Oh kom er eens kijken...wat ik in mijn schoentje vind

Deze week besloot ik dat het kledingbudget maar eens aangewend moest worden voor nieuwe sokken en hemden voor Michel. De sokken waren al tijden (ik denk jaren) aan vervanging toe, maar steeds ging er iets anders voor wat aangeschaft moest worden.

Deze keer liet ik de sokken en de hemden voorgaan, want anders komt het er nooit van. Ik sloeg meteen een voorraad in zodat alle oude spullen... foetsie....in de kliko konden!
Alle oude sokken (er bleven nog drie paar goede over) gingen weg en de hemden zijn naar de poetslapstapel gegaan.
Bij de kassa dacht ik mijn kortingsbon van € 10 euro te kunnen verzilveren, maar er werd mij fijntjes verteld dat ik de kortingscode van te voren had moeten activeren. Niet zo bevorderlijk voor mijn humeur. De verkoper mocht dan gelijk hebben, flauw was ik wel.
De teleurstelling hierover zette ik manmoedig van me af, maar kostte me wel even moeite.

Op de foto kan ik wel goed zien dat er blauwe en zwarte sokken zijn, maar in het echt is dat onderscheid véél moeilijker te zien. Nu met alleen maar zwarte sokken ben ik daar van af. 

Alle sokken waren zo....

Maar thuis wachtte mij een aangename verrassing, die de weegschaal weer helemaal de andere kant deed uitslaan. Ik vond in mijn mailbox een bericht van Mark van overhemden.com 

'Dé specialist in merk overhemden voor mannen online.'

Als ik wilde dan mocht ik gratis sokken van Happy Socks ontvangen. Ik hoefde alleen maar een link te vermelden op mijn blog. Happy Socks had ik wel eens in de winkel gezien en ook wel op andere blogs voorbij zien komen. Heel vrolijk gekleurde sokken. Dit wordt er gezegd over het concept van Happy Socks:

'Happy Socks (sokken) is opgericht met een bijzondere visie; het veranderen van een alledaags product in een kleurrijk design item dat ook nog eens geluk verspreidt.'

Voor mezelf hoef ik niet van die kleurige sokken, maar voor de kinderen vond ik het wel heel erg leuk. De man sloeg ik even over, want die had zojuist een nieuwe voorraad sokken gekregen. Ik hoopte dat ik zo slim was geweest om niet hardop te zeggen dat er sokken onderweg waren, want dan kon ik ze nog bij de cadeautjes van Sint doen ;-)

Op de vraag 'oh, kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind' is dan het antwoord: sokken! Dat vind ik dan weer een grappige speling van de taal; schoenen...sokken.



En alsof het niet op kon, mocht ik voor de heer des huizes ook nog een T-shirt voor onder zijn overhemd uitkiezen. Manlief heeft 'm goedgekeurd; extra lang, zacht, soepel, mouwen niet te strak en hij heeft zelfs geen commentaar gegeven op het feit dat de shirts zijnaden hebben.



De sokken had ik met het shirt stiekem op de foto gezet. So far so good. En toen wilde Ellie ergens een foto van maken en keek ze op het scherm naar de foto's uit het geheugen. 'Ooooh mama! Van wie zijn die mooie sokken?!'  Oké, daar ging mijn Sinterklaascadeau....
Gemma wilde geen paar hebben, want 'het zijn jongenssokken.' Dus nu is Ellie happy met twee paar. En je kunt ze uitstekend combineren!






9

3 tips voor een ontspannen Sinterklaas met jonge kinderen



Het zijn spannende tijden voor jonge kinderen. En de ouders kunnen het er ook heel druk mee hebben! Elk jaar leerde ik weer wat bij over wat de beste aanpak was. Voor ons is helaas het 'gelovige tijdperk' van korte duur, geen jongere broertjes en zusjes van Gemma en Ellie waar wij onze verkregen wijsheid op kunnen toepassen.

Daarom deel ik mijn wijsheid met jullie, wie weet heb jij er nog wat aan.

Tip 1:

Hou niet te krampachtig vast aan het concept van tradities en gezellig avondje.

Zijn je kinderen zes jaar of jonger: laat ze gewoon in een half uur tijd alle pakjes uitpakken, hup achter elkaar door. Laat die pepernoten, die banketstaaf en amandelspijs maar zitten, kinderen zien maar 1 ding en dat zijn PAKJES. Zo ben je mooi op tijd klaar, kunnen de kinderen voor 7 uur naar bed en hebben jij en je partner nog een rustige avond met al dat amandelspijs en banketstaaf.

Tip 2:

Leg de lat der verwachtingen niet te hoog.

Vooral niet als het op schoencadeautjes aankomt. Hou het simpel. Pepernoten, snoepgoed, kleurplaat, stempels, haarelastiekjes, minipuzzel, zeg maar alles wat je de rest van het jaar gratis hebt gekregen bij winkels. Doe er alleen een cadeautje van formaat in (max € 5) op de dag van de intocht van Sinterklaas of wanneer je kind naar een Sintviering is geweest. En weet je wat zo leuk is aan het feit dat ze het pakje krijgen van Sinterklaas? Als het tegenvalt, dan heeft Sint het gedaan en niet papa en mama ;-).

Tip 3:

Laat je kind nooit de schoen zetten in het weekend!

Als je wilt dat er in deze periode enige nachtrust wordt genoten, of dat nu van je kinderen is of van jezelf, spreek dan juist NIET af om de schoen op zaterdag te zetten. Tenzij je het niet erg vindt dat je kind op zondagochtend al om half 6 jou wakker komt maken om te vertellen wat Sint en Piet in de schoen heeft gestopt en je ze op een doordeweekse dag amper wakker krijgt om op tijd naar school te gaan. Mijn tip is: draai het om. Geen schoen zetten in het weekend, maar wel op een doordeweekse dag.

Ondanks alle kopzorgen en gestuiter is het toch elk jaar weer een feest om helemaal voor in de stemming te komen. Ik kocht krijtstiften (van Edding) en ging daarmee aan de slag. Wat is dat ontzettend leuk om te doen! Had ik dat maar veel eerder uitgeprobeerd. De meiden vonden het ook leuk en hebben zich flink uitgeleefd. Er zijn ook krijtpotloden in verschillende kleuren te krijgen. Ook leuk spul (van Stabilo).






Ze zetten hun schoen op de avond van de landelijke intocht. 
Ranja voor de Piet. Wortel en water voor het paard. 
Onze poes vond het bakje water ook heel fijn. Dat Sint en Piet ook wat kattenbrokjes hadden gestrooid (op verzoek van de kinderen) kwam poes ook heel goed uit. Wij vonden het wat minder toen hij de daaropvolgende dagen klagend stond de miauwen bij die plek.



We gingen naar het Sinterklaasfeest op het werk van de echtgenoot. Zo prachtig hoeveel aandacht er elk jaar aan besteed wordt. 
Voor ons de laatste keer, volgend jaar zijn de meiden 8 en dan mogen ze niet meer meedoen. 


Het was toch nog even spannend voor Ellie, zodoende mochten ze bij Sint en Piet op schoot. 


De seizoenstafel waarvoor ik met strijkkralen wat gemaakt heb en een tekening met krijtstift maakte. 




Gemma en Ellie zijn nu groot genoeg om het uitpakgebeuren iets te rekken, vind ik. Daarom heb ik bedacht dat we gaan ganzenborden. Elke keer wanneer ze op een ganzenvakje komen, mogen ze een pakje uitpakken. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de dobbelstenen en het bord door de kamer vliegen.  



Lieve groet
Anita

4

Face Yoga

Watte?! Face Yoga?!
Je leest het goed: yoga voor je gezicht. Ik reageerde ook verbaasd toen ik het ergens online tegen kwam. Maar het leek me wel wat en probeerde het uit met het gratis e-book van Fumiko Takatsu.

Na dag 1 had ik enorme spierpijn! In mijn gezicht! Een hele vreemde ervaring.

Na dag 2 voelde ik al verschil. Mijn gezicht voelde veel 'lichter', de lijnen bij mijn wangen (de zogenaamde nasolobial folds...je leert elke dag iets nieuws) leken minder treurig en die rare spier bij mijn rechterwang kwam tot rust. Ik was zelfs zo enthousiast dat ik het uitgebreide betaalde e-book Face Yoga Method aanschafte.

Dus doe ik nu al een paar dagen een leeuw na. Of iets wat er op lijkt.



Steek mijn tong uit voor een facelift. 


En maak er allerlei geluiden bij. Mijn huisgenoten vinden me maar gek. We zullen wel zien wie er het laatst lacht.

Fumiko Takatsu is de bedenker van de Face Yoga Method. Op haar 36e kreeg ze een ernstig auto ongeluk, waarna haar gezicht scheef ging trekken. Ze gebruikte haar kennis van yoga om oefeningen voor haar gezicht te ontwikkelen.

Het gratis 5-stappen plan kun je op de website van Fumiko Takatsu downloaden.

Face Yoga Method


Het e-book is voor € 4,50 bij Bol te downloaden.
10

Henry David Thoreau - Walden, Burgerlijke ongehoorzaamheid

Vergat ik in mijn vorige blogpost maar zo de belangrijkste persoon die mij op het pad van minimalisme heeft gebracht. Nou ja, eigenlijk is het wel de moeite waard om er een afzonderlijke blogpost over te schrijven.

"Ons leven wordt verspild aan details. 
Vereenvoudig, vereenvoudig."

Het boek Walden van Henry David Thoreau (1817-1862) verscheen in 1854. En nog steeds wordt zijn gedachtengoed besproken.
Walden - Henry David Thoreau

Even voor het gemak meer informatie over het boek gehaald van Wikipedia:
"Walden; or, Life in the Woods, of kortweg Walden, is een boek van de Amerikaanse schrijver Henry David Thoreau. Thoreau publiceerde dit boek in 1854, na er negen jaar aan te hebben gewerkt.

Walden beschrijft een poging die Thoreau deed om een tijdlang eenvoudig te leven in een zelfgebouwd huisje in een bos vlak bij een meer. Het boek is vernoemd naar de naam van dit meer: Walden Pond. In werkelijkheid duurde deze periode in Thoreaus leven twee jaar en twee maanden, maar in het boek zijn de gebeurtenissen verteld alsof ze in één jaar hebben plaatsgevonden.

Walden is niet eenvoudig in een bepaald genre te plaatsen. Het heeft een duidelijk autobiografisch aspect, maar het is vooral bekend geworden om zijn filosofische, spirituele en maatschappij-kritische boodschap die aansluit bij het transcendentalisme. In het boek levert Thoreau (gedeeltelijk impliciet) kritiek op een aantal waarden in de Amerikaanse maatschappij; met name op de waardering van persoonlijk bezit en hard werken. Hij stelt daar zijn eigen manier van leven tegenover als alternatief."


Aan dit boek kleeft een heel specifieke herinnering. Ik associeer het namelijk onmiddellijk met een vriendin van de meao. Zij deed na de meao toelatingsexamen voor een universitaire opleiding Engels. De universitaire wereld was toen nog echt een ver-van-mijn-bed show (inmiddels niet meer, volgend jaar werk ik er 10 jaar) en zij nam mij een keer mee naar haar faculteit, want ja ja ja....daar had je maar zo gratis toegang tot een computer èn ....het wereldwijde web!! Het was ergens in de beginjaren 90.

Voor haar studie had ze juist het boek Walden (ook wel 'On Walden Pond' genoemd met of zonder de subtitel 'burgerlijke ongehoorzaamheid') gelezen en ze was er helemaal wèg van. Nu had ze ontdekt dat je via het web Walden-souvenirs kon kopen. Zo liet ze me zien waar je ansichten kon bestellen. Haar enthousiasme en de foto's van Walden grepen me meteen en ik voelde gelijk aan waar Thoreau kritiek op had. Op de hang naar bezit en het adagium van werken om meer en meer bezit te krijgen. Kritiek op de effecten van het consumentisme op natuur en maatschappij.

Hoewel de titel en de auteur nooit meer uit mijn hoofd zijn verdwenen, duurde het nog heel veel jaren voordat ik bij een ramsj een exemplaar zag liggen en zo ver was dat ik me er in wilde verdiepen.
Ik ben in het boek begonnen, ook al weer een paar jaar geleden, maar hoewel ik het niet uitgelezen heb (afgeleid door iets anders) heeft het evengoed veel indruk op me gemaakt. Het terug gaan naar de natuur, afstand nemen tot de consumptiemaatschappij, onderzoeken wat een mens daadwerkelijk nodig heeft. Specifieker, wat je zelf als mens nodig hebt; heel boeiend voor mij.

Thoreau was in de twee jaren dat hij aan het meer Walden woonde volledig zelfvoorzienend. Hij maakte zelf zijn brood van slechts twee ingrediënten: water en meel.
Zijn gedachten over de landbouw waren heel opvallend. Zo zag hij hoe kleine boeren in de schulden raakten. Een boer begon grootschaliger te verbouwen. Deze boer moest hiervoor geld lenen. Vervolgens had de boer geen andere keus meer dan uit te breiden en prijzen te verhogen, want de schulden moesten afgelost worden. En er moest meer geïnvesteerd worden. Voor de kleiner
e boeren in de omgeving was er weinig keus; ook zij moesten aan schaalvergroting doen, dus lenen om te investeren en dan productie maken en prijzen omhoog.
Dat dit proces scheef is, had Thoreau heel goed gezien.

Nu ik de lijn van inspirators helemaal terug ben gevolgd, sta ik er versteld van hoe lang het al in meer of mindere mate mijn interesse heeft. Elke keer tref ik weer een snipper inspiratie aan en voeg dat bij wat ik zelf ervaren heb. Ik krijg nu ik naar foto's gezocht heb over Walden Pond wel zin om er een keer naartoe te reizen....en dat is niet zo milieuvriendelijk :-)

Het boek is nog steeds te koop. O.a. bij bol.com.





12

Inspirerende minimalisten en consuminderaars

Als het op consuminderen en minimaliseren aankomt is het nooit genoeg. Het kan tenslotte altijd minder. Als je dat zelf niet zegt, dan zegt een ander het wel tegen je. En zo is het nooit genoeg. En dat is best tegenstrijdig aan het begrip consuminderen.

Een tijd lang had ik last van ‘hoe doet een ander dat toch!’. Niet verwonderlijk was dat in een periode dat de onkosten ons om de oren vlogen. Als ik dan las over gezinnen die van één salaris kunnen leven en óók kunnen sparen én kunnen aflossen dan vroeg ik me eerlijk gezegd echt wel af hoe die dat toch deden.

Gepieker over geld is iets wat ik heel onplezierig vind. Ik word er zorgelijk en gestrest van. Steeds afwegen en uitstellen van aankopen. Herhaaldelijk moeten zeggen dat iets niet gekocht kan worden omdat er geen budget voor is; het maakt een zurig mens van me. Ik raak er echt van uit mijn hum. En ik wil die zorgelijkheid niet overbrengen op mijn kinderen. Bewust omgaan met geld en tijd, spaarzaam zijn, ja allemaal prachtige waarden om aan kinderen over te brengen. Maar niet de zorgen over geld, daar komt weinig goeds van.

Het is een grote valkuil om in te vallen; kijken naar hoe een ander het doet. Want situaties zijn nooit een op een te vergelijken. Het was vooral voor mij een teken dat ik uit het oog was verloren – of dacht te zijn verloren – waar het mij om gaat. Het gaat nooit puur om het geld, maar het gaat om wat het je oplevert. Soms zorgen, soms vrijheid. Soms lusten. Soms lasten. (klik hier voor de lessen die geld mij geleerd hebben).

Het was echt een periode waarin ik moest omzien naar de stappen die ik had gezet. Om te kijken naar wat er al ten goede veranderd is.

Ook het inzicht dat wij weliswaar niet leven van een salaris, maar doordat wij beiden parttime zijn gaan werken, we wel een salaris hebben laten vallen, gaf me weer moed. Zo beschouwd doen we het niet gek.
Hoewel ik deze verdeling van gezin en werk graag zo wil houden, begin ik wel de grens te voelen van ons inkomen. Consuminderen is een kant van het verhaal, maar inkomsten is de andere kant. Het huis en huisraad roepen toch wel om het nodige onderhoud en de kinderen worden groter en daardoor duurder. Dus of het haalbaar is om met het huidige aantal uren te blijven werken (32 uur en 20 uur) dat vraag ik me af.

Zo volgde ik de lijn terug naar de personen die mij in de loop der jaren hebben geïnspireerd. Allemaal op verschillende momenten en misschien heb ik het toen niet zo beseft, maar nu achteraf zie ik dat ze ergens een zaadje hebben gezaaid waar ik later van heb kunnen oogsten.


Due South
Ik ben benieuwd of jullie deze tv-serie kennen. De serie gaat over de Canadese Mountie Benton Fraser. Opgegroeid in afgelegen gebied, kent de bergen en de bossen op zijn duimpje. Hij vertrekt naar Chicago om de moordenaar van zijn vader te vinden.
Voor mij is hij een minimalist pur sang. Hij gebruikt in de grote stad Chicago zijn vaardigheden als spoorzoeker. Hij ziet alles, hij hoort alles. Hij heeft niets nodig, hij leeft met het meest noodzakelijke.
Iets in de levensstijl, helemaal teruggebracht naar het strikt noodzakelijkst, heeft een grote aantrekkingskracht op mij. Hij leest de mensen zoals hij de dieren en bossen en de bergen leest. Hij werd natuurlijk gezien als iemand uit een achtergesteld gebied, maar feitelijk was hij veel slimmer dan de mensen in de bewoonde wereld.

Dat, en hij was gewoon erg aantrekkelijk. En die hond is ook een schatje ☺



Aflevering van BBC To Buy or Not to Buy
De BBC had (of heeft nog steeds)  een aantal day-time-television programma’s over wonen. In de reeks To Buy or Not to Buy mochten stellen die op zoek waren naar een huis drie huizen bekijken en een er van uitproberen.
Deze bewuste aflevering zag ik in de tijd waarin steen en been werd geklaagd over hypotheken voor starters. En dan vooral dat het vrijwel onmogelijk was om een fatsoenlijk huis te vinden voor het bedrag dat de bank verstrekte.
En in deze aflevering was een jong stel, halverwege de 20. Ik geloof dat de ene in het onderwijs werkte en de ander bij de politie. Geen topbanen dus. Als ik me niet vergis hadden zij 100.000 pond gespaard!! Zij hadden heel zuinig geleefd om dit te bereiken, maar ze zagen er niet uit alsof ze veel hadden gemist in hun jonge leven. Hoezo een starter kan niks op de huizenmarkt?!
Elke keer als ik denk dat iets voor altijd buiten mijn bereik ligt, denk ik aan dit stel.



Judith Levine, Not buying it. 
Deze vrouw was te gast bij Oprah Winfrey. Als persoon is ze me bijgebleven omdat ze heel sterk leek naast Oprah. Maar vooral haar verhaal is me bijgebleven.
Zij en haar man besloten om een jaar lang niets te kopen. Niets wat niet strikt noodzakelijk was. Over dit jaar schreef ze het boek Not buying it.
De aanleiding voor Judith Levine was haar frustratie over het feit dat zij en haar man goed verdienden, een comfortabel leven hadden, maar dat haar studentloan maar niet minder werd. Ze zou het in theorie dus goed moeten kunnen opbrengen om haar studieschuld af te betalen, maar dat deed ze nauwelijks. Ze bleef die schuld maar met zich meeslepen.

Een jaar lang gingen zij en haar man niet naar de bioscoop, niet naar het theater, niet uit eten, niet naar concerten, lieten geen eten bezorgen, kochten geen kleren, ging niet naar de kapper, naar de schoonheidsspecialiste enz.  Als snel beviel dat leven haar wel. Ze had niet het gevoel iets te kort te komen. Er kwam juist heel veel voor terug.
Het hele idee sprak me heel erg aan. Het raakte precies aan een onderbuikgevoel dat ik had, dat alles kunnen kopen, alles moeten meemaken, dat dat uiteindelijk niet de voldoening geeft die een mens nodig heeft. Ik zou die uitdaging wel aan willen gaan voor een jaar, maar ik denk niet dat ik Michel zo ver krijg. Wij passen de kaasschaafmethode toe. Van alles steeds een beetje minder.

Haar boek heb ik overigens nooit gelezen. Op youtube staan lezingen van haar waar ze over haar ervaringen vertelt.



Nu ben ik heel benieuwd door welke personen jullie geïnspireerd zijn op het gebied van minimaliseren en consuminderen.

Ps: ik bedenk me opeens dat ik mijn belangrijkste inspirator vergeten ben: Henry David Thoreau. Hij verbleef een tijd aan het meer Walden. Zijn beschouwingen over de maatschappij en commercie zijn een grote inspiratie voor me geweest. Dat is dan mooi voor een ander blogje :-)


19

Wat zit er in..... kokosmelk?

Kokosmelk is niet een product dat ik vroeger in huis had. Ik hield niet erg van de smaak van kokos, dus er was geen aanleiding om kokosmelk te gebruiken.
Maar sinds ik steeds meer kook from scratch is kokosmelk een ingrediënt dat vaker voorbij komt.

Tijd om eens goed te kijken naar wat er in zit.

Hoewel ik een voorkeur heb voor biologisch, koop ik het vaakst de pakjes van Go Tan. Deze zijn weliswaar niet biologisch, maar bevatten slechts twee ingrediënten. Namelijk kokosnootextract (75%) en water. Dus geen toevoegingen.

€ 1,05 voor 250 ml.



De fairtrade biologische kokosmelk bevat ko­kos­melk (van biologische oorsprong), sta­bi­li­sa­tor: gu­ar­gorn (E412). Kost € 1,39 voor 270 ml.
E412 valt in de categorie emulgatoren en is het nummer voor gurapitmeel. Een natuurlijk product, maar wordt toch gezien als niet geheel onschadelijk volgens ahealthylife en het boek Wat zit er in uw eten van Corinne Gouget (die overigens afgelopen zomer onder verdachte omstandigheden is overleden.)


Maar ik dwaal af.
Wat hebben we nog meer?
De Bon Coco klappermelk Light.  Bevat ko­kos­melk, wa­ter, sta­bi­li­sa­to­ren E412, E466, emul­ga­tor E435. Wat veel toevoegingen! Er is ook een biologische variant, maar die heeft ook veel toevoegingen. Zoveel toevoegingen vind ik niet zo aantrekkelijk voor een biologisch product.
Light betekent 5-7 % vet. De Go-Tan bevat min. 18% vet en hoe hoger het vetpercentage, hoe beter de kwaliteit.
De Bon Coco kost € 0,73 voor 400 ml.  Niet duur, maar dat komt dus omdat er nauwelijks vet - en dus nauwelijks kokos - in zit.



Ik had het al een beetje opgegeven dat er een geschikte biologische kokosmelk zou zijn, maar vorige week viel mijn oog op een blikje van BioToday.


Een blikje van BioToday bevat 200 ml. kokosmelk en kost € 1,55 bij de AH. Overigens staat hij voor € 1,47 bij de Jumbo in het schap.
Dit is de duurste, maar dan heb je biologisch èn het bevat geen toevoegingen, slechts ko­kos 55% en wa­ter.

Nu wilde ik alleen nog weten wat precies kokosnootextract is. Het wordt wat omslachtig omschreven op het web, maar het komt er op neer dat kokosmelk niet het vocht is dat in de kokosnoot zit, maar een melkwitte vloeistof die bereid wordt uit geraspt kokosvlees. Deze site bevat veel informatie over de Aziatische keuken. 

Al met al vind ik de Go-Tan nog steeds een goeie keus. En als ik biologisch wil, dan probeer ik de BioToday. Het is toch weer verwonderlijk hoeveel verschillen er kunnen zijn tussen merken. 
10

Tara Stiles ~ Powerfood, Yoga en Meditatie

De kaft van Tara Stiles’ Powerfood, yoga en meditatie trok me aan. Het enthousiasme spat er van af. De drie-eenheid van eten-bewegen-mediteren past bij mijn opvattingen dat gezondheid een holistische aangelegenheid is. Het een hangt met het andere samen om een gezond lichaam en geest te krijgen.



Tara Stiles heeft ondanks haar jonge leeftijd al duidelijk haar sporen verdiend. Ze heeft haar eigen yoga stijl ontwikkeld, genaamd Strala. Haar yoga is gericht op het welzijn van het lichaam, niet op een bepaalde stroming of filosofie. Een van haar beroemdste leerlingen was Deepak Chopra.

Toen ik het boek opensloeg en doorbladerde begon ik een beetje te twijfelen of deze lenige, slanke, vlotte, eigenzinnige jongedame met een poezelig huidje wel geloofwaardig kon zijn. Foto’s van Tara die met een imkerkap over het hoofd voor een bijenkast een yogapose staat te doen. Tara met een gitaar als rock chick, Tara in een ingewikkelde yoga handstand op het plein voor een glazen piramide bij een hoofdstuk met de titel ‘uitsloven hoeft niet’.




Tara in een bijna erotische yoga pose voor het raam van haar appartement op de tigste verdieping met achter haar uitzicht op de skyline van een grote stad. Wie identificeert zich daar nou mee? Afgaande op de foto’s dacht ik ‘jij hebt makkelijk praten.’

Maar ze is wel degelijk geloofwaardig. Ze is niet alleen geloofwaardig, maar ook open en inspirerend. Ze oordeelt niet, ze draagt alleen maar uit waarin zij gelooft. Zij gelooft in de kracht van gezonde voeding, yoga voor souplesse en een goede energie doorstroming. Ze gelooft in meditatie voor een gezonde geest en en een gezond lichaam. Zij gelooft in zichzelf. Zij gelooft in jou.

Mijn aanvankelijke reserves waren snel verdwenen. Je moet een beetje door de Amerikaanse schrijfstijl heenkijken (heel veel tekst, herhalingen, spreektaal en superlatieven) maar ze is openhartig over haar eigen weg, haar fouten, haar tegenslagen en over het volgen van je eigen pad. Zoals ze zelf zegt ‘maak je eigen regels’. Haar opvattingen hebben mij net weer even dat vonkje inspiratie gegeven dat ik nodig had. Over hoe de verbinding met de natuur je kan helpen, hoe het zelf gaan koken doorwerkt op de rest van je leven, hoe je je eigen regels moet maken, zodat je nooit meer hoeft te luisteren naar andermans leefregels en ook nooit meer aan andermans verwachtingen hoeft te voldoen.

Zij weet wat werkt voor haar. Dat is powerfood, yoga en meditatie. En zij weet dat het ook voor jou gaat werken.




6

Beelden van de afgelopen weken

Het leven hier lijkt soms wel een doorlopende voorstelling. Even een korte pauze en hup, daarna meteen weer door.
Ik doe manmoedige pogingen om wat langer stil te blijven staan bij de momenten, maar het komt meestal neer op nagenieten bij de foto's.

Oktober had nog een mooie nazomerdag waarop we allemaal buiten zaten. 
Ik deed een kaartspelletje met de kinderen, de echtgenoot liep een rondje hard en kater Indy deed een dutje in de zon. 


Op een vrijdagmiddag met de meiden en een vriendinnetje naar de kinderboerderij.


Ik had last van mijn keel en maakte een verzachtende siroop. 
Honing met saliebladeren. 
Bewaren in de koelkast.
Thee maken van een in honing gedrenkt blaadje salie. Salie werkt zuiverend.



Gemma deed aan foto styling. De tafel werd gevuld met lekkers en pinterest-waardig neergezet.




Ik maakte op de valreep druivensap van druiven uit eigen tuin en gaf een paar flesjes samen met ander fruit cadeau aan mijn schoonouders. 




De meiden gingen een middag naar mijn ouders, terwijl ik een feestelijke bijeenkomst op het werk had. Samen met oma maakten ze deze mooie herfstschalen. 







Ik bakte vanalles in het kader van Heel Holland Bakt. 
Niet alles lukte even goed. Dit was een cheesecake, gegaard in een schaal water. 
Hij was prima gelukt, totdat ik de kinderen naar bed bracht en niet de vorm uit zijn voetenbad haalde. Gevolg was dat het een sompige taart werd (ondanks de alufolie).




Ik ontdekte een heel leuke website. 
Kids-were-here. Een groepje fotografen die de sporen die kinderen achterlaten in beeld brengt. Niet zo zeer de rommel die ze achterlaten, maar meer het onderbroken spel en de fantasie die achterblijft. Ik kan het zelf niet zo mooi op de foto zetten, maar het is een poging waard. 



We maakten een boswandeling op een margedag.




We vierden de 7e verjaardag van de meiden. 
Met visite van familie.







En een dagje met z'n vieren naar de Dierenpark Emmen. 






Fijne momenten verdienen het om langer bij stil te staan.

Lieve groet
Anita


24

Zelf vanillesuiker maken

Sinds ik steeds vaker de etiketten van producten bestudeer, ben ik veel kritischer geworden op het gebruik er van. Het heeft mij veel bewuster gemaakt van wat ik koop en wat ik eet.
Maar sommige producten gebruik ik nog steeds redelijk gedachteloos. Zo deed ik nog altijd een zakje vanillesuiker in een cake. Uiteindelijk ging ik het eens beter bestuderen en las dat er kunstmatig vanille aroma aan toegevoegd is. Iets wat ik eigenlijk had kunnen weten, maar niet eerder tot me doorgedrongen was. Aanvankelijk besloot ik dat zo'n zakje best weggelaten kon worden, maar ik had wel eens een baksel waarvan ik vond dat het wel een vleugje zoet kon gebruiken.

Dus besloot ik het zelf te maken.

Je doet het merg van een half vanillestokje in 100 gr. fijne kristalsuiker. Eventueel kun je het stokje er ook bij doen. Doe dit in een schone pot die je goed kunt afsluiten.
Een eetlepel is voldoende om een zakje te vervangen.




13