7 jaar - de basis is gelegd

Afgelopen oktober zijn onze meiden al weer zeven jaar oud geworden. Zeven jaar is een symbolische tijd. Een tijd van vernieuwing. Het is voor mij echt een tijd van omzien, merk ik. Alsof het niks is, zijn de jaren voorbij gevlogen. Maar het was niet niks. Het waren echte tropenjaren – ze waren zwaarder dan ik kan vertellen. Ergens zou ik het graag over willen doen, met de kennis van nu, zodat ik ze dan wèl kan beleven. Toch…ik voel dat het tijd is voor een nieuwe periode, een periode waarin meer ruimte komt, meer rust. Waarin ze losser zijn van mij.

Het zijn nog maar subtiele veranderingen, signalen waaraan ik merk dat de tijden veranderen. Er komt een bepaalde rust in ons gezin. Af en toe laten ze mij alleen en doen hun eigen dingen. Hun ontwikkeling gaat nog steeds snel, maar iets minder snel dan hiervoor. Het is tijd voor mij om even stil te staan en te herkauwen wat ik allemaal heb moeten verorberen.  Juist door het aanbreken van die nieuwe tijd, merk ik dat al het oude nog niet verwerkt is. Wat onverwerkt is gebleven, dringt zich nu naar het oppervlak. Nu er lucht komt merk ik hoe zwaar die olifant is die op mijn borstkas zit. Ook merk ik dat mijn lijf verandert. De eerste tekenen van de overgang dienen zich aan.

De meiden worden groter. Ik merk het niet zozeer aan kleding die te klein wordt of aan schoenen waar ze uit groeien, maar aan hun voorkeuren. Ze krijgen kleine-meisjes-voorkeuren. Gemma wil alleen in de badkamer, met de deur op slot. Of ze willen alleen op haar kamer zitten en niemand mag bij haar komen. Tweedehands kleding wordt niet meer zo gewaardeerd of kledingstukken zijn opeens ‘kinderachtig’. In het weekend gaan ze ’s ochtends zelf naar beneden en ze kunnen zich wel even zonder ons redden,  dankzij de tv. Ze maken in het weekend soms zelf hun ontbijt en soms ook voor ons. Verveling is opeens een woord waarvan ze de betekenis ervaren. Ze ontdekken zelf youtube en leren mij wie Katie Perry is (blijkt best leuk). Ze vinden Nickelodeon eigenlijk leuker dan Ned3, maar zappen soms snel naar Ned3 als ze denken dat ik het er niet mee eens ben. Eerst maakte ik er een punt van, maar ze ontwikkelen hun eigen smaak en de programma’s die ze uitkiezen blijken de slechtste nog niet te zijn (Alvin en de chipmunks…wist niet dat dat nog bestond). Dus laat ik het los en zorg liever dat ze in het algemeen niet teveel tv kijken.

Mijn gedachten gaan naar de mensen die zeggen ‘als ze jong zijn kun je ze nog weghouden van tv/suiker/snoep/prikkels wacht maar tot ze groter worden, dan wordt dat anders.’  Nu er voor mij een andere fase lijkt in te gaan vraag ik me af of ik ook op dat standpunt ben beland. Had ik al die dingen eerder ook zonder zorgen moeten toestaan? Had ik het dan al die jaren hiervoor ook losser kunnen doen, als het uiteindelijk toch gebeurt?

Gek genoeg ben ik meer dan ooit er van overtuigd dat het in die eerste jaren heel belangrijk is om je kind weg te houden van al die verleidingen. En heel opvallend: ik merk aan mijn eigen kinderen dat ze eigenlijk niks om snoep geven, want het Sint Maartensnoep bleef na twee dagen al liggen en ook andere gekregen lekkernijen worden na bewondering in de kast gelegd en vervolgens vergeten. Het is voor de kinderen meer de traditie van het krijgen die hen blij maakt, niet het snoep zelf. Hoewel ik best tevreden ben over hoe ik prikkels en verleidingen heb weten te reduceren, vind ik toch dat ik nòg meer had willen en kunnen doen. Zo belangrijk vind ik het! In die jonge jaren wordt de basis gelegd voor de rest van het leven. Die eerste jaren kun jij je kind bewust weghouden van prikkels van tv (of ipad op pc), teveel speelgoed, lawaaierig speelgoed, van suikers die je kind niet voeden, maar letterlijk zoethouden. Elk jaar dat het je lukt om die invloeden te minimaliseren, heb je voor ze gewonnen in hun latere leven.




10 opmerkingen

  1. Ja, die basis.. zo heb ik dat ook altijd bedacht, Anita! En nu met de kleinkinderen denk ik er weer zo over.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij hebben zelden verboden. T.v kijken ook nooit, computeren niet, ook roken niet, het gaat vanzelf weer over. Wij hebben 1 kind die dan weer niet alles kreeg wat een ander ook had. Dat vond ik dan weer verwennerij. Een goede basis is heel belangrijk en terugvallen op jou als ouder als het even niet gaat. Geniet er maar van want het gaat nu snel. Fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi geschreven... Ben het ook helemaal met je eens!
    Ik sta er ook erg voor open om van ons ( nu veertienjarige alweer) kind te leren.
    Probeer maar zoveel mogelijk hier en nu van de meiden te genieten ;-). Liefs, Mirjam.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. mooi geschreven en herkenbaar ook. Hier 7 jarige zoon :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je hebt het goed gedaan. De basis is inderdaad belangrijk. Het kost jou als ouder veeeeel meer energie, samen knutselen of rondje fietsen is intensiever dan ze een ipad te geven.
    Mijn zoon is vandaag 19 jaar geworden, hij doet de opleiding gamedesign, hij heeft lang haar en een baardje, eet chips en chocolade. Gisteren hoorde ik dat hij tijdens de schoolpauze geschrapte wortels had gekocht en genoten had van de ondergaande zon op de terugreis...dan denk ik, zie je wel :-) 'Het zit er wel in'.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Iedere leeftijd heeft zijn charme. Ik heb nooit zo bij die zeven jaar stilgestaan. Een vriendin van mij was daar ook erg mee bezig, maar ik zag het eigenlijk niet zo. Kinderen veranderen voortdurend en maken sprongen in hun ontwikkeling als ze daar zelf klaar voor zijn.

    Onze enige echte regel was altijd (van peuter tot volwassene) dat we alle "regels" (beperkingen, verboden, toestemming, consequenties) die we oplegden moesten kunnen uitleggen. Nooit "omdat ik het zeg", maar altijd een goede reden. En soms een excuus omdat we er al uitleggend achter kwamen dat zij gelijk hadden en niet wij.
    Dat werkte prima - een puberdochter zei een keer dat ze nooit eens lekker kwaad op ons kon zijn, want als er eens iets was waar ze boos om werd, gingen we het helemaal uitleggen en dan was alweer over ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heerlijk die gedroogde appeltjes !
    Groet Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik herken het gevoel dat het allemaal vrij snel is gegaan, en dat je zo druk was met leven dat je daardoor niet altijd zo bewust was van alles om je heen. Ik probeer dat soms ook nog eens te herkauwen.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ja, het gaat zo snel! Als ik terugkijk naar de afgelopen 12 jaar lijken die ook te zijn omgevlogen. Zo stond het geboortebord nog in onze tuin en zo gaat ze naar de brugklas! Ik zou ook willen dat ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik ook meer genoten denk ik. Maar zo werkt het helaas niet, haha.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!