Wat ik eigenlijk had willen worden...

De keus voor mijn beroepsopleiding (MEAO) is niet volgens een diep doordacht plan gegaan.
Secretaresse is een mooi beroep; je kunt in elke willekeurig bedrijfstak aan het werk, er zijn heel veel doorgroeimogelijkheden, verdiensten zijn goed en er is altijd wel werk in te vinden.
Sinds ik bij de Rijksuniversiteit Groningen werk vind ik mijn baan ook echt leuk. Vaak denk ik 'was ik hier maar eerder gaan werken'. Inmiddels ben ik er zelfs een beetje trots op dat ik secretaresse ben. Vroeger niet.

Maar of het werk is waarvan ik vroeger droomde? Nee. Ik kan zeker heel veel van mijn kwaliteiten in mijn werk gebruiken, maar heimelijk droomde ik van andere beroepen.
Vroeger speelde ik bibliotheekje. Kocht een kaartenbakje en kaarten en schreef daar de titels van mijn boeken op. Ooit ben ik nog eens naar een open dag geweest van de bibliotheekopleiding, maar ik had teveel beperkende gedachten en overtuigingen. Ook negatieve reacties en bezwaren van anderen hielden me terug.

Voordat ik de MEAO deed volgde ik een jaar de opleiding Mode en Kleding, (want ja, zo creatief hè met naald en draad en potlood en papier), maar voelde me èn niet thuis tussen de andere leerlingen èn zag mezelf niet in dat vak aan het werk gaan. Tijdens die opleiding vond ik Engels het leukste vak. Ik bedoel maar.
Op de MEAO had ik een vriendin die daarna aan de universiteit Engels is gaan studeren. Ik snap nu nog niet waarom ik dat niet ook ben gaan doen. Weer die beperkende gedachten en overtuigingen die me tegenhielden, terwijl ik bij mijn examen Engels op de MEAO het predikaat 'near native' meekreeg.

En schrijfster worden? Daar durfde ik me al helemáál geen illusies over te maken.

Misschien, als ik wel in een bibliotheek was gaan werken, had ik getwijfeld of dat mijn roeping was geweest, of ik niet liever secretaresse was geworden. Ik weet het niet.
Misschien was huisvrouw wel een beter beroep voor me geweest. Als vrouw met een (veel te) brede belangstelling had ik me daarin helemaal uit kunnen leven. Maar ja, dat was niet in de mode.

Kort geleden kwam ik op het blog van Madelief en zag haar berichten over het vak vormtekenen op de Vrije School. En ik werd helemaal warm van binnen. Dàt had ik willen worden, lerares vormtekenen. Dat was het eerste wat ik dacht en vooral voelde toen ik die tekeningen bekeek.

Gelukkig heb ik thuis twee kleuters waarmee ik naar hartelust kan oefenen.
De opdracht heet spiegelen. Je vouwt een vel papier door de helft. Wat je links tekent moet je ook rechts tekenen.

Dit is het resultaat van les 1 en 2 :-) 


Ik ben begonnen en later sprongen de kinderen in. 
Op school hadden ze die week een opdracht om een doorgesneden appel te tekenen, waarbij de pitten moesten worden uitgeprikt. 
Leuk om te zien hoe ze die opdracht hier weer bij gebruikt hebben. 

En na afloop ging Gemma een vaas met bloemen tekenen. 
Ik snap precies waarom. 


Deze heb ik voornamelijk met Ellie gemaakt. 
Krullen maken is voor 5 jarigen nog moeilijk heb ik ontdekt.
En dat figuurtje in het midden? Het ziet er uit als een eend, maar het is een hond die in het water loopt. :-)

Ik vond het prachtige werkjes. 
De meiden voerden de opdracht naar eigen inzicht in; precies zoals ik ze ken. 


Misschien is het nog niet te laat voor mij om van carriere te wisselen :-)

Herkennen jullie dat, dat je terugkijkend denkt dat een andere opleiding/beroep beter bij je had gepast? Of heb je juist heel bewust voor je opleiding en beroep gekozen?




14 opmerkingen

  1. Oh, ik verander voortdurend van idee over wat ik had willen worden. Ik denk ook niet dat je een carriere voor het leven kiest. Je weet nooit wat er op je pad komt tenslotte. Als er iets is waar je blij van wordt, moet je daar zeker mee doorgaan. Gelukkig kun je dit met je eigen kinderen oefenen en wie weet zijn er wel kinderen in de buurt die mee willen doen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooi openhartig blog. Ik denk dat je nooit te oud bent om te veranderen, om iets te gaan doen waar je hart ligt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je. Het is inderdaad openhartiger dan ik gewoonlijk ben op mijn blog. Ik heb dan ook een paar dagen de tekst in concept laten staan voordat ik het publiceerde :-).

      Verwijderen
  3. Mijn hele jeugd wilde ik juf op een kleuterschool worden. Deed na de lagere school de Havo en daarna ging ik naar de KLOS, de kleuterleidsteropleiding, in Haarlem. Maar in het laatst jaar ben ik afgehaakt. Ik vond het toch niet zo leuk als ik altijd had gedacht...
    Ik ben bij een Rabobank gaan werken en heb daarna als tandartsassistente gewerkt... Nog veel later, toen mijn kinderen wat groter werden vond ik een administratieve baan en nu werk ik in de zorg... Allemaal niet echt waar ik altijd op hoopte, maar gewoon steeds ergens ingerold... Zo kan het ook lopen dus...
    Ik wens je een heerlijk weekend,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel dat je jouw loopbaan hier wilde delen. Wat heb je veel afwisselende banen gehad. Het zet mijn eigen terugblik wel weer even in perspectief, want soms lopen de dingen zoals ze lopen.

      Verwijderen
  4. Ik kan niks meer 'worden' door ziekte, helaas. Soms wel jammer om eerlijk te zijn!
    Ik heb altijd journalist willen worden als meisje...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien leg je de nadruk op 'worden' wel op de juiste plek, want misschien 'zijn' we al iets.



      Verwijderen
  5. Hé dag Anita.
    Wat leuk om dit zo te lezen en wat fijn dat ik je heb mogen inspireren.
    Die appel laat me niet los.......dat is ook een mooie vorm om te spiegelen.....mèt pitjes!!!!! (en daarna misschien wel te schilderen...ecoline .....Ga zo door zou ik zeggen. Super!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat leuk dat je een reactie achterlaat.
      Ja, die appel vond ik ook een mooie vorm. Dat de kinderen dat er al in zagen, vond ik prachtig.

      Verwijderen
  6. Heerlijk toch om zo met je meiden te kunnen tekenen....!
    Wat ik wilde worden? IK wist altijd 1 ding zeker: ik wil moeder worden en daarvoor thuis blijven. En dat heb ik gedaan!
    Maar verder: eigenlijk wilde ik het toerisme in. Hostess worden in Oostenrijk. Of later: hotelreceptioniste worden. Is niks geworden. Maar als ik in een hotel loop en daar langs de receptie loop, krijg ik toch nog altijd wel een kriebel....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je reactie.
      Wat geweldig dat je het zo zeker wist dat je moeder wilde worden en daarvoor thuis blijven. En nog geweldiger dat dat ook zo gegaan is.
      Oh ja, het toerisme, daar heb ik ook nog vage plannen bij gehad.
      Maar eh....vroeger geen schrijfambities?

      Verwijderen
  7. Wat een schattige tekeningen. Ik kreeg ook al van die leuke kaarten vandaag ;-) bedankt X

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je en ik ben blij om te horen dat de kaarten goed terecht zijn gekomen :-)

      Verwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!