Knutselpret

'Wat hebben jouw kinderen leuke dingen gemaakt!' zei een moeder tegen mij een paar weekenden geleden bij een barbecue. 'Heb jij vroeger veel met ze geknutseld?'
En òf ik veel met ze geknutseld heb. Ik heb me helemaal suf geknutseld. Toen ze vier werden kon ik het aan de juf overdragen, dat vond ik wel even prettig.
Maar nog steeds knutsel ik graag met ze en voor de meiden is knutselen hun grootste hobby. Regelmatig wordt mijn ipad in beslag genomen, zodat ze op pinterest kunnen kijken naar knutselideeën. Ze kunnen heel veel zelf, maar nog steeds vinden ze het het leukst wanneer ze samen met mij iets kunnen maken.
Op zondagen en in de vakanties maak ik daar wat meer tijd voor vrij. En dan krijg je dit soort knutsels.

Sokkenrupsen




papieren hyacint
Deze heeft Gemma gemaakt met mijn moeder. Zij wordt ook regelmatig aan het werk gezet. 


Kabouterstokjes van Ellie. 
De houtjes komen van de vlinderstruik


Krokodil van Gemma. 






7

Een kastje per dag: van vroeger

De laatste maanden komen er weer heel veel spullen door mijn handen van mijn eigen jeugd. Al die spullen heb ik altijd zorgvuldig bewaard. Mijn moeder heeft ze ook nooit weggegooid, ook al ben ik lang en breed uit huis.

Een paar maanden geleden mochten de meiden een bureau. Groep 4 was in aantocht en daar hoort een bureau bij vonden ze. Ellie had haar oog op mijn bureau van vroeger laten vallen, die nog bij mijn ouders stond. Dat dat bureau van mij geweest was, vond zij heel speciaal. Gemma wilde graag een spiksplinterwitte. Ze had met papa al eentje gezien bij de I.kea.

Toen mijn oude bureau hier in huis stond en de laatjes opengingen, was het voor mij een reis terug in de tijd. Notitieboekjes, stickervellen, schoolrapporten en diploma's, stamkaart van het openbaar vervoer uit 1988, een agenda uit 1978. Die agenda was blijkbaar eerst van mijn moeder geweest. Later werd het een notitieboekje voor mij. Er staat in dat er op 14 en 16 maart 1978 een kijkavond was op de kleuterschool. Ik was toen bijna 6 jaar. Grappig hoor.
En wat dacht je van het Miami Vice kladblok! Ik krabbelde overal verhaaltjes in. Mijn hoofdpersonen hadden regelmatig ontmoetingen met bekende acteurs uit die tijd. Niet geheel toevallig dat ik die acteurs leuk vond. Zoals Rob Lowe (wie kent 'm nog?).
Die tekening komt uit de Margriet. Die heb ik bewaard, deels omdat het een mooie tekening is, maar vooral omdat de man leek op een jongen van de Middelbare school waar ik obsessief verliefd op was. De illustratie is gemaakt door Walt de Rijk en ik deed even een google op zijn naam. Blijkt dat hij nog steeds actief is als schilder.
Ik heb trouwens de naam van de jongen van de Middelbare school ook wel eens gegoogled. Dat was ook interessant. Blijkt dat hij spullen voor baby's en kinderen heeft ontworpen, die mijn kinderen ook gebruikt hebben.


Ik heb er nooit afstand van kunnen doen, van al die spullen. Als volwassene niet en ook niet toen ik jong was. Het waren stukjes van mij. Herinneringen aan wie ik was. Ik heb het me altijd heel erg aangetrokken als anderen probeerden mij wijs te maken dat iets niet hip was, of kinderachtig, of saai.
Dat zal er zeker aan bijgedragen hebben dat ik deze spullen zo lang gekoesterd heb. Het waren kleine stukjes die mij compleet maakten. Bevestigingen van wie ik was.

De laatste maanden is er iets veranderd. Wel vaker heb ik deze spullen in handen gehad, mijn verhaaltjes teruggelezen, maar toen altijd met gêne. Nu kan ik het zien voor wat het is; de leefwereld van een jong meisje. En ik zie dat ik uiteindelijk weinig veranderd ben. Dat ik trouw ben geweest aan mijn interesses, dat wat mij het meest bezighoudt.
Deze keer heb ik heel veel weggedaan. Zo had ik bijvoorbeeld ook alle proefwerken van de Middelbare school bewaard. Aan de cijfers te zien liggen mijn kwaliteiten nog steeds op dezelfde vlakken. En dat is niet bij natuurkunde of biologie....
Het kan wel weg.
Ik heb het niet meer nodig als bewijs dat ik bestond.


Ellie achter mijn oude bureau


Gemma achter haar nieuwe splinterwitte (zoals ze zelf zegt) bureau.



8

Zelf babyvoeding maken: kinderlijk eenvoudig

Mijn interesse voor voeding is aangewakkerd met de komst van de meiden. Voor je kind wil je niets dan het beste. Maar wat is het beste?

Het was een hele zoektocht destijds naar de juiste informatie, of naar gedegen informatie.
Maar uiteindelijk bleek het zelf maken van babyvoeding heel simpel.

Bij deze deel ik wat ik geleerd heb in mijn zoektocht, dat scheelt misschien voor jou, mocht je zelf babyvoeding willen maken.



Zoek een goed kookboek
Kies voor een kookboek waarin niet alleen recepten staan, maar kijk ook of er uitleg wordt gegeven over voedingswaarde, vitamines en mineralen. Je mag hierin best kritisch zijn.
Zelf ben ik fan van de kookboeken van Amanda Grant. Ik kook nog steeds gerechten uit het Handboek voor Babyvoeding. Ik kocht de mijne tweedehands. Ze heeft ook een kookboek uitgebracht over vegetarische gerechten voor baby's.

Zorg voor het juiste gereedschap
Ideaal waren de siliconen minimuffin vormen. Perfect voor de eerste fruithapjes. Gepureerd fruit er in, huishoudfolie er over, invriezen en dan per blokje ontdooien. Doordat het siliconen is, kun je het er makkelijk uitduwen. En je kunt makkelijk variëren met smaak, doordat je niet een grotere verpakking open hebt.

Verder: een staafmixer, een stoominzet (gekocht bij Hema), bewaarbakjes die geschikt zijn voor de vriezer (Philips Avent). Alufolie gebruikte ik om kleine stukjes kip in te stomen. De kipfilet sneed ik op maat, verpakte het in folie en deed dit bij de pan met aardappelen. I.p.v. de kinderen een stuk gebraden kipfilet te geven.

Wat voor je baby gezond is, is ook voor jou gezond
Voor mijn kinderen gebruikte ik voor 80% biologisch eten. Zij kregen altijd het beste. Gaandeweg realiseerde ik me dat wat het beste voor hen was, ook het beste voor mij was.
Heel veel gerechten uit het Handboek voor Babyvoeding maakte ik voor het hele gezin.

Je productkennis groeit met grote stappen
Ik heb nog nooit zoveel soorten fruit gegeten sinds ik voor de kinderen ben gaan koken. Ik heb geleerd welke combinaties goed bij elkaar passen. Ik heb geleerd welk voedsel vezelrijk is, welk voedsel veel calcium bevat en welk voedsel rijk is aan vitamine c.

Een vrucht die in het kookboek voorkomt is de papaja. Deze kende ik niet en ben 'm helaas in de tijd dat ik fruithapjes maakte ook niet tegengekomen. Maar de naam klinkt zo exotisch, rolt zo lekker over de tong, vooral als je het een paar keer achter elkaar zegt :-)
Toen ik een tijd terug bij de Albert Heijn liggen een papaja zag liggen, heb ik 'm gewoon meegenomen, ook al zijn we de fase fruithap voorbij. Ik had gewoon zin om 'm te proberen. Ik maakte er puree van.




Een rijpe papaja
handvol frambozen

zachtjes met twee eetlepels water in een pan laten sudderen. Pureren, in de minimuffin vormpjes invriezen en later per stuk ontdooien. Het ruikt verrukkelijk zoet. Ik deed ze door de ochtendpap. Voor mezelf :-).

Als je het leuk vindt om op de hoogte te blijven van nieuwe berichten, dan kun je Anita's Dagboek volgen op Bloglovin', Facebook, of schrijf je in voor de e-mailberichten (zie zijbalk). 









5

Naar Leiden

We gingen twee daagjes en een nachtje naar Leiden. Ik ben al héél vaak in Leiden geweest, maar ik ken de stad niet. Ik kwam niet verder dan het ziekenhuis.
Vijftien (plusminus) bezoekjes aan het LUMC. Daarbuiten kwam ik niet.
Op 22 juli, 7 jaar geleden, moest ik acuut opgenomen worden in het LUMC voor een laserbehandeling. Daarmee hadden we de meeste kans op een goede afloop van de zwangerschap. 
Ik was toen 22 weken zwanger.
In twee weken tijd was ik 8 kilo aangekomen.
Er was sprake van het Tweeling Transfusie Syndroom.

Het is goed gegaan. Daarmee horen we bij de 54% waarbij de behandeling een goede afloop heeft voor beide baby's.

Ik wilde onze kinderen een keer laten zien waar ze geboren zijn. En ik had de behoefte om er naar terug te keren, ik heb die periode lang op afstand gehouden. Voor mezelf voelde het als het juiste moment. Zeven jaar is een mooi symbolisch getal. Na zeven jaar vernieuwt alles zich, bijvoorbeeld alle cellen in je lichaam zijn na zeven jaar vernieuwd.

Gek genoeg was het niet de angst en de zorgen die ik herleefde, maar de fysieke pijn. Het was niet erg om dat opnieuw te ervaren. Nu weet ik waar de pijn zit.

Mijn kleine bedevaart duurde niet erg lang, het werd uiteindelijk het kortste element van onze tweedaagse. De meiden vonden het wel interessant om rond te lopen, kijken naar welke wc ik altijd ging, bij welke balie ik me meldde, welke lift we namen. Maar liever wilden ze iets kopen in de kiosk. Een ballon of zo. Op de foto voor de ingang wilden ze ook niet. In ieder geval niet allebei. Ach, je kan niet alles hebben. Uiteindelijk heb ik ook liever de meiden zelf, dan een foto van hen.

We overnachtten in een blokhut op stadscamping Stochemhoeve. Wat een heerlijke camping! Zo rustig (totdat wij er kwamen. sorry campinggasten). Ik had er best wel een paar nachtjes meer willen blijven. We hadden onze fietsen meegenomen op de fietsendrager en konden zo handig naar het stadscentrum fietsen.

Voordat we bij de camping aankwamen, hebben we Corpus, reis door de mens aangedaan. Ik had gespaard via de optimel en kon zo kaartjes met korting kopen. Dat scheelde nogal, want dat soort attracties zijn prijzig, hoewel ik het nog steeds veel geld vond. Het was een hele leuke reis door de mens. Het gaf de kinderen wat antwoorden op vragen die ze hebben over hoe hun lijf werkt. Ellie vond het lopen op de tong heel grappig. Verder hebben de meiden zich er tegen ons niet veel over uitgelaten of het leuk was of niet, waardoor ik me afvroeg of het het wel waard was geweest, maar ze hebben later wel aan familie en vrienden uitgebreid verslag gedaan. Dus dat zat toch goed.

Verder veel door de stad gelopen, 's avonds uit eten, 's ochtends op onderzoek uit bij de sloot. En op de terugreis nog gestopt in Katwijk aan Zee.
Het waren twee memorabele dagen.










Katwijk aan Zee

Informatie van het LUMC over het Tweeling Transfusie Syndroom.
Ervaringsverhaal.
Nog een ervaringsverhaal.

10

Een kastje per dag : wat zit er in een EHBO trommel

Toen ik vorig jaar geopereerd werd aan mijn been, heb ik met heel veel nieuwe verbandsoorten kennisgemaakt. Niet alle soorten waren succesvol.
Een paar halflege dozen stonden nog in de keukenlade. 

Omdat de kinderen mijn EHBO trommel geplunderd hadden voor het verbinden van hun knuffels, moest deze nodig bijgevuld worden.
Tijd om alles weer eens na te lopen.





De verbandmiddelen had ik in de bordenla, makkelijk bij de hand voor wanneer de thuiszorg kwam.


Na.




Wat hoort er nou in een EHBO trommel te zitten? Het Oranje Kruis heeft verschillende richtlijnen, voor verschillende situaties.

Voor de EHBO trommel thuis wordt dit geadviseerd:

Verplichte inhoud Verbanddoos voor Thuis.
Jaarlijks controleren een aanvullen.

  • 1 stuk driekante doek (mitella)
  • 1 paar latex handschoenen
  • 1 stuk verbandschaar
  • 1 stuk desinfectant 10 ml
  • 1 stuk safe kiss beademingsdoekje
  • 1 stuk splinterpincet 8 cm RVS
  • 1 rol hechtpleister 2,5 cm x 5 m
  • 1 zak wondpleister assortiment 30 stuks
  • 4 stuk snelverband nr 1 steriel
  • 2 stuk snelverband nr 2 steriel
  • 16 stuk gaasjes 1/16 steriel10 stuk gaasjes 5 cm x 5 cm steriel
  • 2 stuk metaline kompressen 8 cm x 10 cm
  • 3 stuk elastisch hydrofiel 6 cm x 4 m
  • 1 stuk veiligheidsspelden à 3 stuks
  • 1 stuk steunwindsel 6 cm x 4 m
  • 1 stuk steunwindsel 8 cm x 4 m
  • 1 rol synthetische watten
  • 2 stuk witte watten 10 gram
  • 2 stuk wondsnelverband 6 cm x 8 cm

Ik ben iemand die graag altijd alles in huis heeft. Ik heb pleisters in allerlei soorten, daarom is mijn trommel behoorlijk uitgebreid. Gelpleisters zijn ook een vondst. Ook tekenspul heb ik er, paracetamol en zalf voor muggenbeten. Sinds kort hebben we ook limisan. Dit is een pleisterverwijderaar. Je sprayt het op de pleister en dan laat de lijm los. Voor tere huidjes (of tere zieltjes :-)). Superspul. 



Wat ook handig is, een cold pack. Dit is de wegwerpvariant. Het hoeft niet in de vriezer bewaard te worden. Er zit een (vast erg chemische) kern in, die je indrukt zodat de koelende werking begint.







Nu de trommel weer aangevuld is, bleek het er niet allemaal in te passen. 
Pleisters en spullen die ik vaker nodig heb, heb ik daarom in mijn oude (heb ik gekregen in mijn tienertijd) toilettas gedaan. 


6

Gelezen: Maartje Wortel - Half mens

Voor mijn bescheiden rubriek #Leesvrouwen2015 wilde ik nu een keer een boek lezen van een Nederlandse schrijfster, in plaats van gevestigde (buitenlandse) vrouwen te lezen (Iris Murdoch, Marilyn French). Want dat is tenslotte het hele idee achter #leesvrouwen: schrijfsters bespreken die normaal onbesproken blijven. Maar ja, hoe vind je nu een Nederlandse schrijfster die niet breeduit in de media wordt besproken, maar toch niet onverdienstelijk schrijft? Toch maar de boekenbijlage bekijken voor een aanprijzing. Mijn oog viel op de naam Maartje Wortel. Bijzondere naam. Ik had nog nooit van haar gehoord, maar de recensie sprak me aan.

Ik las Half mens, haar eennalaatste roman.

Half mens vertelt het verhaal van de Nederlandse Elsa Helena van der Molen die met haar ouders naar Amerika is verhuisd. Wanneer zij van haar fiets wordt gereden door een taxi en verlamd raakt, kruist haar leven het pad van Michael Poloni- passagier van de taxi.

Maartje Wortel's schrijfstijl is vlot, zinnen rijgen zich met schijnbaar gemak aaneen. De hoofdstukken zijn kort en lezen snel achter elkaar. Je wilt ook niet anders, je wilt weten wat er achter steekt, achter die personages. Haar beschouwingen zijn indringend, ze probeert een diepere laag van de beweegredenen van mensen bloot te leggen.

Er was een aspect wat ik niet begreep. Een man, James Dillard (vrij sacherijnig en grof in de mond - een type), begon met het vertellen van het verhaal. Hij was er zelf niet bij betrokken, zei hij, maar was wel degene die het verhaal begon. Hij is aan het eind ook weer aan het woord. Ik bleef me lang afvragen wie hij was en of ik iets gemist had. Hierdoor voelde ik me een beetje een domme lezer.

Misschien krijg ik in haar laatste roman Ijstijd een verklaring voor het opvoeren van dat personage, omdat James Dillard daarin de hoofdrol speelt. Ik heb in ieder geval genoten van Half Mens. Beslist een aanrader!


Over Maartje Wortel
[van het achterplat] Maartje Wortel (1982) volgde de opleiding Beeld & Taal aan de Rietveld Academie in Amsterdam. In 2007 won ze de Write Now!-verhalenwedstrijd. Haar verhalenbundel Dit is jouw huis (2009)  werd bekroond met de Anton Wachterprijs voor het beste literaire debuut. Half mens werd genomineerd voor de BNG Nieuwe Literatuurprijs. In 2014 verscheen de roman Ijstijd.

Hoewel de naam Maartje Wortel mij onbekend was, had ik toch al iets van haar gelezen. Alleen wist ik het zelf niet. Van de week sloeg ik de Happinez van een maand of twee geleden open om nog wat na te lezen en kom haar tegen in de rubriek Wijze Woorden. Nou ja!


4

Een kastje per dag: de cadeautjeskast

Tussen idee en uitvoering zit soms wat tijd. Héél veel tijd.
Het idee was om wat cadeautjes in huis te hebben, voor wanneer mijn kinderen op een feestje worden uitgenodigd, voor visite of voor volwassenenverjaardagen. Het leek me makkelijk om wat in huis te hebben. Wanneer ik ergens iets in de aanbieding zag, dan kocht ik dat, want inmiddels was ik er achter gekomen dat ik soms dure cadeautjes moet kopen omdat ik geen tijd heb om naar iets voordeligers te zoeken.
Naast gekochte cadeaus wil ik ook zelfgemaakte op voorraad hebben. Ik heb dit jaar een paar keer een insectenhotel (naar idee van Es) gemaakt. Of een fles vlierbloesemsiroop weggegeven. Nu zijn de zelfgemaakte cadeaus even op.



Een idee voor een cadeautjeskast is snel gemaakt, de uitvoering liet langer op zich wachten. De kast die ik voor dit doel op het oog had, is een voormalig kledingkast en staat op zolder. Al járen wilde ik er extra legplanken in hebben. Vorig jaar kreeg ik van de overbuurman witte fineer planken (delen van hun oude bedombouw) waar ik heel blij mee was, want dat was tenslotte gratizz.
Een jaar lang hebben de planken in de garage gestaan, nu heb ik ze eindelijk op maat gezaagd. Het bleek weer (zoals ik vaker gemerkt heb in het kastjes-project) een klusje van niks.

Nu heb ik twee planken waar ik overzichtelijk mijn cadeaus kan stallen. De spullen die onderop staan moeten ook eens kritisch bekeken worden, maar daarover zijn de meningen hier in huis verdeeld. Wat ik weg wil doen, wil Michel houden. Wat ik wil houden, wil Michel wegdoen. Het blijft er dus voorlopig gewoon staan.


Voor.


Na.
Cadeautasjes heb ik wel genoeg....



6

Vlierbloesemsiroopwaterijsjes

Vorig jaar ging ik fanatiek op pad om vlierbloesems te plukken. Met het hele gezin in mijn kielzog ging ik op strooptocht. De echtgenoot een beetje op zijn hoede, vanwege het vraagstuk 'mag het nou wel of niet?'. Met een hele zak vol bloesemschermenkwam ik thuis en brouwde er 10 liter (!) siroop van. Ik rekende mezelf al rijk, want hoeveel flessen karvan of diksap zou me dat wel schelen?
Helaas blieven de meiden het niet als limonade...Voedselbarbaren...
Een paar flessen heb ik weggegeven als cadeau, verder drink ik het zelf of ik maak er waterijsjes van. Dàt willen de meiden wel hebben. De siroop aanmaken met water en dan in ijsvormpjes invriezen.

Ook heel geschikt als je kind koorts heeft of keelpijn en het verder weigert te drinken; een ijsje gaat er altijd wel in.





5

Bananenlassi

Lassie is niet alleen een heel lieve hond, maar ook een heerlijk Indiaas drankje. Dan schrijf je het 'lassi'.

De basis van lassi is : 1 deel yoghurt, 3 delen water.
Ik gebruik volle yoghurt, want aan magere yoghurt is al water toegevoegd.

De bananenlassi is mijn favoriet. Ideaal om je overrijpe bananen in te verwerken. Bananen kun je trouwens ook heel goed invriezen. Deze lassi is op ayurvedische wijze.



1 deel yoghurt (bv 250 ml)
3 delen water (bv 750 ml)
2 bananen
evt. druppeltje rozenwater
evt. mespunt kardemom of gemberpoeder of komijnpoeder

In de blender lekker schuimig laten worden.
Lassi is dorstlessend en de kruiden zijn gunstig voor de spijsvertering. Drink het bijvoorbeeld als vervanging van de thee 's middags. De ayurveda adviseert om geen zuivel na of bij de maaltijd te eten, vandaar het advies om 's middags te drinken.

Receptidee komt uit Happinez Ayurveda kookboek.

Als je liever Lassie de hond hebt: de jeugdserie is in een heerlijk nieuw jasje gestoken. Wanneer mijn kinderen kijken, kijk ik graag mee. Lassie is nog steeds een held voor kinderen. Er is een leuke nieuwe verhaallijn toegevoegd aan de serie waarbij de huisdieren (mopshond, cavia) ook in avonturen belanden.





3

Een kastje per dag: stiekem opruimen

Er komen hier nog maar weinig berichten voorbij over het kastjes-project. Ik zit niet stil, ik ben wel aan het opruimen, maar niet heel regelmatig. Toch merk ik nog steeds de kracht van het project. Het praktische ervan is zo fijn. Als je even teveel in je hoofd zit, dan ruim je een kastje op en dan zet dat vanzelf weer wat in gang.

Opruimen met de kinderen is lastig. Soms denk ik wel eens dat ze telepatisch zijn. Dan heb ik spullen opgeruimd die al tijden onaangeroerd in een hoek liggen en dan wordt er opeens weer gevraagd om pop Lotje. Alsof zij hebben gezien wat ik zag. Hoe is het mogelijk!
De enorme hoeveelheid knuffels wil ik ook wel wat intomen. Ze zijn dol op hun knuffels, ze hebben er heel veel, en ze hebben ook allemaal een naam. Liever overleg ik met hen wat er weg kan, maar wat de knuffels betreft heb ik besloten dat ik dat toch stiekem aan moet pakken. Ik had er een paar apart gelegd waar ze geen hechte band mee hebben. Uiteindelijk hoefden er maar twee weer terug.

Deze partij ging naar de kringloop. Dat ruimt al weer wat op.



Herinnert u zich deze nog? De bloemenpers. Ja, leuk bedacht hoor, maar daar ga ik toch niks mee doen. (maar dat vermoeden hadden jullie al).

Ps: en ja hoor...stiekem opruimen wordt gelijk gestraft. Ik heb dit stukje geschreven en Ellie vraagt naar haar gouden vogelkooitje.....onze Ellie weet nóóit waar ze iets heeft neergelegd, maar nu weet ze stellig te verkondigen dat ze 'm op zolder heeft gezet. 'Gemma, help jij mee zoeken?'
Ik durf niks te zeggen. Wat een slechte moeder ben ik.
Misschien staat 'ie nog bij de kringloop...


11