Na zes jaar weer yoga les

Het bleef niet bij enkel een voornemen. Ik ben daadwerkelijk weer met yoga lessen begonnen. Wel een beetje geholpen door een nu of nooit advertentie. Daarin stond begin januari dat de lessen weer begonnen waren en dat er nog een paar plekken vrij waren. Ik belde meteen. Afgelopen maandag had ik les drie.

Zes jaar geleden had ik voor het laatst yoga les. Jarenlang volgde ik cursussen hatha yoga bij een hele fijne docente. Zij gaf niet alleen les, zij léefde yoga, vond ik. Ik stopte met lessen omdat het vanwege mijn zwangerschap niet meer kon en daarna pakte ik het niet weer op vanwege twee baby’s in huis. Ook had ik absoluut geen behoefte om ’s avonds nog de deur uit te gaan. Voor de laatste maanden van mijn zwangerschap kocht ik wel een yoga boek voor zwangeren. Het bleek een klassiek werkje. Elke dag deed ik een half uurtje een riedeltje oefeningen uit het boek. Na de bevalling bleef ik dat nog een tijdje doen, maar…ach wat kan ik zeggen; vermoeidheid en twee baby’s, huishouden en werk. 

Doordat ik vanwege mijn operatie rust moest houden begon ik steeds meer de invloed te merken van het hoofd op het lijf. Het hoofd heeft het gewoon nodig dat het lijf in beweging is en het lijf moet af en toe even pauzeren om het hoofd nieuwe ideeën te laten vormen. Door te weinig beweging kan het hoofd niet ontladen.
Dat besef en dat ik na een partijtje zaklopen op de personeelsdag het vermoeden kreeg dat mijn uithoudingsvermogen niet zo geweldig meer was.
Yoga was het antwoord. Deze keer geen hatha yoga, maar een iets actievere yoga. Dat leek mij beter, aangezien ik ook al meditatie doe en dat is weliswaar heel intensief, maar er wordt weinig bewogen.

De docente waar ik nu lessen volg combineert allerlei stromingen. De basis is weliswaar hatha yoga (maar dat komt omdat dat de meest beoefende vorm van yoga vorm is in het Westen), maar haar tempo ligt hoog en ze doet ook sta-oefeningen (iets wat ik voorheen niet deed). De oefeningen doen me goed, dat kan ik merken, de zaal is heerlijk warm, het is niet ver reizen. Fijn. Maar zo’n yoga cursus zit weer boordevol levenslessen en confrontaties. En die zijn niet allemaal aangenaam. Dit zijn de lessen die bij mij de meeste indruk maakten:

1. Vlaag van scepticisme
Zelfs ik als spiritueel spons kan maar zo worden overvallen door een vlaag van scepticisme. Woorden als belachelijk, stom, gênant zijn door mijn hoofd gegaan.

2. Ademhaling
De ademhaling is veel belangrijker in ons welzijn dan we beseffen.

Uitademen: buik naar binnen
Middenrifspier gaat als boog omhoog
Actieve beweging

Inademing: buik naar buiten
Middenrifspier gaat als boog omlaag
Passieve beweging

Probeer het maar eens uit. Een paar keer gedurende de dag. Waarschijnlijk raak je net als ik helemaal in de war, zodra je er bij na gaat denken. Maar na een paar keer oefenen komt er ontspanning in het hele middengebied. Het bekken, je onderbuik, ontspant ook meer en je raakt niet zo snel opgejaagd. Het mindfulle gevoel waarvoor je al die bijeenkomsten hebt gevolgd, ontstaat nu spontaan.

3. Middelbare school
Als volwassene kan je je net zo afgewezen voelen binnen een groep als toen wanneer je nog op de middelbare school zat. Ik bedoel:
Niet even op me wachten om gezamenlijk het gebouw in te gaan (deur gaat alleen van binnen open), ook niet als ik er om vraag. En dan in de hal een beetje schaapachtig naar me glimlachen.

Niet de kring groter maken als er een laatkomer bij wil (die voor een dichte deur stond). Wat een tegenzin bemerkte ik toen ik voorstelde om de groep wat voor deze deelnemer groter te maken! De meesten maakten niet eens ruimte!

Na afloop bij de docente correcties doorgeven op de adreslijst (hoe Middelbare school!) en dat ik dan in de rij sta en de docente mij overslaat en degene helpt die ná mij aan kwam lopen. Middelbare school all over again.

Maar wat dan ook Middelbare school is: die ene in de groep, die wel contact wil maken en buiten nog even napraat over hoe zij voor een dichte deur stond en ook nog even vraagt welke kant ik op fiets.

Heel leerzaam, dat yoga.




4

De grappige dingen die kinderen zeggen #7

In de categorie cruel, but true

Gemma: 
Als je mama dood is, dan moet je zin steeds beginnen met 'papa...'





4

Afke's Tiental stripkleurboek

Kennen jullie Afke?
Afke, van Afke's Tiental?
Och, wat vond ik dat mooi als kind. Ik denk dat mijn moeder mij er uit voorlas. Misschien heb ik het later zelf ook gelezen.

Eind 2014 is er een stripboek uitgekomen van dat beroemde verhaal over het arme Friese gezin van Afke en haar tien kinderen. Over hoeveel ze van haar kinderen hield en hoe ze in die tijd en omstandigheden overeind probeerde te blijven en liefdevol te zijn voor haar gezin.
Mijn ouders hadden het stripboek op de koffietafel liggen. De tekeningen zijn gemaakt door Dick Matena. Hij schrijft in het voorwoord waarom hij zo van de verhalen uit die tijd houdt. '[..] omdat de verhalen ongelooflijk warm en gevoelig zijn, zonder valse sentimentaliteit. De emoties waarmee gebeurtenissen zoals armoede en verlies worden beschreven zijn echt.[..]'
Dat is precies de reden waarom ik als kind zo hield van de boeken van W.G. van de Hulst.

Ik las achterin het stripboek dat er ook een kleurboek-uitgave van was en toen die zag liggen bij de boekhandel, nam ik 'm meteen mee voor mezelf.

Terwijl ik wat plaatjes inkleur, lees ik mijn kinderen er uit voor. En ondanks dat het verhaal circa 100 jaar geleden is geschreven, vinden mijn kinderen het prachtig en willen ze niet dat ik stop met lezen.
Dat toont toch wel de kracht van het verhaal.






Lezen gaat duidelijk sneller dan kleuren ;-)
Af en toe gooi er er een felle kleur tussendoor, want anders wordt het wel veel bruin, groen en grijs.


10

IJskristallen van strijkkralen

Het weer leent zich er voor: ijskristallen maken.

Voor alle liefhebbers van Frozen of gewoon wanneer de winter je lievelingsseizoen is.






Patroonideeën:
Beadmerrily 
Langiusdesign
Eksuccessbrands
6

Schoolsnack : bladerdeeg met framboos en appel

De schooltrommel vullen met een verantwoorde snack en/of lunch kan een hele uitdaging zijn. Het liefst maak ik iets zelf, maar er zijn ook periodes dat ik geen tijd of zin heb om iets te maken en wordt het kant-en-klaar. Een san francisco biscuit en een mandarijn ofzo. Of droge toastjes (die Lu mini crackers of de biologische uitvoering) die vallen ook in de smaak.
Ik kan me dus best voorstellen dat ouders de voorverpakte tussendoortjes ideaal vinden. Je doet 's ochtends een graai in de kast, hup de trommel in, pakje drinken erbij en voilà, je kind is klaar!

Toch hoeft het niet moeilijk te zijn om iets anders mee te geven. Hoewel ik bij vlagen geen zin en tijd heb, toch kom ik iedere keer weer terug bij zelfgemaakt. Want zelfgemaakt, met kwalitatief goede ingrediënten, levert een voedzamer product op, met veel minder toevoegingen. En meer goed gevoel :-) .

Deze bladerdeeg snacks met framboos en appel zijn niet moeilijk te maken en kosten weinig tijd. Ik maakte ze een tijdje terug tijdens het koken van het avondeten. Het weekend daarop kregen we visite en gingen de snacks grotendeels in het weekend al op :-) .

bladerdeeg snack met framboos en appel





Werkwijze:
Bladerdeeg laten ontdooien en door midden snijden
appel schillen en in hele kleine stukjes snijden
ca. 2 bevroren frambozen en een schepje appelstukje aan een kant van het bladerdeeg leggen.
daarna dubbelvouwen.
met een vork de randen rondom aandrukken
volg voor de oven temperatuur en bakduur de aanwijzingen op de verpakking van het bladerdeeg, maar in ieder geval tot het bladerdeeg goudbruin en krokant is.

Onze kinderen hebben 's ochtends een kwartiertje pauze. Dan mogen ze hun zelf meegebrachte fruit en/of snack en drinken opeten en drinken. Dit soort snacks geef ik mee voor het pauzekwartier. Voor de lunch is reikt mijn inspiratie nog niet verder dan boterhammen.

Het recept komt uit het boek Opvoeden en Huttenbouwers. Een boek van en voor kritische ouders. Allerlei onderwerpen over opvoeden in deze tijd worden besproken, ik pak het regelmatig op om een stukje er uit te lezen. Het staat niet vol recepten, maar heeft wel een paar goeie kookideeën en tips voor een verjaardagstraktatie.

Ik hoop dat jullie er wat aan hebben!

lieve groet,
Anita


8

Spiegelzuster

Hoe het is om een tweeling te zijn.

Ik kan een vraag fluisteren die mijn moeder die naast me staat niet verstaat, maar jij in de andere kamer wel.
Ik mag aan jouw haar trekken, maar een ander niet.
In een menigte raak ik maar zo de groep en de juf kwijt, maar jouw hand vind ik altijd.
Als ik van roze hou, dan houd jij van blauw, want dan is roze gewoon bezet.
Als ik alleen ben met papa en mama, dan zeggen ze altijd dat ik met de minuut meer op jou ga lijken.
Wanneer jij bij een vriendinnetje speelt, dan ga ik praten voor twee, zodat mama niet door heeft dat ze er eentje mist.
Wanneer we een dag niet samen zijn geweest, dan doen we eerst een dansje om weer met elkaar in harmonie te komen.

dansje in harmonie

Hoe hard ik ’s nachts als baby ook huilde, het maakte jou nooit wakker.
Als jij van een staart houdt, dan hou ik van een vlecht.
Ik ben stil als jij wilt slapen, ook al ben ik zelf nog niet moe.
Als ik beneden ben, ben jij boven.

ik beneden, jij boven


Als ik in de spotlight sta, zit jij in het achtergrond koor.
Als ik introvert ben, ben jij extravert.


ik op de voorgrond, jij op de achtergrond


Zo schaatsen wij door het leven, de ene keer is de ene voet voor en de andere keer de andere voet, maar wij zijn nooit ver bij elkaar vandaan. 

En als ik in de spiegel kijk, dan zie ik niet mijn spiegelbeeld, maar het gezicht van mijn zus.







9

Zeg, maak jij nog wel eens wat?

Zeg, maak je eigenlijk nog wel eens wat? Jij was toch altijd zo creatief?

Een hardnekkig stemmetje bleef die vraag maar steeds herhalen. In mijn hoofd.
Het was de stem van mijn geweten. Mijn creatieve geweten, om precies te zijn. 

          Ik dacht van wel. Maar als ik mijn creatieve maaksels moet opnoemen, dan kan ik het niet bedenken. Dan kan ik eigenlijk vooral denken aan wat ik nog zou willen maken. 
Ik bladerde door mijn foto’s en vond een paar bewijzen dat ik toch nog wel eens wat maak. Niet dat ik dat zou hoeven bewijzen, maar mijn geweten vond blijkbaar van wel.
  
Kwestie van What have you got to show for yourself.

Cadeautasje, knikkerzak, verjaardagtasje
Voor de genodigde kinderen van de verjaardag van mijn Gemma en Ellie maakte ik zakjes. We deden een fotospeurtocht en elk kind kreeg een zakje met een kompas. De schatten die ze onderweg vonden, konden in het tasje opgeborgen worden. 



Trouwtak
De meeste bruidsparen vragen een envelop met geld. Om dit toch op een feestelijke manier te overhandigen, hing ik de envelop aan een gedecoreerde tak. Je kunt er allerlei kleinoden aan hangen. Ik maakte er hartjes bij van strijkkralen. 
Ik bedenk me nu dat we afgelopen zomer twee bruiloften hadden en dat ik voor die andere bruiloft ook een trouwtak gemaakt heb. Daaraan maakten de kinderen en ik van strijkkralen hartjes met de initialen van het bruidspaar. 





Presenteerblad voor overhandigen ringen
In de familie werd er getrouwd! Onze kinderen mochten de ringen overhandigen. 
Ik maakte een presenteerblad voor de ringen.
Ik kocht alles (nou ja, niet alles, de ringen kocht het bruidspaar zelf hè ;-)) bij de X.enos; het dienblad, de rozenblaadjes, de kaarsen, de flesjes (de hartjes zaten er al aan vast).
Voor de foto heb ik even de ringen van Michel en mij er in gedaan. 




In de flessenhals deed ik schuimrubber, wat ik wit spoot. Dat was nog een heel gedoe, met een spuitmond die meteen verstopt raakte. Het is ook niet helemaal wit geworden, maar het doel was ermee gediend. 


Poppenluiers

Ik maakte een hele stapel poppenluiers om te verkopen op de zomermarkt van Schiermonnikoog. 
Ik verkocht er 25, een mooi spaarcentje voor nieuwe handwerkprojecten of voor een lockmachine. 






De kinderen verkochten hun te klein geworden kinderkleding. Wat ons opviel, was dat dit vooral door grootouders gekocht werd. 

Korte broeken
Het patroon voor deze korte broek vond ik bij Ikkeismooi (klik hier voor de link)
Op de foto staat Ellie.
Gemma trekt 'm niet aan, want zij heeft al een korte broek, zegt ze. 



Rok
Voor mezelf maakte ik een rok, maar die had ik veel te laat af. Iets met te druk en teveel hooi enzo. Ik heb 'm eind augustus nog aangehad, maar toen was het eigenlijk al te koud. Ik ben benieuwd of ik 'm deze zomer nog aantrek. Ik en zelfgemaakte kleding is niet altijd een match. 





Stapstenen en een vogelbad
Samen met de kinderen maakte ik stapstenen, naar voorbeeld van Goedgemutst (klik hier voor de link). En ja, voor het effect is het mooier om de schelpen met de bolle kant in het zand te leggen, maar daar trekt een 5 jarige zich niets van aan :-) .




Ook maakte ik een vogelbad, naar het idee van Mirjam van Have an nice day (klik hier voor de link).
De foto is niet representatief, want hier zie je nog hoe ik het blad in een kuil heb. Zo zou ik er natuurlijk geen kom van krijgen, alleen een halve bal van cement. In versie twee heb ik het blad op een bult zand gelegd en daarover heb ik het cement gesmeerd. Op de kop dus. 
Helaas is het vogelbad met de vorst van twee weken geleden kapotgevroren. :-(



Beenwarmers
Mijn meest recente maaksels zijn beenwarmers. Deze recykleerde ik van een teheetgewassenendaardoorgekrompen vest. Ik knipte de mouwen af en reeg een draad door de lussen, anders zouden de beenwarmers in no time afrafelen. Lekker warm voor op de fiets en op een tochtig kantoor. Na de Kerstvakantie ben ik weer aan het werk gegaan, had ik dat al verteld? Het gaat prima, ik ben weer volledig (in mijn geval 20 uur) aan het werk. Ik was er na de Kerstvakantie wel weer klaar voor om naar kantoor te gaan. Soms wil de praktijk nog wel eens tegenvallen, maar het viel mij alleszins mee. De afgelopen periode was beslist niet makkelijk, maar het heeft blijkbaar zo lang moeten duren. Het heeft me veel energie gekost, maar het heeft nieuwe energie opgeleverd. Energie die beter voor me is. 
Vooral mijn geopereerde been wil graag warm blijven, vandaar de beenwarmers. Mijn andere been doet gezellig mee voor de symmetrie. 



Voor de rest heb ik ook nog wel een ideetje :-)


Het is maar goed dat ik naar het stemmetje van mijn geweten heb geluisterd, want nu realiseer ik me opeens dat ik best veel gemaakt heb het afgelopen jaar! Gelukkig dat ik er foto's van gemaakt heb. 
Het is goed om mezelf te herinneren aan wat er wèl bereikt is. Iets tastbaars zelf maken geeft een gevoel van nut. Dat er iets is om door te geven, iets wat er eerst nog niet was.



14

De grappige dingen die kinderen zeggen #6

Hoe een zes-jarige onderscheid maakt tussen een gekookt ei en een gebakken ei. 

Gemma: Mama, wat eten we?
Ik: rijst, spinazieburger en sla met een ei erbij
Gemma: is dat een plat ei of een in z'n huisje?




Fijn weekend. 
Lieve groet
Anita
10