Een kastje per dag: opruimen nieuwe stijl

Er is wat veranderd in mijn manier van denken. Zoals ik eerder dacht en vervolgens reageerde, dat is niet meer nodig. Ik denk anders en ik doe anders.
Het is een proces, zegt mijn meditatie docente. Dat zegt ze niet specifiek over opruimen, maar over gewoontes die niet meer voldoen. Oude manieren, die ik me had eigengemaakt, om me te wapenen, om me staande te houden, voldoen niet meer. Ik ben meer mezelf en daar horen andere patronen bij.

Naar de vrijmarkt ging ik niet. De spullen had ik nog wel. Onder andere twee grote reistassen vol kinderkleding. Ik zette het op de plaatselijke facebook moedergroep. 0,50 cent per stuk.
Ik kreeg meteen een reactie. Ze wilde 's middags wel komen. Ik sjouwde de tassen naar beneden en ook nog een doos en ook nog een zak met laarzen en sneeuwlaarzen en pantoffels, want misschien wilde ze die ook wel.
Ik zocht voor de zekerheid de spullen nog een keer uit, zodat er niet iets tussen zat wat mijn meiden niet niet wilden missen, of wat ik niet voor 50 cent kwijt wilde.
En ik wachtte tot de moeder kwam.
Ik hield de weg in de gaten.
Hield de facebook groep in de gaten, tig keer.
Ging nog snel even naar de wc.

En ik vond het niet fijn meer!
Die onrust. Die verdeelde aandacht. Niet ten volle in mijn dagelijkse bezigheden zijn, niet ten volle de aandacht voor de kinderen.

De moeder kwam en koos uit het enorme aanbod twee (!) kledingstukjes. 'Ik had gedacht dat je wel meer winterkleding in 98 zou hebben.' Zucht....

Zij ging weg en ik had de eetkamertafel vol met kleding die weer terug moest in de tassen. Tassen die ik eigenlijk weer nodig had voor de aanstaande vakantie.
Ik was er wel klaar mee. Dat gedoe.
De Marktplaats-fase lijkt hiermee beëindigd.
Die oude manier van handelen voldoet niet meer.

Zaterdag brachten Michel en ik de kleding - en nog allerhande andere spullen - naar de kringloop, waar het dankbaar in ontvangst werd genomen. Uiteindelijk gaat het mij daar om. Dat mensen dankbaar zijn, maar dat kan ik niet afdwingen. Zo, op deze manier had ik er vrede mee. De kringloop doet weer goede dingen met de opbrengst.
Een paar kledingstukken heb ik apart gelegd voor school, waar ze voor de kleuterklassen ook altijd reservekleren kunnen gebruiken.

Verder heb ik ook nog kleding die ik bewaard had van Gemma en Ellie en waar ik aan gehecht was, aan een ander aangeboden. Twee mooie roze geruite jasjes. En een paar Molo t-shirts (een van de weinige keren dat ik me te buiten ging aan nieuwe kleding voor hen). Die kledingstukken waren voor mij zo met mijn kinderen verweven, kon ik daar afstand van doen? Ik zou ze kunnen verkopen, maar wie zou daar nou net zoveel van houden als ik deed?
Opeens van de week, kon ik er afstand van doen. Ik vroeg of de moeder die onze wandelwagen heeft overgenomen de jassen en shirts mooi vond. Het was precies haar smaak.
Het is goed zo.

Er zijn nieuwe tijden aangebroken!

15 opmerkingen

  1. Ik herken dit wel. Hoewel het fijn is om wat bij te verdienen door op te ruimen, brengt het ook onrust. Ook omdat je het dat niet definitief kunt afronden. Fijn dat je het nu kunt loslaten, en een goede manier hebt gevonden.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vond het inderdaad nu niet prettig om het niet definitief af te ronden.

      Verwijderen
  2. Wat waanzinnig goed van je maar TOCH.... vind ik het jammer dat je zo'n 'lastige' klant kreeg!! Zij is uiteindelijk degene waardoor je er zo'n rotgevoel aan overhield!
    Had gewoon tassen gemaakt (jaja achteraf he??) met 1 tas voor 5 euro bv. Niks uitzoeken en zeuren en kiezen maar gewoon: asjeblieft, de tas, das dan 5 euro, dank je wel, hahahahaha :)

    Maar nu is het goed dus, alles weg, het huis uit!!! Het geeft idd rust!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze klant deed me herinneren aan al die andere klanten die er voor haar zijn geweest. Via Marktplaats verkoop ik al 9 jaar en heb mensen in alle soorten en maten voorbij zien komen. Per mail kan ik ze er vaak al uit schiften. De marktplaatshandel heeft me heel wat opgeleverd, maar wat een tijd heb ik er in gestoken! Dat is achteraf gezien wel ten koste gegaan van de huiselijke rust.
      De meeste mensen zijn goedwillend trouwens hoor, maar vooral kinderkleding is slechte handel. Ook verkopen in pakketten heb ik wel gedaan.
      Een greep uit de vragen en reacties (voordat er uberhaupt sprake van een deal is).
      'Zitten er ook jurkjes en rokjes bij, want mijn dochter draagt alleen maar rokjes.'
      Of: 'Zitten er ook broeken bij, want mijn dochter wil alleen maar broeken aan.'
      'Zitten er niet teveel korte mouwen shirts bij, want die krijg ik al van iemand anders.'
      'Denk je dat mijn dochter van twee jaar volgend winter maat huppelepup aan kan?'
      En dit zijn dan ook nog vaak mensen die het naar eigen zeggen niet breed hebben.

      Ik vond het het allemaal niet meer waard. Ik wilde me er niet meer over opwinden. Nu zijn de spullen weg en geeft het rust.

      Verwijderen
  3. Alles in 1 keer meenemen was misschien handiger geweest en dan 1 prijs, even tellen wat er in de tas ging en aan de hand daarvan de prijs bepalen. Ja als je wat op mp zet geeft dat veel onrust soms. Hier heb je altijd van die nieuwsgierige dorpelingen die wel willen weten wat iets kost en dan niet meer iets van zich laten horen of heel veel vragen stellen. Fijn dat het nu op geruimd is, geeft weer rust in de tent. Fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De mensen laten zich wel kennen hoor, via tweedehands handel. Eerst (per mail) allerhande vragen stellen, waaruit bijvoorbeeld al blijkt dat ze helemaal niet weten wat voor product je verkoopt, en vervolgens of niks meer van zich laten horen, of het wel van je over willen nemen, maar dan voor een schijntje.
      Och, ik wind me er al weer over op als ik er over schrijf :-)
      Zoals met alles, moeten de goeien het voor de kwaden ontgelden, want meestal heb ik heel dankbare mensen aan de deur.

      Verwijderen
  4. Oh ja, wat kun je dat dan ineens zat zijn hè? Dat leuren met je spullen. Zo lang het allemaal vlot verdwijnt naar anderen is het prima, maar als je er echt heel veel moeite voor moet doen, en dat voor een paar centen, dan hoeft het voor mij ook niet meer hoor. Ik vind de kringloop dat een heel goede uitkomst. Natuurlijk was het jammer dat de moeder niet wat meer spullen van je wilde overnemen. Daar ben je dan toch een groot deel van de middag mee bezig geweest en dat was niet de bedoeling...
    Je hebt een goede manier gevonden...
    Fijne dag,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik was het inderdaad opeens zat. Sommige spullen kun je aan de straatstenen niet kwijt. Een extra zakcentje kan ik altijd gebruiken, maar het was me de moeite opeens allemaal niet meer waard.

      Verwijderen
  5. Best wel herkenbaar. Ik voel mij er ook niet prettig bij als er mensen aan huis moeten komen om iets af te halen. Soms gaat een verkoop op MP vlot, maar het kan ook een heel gedoe zijn en dat uiteindelijk de koop toch niet doorgaat. Vroeger zat ik wel met de kinderen op een kleedjesmarkt, maar nu gaan de spullen naar de kerk of een club voor een rommelmarkt, of eventueel naar de kringloop. Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Aan een club geven om te verkopen is ook een goed idee. Daarvoor zal ik mijn oren eens open houden.

      Verwijderen
  6. Dit heb ik tot nu toe maar een keer meegemaakt, allerlei vragen of ik het boek geloof ik mee naar Nijmegen kon nemen (nee, want het was groot en zwaar) als ik toch naar de feesten ging (ik ging niet) en uiteindelijk of ze het op zondag op kon halen. Ja, maar ik moet wel zoenzo laat weg. Ze moet nu nog komen. Maar.... de laatste week heb ik van alles heel makkelijk verkocht. Heerlijk! Ik vind het ook altijd fijn als het op een goede plek terecht komt, waar mensen er oprecht blij mee zijn, waar er een goed doel mee gediend is. Ik ben er nog niet helemaal uit waarom ik dat zo graag wil... Heerlijk om zo een stap te zetten, geniet ervan!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat leuren met spullen is niks voor mij. Ik ben de Kringloop heel dankbaar op dat vlak. Wanneer ik iets binnen doe loop ik altijd even rond. Vaak is het schattig wat daar allemaal ligt en als ik dan nog een broek of kleedje in mijn maat vind dan is mijn dag compleet.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha ik herken mezelf hier helemaal... ik kan ook niks "verkocht" krijgen... Hier verdwijnt ook alles meteen naar de Kringloop... en daar maken ze er een boel mensen blij mee (mezelf ook)... Geen gedoe met te koop zetten en dan nog versturen ook...ik vind het best zo!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Niet echt leuk en onrustig! Ik heb dezelfde ervaring en heb toen besloten om het voortaan aan Het Leger te geven. ( Leger des Heils ). Ik hoorde dat heel erg arme mensen daar hun kleding gratis mogen uitzoeken, in die winkel bij ons in de stad. Dat geeft een fijn gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed om te lezen dat er nieuwe tijden zijn aangebroken.
    Loslaten gaat mij (ook) niet altijd makkelijk af. En toch word je er vaak voor 'beloond'!

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!