Opgeven is ook een optie



[foto via Canva]


Een pleidooi voor overgave


Ik zag op facebook een filmpje waarin een jonge Amerikaanse vrouw geïnterviewd werd en de kijker aanspoorde om niet op te geven. Ze vertelde hoe ze soms als kind van turnen af wilde, het helemaal niet leuk vond en het op wilde geven. En dan zei haar moeder: je mag opgeven, maar niet vandaag.
Van haar moeder moest ze gewoon doorgaan, net zolang tot er een dag kwam dat ze niet het gevoel had dat ze op wilde geven. Als die dag kwam, dan mocht je opgeven, zei haar moeder.
Uiteraard kwam zo'n dag (volgens de jonge vrouw kon dat weken, maanden of jaren duren) en dan zei haar moeder: mooi, je had een goeie dag. Nu mag je opgeven.
Waarop he meisje dat natuurlijk helemaal niet meer wilde.

Zo ging de peptalk nog even verder.

Wat is er mis met opgeven?


Eerlijk gezegd had ik erg veel moeite om hier een wijze les uit te halen, behalve dat het ontwikkelen van discipline een goeie eigenschap is. Natuurlijk is het goed om je grenzen te verkennen en je hoeft er niet bij de eerste de beste tegenslag het bijltje bij neer te gooien, maar maandenlang of jarenlang tegen doen wat je tegenstaat alleen maar om die ene goeie dag er uit te halen of omdat je aan het eind erkenning krijgt (op gebied van sport of werk), is dat het ideaal?

Wat is er eigenlijk mis met opgeven?! Dat is wat ik dacht.
Daarom wil ik bij deze een lans breken voor Ik geef het op!

Door iets op te geven, ontstaat er ruimte voor iets wat wezenlijker is. Dat je iets wilt opgeven gaat meestal niet om datgene zelf wat je wilt opgeven; iets in jou geeft het op. Je geeft bijvoorbeeld niet een opleiding (en daarmee carrière) op, maar wat je opgeeft is het idee dat je daar goed in zou moeten zijn.

Opgeven is geen zwaktebod


De handdoek in de ring gooien is niet een zwaktebod. Geen falen. Geen kwestie van er voor weglopen. Opgeven, de strijd niet meer aan gaan, je overgeven, dat kan heel bevrijdend zijn. Soms zitten we zo vast in ons denken - we zijn ergens aan begonnen - we hebben er al veel geld in geïnvesteerd bijvoorbeeld, dat we alleen maar bezig zijn met het volbrengen van die taak, het halen van het doel. Dan vergeten we dat opgeven ook een optie is. Een hele goeie optie soms ook nog.



Ik heb een paar voorbeelden bedacht waarvan ik denk dat het een prima optie is om op te geven.

Ik geef het op om...


- mijn best te doen om aardig gevonden te worden
- me in te zetten voor een zogenaamd gezamenlijk doel, maar waarbij ik de enige lijk te zijn die het belangrijk vindt
- te hopen op erkenning van mijn moeder/baas/partner
- geld uit te lenen aan mijn broer/nicht/vriend/vriendin/schoonmoeder in de hoop dat hij/zij er ooit verstandig mee om zal gaan
- overuren te maken voor de baas, want ik krijg er toch nooit voor betaald en het werk neemt niet af
- te voldoen aan wat anderen willen
- te hopen dat mijn partner ooit zal veranderen (NB: het opgeven van de hoop is wat anders dan het opgeven van de partner zelf)
- te vechten (de andere kant van vechten is overgave)
- me aan mijn belofte te houden dat ik voor altijd zal zorgen voor het servies van grootmoeder
- me de wet voor te laten schrijven door marketing en populaire tijdschriften
- spullen te kopen omdat mijn vrienden ze ook hebben
- 'ja' te beloven, terwijl ik 'nee' bedoel
- te doen wat een ander wil


Warme groet,
Anita

Ps: de foto is van mijn moestuin van vorig jaar. Ik heb het werken aan de tuin dit jaar opgegeven. Ik heb er jarenlang aan gewerkt, maar het wordt elk jaar een groter zootje. Ik steek mijn tijd liever in andere dingen.

opslaan voor later op pinterest 













==========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

23 opmerkingen

  1. Ik ben zelf altijd een beetje wars van alles wat correct geacht wordt. Je mag niet opgeven! Zeker mag ik dat wel. Je mag niet klagen! Oh jawel hoor. Enz. Ik heb honger zeggen is ook zoiets trouwens. Er zijn dan altijd mensen die zeggen je mag niet zeggen dat je honger hebt, je kent geen echte honger. Allemaal heel correct bedoeld dat snap ik wel en ik snap ook de hele achterliggende gedachte erachter van hongerwinters, oorlogen, armoede, kindertjes in Afrika enz. enz. maar ik heb toch écht honger als ik honger heb, met buikpijn en trillen en bijna out gaan aan toe. Dus ik heb honger, ik zeg dat gewoon. Shocking ;) En misschien heb ik in een vorig leven wel echt honger geleden en weet ik dus wel degelijk wat het is...

    Maar goed, opgeven is een optie omdat er dan ruimte komt voor iets anders, ik vind het een goeie dus!

    Bij mij is er soms even geen ruimte voor bepaalde dingen doordat ik zó door allerlei beslommeringen in beslag wordt genomen. Ik zei dat van de week tegen iemand en die zei direct dat ik dat wel eens als excuus kon gebruiken om bepaalde dingen niet te doen of te willen. Goed bedoeld overigens maar het zette me wel aan het denken. Oké, ik was het wel met haar eens maar aan de andere kant ik (en velen met mij denk ik) heb gewoon simpelweg soms écht geen ruimte in mijn hoofd voor andere dingen. Dan spelen er gewoon even te veel zaken die mij geestelijk in beslag nemen. En dan hou ik me dus maar even niet met ¨dat andere¨ bezig. Jammer dan. Geen ruimte. Nou ja een heel verhaal maar ik hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel.

    Aan de andere kant is opgeven misschien ook wel de makkelijke weg. Maar dat is soms ook weleens fijn... wie zegt dat we altijd de moeilijk weg moeten nemen...

    Nou ik heb weer wat om over na te denken...


    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo'n opmerking van iemand die oppert dat je het misschien wel als excuus kon gebruiken om iets niet te hoeven doen, die zijn heel venijnig. Want ze raken je precies op je zwakke plek. Omdat je misschien de overtuiging hebt dat je wel zin zou moeten hebben in al die dingen, ze wel plichtsgetrouw volbrengt. Dat je innerlijk verzet voelt om bepaalde dingen te doen of te willen, dat is dat stukje wat het opgeeft. Je geeft het op om jezelf te forceren om alle beslommeringen evenveel aandacht te geven. Je geeft het op om jezelf bestraffende toe te spreken omdat je ergens geen zin in hebt. Ik denk dat het moment waarop je voelt dat je iets opgeeft makkelijk is, maar de aanloop er naartoe is beslist niet makkelijk. Daar gaan soms jaren overheen.

      Je eerste stuk snap ik ook wat je bedoelt. Als je niet mag klagen over pijn of verdriet of niet mag zeggen dat je honger hebt, omdat een ander zieker is of hongersnood heeft, dan zou je altijd je mond moeten houden. Want er is Altijd wel iemand anders die het slechter heeft dan jij.

      Verwijderen
  2. Anita, ik ben het helemaal met je eens!

    Belangrijk is kijken naar jezelf.
    Wil ik dat en dat wel echt? Past dat en dat bij mij? Doe ik dat en dat omdat ik het zelf leuk vind of dat anderen zeggen dat het leuk is?
    Ik ben er ook mee bezig en het vervelende eraan is, dat je aan anderen steeds maar moet uitleggen waarom je dat en dat op geeft of niet meer doet.
    Misschien moet ik ook maar al het uitleggen en verontschuldigen opgeven.
    Dank voor je post.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je niet meer verontschuldigen of jezelf is heel bevrijdend, kan ik uit eigen ervaring zeggen.

      Verwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Onze zoon leerde ik vroeger altijd als hij ergens op wou, sport of muziek dat hij het dan minstens een jaar lang moest volhouden en vond hij het dan niks dan mocht hij er mee stoppen. Muziek vond hij niks maar tot de dag van vandaag sport hij nog steeds. Ik hoor de schoolarts nog zeggen jou vader voetbalt zeker ook( hij was pas 5 en eigenlijk mochten ze pas met 6) ze dacht echt dat wij hem er toe aanstuurden. Vader vistte veel liever.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is goed om kinderen beide kanten te laten ervaren: iets volbrengen en iets loslaten als je het niks vindt. Wat leuk dat je zoon nog steeds zijn sport doet.

      Verwijderen
  5. Mooi stuk! Ik vraag me af of een ander er echt beter van wordt als je ze hun zin geeft. Goed voor jezelf zorgen, je bent zelf ook een ander, is ook nog eens effectiever.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat vind ik een mooie gedachte: je bent zelf ook een ander.

      Verwijderen
  6. Opgeven is toch inherent aan falen en van dat idee wil ik eerst af. Soms denk ik dat het fijn zou zijn om niet zo hard te hoeven werken om ‘te voldoen’ als vrouw met het syndroom van Asperger.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Precies dat: iets in jou geeft het op om nog zo hard te werken. Het is niet dat je het opgeeft om te voldoen. Want je voldoet al.

      Verwijderen
  7. Dat van die tuin, dat herken ik wel. Ik zou het graag perfect willen, met veel bloemen en alles iedere dag met een theelepeltje omspitten. Maar daar heb ik geen tijd voor. Daarom maar besloten dat de achtertuin gebruikstuin is, we houden het bij en kiezen voor makkelijke planten. Bloemen in de voortuin die is minder groot. Soms zie ik echt prachtige borders, en tuinen maar ik kies voor andere dingen denk ik dan maar..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een vriendin van me zei ooit een keer dat nu kiezen voor iets anders, niet betekent dat je altijd voor iets anders kiest. Er kan een moment komen dat je wel een tuin tot in detail kunt onderhouden.

      Verwijderen
  8. Vooral dat opgeven om aardig gevonden te willen worden en opgeven om het iedereen naar de zin te maken. Dat gaat nooit lukken dus in die gevallen is opgeven wel degelijk een optie. En een goede ook. Hier herken ik mezelf enorm in. Succes met opgeven Anita.
    Ik wens je een heel fijne avond,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel! Ouder worden helpt wel hoor bij het makkelijker opgeven.

      Verwijderen
  9. Ik vind het een aangename invalshoek dat je soms best mag opgeven. Er is inderdaad ook zoiets als 'trekken aan een dood paard'. Dat is ook zinloos!

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat weet je zo'n cliché mooi te ontleden en te ontkrachten!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mooie lijst van wat je opgeeft, ook opgeven die je niet zomaar. Opgeven omdat het jou keus is en niet die van anderen, dat is een prachtig initiatief en een mooi gedachtegoed. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!