Maandagse Motivatie #26

Vandaag een motivatie over de komende feestdagen en het inkopen van cadeaus. Mijn inzichten zijn vooral gericht op huishoudens met jonge kinderen. Dit is misschien niet voor iedereen actueel (meer), maar ik heb gemerkt dat - ook als een bepaalde situatie niet meteen op jezelf van toepassing, je er wel herkenning in kunt vinden, wat je vervolgens in gesprek met anderen kunt delen. Het doorgeven van levenswijsheid is misschien wel de meest vervullende stap in holistisch opruimen. 


Toen mijn dochters klein waren vond ik het een hele grote zoektocht. Hoe ga ik om met al die momenten die gevierd worden? Hoe ga ik om met Sinterklaas en Kerst? Hoe sta ik er zelf in, naast al die adviezen die ik lees?

Ik was echt in tweestrijd; ik wilde niet nóg meer speelgoed, prullaria en snoepgoed aan het assortiement toevoegen. Maar ik wilde er ook iets feestelijks van maken voor ze. En ik wilde ze ook leren om cadeaus dankbaar aan te nemen. 

Elk jaar met Sinterklaas dacht ik dat ik het simpeler en met minder cadeaus had aangepakt en na afloop bekroop me toch een gevoel dat ik alsnog te veel had gedaan. Dus deed ik het het jaar daarop nóg simpeler, om toch last minute weer te twijfelen en dan toch nog maar iets erbij te kopen. 

En elk jaar met hun verjaardag kon ik nooit een echt geschikt cadeau bedenken en vond ik achteraf dat ik te weinig had gedaan, de plank mis had geslagen.

Toch zullen mijn dochters zeggen dat ze met alle cadeaus blij zijn geweest. 

Kortom, het gevoel van wat teveel of te weinig is, is niet zo eenduidig te zeggen. Het is afhankelijk van de situatie. Het heeft meer met jouw eigen beleving en emoties te maken, dan met de cadeaus zelf. 

Mijn inzichten kwamen met de tijd en de meeste wijsheid heb ik pas achteraf gekregen. Het meeste heb ik dus te laat geleerd, waardoor ik er zelf niet volop van kon profiteren, maar hopelijk jullie wel.  

Ook dit jaar heb ik nog weer nieuwe inzichten opgedaan. Afgelopen week werden onze dochters 16 jaar en daar heb ik geprobeerd gepast aandacht aan te geven. Omdat hun geboorte met veel stress omgeven was, voel ik me rond hun verjaardag altijd een beetje beklemd. Vrijuit vieren gaat niet vanzelf, daar moet ik jaar aan jaar voor zorgen. Ik merk dat er elk jaar meer ruimte in mezelf is voor het deel van de levensvreugde. 

Ik merk inmiddels dat ik niet meer zo in gevecht ben met de feestelijkheden. Het krampachtige vermijden van teveel snoep is eraf. Het urgente gevoel om budgetvriendelijk, minimalistisch en verantwoord de verjaardagen en feestdagen te vieren is niet meer zo sterk. Ik kan steeds meer in contact komen met het feestelijke, datgene wat mijn gelukzalige gevoel versterkt. 

Dat bracht me bij het inzicht dat overweldiging dus niet altijd komt van de dingen waarvan je denkt dat ze je stress bezorgen. Het zat 'm dus niet in daadwerkelijk het snoep of daadwerkelijk duur of overdadig speelgoed. Maar het was de stress eromheen (bedenken, inkopen en geheimhouden van cadeaus - is het evenredig? is er genoeg cadeuapapier / sinterklaaspapier en plakband in huis? Uitnodigingen versturen. Schoencadeautjes regelen (duurzame dilemma's; ga ik weer een plastic niemendalletje in hun schoen stoppen of een zoete chocoladeletter of een duurder setje lego). Het was de stress waardóór ik op speelgoed en snoep grip wilde krijgen.

Sommige elementen verdwijnen door de tijd. De basisschool zit bijvoorbeeld vól met kleine mijlpalen die allemaal gevierd moeten worden. Zwemdiploma's. Avondvierdaagse. Uitvoeringen van muziek en sport. Je wilt zelf stilstaan bij zo'n gebeurtenis, maar opa's en oma's en vaak andere lieve mensen in de omgeving willen dat ook! Dus driedubbel speelgoed. Sommige elementen was ik niet altijd bij machte om ze te veranderen, omdat sommige dingen nu eenmaal niet zo eenduidig zijn. Ik vond het bijvoorbeeld best belastend dat mijn ouders altijd zeiden: regel jij maar de cadeaus die ze namens ons krijgen. Ik kreeg dan geld en dan bedacht en kocht ik de cadeaus. Maar dit nam wel bandbreedte in in mijn hoofd. Maar het alternatief was niet beter. Het had weinig zin om de bal weer terug te spelen, want dan moest ik alsnog verzinnen welk cadeau er moest komen wat de nodige overlegmomenten zou opleveren. 


Wat ik van mijn eigen ervaring heb geleerd: 
In de loop der jaren heb ik een paar gewoontes en inzichten ontwikkeld, waarvan ik denk dat die het meest bij mijn gevoel voor eenvoud passen én het meest recht doen aan het vieren van een feestdag voor het kind. 

Misschien lees je dit en heb je geen kinderen of zijn je kinderen al volwassen. Vertel er dan eens over bij je volwassen kinderen. Of bij collega's of vrienden. 

- werk met verlanglijstjes. Als je kinderen klein zijn, hou je zelf een lijstje bij gedurende het jaar. Noteer wat je zelf een goed idee vindt of iets waar je kind graag mee speelt op de opvang. Noteer het en tegen de tijd dat er een verjaardag of sinterklaas is, dan weet jij welk cadeau geschikt is. Oudere kinderen houden zelf een lijstje bij. Ze kunnen plaatjes knippen en plakken uit cadeaugidsen zoals bol.com of lobbes.nl. Sommige van jullie krijgen misschien zin om de gids bij de voordeur al te weigeren, maar mijn insteek is dat je er uiteindelijk meer aan hebt als je jezelf aanleert om betere cadeaukeuzes te maken.

- zorg ervoor dat verjaardagen, sinterklaas, kerst bijzondere feesten blijven. Dwz, zorg dat ze niet lijken op andere dagen van de week. Het is oké om met een feestdag eens goed uit te pakken, als de rest van de dagen er niet óók telkens cadeaus worden gegeven. Beperk de geef-momenten.

- hou het aantal nuttige cadeaus beperkt. Handschoenen. Of een pyjama of leuke trui die ze gezien hebben. Dat is op zich prima, maar in het algemeen ben ik van mening dat nuttige items zijn bedoeld voor buiten de speciale momenten. Voor volwassenen kan het anders liggen. 

- een feestdag voor het kind is bedoeld voor speelgoed. Met name voor kinderen die zelf al iets op hun lijstje hebben gezet: dat kan soms betekenen dat jij een cadeau moet regelen waar jij het niet mee eens bent. Maar het is ook niet jouw verjaardag. Het is ook niet jouw lijstje voor Sinterklaas. Geef je kind waar het om vraagt en niet iets wat jij verantwoord vindt. Binnen grenzen uiteraard ;-)

- met name bij Sinterklaas en Kerst: geef ze iets waar ze meteen mee kunnen spelen. Bouwsets, zoals lego en playmobil, magnetics, geven meteen speelplezier. Ook knutselspullen waar ze meteen mee aan de slag kunnen zijn de leukste. Krijgen ze iets met een batterij erin? Doe dan de batterij er van te voren in, stop alles weer in de doos en dan pak je het in. Niks zo stressvol voor ouders als een hyperactief kind op pakjesavond die het geduld niet heeft om te wachten totdat de ouders de gebruiksaanwijzing hebben gelezen, de juiste schroevedraaier en de juiste batterijen hebben gevonden. 

- wees voorzichtig met tradities. Tradities zijn heerlijk en een houvast voor kinderen, maar ze ontstaan ook zonder dat je dit van plan was en voor je het weet krijg je elk jaar steeds meer tradities. En daar heb je werk van. Bijvoorbeeld de adventskalender, een specifieke cake bakken, samen naar sterren kijken, een bepaald spel spelen. Allemaal leuk, maar niet allemaal in dezelfde periode plannen. Tradities hebben namelijk ook een verplichtend karakter. Voor je het weet zit je er aan vast en ben je elk jaar meer en meer voorbereidingen aan het maken. Ik spreek uit ervaring :-D 


Wil je graag voor de feestdagen aan nog een opruimronde doen in je huis? Bijvoorbeeld het speelgoed uitdunnen? Heb je er behoefte aan om dit onder begeleiding te doen?

Van 4 tot en met 10 november organiseer ik weer een begeleid 7 daags opruimtraject. 
 
Het ziet er vrijwel hetzelfde uit als het vorige 7 daagse traject, maar met met kleine verbeteringen en een nieuwe oefening op zondag. Het kost €7. 

Wil je (weer) deelnemen? Je bent van harte welkom om je in te schrijven!

Ik wens jullie weer een fijne week!

Warme groet, 
Anita 
 

Ps1: Wil je elke week de Maandagse Motivatie in je mailbox? Meld je dan hier aan. 

Ps2: Ik heb ook een Instagram Account waar ik gedachtes en berichten deel.