Bewust biologisch vlees kopen...en dan ook nog van lokale boeren

Dat bewuster leven van mij gaat soms juist heel onbewust. Vaak kan ik helemaal niet een moment terughalen waarop ik bewust besloten heb het anders te doen. Bewustwording gaat geleidelijk. Allemaal deelbesluiten die samen een groot besluit vormen.

En opeens zit je in een fase dat je het allemaal heel anders doet dan vroeger en dat je ook niet meer terug wilt naar je oude keuzes.

Zo ging ik van af-en-toe biologisch vlees uit de supermarkt, naar vaker biologisch vlees van de biologische slager, naar minder vlees, naar liever traditionele rookworsten in plaats van fabrieksrookworsten (die blijkbaar helemaal niet gerookt worden, maar waar alleen een rookgeur aan wordt toegevoegd), naar alleen nog maar biologisch vlees rechtstreeks van de boerderij.
Ik ben duidelijk geen vegetariër, ik hou erg van vlees. Ik kan heel goed eten zonder vlees, maar ik heb gemerkt dat de voedingstoffen van vlees mij heel goed doen.

Het rundvlees en kip halen we van boerderij De Weide Blik, een zorgboerderij bij ons in de buurt. De boer is een zachtaardige man met idealen. Hij heeft ook nooit haast. Vaak heb ik de kinderen bij me en als er een kalfje is dan mogen we even kijken. Gemma blijft overigens liever in de auto zitten, want het stinkt op de boerderij....

Zorgboerderij De Weide Blik bron: website

Het leerzame van vlees rechtstreeks van de boer kopen is dat je te maken krijgt met schaarste. De koe levert het vlees en als er niet voldoende vlees van de koe komt, dan is er weinig variatie in vlees. Dan is er bijvoorbeeld geen suddervlees, maar vooral gehakt. Voorheen zou ik dat irritant vinden, maar nu vind ik het inspirerend. Het maakt me bewuster van het proces van koeien houden (als in: koeienhouderij), en wat de koe uiteindelijk allemaal levert. Ik word er juist creatiever van met het koken en ik laat het nu wel uit mijn hoofd om vlees te verspillen.

Het kippenvlees wat deze boer verkoopt komt van een kippenboerderij uit de regio (ben even vergeten waar). Alleen wanneer hij daar in de buurt is geweest om een koe te laten slachten, neemt hij nieuwe voorraad kip mee. Hij gaat er niet speciaal voor rijden. Ik kan dat wel waarderen. Als het er niet is, dan is het er niet. Soms is het zo simpel.

Op een streekproductenmarkt hadden we vorig jaar kennisgemaakt met het varkensvlees van Waddenvarkens. Een zeer kleinschalige varkensboerderij in Uithuizermeeden waar ook zogenaamde bofkippen rondlopen. Bofkippen in plaats van plofkippen. Zowel varkens als kippen worden biologisch gehouden. Je kunt het vlees van Waddenvarkens op streekmarkten kopen, maar ook via hun webwinkel. Ik wilde de boerderij wel eens zien en vorig weekend zijn we er heen gereden.
Een superleuke kennismaking. We kregen een enthousiaste rondleiding van oudste dochter (12j) en (schoon)moeder, want de boer en de boerin stonden beiden op een markt.

Dit is het verhaal over het ontstaan van hun varkensboerderij : 'In oktober 2011 zijn onze eerste 4 biggetjes bij ons op de boerderij gekomen. Babs, Rosie, Knor en Krul. Aan tafel kregen we vaak van onze kinderen de vraag of het vlees wat we aten van een dier kwam wat een goed leven had gehad. Dit zette ons aan het denken. We aten wel biologisch vlees maar of het dier nu een goed leven had gehad dat wisten we niet precies. Daarom maar het besluit genomen om zelf varkens aan te schaffen en het hele traject van big tot slager te kunnen volgen. Dit is ons zo goed bevallen, dat we hebben besloten dit voor meer mensen mogelijk te maken.' (tekst van hun website)





Wat ik las over hun bofkippen was voor mij nieuw: de kippen van biologisch vlees dat je in de supermarkt koopt, zijn doorgaans 11 weken oud. De kippen van Waddenvarkens zijn 16 tot 24 weken oud. Dat vlees is meer rosé en heeft meer smaak. Dat verklaarde voor mij meteen waarom ik de biologische kip van de supermarkt niet zo lekker vond als die van de Weide Blik (want dat vlees is ook rosé). In Zweden hebben we regulier vlees gegeten, maar ik vond het een verschrikking om mee te koken. Toen wist ik dat ik niet meer terug zou kunnen naar altijd industrievlees.



Vanuit de schuur wordt niet alleen het vlees verkocht maar ook leuke kringloopspullen, kinderkleding, handgemaakte snuisterijen.

Zowel het vlees van De Weide Blik als Waddenvarkens is vacuüm verpakt en ingevroren.
Mijn vriezer is eerst weer aangevuld...




7

De verrassing van de vakantie naar Zweden was ...Denemarken

Op voorhand had ik niet zoveel met Denemarken. Groen, ja best leuk. Kopenhagen, ja lijkt me leuk. Maar verder? Nee, het trok me niet zo.
Maar in het echt bleek Denemarken een heel plezierige verrassing. Op doorreis naar Zweden hadden we zowel op te heenreis als op de terugreis een overnachting halverwege. In de buurt van Odense.

Op de heenreis overnachtten we in Bed & Breakfast Staevnegaarden.
Lieve lezers, mocht je ooit een overnachting zoeken in Denemarken, dan is dit een must-stay!
Een B&B in een traditionele Deense boerderij (met zo'n vierkante opstelling en een binnenplaats), gerund door een ouder echtpaar Ilse en John (de vrouw was in de 70). Haar familie woonde al 400 jaar op de boerderij. Ooit hadden ze 600 koeien, maar sinds 25 jaar was hun boerderij een B&B. Ik vond het heerlijk daar! Ilse had zo'n inspirerend huishouden. Alles had haar 'touch'. Haar huis en erf was vol geschiedenis, maar toch helemaal in deze tijd. Het appartement waar wij in zaten was uitermate smaakvol ingericht. De meubels waren bij elkaar gezocht, maar alles paste bij elkaar. Het servies in de keuken was bij elkaar gezocht, maar alles was er. En vooral : er was niets kapot. Er was geen bord, geen glas, geen tafeltje, geen kleedje te vinden dat stuk was. Dat is iets wat in mijn achterhoofd is blijven hangen. Iets hoeft niet nieuw of het allermodernste te zijn, als het maar heel is. Voor onze gastvrouw was huishouden een ambacht. Oh en eerlijk is eerlijk, ik droomde er wel een beetje bij weg.








Ik liep met Ilse door haar tuin en we kletsen wat over haar fruitbomen en over haar tulpen die het dit jaar niet zo goed deden. Ze had aan mij ook wel een gewillig oor. De kinderen stoven op de konijnen en de kippen af en de schommel.






's Avonds reden we naar Kerteminde (op haar aanraden), een havenplaatsje even verderop. Daar belanden we bij, wat achteraf bleek, de grote trekpleister op restaurant-gebied:  Thorsted's Fiskerestaurant




's Ochtends kozen we voor een ontbijt aan Ilse's keukentafel. Ze had bloemen uit eigen tuin in een vaas. Jams van eigen fruit. Sap van eigen fruit, geperst door een lokale fruitverwerker. Zelfgerookte kaas, volgens een traditioneel Funens (het Deense eiland waar het B&B op ligt) recept. En dan die zelfgehaakte servetten! Aan alles was gedacht. Ik geniet daar van.




Een nacht was duidelijk veel te weinig!



Terugreis zaten we in hotel Nyborg Strand. Voor ons makkelijk, want niet te ver van de snelweg af. Een familiekamer, redelijke prijs. Het Deense concept van hostels lieten we even aan ons voorbij gaan....we wilden niet het risico lopen dat de laatste nacht van de vakantie een domper zou worden.
Een domper in Nyborg hotel was het beslist niet! Waar kwamen we wel niet terecht? Ik viel van de ene verbazing in de andere. Het hotel lag pal aan het strand, aan een pittoreske straat. Het hotelcomplex was enorm, maar niet onpersoonlijk.




En dan Nyborg! Nyborg blijkt te barsten van geschiedenis. Hier is het Deense Koninkrijk ontstaan en zijn vele belangrijke politieke beslissingen genomen. De straten van het stadje stralen die geschiedenis uit en het was maar goed dat we na sluitingstijd in de winkelstraten kwamen, want wat heb ik mooie etalages gezien!






Ook hier kwamen we tijd te kort.


We hopen nog een keer terug te komen om meer van al dit moois te beleven!



16

Huishouden is als onkruid wieden

Gisteren waren we bij mijn ouders, ter ere van mijn moeders verjaardag. Het was zulks mooi zonnig weer, een dag waar iedereen van genoten heeft. Niet in de laatste plaats omdat mijn oom van 81 - mijn moeders broer - als verrassing meekwam met mijn tante - mijn moeders zusje. Mijn oom wil liever niet meer van huis, maar hij had een uitzondering gemaakt.

We liepen een rondje door de tuin, mijn moeder en ik. Ze had een plantje voor me opgekweekt van zaad. Het plantje had ik een jaar of twee jaar eerder voor haar gekocht bij de kweker op Schiermonnikoog.
Ze vertelde dat ze de zaadbollen er na de bloei maar snel af had gehaald, anders had ze later zoveel werk van het wieden van de zaailingen.
Ik vertelde dat ik bezig was geweest met onkruid wieden in mijn eigen tuin, maar dat ik er eerst niet veel heil in had gezien. Dat ik het bij voorbaat al op had willen geven, maar dat ik toch was begonnen en dat Ellie het zo leuk had gevonden om te helpen. En toen ik eenmaal de dikste stukken onkruid weg gehaald had, het al veel beter leek en dat het daarna met de kleinere stukken vanzelf ging.

Mijn moeder zei 'Niet kijken naar wat je nog moet doen, maar naar wat er al in je emmer zit.'

Opeens zag ik een prachtig vergelijk met opruimen in huis. (en een mooi stukje om over te schrijven :-)) De grootste obstakels zijn weg, nu gaat het makkelijker met de kleine rommeltjes. Het kost me ook minder moeite om er afstand van te doen.
Het onkruid moet gewied worden om de belangrijke planten de ruimte te geven. Ruimte om te groeien, gekoesterd te worden. Niet door onkruid overwoekerd worden, verdrongen of van hun voeding beroofd.
Onkruid zal altijd terug komen, net als de rommeltjes in huis. Na een keer onkruid wieden of een keer opruimen is het werk niet gedaan. Het werk komt altijd weer terug. Als je maar niet steeds blijft kijken naar wat je nog moet doen, maar kijkt naar wat je al in je emmer hebt.

Een paar kiekjes van mijn moeder's idylle (ook wel van mijn vader :-)).










8

Het is nooit te laat om een UFO af te maken

Naar aanleiding van mijn vorige berichtje vroeg Sopdet Si of ik voorkeur had tussen de waterval of het warme bekken. In eerste instantie leek me dat warme bekken heerlijk ontspannen. Een dag later kreeg ik opeens zin om van de waterval te glijden. Gewoon om te kijken waar ik uit zou komen.

Het berichtje paste bij mijn gemoed van die dag, maar ik had het al een paar week eerder geschreven en getekend. Het is blijkbaar een proces dat nog gaande is. Het deed me goed jullie bezorgde en meevoelende reacties te lezen, maar tegelijk voel ik de neiging om jullie gerust te stellen en te zeggen dat het allemaal wel meevalt.

Vandaag een luchtiger bericht, want tenslotte zijn niet alle dagen hetzelfde.

Het begrip UFO komt geloof ik uit de quilt-wereld. Unfinished Object, betekent het.
Voordat Gemma en Ellie geboren werden kochten wij een uitzet. Onder andere beddengoed. Een hele mooie lakenset met een kussensloop erbij. Nu schiet me te binnen dat ik de verkeerde maat lakens had gekozen, ik kocht de wiegmaat, maar de meiden sliepen in een ledikant. Later heb ik de lakens nog vergroot met een leuke contrasterende stof.
Maar dat terzijde, want het gaat om de kussenslopen. Baby's mogen namelijk helemaal geen kussen in bed, dus wat moeten ze met een sloop!
Ik bedacht dat ik van zo'n sloop heel leuk een boxzak zou kunnen maken. Want ik vond het stofje zo mooi.
Zo gezegd zo gedaan.
Eentje kreeg ik af.
Met die andere kwam ik niet verder dan de stof op maat knippen.
Al die tijd lag het in een plastic tas. De box is al lang het huis uit en het had helemaal geen zin meer om de tweede zak nog te maken.

Totdat ik de vakantie naar Zweden ging plannen. Met een pinterestbord vol ideeën voor leuke zakken in de auto voor kinderen op de achterbank kwam opeens die boxzak weer in mijn herinnering.
Wat een mazzeltje! Ik hoefde er nog maar een te maken en dan was ik al voor twee kinderen klaar!
Het duurde wel weer tot de laatste dag voordat ik er aan toe kwam, maar nu, zes jaar na aanvang is mijn UFO klaar!

Ik kocht bij het Kruidvat twee schootdienbladen (4 euro p.st.), handig voor het kleuren en tekenen op schoot. Ik kocht ook nog voor elk een kleurboek (zo'n boek waar je de tekening moet aanvullen door de cijfers te volgen) en een schrijfoefenboek (niet zo geliefd en dus overbodige uitgave).
Het was een groot succes!
Eén schootbord moet wel gerepareerd worden, daar rollen de piepschuimbolletjes inmiddels uit. Je kunt je voorstellen hoe de auto er uitzag toen we weer thuiskwamen....











6

Het draait, het kolkt





Het draait, het kolkt
de onderstroom woelt los wat sinds lang op de bodem was blijven liggen
ik word meegezogen naar het onbekende
maar ik zie nergens iets waar ik me aan vast kan houden
processen komen in beweging
energieën waar ik geen invloed op heb
ik ga ergens naartoe
wat kan ik verderop verwachten?
een waterval?
of een bekken met warm stilstaand water?

9

Weer thuis

Wat was het een leuke vakantie in Zweden! Een heel plezierige kennismaking met het land van Astrid Lindgren. Heel veel gezien in korte tijd, maar druk hebben we het niet gehad.

Mijn voeten staan weliswaar weer op Nederlandse bodem, maar ik geloof niet dat ik al weer helemaal hier ben aangeland. Dat effect heeft vakantie. Altijd wil ik iets van de vakantieharmonie mee naar huis nemen, maar ik wil ook weer thuis zijn en aan de slag. Het duurt altijd even voordat ik in die tegenstrijdigheden mijn weg vind.

Ik heb genoeg stof om over te schrijven, maar het lijkt wat stroperig uit mijn pen te komen. Daarom, om het spits mee af te bijten, nu eerst - en vooral - heel veel foto's.



Het vakantiehuisje in Karlstorp, Småland. Er zijn meerdere Karlstorpen in Zweden. Net zoals er meerdere plaatsen zijn die Näs heten. Näs, waar Astrid Lindgren is opgegroeid.
Het vakantiehuisje is overigens te koop, mocht je interesse hebben :-) De eigenaar wordt, naar eigen zeggen, te oud en gaat het verkopen.


Zo'n veranda....wat een heerlijkheid. Nu was het te koud om er te zitten.



de woonkamer


vanaf de trap een kijkje in de keuken (links) en in de woonkamer (rechtsboven)

We zagen heel veel Astrid Lindgren locaties:


Het huis waar Astrid Lindgren is opgegroeid. 



De boerderij van Emil, film locatie voor de tv serie. 


De huizen van de Bolderburen, filmlocatie voor de tv serie. 
In het middelste huis groeide de vader van Astrid Lindgren op. 


We zagen heel veel natuur:



heel veel lupines langs de berm en in de velden.


De oudste eik van Europa. Zou hij nog wel leven, vroegen we ons af?


'Kijk mama, boomschors! Maak er een foto van!'


Norra Kvills National Park. Magisch, die bemoste keien. 


De natuur maakt zulke mooie patronen...


Moederdag in Zweden: 


De zonnebloemzaadjes in een glazen potje (op school opgekweekt) waren in de koffer verstopt. 
Helaas vond ik ze...'Gemma, wat heb jij nou in je koffer?'
Er was even wat fantasie voor nodig om de mondhoeken weer omhoog te krijgen.









Weer eens een keer samen op de foto. 



Kabouter? Ben je thuis? Hij doet niet open, maar er brand wel licht achter het raam. 
Misschien is hij even een boodschapje halen? Of misschien doet hij een dutje, maak 'm dan maar niet wakker, want behoed je voor boze kabouters, ze zullen je straffen door nóóit meer stiekem 's nachts wanneer jij slaapt je kamer op te ruimen. 
Weet je wat, laat een paar bloemetjes voor 'm achter, dan vindt hij die wel als hij weer thuiskomt of wanneer hij wakker wordt. Dan zal hij blij verrast zijn.  


Yours truly. 


Vooral niet achterom kijken!



Het dagelijks leven roept me al weer. Het is wat tumultueus op dit moment, misschien niet zo zichtbaar aan de buitenkant, maar ik ervaar het aan de binnenkant. Veel om over na te denken, om op me in te laten werken. Nou heeft vakantie dat effect wel vaker op mij, maar het leven is nu even extra uitdagend. Moeilijke dingen, boeiende dingen. Een lief vriendinnetje van Gemma en Ellie dat plotseling haar vader moet missen. Bazige mensen die aan stoelpoten zagen. Direct of indirect zal het hier op mijn blog terug te lezen zijn. Wanneer ik er de juiste woorden voor heb gevonden.

Voor de vakantie had ik nog wat berichten willen plaatsen, maar het internet liet ons in de steek. Manlief heeft de boel weer opgelapt. De komende dagen zal eerst de berichten plaatsen die ik nog in petto had.
23