Op mijn werk is het nu even niet zo schreeuwend druk, zoals het de afgelopen jaren continue was. Ik had een berg ongebruikt verlof staan van de afgelopen jaar/jaren en tot en met januari heb ik om de week een dag vrij op vrijdag. Dat alleen al vind ik een verademing. Wat een verschil om de dag mee te beginnen: de gedachte aan een theeafspraak met een vriendin of de gedachte aan weer een volle mailbox is een hele andere start van de dag!
Mijn meiden zitten inmiddels zo goed in het zadel op de middelbare school en is hun agenda niet meer heel de dag ook mijn agenda. Soms moeten ze nu mij herinneren aan een afspraak. Zo kan het ook gaan.
Vanaf mijn zwangerschap was er altijd wel iets wat zorg nodig had. Zorg voor de gezondheid van de kinderen, bezorgdheid, maar ook dagelijkse verzorging. Zorgen voor/om de echtgenoot, zorgen voor het huishouden (als ik huishouden zeg dan is dat niet alleen schoonmaken, maar ook boodschappen doen, eten koken, maaltijd plannen, huisraad vervangen, onderhoud huis en tuin, feestdagen voorbereiden en plannen), zorg voor de financiën, een operatie, veel stressvolle jaren op het werk. Kortom, er was altijd wel iets waar ik me niet eenvoudig aan kon onttrekken.
Op een of andere manier is het ook makkelijk om voor anderen te zorgen. Er is tenslotte altijd wel iets. De waan van de dag. Probleem oplossen en hup weer door naar het volgende, want kind moet alweer gebracht en gehaald worden van muziekles en er moet een cadeautje gekocht en die declaratie moet ingediend, er moet geld meegegeven worden voor de avondvierdaagse, niet vergeten de foto’s op tijd te downloaden, anders is de wetransfer verlopen, er moet oppas geregeld worden omdat ik geen vrij kan nemen en de echtgenoot in het buitenland is, kind is ziek en moet naar de huisarts.
Aan zorg voor mezelf kwam ik niet echt toe. In ieder geval niet in de mate die ik echt nodig had. Het volgen van de meditatieopleiding was mijn grootste zegen, daarmee heb ik gezorgd voor mijn mentale gezondheid.
