Wacht maar tot ze ouder worden




Vaak genoeg heb ik het gelezen of horen zeggen; de ‘wacht maar tot ze ouder worden’-reacties als je vertelt dat je minder zoet en snoep wilt voor je kinderen, minder prikkels, minder tv/schermtijd, minder luxe kleding, minder spullen, minder wegwerp.
De vriendelijke glimlach van de ouder met grotere kinderen. De glimlach die wil zeggen dat je streven nobel is, maar gedoemd te mislukken. Want…wacht maar tot ze ouder worden!

Want als ze ouder worden, dan vinden ze de kinderboerderij saai, dan willen ze kant-en-klaar eten, want dat is ‘echt’ eten, dan willen ze chips en hippe repen chocola met een mooie verpakking maar weinig chocola, dan willen ze filmpjes kijken en verder niks, dan willen ze niet meer gezien worden met een verantwoorde drinkbeker. Nee, dan willen ze een pakje Wicky! Of liever nog: cola of een energy drank. Net als de andere kinderen. Dan willen ze geen kneuterig kinderfeestje thuis meer, maar een feest met Entertainment – betaalde entertainment. Nu willen ze nog wel tweedehands sneakers en tweedehandskleding, maar er komt vast een moment dat ze overpriced sneakers willen en elke maand een nieuw shirtje van de H&M. Dat is zo ongeveer de tendens van de reacties van ouders met grotere kinderen. Al dan niet hardop uitgesproken.

Ik kan niet zeggen dat het helemaal on-waar is. Onze dochters worden ook ouder en lusten op een terras opeens alleen maar cola en fristi. Als ik een maand lang zelf koekjes bak – zonder conserveermiddelen en zo mogelijk zonder suiker – dan zijn het de lekkerste koekjes van de wereld, maar daarna vragen ze toch weer om ‘echte’ koekjes. Als we in een vakantiehuisje of op de camping zitten dan hoor ik ze nooit over het ontbreken van tv, maar zodra we thuis zijn dan verdwijnen ze naar hun kamer met de ipad.

Ik heb er altijd op gelet wat ik onze kinderen (en onszelf trouwens ook) te eten gaf – je weet wel: weinig suiker, verantwoorde snacks, weinig tarwe producten, maar je geeft die kinders een keer snoep en ze zijn voorgoed verpest.

Verzet

Dus ja, vanuit die benadering lijkt het een strijd die bij voorbaat verloren is, maar ik heb me er altijd tegen verzet om het dan maar helemaal niet aan te beginnen. Dat het zo werkt bij kinderen toont naar mijn idee alleen maar aan hoe verslavend het effect van suiker is en hoe groot de aantrekkingskracht van tv en tablet en hoe krachtig marketing is. Dat kinderen zo beïnvloedbaar zijn, maakt naar mijn idee het belang nòg groter om er wèl aan te beginnen. Elk jaar dat je je kind van deze afleidingen weg hebt kunnen houden is er eentje gewonnen.

Ouders (moeders) zouden teveel doorslaan is de kritiek van nu. We moeten weer gewoon gaan eten en gewoon gaan opvoeden. Dat positieve opvoeden en natuurlijk ouderschap levert zacht kinderen op. Vaccinatie moet verplicht worden en met die grote hoeveelheden zeep in billendoekjes zal het in de praktijk ook wel meevallen en als het kindje dan uitslag krijgt, dan komt het vast ergens anders van. En ach, een keer snoepen moet toch kunnen, dat hoort er toch bij (in het weekend, op verjaardagsfeestjes, Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst ach eigenlijk alle dagen van de week). E-nummers zijn toch door de EU goedgekeurd, dus hoe kwalijk kan het zijn? En kunnen we nu ook al geen plastic meer gebruiken met BPA, ja jee, dan kan je helemaal niks meer!

Concessies

Ik moet in de opvoeding soms concessies doen aan mijn eigen opvattingen. Soms moet ik de strijd opgeven. Of nieuwe wegen zoeken. Onze kinderen ontwikkelen hun eigen voorkeuren, hun eigen smaak en zij moeten de wereld tenslotte op hun manier ontdekken.

Maar het gedrag van mijn kinderen laat me elke keer weer zien dat teveel zoetigheid verslavend werkt, de eetlust bederft en allergieën in de hand werkt. Ik zie elke keer weer hoe ze blij een gratis dingetje van een supermarkt in ontvangst nemen, maar het nooit echt koesteren. Ik heb heel wat armbandjes, sleutelhangers, stuiterballen, ballonnen, kleurplaten, choco paashazen en choco Kerstmannen weggegooid, simpelweg omdat het hun aandacht al snel weer verloor en ze de chocola niet eens opaten.

De tv is een dankbaar apparaat om even kinderen te parkeren als je zelf eens een keer coherent wilt nadenken of ongestoord wilt koken, maar ik zie elke keer weer aan het gedrag van mijn kinderen dat ze er lamlendig van worden. Ook valt me elke keer weer op dat in een (pret)park waar allerlei entertainment is er opeens allemaal eisen worden gesteld en geklaag komt over wie wat wel en wat niet wil, maar als de voorzieningen nul zijn (zoals in het bos) dan zijn ze tevreden. Bovendien neemt in de vrije natuur de lucht en de bomen spanningen en boosheid weg en in een speelhal cumuleert dat tot ergernissen.

Daarom hoop ik dat er elke keer weer een generatie opstaat die zich hard maakt voor het welzijn van zijn kind. Want je hebt mensen nodig die doorslaan, die overdrijven en extreem de andere kant op leven, om zo op een beter gemiddelde uit te komen. Net weer een beetje beter dan de generatie daarvoor.


25 opmerkingen

  1. Je hebt deze zorg mooi beschreven
    Maak je geen zorgen, die generatie staat er gewoon weer. Ik zie mijn dochter haar kinderen suikervrij opvoeden en heel gezond eten. Maar ook mijn kleinkinderen vragen bij mij weer om een gewoon koekje en de iPad. Het zal zo doorgaan. Als we ons er maar van bewust zijn en blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het grappige is dat mijn ouders vinden dat ik teveel overdrijf met gezond eten, dus krijgen kinderen daar ijs met lekker veel conserveermiddelen en fruitshoot met 5 klontjes suiker. En dat terwijl zij zelf geen zoetigheden eten en mijn moeder zelfs al meer dan 20 jaar suikervrij eet en tarwe-vrij, wat in de ogen van anderen weer extreem is.

      Verwijderen
  2. Als moeder van oudere (volwassen) kinderen, denk ik: wacht maar tot het pubers zijn... ;-)
    Dat is niet hooghartig of betweterig bedoeld, zo werkt het gewoon. De ervaring spreekt. Ik neem aan dat jij ook naar babymoeders kijkt met de kennis die je nu hebt en daar het jouwe van denkt.
    Dat wil niet zeggen dat je niet kunt proberen je eigen weg te volgen, al zul je waarschijnlijk voortdurend compromissen moeten sluiten.
    Als ik eerlijk ben, mis ik in jouw verhaal vooral de communicatie met je kinderen. Misschien is dat omdat je in een stukje tekst nu eenmaal niet alle nuances kwijt kunt, maar het viel me op dat je het steeds hebt over wat jouw idealen zijn en hoe zij daarop (gaan) reageren door het tegengestelde (in jouw ogen verkeerde) te gaan doen.
    Mijn tip: praat, praat, praat met ze, ook nu ze nog heel jong zijn. Leg uit waarom jij vindt dat iets moet of niet mag. En als zij iets willen, laat ze dan uitleggen waarom en geef het ook eerlijk toe als hun argumenten hout snijden. Opvoeden is een proces met heel veel compromissen van beide kanten.
    Mijn dochters zeggen nu: "Ik was wel eens boos op jullie als iets niet mocht, maar dan praatten jullie net zo lang tot ik het begreep. Heel irritant.";-)

    (o, en er moet me nog iets van het hart: televisie is entertainment waar je bewust voor kiest, geen parkeerplaats. Dat is dan weer een stokpaardje van mij...)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er valt inderdaad nog veel meer over te zeggen. Want het ligt zoals je zegt heel genuanceerd. Ik heb het zo simpel mogelijk voor mezelf gehouden, want ik kan zelf nogal eens verstrikt raken in wat ik nou eigenlijk precies wil zeggen.
      Het is natuurlijk zo dat ik het ook niet anders kàn doen dan volgens mijn idealen. Snap je wat ik bedoel, dat ik ze niet kan grootbrengen met andermans idealen en opvattingen. In de leeftijd van 0 tot ca. 5 jaar ben je sowieso veel bepalender voor kinderen dan wanneer ze groter worden. Nou ja, ik kan er nog veel meer over zeggen, maar dat had ik in de conceptfase er allemaal uitgeschrapt :-).

      En wat tv betreft: laat ik dan zeggen dat ik er op sommige momenten bewust voor heb gekozen om ze te parkeren. Voor hun was dat entertainment. Het was anders gewoon soms niet te doen, echt. :-D

      Verwijderen
    2. Oh ja: afhankelijk van de leeftijd van de meiden heb ik altijd uitgelegd waarom ik ergens voor koos. Maar soms ook niet trouwens hoor, ik doe de boodschappen dus ik kan bepalen wat er in huis komt :-)

      Ik heb me trouwens best vaak alleen en onbegrepen gevoeld in mijn keuzes in de opvoeding. Ik wilde dit ook schrijven voor alle moeders (ouders) die zich nu in die fase bevinden. Dat het nooit overdreven is als je handelt vanuit je eigen opvattingen ook al druisen die in tegen de gevestigde opvattingen.

      Verwijderen
    3. Het gaat jou dus niet om wat je kinderen ervan vinden, maar om de reactie van je omgeving.
      Ik had -denk ik- het voordeel dat ik nog heel jong was toen ik mijn meiden kreeg. Als je begin twintig bent heb je juist de behoefte om je te onderscheiden van anderen. Ik werd wel onzeker van de vergelijkingsstrijd (kunnen ze nog niet...) maar was vrij standvastig in mijn beslissingen over andere dingen. Geen dieren in hokjes, na school geen snoep of koek maar chips (dat vond men overdreven luxe, maar scheelde een hoop suiker en stilde tenminste de middagtrek), beperkte computertijd, beperkte televisietijd, niet alle programma's mogen kijken... Het kon me eigenlijk niet zoveel schelen wat mensen daarvan vonden.
      Misschien is de beste reactie op "wacht maar tot..." gewoon je schouders ophalen en zeggen "dat zien we dan wel weer." ;-)

      Verwijderen
  3. Marketing en reclame doen veel, maar de omgeving (andere kinderen dus) ook. Je gaat geen water drinken als de rest cola neemt! Of andersom. Laatst kwam jongste thuis: hij wilde geen brood mee, want die-en-die uit zijn klas heeft uitgelegd dat dat héél ongezond is! Terwijl hij zijn stroopwafel weg zat te knagen heb ik mijn best gedaan om een en ander uit te leggen....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zie inderdaad wel iets veranderen in de maatschappij. De ouders van nu zijn veel meer bewust bezig met gezond eten. Al was er "vroeger" vast ook wel iets beter dan nu minder focus heeft.

      Verwijderen
    2. En net na dit blogje komt zoon thuis uit school: mama!!! de juf zegt dat ik geen koek meer mag eten in de pauze! Rijstewafel is the max. Ik gaf nog wel eens eierkoek of sultana of iets mee, maar dat is kennelijk uit den boze. Zelfs voor ondergewicht als zoon.

      Verwijderen
    3. Zul je net zien! Dit valt inderdaad in de categorie doorslaan. Natuurlijk moet ik daar ook van zuchten, dan denk ik: school besluit maar weer wat in het wilde weg. Maar toch vind ik het positief. Want pak 'm beet, 8 jaar geleden was er geen enkele kennis over wat er in een pakje drinken zat, over wat er allemaal in een liga koek ging. Op middelbare scholen werd er zonder bezwaar energy drankjes verkocht, terwijl er altijd al over die drankjes geklaagd werd. Nu wordt er tot actie over gegaan. Dat slaat inderdaad helemaal de andere kant op (Help! Rijstwafels....ik krijg ze niet weg...mijn kinderen trouwens ook niet), maar over een tijdje middelt zich dat weer uit en dan zie je dat er meer mensen bewuster van geworden zijn.

      Verwijderen
  4. Als ouder is één van jouw taken om je kind op te voeden, te begeleiden in het groeien en groot worden. Daar heb jij bepaalde ideeën over...je doet het met liefde en je wilt t allerbeste voor je kind.Dat is wat jij doet..met jouw keuzes. Je geeft je kind daarmee een basis...in jouw (en mijn) geval bewust, verantwoord, weinig prikkels, weinig snoep etc etc. Je kind neemt dat mee in zijn of haar rugzakje. Maar dan wordt je kind groter en gaat steeds meer eigen ideeën ontwikkelen al dan niet beinvloed door media, vrienden, school. Maar dat is het leven...we kunnen dat niet tegenhouden en dat moeten we eigenlijk ook niet willen. Dit is voor hun een kans om het leven te verwelkomen in al zijn facetten. Met 'onze'basis treden ze steeds meer de wijde wereld in. Vanuit die basis maken zij beslissingen, proberen ze dingen uit en ja...kunnen zij het geheel oneens worden met onze meningen. Dat biedt hen de mogelijkheid om het anders te doen. En dat blijft zo...hun hele leven lang. En dat is oké want rond die puberteit beginnen ze steeds meer hun eigen levenspad te volgen...zoals het voor hun goed voelt. En dat hoeft zeer zeker niet met onze ideeën te stroken! En ook dat is oké (niet altijd makkelijk maar dat is ons ding ;))...het leven nodigt hun uit en hoe fijn is het als je daar in alle vrijheid op in kan gaan. En dat wil ik eigenlijk als advies geven ;)....doe wat je doet met overgave en blijf dat doen...je luistert naar je kind en geeft soms wat toe maar soms ook niet. Jij weet waar jij voor staat. Maar...gun jouw kinderen (als ze groter zijn) hun eigen pad en vertrouw op de basis die jullie ze mee hebben gegeven. Hoop niet op een soort van resultaat...dat je kinderen blijven zoals jij zo graag zou willen...maar geef ze de vrijheid en ondersteun hun keuzes...óók als jij daar zeeeer grote twijfels over hebt. En uit ervaring (van volwassen kinderen) kan ik nu zeggen dat ik bij onze kinderen tóch zo af en toe een glimpje van onze opvoeding terugzie. Op heel onverwachte momenten...zomaar...een sprankje opvoeding...tussen al die andere keuzes door...en dan glimlach ik alleen maar ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat mooi je reactie. Ja, wij staan er veel hetzelfde in. Het leven in al zijn facetten vind ik erg mooi gezegd.
      Het zou mooi zijn als verse moeders die dit ook zo sterk voelen zich niet ontmoedigd voelen doordat ze het gevoel hebben dat ze teveel doorslaan. Maar hun gevoel en hun eigen opvattingen blijven volgen.

      Verwijderen
  5. tja wat zal ik zeggen hmmm mensen die anderen bewust maken van verkeerde patronen op eetgebied zijn vaak zo overdreven en drammerig.Hmmm

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Soms ook niet altijd goed geïnformeerd. Maar ik gun ze hun moment, als er 1 iemand is waarbij ze een zaadje van bewustwording kunnen planten, dan vind ik het goed,

      Verwijderen
  6. Ach achteraf valt het best mee, ook ik heb dat geprobeerd om zoveel te vermijden wat slecht voor de mens is, af en toe wel eens uit de band gesprongen maar nooit gemerkt dat onze zoon dat leuk vond. Nu hij volwassen is zie ik dat hij het goed doet, en zij net zo leven eigenlijk als wij, gematigd zonder al te veel uitspattingen. Dan denk ik we hebben het goed gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er op terug kunnen kijken en zeggen dat je het goed hebt gedaan zijn de mooie momenten voor ouders volgens mij.

      Verwijderen
  7. Echt, het valt allemaal reuze mee hoor met dat "wacht maar tot ze ouder zijn". Ik vind het zo'n dooddoener. Ik heb zelf twee pubers die nooit zeuren over wat er in huis komt aan eten en drinken. Natuurlijk vragen ze wel eens wat, maar eisen doen ze nooit en het heeft nog nooit strijd opgeleverd bij ons. Ik ben wel redelijk vrij in tv-kijken/ipad, etc. Maar wijs ze er wel soms op dat dat maar een eenzijdige wereld is.
    Natuurlijk kopen ze zelf wel eens wat maar laten zich daarbij eigenlijk nooit leiden door wat klasgenoten of vrienden doen. Zoon is niet van plan om voor zijn 18e alcohol te nuttigen (wat vrienden wel doen), wil geen energydrank of koffie en weet ook prima te vertellen wat te veel suiker met je doet. Dochter is nog niet zo uitgesproken in haar mening, is ook nog jonger, maar ik zie haar het ook allemaal niet zo snel doen. We hebben nooit iets verboden (nou ja, nooit iets....) maar wel heel vaak uitgelegd wat al die zaken met je lichaam doen. Ik vind het (nu al) behoorlijk zelfbewuste jongeren die zich niet zo snel laten beïnvloeden door wat anderen vinden of doen. En daar wordt ik heel blij van. Ik hoor ook andere verhalen bij ouders hoor, maar durf niet te zeggen hoe die het in de opvoeding doen. Maar communiceren doet wonderen, dat weet ik wel zeker. En eigenheid uitstralen als ouder ook. Ik vind het heel leuk om met ze te praten over wel of geen vlees, over biologische voeding, over de fipronil-crisis, over wat alcohol doet met groeiende hersenen, etc, en ze discussiëren vrolijk mee. Ze proberen hun eigen mening te vormen en dat is zo'n leuk proces om mee te maken. Ik probeer ze nog steeds dingen mee te geven en daarvan zullen ze bepaalde dingen overnemen en andere niet. Zoonlief zou bijvoorbeeld het liefste elke dag een flink stuk vlees eten, maar zelf minderen we eerder. Dan roept hij dat hij dat later zelf wel anders zal doen. Prima, dat beslist hij dan maar voor zichzelf. Maar voor nu levert het nooit strijd op dat wij dit anders doen.
    Misschien hebben we ook wel erg makkelijke kinderen, maar ook daarvan heb je ook een deel wel zelf in de hand (ja, en ook al heb je pubers, dan nog blijven mensen roepen: "Wacht maar....", hahaha).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk om je voorbeelden te lezen. Als ik mij goed herinner was het voor jou ook een zoektocht naar gezonder en minder vanalles voor je gezin? Ik ben destijds pas later op je blog ingestapt, jij was al een tijd aan het schrijven over dit soort onderwerpen.
      Toen ik ruim 8 jaar geleden moeder werd was informatie over onderwerpen als duurzaamheid, suikervrij, tarwe, schermtijd, natuurlijk ouderschap, wasbare luiers schaarser dan nu. Ik moest het bij elkaar schrapen. Het was de tijd van baby's niet te snel troosten, van wegwerp is de norm, van kant-en-klare babyvoeding. Als ik naar mijn kinderen keek dan vond ik dat helemaal niet kloppen bij hoe baby's zich gedragen. Dus ging ik zoeken naar andere info. Nu wordt er veel meer over geschreven en nemen veel meer mensen het over. Ik merk dat er nu weer tot gevolg heeft dat dat overdreven gevonden wordt. Maar dan denk ik: het heeft er wel voor gezorgd dat fabrikanten hun producten aanpassen. Zo komt er voor een breder publiek betere producten op de markt.

      Ik wacht de pubertijd rustig af. Onze meiden zullen ons vast zoals altijd ergens mee verrassen.

      Verwijderen
    2. Toen mijn kinderen geboren werden was ik er nog helemaal niet mee bezig. Dat kwam pas later. Het was en is een zoektocht en ik verander daar steeds weer in mee. Dat geef ik mijn kinderen ook wel mee....dat ik de wijsheid niet in pacht heb maar doe wat mij goeddunkt. En ja, het is wat je zegt, het is nu meer gemeengoed om na te denken over minder en gezonder. En dat fabrikanten daar op reageren. Tuurlijk....gezond is ook marketing-aantrekkelijk. Gewoon appelstroop met alleen maar appel zag ik vandaag bij de Appie. Hoe simpel kan het zijn. Alhoewel de pubers hier wel in protest gaan over pindakaas van alleen maar pinda's, haha. Nou ja, dan eten ze het maar niet, er is genoeg anders.

      Verwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Kijk, het blijft een zoektocht.
    En dat mag.
    Je kinderen worden groter en gaan zelf bedenken wat ze willen, en dat is goed.
    Soms niet altijd wat jij voor ogen had, maar je voed ze op tot zelfstandige mensen, die hun eigen beslissingen nemen.

    Toen onze kinderen klein waren, kon ik een beetje bozig worden als mensen zeiden : Kleine mensen kleine zorgen, grote mensen grote zorgen.
    Het is toch waar! Een cliché ontstaat natuurlijk niet voor niks.

    Maar het is niet zo dat er meer zorgen zijn....je moet leren dat kinderen dingen op hun manier oplossen, en soms sta je daarbij handenwringend op de achtergrond ( daar hoor je als ouder van volwassen kinderen ).

    Vaak blijkt later dat hun oplossing ( in tegenstelling tot wat jij dacht) prima blijkt uit te vallen!


    Daarbij merk je vaak, dat de normen en waarden die jij meegaf, zeker een rol spelen in hun beslissingen.
    Niet altijd precies zoals jij het zou doen, maar ze denken zelf na, en doen hun ding.
    En zo hoort het.

    Compliment voor je stukje trouwens!
    Het maakt duidelijk wat los.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dank je voor je reactie Franca. Ja, het heeft inderdaad wat losgemaakt :-)
      Ik weet niet zeker of datgene wat ik wilde benadrukken helemaal uit de verf is gekomen, omdat de reacties overwegend een andere kant op zijn gegaan.
      Ik denk dat alle moeders die net als ik bewust keken naar bijvoorbeeld huidverzorgingsproducten voor hun baby (zonder SLS en parabenen), hun baby's en jonge kinderen probeerden zo weinig mogelijk kant-en-klaar eten te geven met suikers en smaakmakers, die hun kind niet wilden overladen met alle cadeaus die de reclames aanprijzen, die hun jonge kinderen niet teveel tv voorschotelden omdat de hersenen van hele jonge kinderen nog geen filter hebben en alles in zich opnemen alsof ze één zijn met wat ze zien. Al die ouders hebben net als ik wel een keer te horen gekregen dat het allemaal een nobel streven is, maar een strijd die je niet kunt winnen. Wat suggereert dat je je de moeite net zo goed kunt besparen. Maar ben er juist van overtuigd dat het van belang blijft dat er kritische moeders blijven, die in de ogen van anderen doorslaan. Omdat kritische moeders zorgen voor een evenwicht. Het is bijvoorbeeld pas de laatste 8 jaar dat er voor een breder publiek informatie komt over het belang van hechting met baby's en dat je ze nooit teveel aandacht kunt geven. Het is door de aanhoudende kritiek van de moeders van deze tijd dat fabrikanten hun producten aanpassen door minder suiker toe te voegen.
      Ik hoop dus dat de moeders die zich onzeker voelen door reacties als 'wacht maar tot ze ouder worden', zich gesterkt zullen voelen om te blijven volgen waar ze belang aan hechten.

      Lieve groet,
      Anita

      Verwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!