Zelf doen: goudsbloem drogen



Vol levensmoed maak ik lichaam en geest schoon *


Een aantal jaren heb ik goudsbloemen (calendula officinalis) in de tuin gehad - dit jaar helaas niet wegens dat ik de tuin opgegeven heb - en goudsbloem is zo'n dankbare groeier! Goudsbloem is geen vaste plant. In het seizoen zelf wil hij zichzelf nog wel eens vermeerderen doordat hij zaad op de grond laat vallen, maar het jaar daarop moet er opnieuw gezaaid worden. (Je hebt natuurlijk altijd geluksvogels bij wie ze wel spontaan weer opkomen). In het begin wist ik niet zo goed hoe ik 'm moest verwerken, maar al doende leerde ik bij.



De blaadjes drogen voor thee, bijvoorbeeld, kun je heel makkelijk doen in een eierdoos. Je knipt de bloemknoppen af en legt ze per stuk in een vakje van je kartonnen eierdoos. Deksel dicht en wegzetten op een droge niet te koude plek. Ik zet de dozen weg op zolder, omdat het bij mij op zolder redelijk warm is en ook een redelijk constante temperatuur. Bovendien staan ze me dan verder niet in de weg. Een keukenkastje werkt ook prima denk ik, als het maar niet vochtig is.



Na een paar weken zijn de blaadjes ingedroogd en kun je ze in een (glazen) potje met deksel bewaren. Je kunt er heerlijke thee van maken of ze verwerken in kruidenboter. Andere toepassingen zijn: calendula zalf maken. Een voorbeeld daarvan vind je hier. Overigens heb ik zelf nog nooit calendula zalf gemaakt.







Warme groet,
Anita 

*de spreuk komt van de kruidenkaarten van Marjanne Huising



12

Opgeven is ook een optie



[foto via Canva]


Een pleidooi voor overgave


Ik zag op facebook een filmpje waarin een jonge Amerikaanse vrouw geïnterviewd werd en de kijker aanspoorde om niet op te geven. Ze vertelde hoe ze soms als kind van turnen af wilde, het helemaal niet leuk vond en het op wilde geven. En dan zei haar moeder: je mag opgeven, maar niet vandaag.
Van haar moeder moest ze gewoon doorgaan, net zolang tot er een dag kwam dat ze niet het gevoel had dat ze op wilde geven. Als die dag kwam, dan mocht je opgeven, zei haar moeder.
Uiteraard kwam zo'n dag (volgens de jonge vrouw kon dat weken, maanden of jaren duren) en dan zei haar moeder: mooi, je had een goeie dag. Nu mag je opgeven.
Waarop he meisje dat natuurlijk helemaal niet meer wilde.

Zo ging de peptalk nog even verder.

Wat is er mis met opgeven?


Eerlijk gezegd had ik erg veel moeite om hier een wijze les uit te halen, behalve dat het ontwikkelen van discipline een goeie eigenschap is. Natuurlijk is het goed om je grenzen te verkennen en je hoeft er niet bij de eerste de beste tegenslag het bijltje bij neer te gooien, maar maandenlang of jarenlang tegen doen wat je tegenstaat alleen maar om die ene goeie dag er uit te halen of omdat je aan het eind erkenning krijgt (op gebied van sport of werk), is dat het ideaal?

Wat is er eigenlijk mis met opgeven?! Dat is wat ik dacht.
Daarom wil ik bij deze een lans breken voor Ik geef het op!

Door iets op te geven, ontstaat er ruimte voor iets wat wezenlijker is. Dat je iets wilt opgeven gaat meestal niet om datgene zelf wat je wilt opgeven; iets in jou geeft het op. Je geeft bijvoorbeeld niet een opleiding (en daarmee carrière) op, maar wat je opgeeft is het idee dat je daar goed in zou moeten zijn.

Opgeven is geen zwaktebod


De handdoek in de ring gooien is niet een zwaktebod. Geen falen. Geen kwestie van er voor weglopen. Opgeven, de strijd niet meer aan gaan, je overgeven, dat kan heel bevrijdend zijn. Soms zitten we zo vast in ons denken - we zijn ergens aan begonnen - we hebben er al veel geld in geïnvesteerd bijvoorbeeld, dat we alleen maar bezig zijn met het volbrengen van die taak, het halen van het doel. Dan vergeten we dat opgeven ook een optie is. Een hele goeie optie soms ook nog.



Ik heb een paar voorbeelden bedacht waarvan ik denk dat het een prima optie is om op te geven.

Ik geef het op om...


- mijn best te doen om aardig gevonden te worden
- me in te zetten voor een zogenaamd gezamenlijk doel, maar waarbij ik de enige lijk te zijn die het belangrijk vindt
- te hopen op erkenning van mijn moeder/baas/partner
- geld uit te lenen aan mijn broer/nicht/vriend/vriendin/schoonmoeder in de hoop dat hij/zij er ooit verstandig mee om zal gaan
- overuren te maken voor de baas, want ik krijg er toch nooit voor betaald en het werk neemt niet af
- te voldoen aan wat anderen willen
- te hopen dat mijn partner ooit zal veranderen (NB: het opgeven van de hoop is wat anders dan het opgeven van de partner zelf)
- te vechten (de andere kant van vechten is overgave)
- me aan mijn belofte te houden dat ik voor altijd zal zorgen voor het servies van grootmoeder
- me de wet voor te laten schrijven door marketing en populaire tijdschriften
- spullen te kopen omdat mijn vrienden ze ook hebben
- 'ja' te beloven, terwijl ik 'nee' bedoel
- te doen wat een ander wil


Warme groet,
Anita

Ps: de foto is van mijn moestuin van vorig jaar. Ik heb het werken aan de tuin dit jaar opgegeven. Ik heb er jarenlang aan gewerkt, maar het wordt elk jaar een groter zootje. Ik steek mijn tijd liever in andere dingen.

opslaan voor later op pinterest 













==========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

23

Zelf maken: gebreid vaatdoekje



Handwerken heb ik altijd leuk gevonden. Breien, haken, naaien, borduren. Iets zelf kunnen maken met mijn handen, geeft mij enorm veel voldoening. De voorbereiding, het uitdenken, het uitvoeren is ontzettend leuk. En niet onbelangrijk: je hebt iets tastbaars in handen. Handwerken is ook nog eens heel rustgevend. Afgezien van de frustraties die het ook oplevert ;-).

Ik weet dat niet iedereen even handig is met naald en draad. Als het op zelf maken en handwerken aankomt hoeft het ook niet perse hoogstaand of ingewikkeld te zijn. Je hoeft ook niet alles te kunnen. Iets eenvoudigs repareren zoals een zoom in een kussenhoes of een broek inkorten kun je leren en het geeft jou vrijheid. Je bent minder afhankelijk van anderen en je kunt op die manier iets repareren wat je anders nieuw zou kopen.

Om geld te besparen hoef je geen vaatdoekjes te gaan breien, maar het is wel leuk om te doen! Het is een overzichtelijk project, je kunt het gewoon onder het tv kijken doen, als je kinderen in de speeltuin spelen en jij op een bankje zit, of als je in een wachtkamer zit. Deze gebreide doekjes zijn van 100% katoen, dus je kunt het heet wassen. Het patroon wat ik hier laat zien is een wafelpatroon en die bevalt me het best; het effect van dit patroon is een dik lapje dat goed werkbaar is in de keuken.

Microvezeldoeken zijn handig, maar bij elke wasbeurt komen kleine plastic deeltjes vrij, die in ons water terecht komen. En laat ik dat nou net willen vermijden. Lees ook mijn blogpost over Wat zit er in mijn kleding?

Het patroon is als volgt: 


Zet 49 steken op met breinaald 3,5 mm en Drops Paris.
Brei 3 ribbels in ribbelsteek:  brei alle naalden recht heen en weer. 1 Ribbel is 2 naalden recht.
Brei dan 3 steken recht (dit is je kantsteek)

Dan als volgt:

Stap 1

1 steek recht
2 steek averecht
herhaal totdat je nog drie steken over hebt. Brei de laatste 3 steken recht.

Naald terug:
Drie steken recht (dit is je kantsteek)
1 steek averecht
2 steek recht
(Dus omgekeerd van de naald heen)
Laatste drie steken recht.

Stap 2. 


Vervolgens:
1 naald recht
1 naald averecht terug. Let wel op dat je de eerste en laatste drie steken recht breit! 

Herhaal vanaf stap 1. Daarna weer stap 2 enz. totdat je werk ongeveer 20 cm meet. Ik hou altijd aan dat de lengte en de breedte gelijk uit moeten komen. Om dat te bepalen vouw ik mijn werk in een puntje. De Y-as vouwen langs de X-as.

Sluit af met 3 ribbels (6 naalden heen en weer recht) en kant losjes alle steken af.
Voordat je afsluit met deze drie ribbels kijk even hoe je uitkomt met lengte en het patroon. Het mooist wordt het als je die 3 ribbels doet na de steken van Stap 1.





Overigens kun je ook heel goedkoop van oude flanellen lakens doeken maken. Handig voor allerlei werk in het huishouden. Ik heb er een aantal in mijn kast die mijn moeder genaaid heeft.


Op de foto: onderste twee doeken zijn van flanellen lakens genaaid door mijn moeder. De bovenste zijn vaatdoekjes die ik eerder breide en in gebruik heb. De blauwe is met een blokkenpatroon, maar de wafelversie vind ik het leukst.


NB het patroon komt van Drops Design en heet Waffle Love. Het garen koop ik meestal bij Hobbydoos.nl vanwege het grote assortiment. Ik heb Drops Paris gebruikt, gewicht 50 gr. Drops Paris is een voordelige katoenen garen en kan gewassen worden op 60 C.

Warme groet,
Anita

=========================================================================
In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

21

Wat zit er in mijn kleding?



Wat er in ons eten zit en wat er in huidverzorgingsproducten zit, daar worden we steeds alerter op. Maar wat zit er eigenlijk in onze kleding? Je stopt het weliswaar niet in je mond, maar het is minstens zo belangrijk om te weten welke stoffen er in je kleding zitten.

Ik was er eerder niet zo mee bezig. Het is niet zo dat ik nog nooit van misstanden in de kledingindustrie had gehoord, maar ik had me er niet in verdiept. Weliswaar heb ik een voorkeur voor natuurlijke materialen, maar ik ben aan de andere kant wel heel erg blij met mijn fleecevest. En softshell jassen vind ik een briljante uitvinding. 

Ik koop over het algemeen weinig kleding en als ik wel wat koop draag ik het heel lang. Als het lukt dan koop ik tweedehands, vooral voor de kinderen, want die kleding wordt vaak maar kort gedragen – vooral als kinderen heel jong zijn – en is dus nog heel goed voor een tweede (en derde) ronde. Dat scheelt behoorlijk in mijn portemonnee, ik breng geen nieuwe kleding in omloop en de kleding is al vaak gewassen, dus de fabrieksrommel is er al grotendeels uit. 

Best goed bezig. Maar ik merk dat ik nog een stapje verder moet gaan en nog kritischer moet zijn over welke kleding ik draag, want er is meer aan de hand met kleding.



Alleen nog maar tweedehandsspijkerbroeken. Dat betekent meestal dat er na ons niet nog een tweede ronde komt :-)

Jeuk van een spijkerbroek

Toen Gemma en Ellie in groep 3 zaten kocht ik een keer een nieuwe spijkerbroek voor Ellie bij de H&M, want tweedehands broeken zonder kapotte knieën in die maten zijn schaars. Broek stond haar hartstikke leuk, ze was er blij mee. ’s Avonds zei ze dat haar benen jeukten. Zaten onder de rode bultjes! Ik wist meteen dat het door die spijkerbroek kwam. Spijkerstof wordt behandeld met agressieve stoffen die die speciale verwassen spijkerbroeklook moet geven. Ook is H&M niet perse het toonbeeld van verantwoord ondernemerschap. Ik waste de broek nog een paar keer met azijn, maar het hielp niet. Exit spijkerbroek.

Dat Ellie erg gevoelig is voor de fabrieksstoffen die in kleding zitten viel niet eerder op, omdat het gros van haar (en van Gemma’s) kleding tweedehands was en al vele malen gewassen. Dat is dus iets waar ik rekening mee hou. Spijkerbroek koop ik niet meer nieuw voor haar, meestal draagt ze toch liever soepele broeken. Zolang zij nog tweedehands wil dragen noem ik dat ‘mooi meegenomen’. Gemma wil liever geen tweedehands meer.

De echt uitdaging kwam toen ik vaker nieuw ondergoed voor ze moest kopen! Tot hun vierde of vijfde jaar was hun ondergoed meestal tweedehands (en nee, dat vond ik niet vies). Ik nam het over van een andere tweelingmoeder. Zij stuurde me een doos kleding en deed daar allerhande andere bruikbare spullen bij. O.a. ondergoed. Van een tweedehands kinderhemd ben ik niet vies. 

Maar met die dozen was ik gestopt vanwege veel te veel. Dus ook geen ondergoed meer. Zelf kopen dus. Ik heb al heel wat soorten geprobeerd, maar heb de ideale nog niet gevonden. Afgezien van de uitdaging van pasvorm, prijs en beschikbaarheid van de goeie maat, blijkt Ellie ook nog eens helemaal onder de uitslag te komen van nieuw ondergoed. Haar hele bovenlijf zit onder de jeukende bultjes als zij een nieuw hemd heeft gedragen. Ook als ik het van te voren was in azijn.





Na een flink aantal keer wassen kan dit ondergoed en deze pyjama gedragen worden, maar ideaal vind ik het niet. 

Organic cotton?

De laatste keer kocht ik organic cotton ondergoed van C&A, want model oogt goed, meiden vonden het uiterlijk aantrekkelijk en ik vond het aantrekkelijk dat het biologisch katoen was en ik vond de prijs aantrekkelijk. Maar dus ondanks biologisch katoen bleek Ellie er niet tegen te kunnen. Want de katoen is misschien wel biologisch geteeld (wat al een hele verbetering is), maar hoe biologisch is de productie verderop in de keten? De verf die gebruikt is? Ook van die leuke pyjama van organic cotton van C&A met die geinige luiaard zat ze helemaal onder de uitslag. 

Het enige ondergoed waar dochter tot nu toe tegen kan is het wolzijden hemd van Little Shop Around the corner (super sympathieke online winkel met allemaal heerlijke wolletjes). Maar da’s een hele prijs voor ondergoed waar ze niet zo lang in zitten. De zoektocht naar geschikt ondergoed is dus nog niet afgelopen.

[Edit 2020-2021 het enige bio ondergoed dat inmiddels goed bevalt wat betreft irritatie (geen irritatie), kwaliteit, pasvorm en bio katoen is van het merk Sanetta. ]


Wolzijden hemd van Little Shop Around the Corner. Geen uitslag, maar wel prijzig en dochter draagt 'm alleen in de winter. Dus ze zal er snel uitgroeien. 

Maar ik heb nergens last van!

Afgelopen weekend las ik in een moedergroep op fb over een terugroep actie van de Zeeman. In de productie van een sweater waren verfstoffen gebruikt die niet toegestaan waren.

‘Uit het onderzoek is gebleken dat er verfstoffen zijn gebruikt tijdens de productie van het vest welke verboden zijn. In Europa is het de norm dat deze stoffen niet boven een bepaalde hoeveelheid aanwezig mogen zijn in kleding en textiel. Deze verfstoffen zijn verboden omdat ze schadelijk zijn voor het milieu en de mensen die in de productie aan het artikel werken. Echter is er pas sprake van een mogelijk gezondheidsrisico bij zeer langdurige en directe blootstelling aan de stof.’

De moeder in de fb groep was bezorgd. Wat moest ze doen? Het waren de lievelingsvesten van haar kinderen en ze waren al heel veel gewassen. Kon het nog kwaad of zou ze ze toch terugbrengen (die vesten he, niet de kinderen ;-))? Iemand reageerde dat het probleem toch vooral in de productieketen zat. M.a.w. als het risico maar ver genoeg weg is, dan bestaat het niet.

Het geeft toch te denken? Als ik het niet zie, bestaat het niet?
Dat ik geen allergische reactie krijg op nieuwe kleding en dat Ellie’s eeneiige tweelingzus Gemma ook geen allergische reactie krijgt is het dan minder schadelijk? Dat Ellie wel uitslag krijgt van spijkerbroeken maar niet van sweatbroeken, wil dat niet zeggen dat er in de sweatstof geen chemicaliën zitten. Als ik het niet ruik, niet zie, of niet merk, betekent dat dan dat het er niet is? De huid is ons grootste orgaan tenslotte. Onze huid neemt alles op waarmee het in contact komt. Als ik er als eindgebruiker geen (merkbare of herleidbare) schade van ondervind, betekent dat dan dat anderen er ook geen schade van hebben ondervonden?

Goed bezig! Toch?!

Tweedehands is een goed alternatief voor nieuw. Het was mooi voor mij dat die andere tweelingmoeder de kinderkleren al vaker had gewassen, maar het spoelwater was allemaal in ons gezamenlijk riool terecht gekomen. Ik vind het soms knap lastig om een keus te maken die ik voor mezelf kan verantwoorden. Een tweedehands Wibra shirt betekent dat ik geen nieuwe heb gekocht, maar het is al wel geproduceerd en belandt na mij op de afvalberg. Met plastic opdruk en al. Ik schreef al eerder het stuk Help, alles is afval. Aan de andere kant is het voor mij te duur om uitsluitend fair fashion te kopen. Sterker nog, alles nieuw kopen in reguliere kleding is ook te duur. Wie zei ook al weer dat duurzaam eenvoudig was? O ja, niemand.

Soms kan ik het echt niet aanzien, hoe nonchalant er nog altijd wordt gedaan en gedacht over zaken die onze leefwereld aangaan, maar daar wordt de wereld niet beter van en voel ik me alleen maar moedelozer van. Ik doe mijn best en ik probeer het beter te doen dan hoe ik het eerst deed. En dat is al winst. 

Warme groet,
Anita

Nog een linkje als je nog niet uitgelezen bent: do your jeans contain hazardous chemicals



31

Zelf maken: energiereep

Energierepen zijn er in soorten en maten. Sommige repen klinken gezond, maar als je de ingrediëntenlijst bekijkt, dan valt het tegen. Mijn ervaring is dat hoe beter de kwaliteit van de repen, hoe puurder de ingrediënten, hoe minder toevoegingen, hoe duurder de reep is. Ook gaan al die repen apart verpakt in een doosje. Als je wilt, kun je daar heel creatief een alternatief voor maken.
Handig voor in je eigen broodtrommel of voor de broodtrommel van je kinderen.



Wat heb je nodig?

ca. 200 gr. abrikozen
ca. 150 gr. dadels
2 eetl. chiazaad
1 theel. kaneel
50-60 gr. pompoenpitten (ook wel pepita's)

Je kunt wat spelen met de hoeveelheden. Het oorspronkelijke recept gaat uit van 1 cup abrikozen en 1 cup dadels. 1 Cup abrikozen is iets minder dan 200 gr, maar zo komen de verhoudingen vrij goed uit.

Als je wilt kunt je dingen toevoegen als:
cranberries
rozijnen
cacao nibs
kokosrasp
zonnebloempitten

Hoe maak je deze energierepen?


Snij de abrikozen en dadels even doormidden en doe ze in je keukenmachine. Doe er het chiazaad bij en het kaneel. Mix of pulse totdat het een ietwat kleverige substantie wordt. Indien nodig duw je tussendoor de puree naar beneden. Doe de pompoenzaden erbij en druk nog een paar keer op pulse.




Bekleed een ovenschaal of een brownie bakblik met bakpapier. Verdeel de pasta er over en strijk het met de bolle kant van een lepel mooi in de hoeken en glad. Wat ik altijd doe is vervolgens het bakpapier naar binnen vouwen en daarover heen strijken. Zet in de koelkast om op te stijven.




Deze keer waren mijn dadels aan de droge kant. Dan wil het niet zo makkelijk tot een massa gevormd worden. Daarom heb ik de dadels, abrikozen en chiazaad in een aparte kom met een klein beter water in de week gezet. Het is nu iets kleveriger geworden dan ik het anders heb. Maar ja, dat heb je met ambachtelijke producten hè; die zijn nooit helemaal hetzelfde als de vorige keer ;-).

Je kunt ze bewaren in een afgesloten trommel in de kast (hoeft niet in de koelkast). Leg wel steeds een velletje bakpapier tussen de plakjes, anders gaan ze aan elkaar kleven.

Warme groet,
Anita

Hier vind je het oorspronkelijke recept voor de energiereep. 
Alle recepten uit de rubriek Zelf maken vind je terug op mijn blog, maar ook op Pinterest.


6

Over zinloosheid en een meditatieoefening


Ik bladerde door mijn aantekeningenschrift van de meditatieopleiding. Op zoek naar een oefening die bij mijn gemoedstoestand van dat moment zou passen.
Ik hoef vaak maar éeén van mijn schrijfblokken open te slaan om precies bij het goeie uit te komen.



6

Zelf maken: vlierbloesemazijn



Het kan nog net! Als je snel bent kun je nog een paar goeie vlierbloesemschermen vinden, vooral van struiken die veel in de schaduw hebben gestaan.

Dit recept kwam ik tegen op instagram bij Kruidenkriebels. Omdat ik dit jaar te weinig tijd heb om vlierbloesemsiroop te maken, vond ik dit een heel mooi alternatief. Zo is toch mijn zin om iets zelf te maken voldaan, maar met minder tijd. En bovendien heb ik de kast nog vol met vlierbloesemsiroop :-).

5

Zelf maken: Turks brood

Er zijn 1001 dingen die je zelf kunt maken. Chocolademelk, muesli, slagroom, lippenbalsem, ketchup, yoghurt, noem maar op. Alles zelf maken mag, maar dat is geen noodzaak als je eenvoudiger wilt leven. Zoek naar wat het beste bij jou past, probeer iets uit. Vervang iets wat je altijd kant-en-klaar koopt door het zelf te maken, kijk of je er handigheid in kunt krijgen, noteer hoeveel tijd het je kost en wat het je oplevert. Zo bouw je een eigen repertoire aan zelf-maak-dingen op. Sommige dingen blijven en worden routine, soms zul je merken dat iets niet beklijft.

Mijn meest recente toevoeging aan mijn zelf-maak repertoire is Turks platbrood. Het bakken van een gewoon brood heb ik nooit goed onder de knie gekregen, maar er zijn nog heel veel meer soorten brood om te bakken. Dit recept kwam ik tegen in de fb groep Huisgemaakt en die lukte meteen de eerste keer. Ik maak 'm nu vaak i.p.v. kant-en-klaar afbakstokbrood. Dit recept voor Turks platbrood is beslist niet moeilijk, het vergt alleen even wat planning omdat het deeg moet rijzen.




12